donderdag 3 november 2022

Joseph Fisher: 1896

Wat moet het mooi zijn om de eerste editie van een klassieker te hebben gewonnen. Ieder ander "record" kunnen ze immers van je "afpakken".
De snelste kan verbeterd worden,  hoewel we daar bij Parijs-Roubaix een hele tijd op hebben zitten wachten.
Peter Post had immers in 1964 gewonnen met een gemiddelde van 45.129 en het heeft maar liefst tot 2017 geduurd voor dat dit record geklopt werd.
Op dit moment is Dylan van Baarle de snelste met een gemiddelde van 45.79 km/h
Indrukwekkende snelheden als je bedenkt dat het om dik 250 kilometer gaat waarvan ruim 50 kilometer kasseien. Wind mee? Kan zijn maar dat zijn toch indrukwekkende cijfers.

Ook het aantal meeste overwinningen kan verbeterd worden. Daar zijn op dit moment niet direct kandidaten voor, maar in de toekomst kan er een renner zijn die Parijs-Roubaix vijf keer gaat winnen.
Sterker er zijn genoeg fans van Mathieu van der Poel die in hem een kans zien om maar liefst vijf keer in "De Hel" te gaan winnen.
Laten we vooral rustig blijven. Renners als Roger De Vlaeminck, Tom Boonen en Johan Museeuw hadden ook de potentie om misschien wel zes, zeven keer te winnen. Maar zo eenvoudig is het allemaal niet.
Vier keer zoals De Vlaminck en Boonen hebben gedaan is echt bizar knap.
Als Mathieu van der Poel een keer weet te winnen zou al prachtig zijn. Twee keer zou super zijn en met drie zet hij een ongekende prestatie neer, want nog nooit heeft een Nederlandse renner drie maal een monument (de vijf top klassiekers) weten te winnen.

De eerste editie winnen zoals Joseph Fisher in 1896 deed blijft toch iets speciaals
Er kan een langere editie komen. Een versie met minder of een versie met meer kasseien. Minder renners aan de meet of juist meer.
Alle records kunnen er aan............ behalve de eerste zijn die een klassieker wint!
De eerste heeft altijd iets magisch. Je staat immers altijd bovenaan.

Toch zal het de Fransen best zijn tegengevallen dat het juist een Duitser was die de eerste Parijs-Roubaix kwam winnen.
Vergeet niet dat de Frans-Duitse oorlog (1870-1971) bij de meeste mensen nog fris in het geheugen zat. Zo diep dat wij ons dat nu nauwelijks voor kunnen stellen.

Parijs-Roubaix was vanaf de eerste editie een groot opgezette internationale koers. Vanuit een wat nuchtere kijk was het dus helemaal niet zo slecht dat een buitenlander de koers kwam winnen.
De eerste editie was maar liefst 280 kilometer lang en dat is nog steeds een record.
De koers was opgezet door een tweetal textielfabrikanten uit Roubaix: Théodore Vienne en Maurice Perez.

Met de koers wilde ze aandacht voor Roubaix, voor de textielindustrie en voor het velodroom realiseren.
Achteraf moeten we stellen dat ze dat aardig is gelukt, want wie had er ooit van Roubaix gehoord als deze koers er nooit was geweest?
Daarnaast moest de koers zwaar genoeg zijn zodat deze een ideale voorbereiding zou zijn voor Bordeaux-Parijs.

De start van de eerste editie was in Parijs-Porte Maillot. Dat is echt hartje Parijs. De koers liep in de begin jaren over nagenoeg de kortste weg van Parijs naar Roubaix.
Fisher was wel degelijk een van de kanshebbers, maar er was een enorm sterk veld naar Parijs gekomen. Werkelijk uit alle hoeken en de eerste editie leverde gelijk een zeer internationale uitslag op met maar liefst vijf nationaliteiten in de top tien. Totaal zouden 28 renners de finish weten te halen.
Opmerkelijke naam op de startlijst was die van Henri Desgrange, maar hij besloot uiteindelijk niet te starten.
Desgrange was vooral een baanrenner en was op dat moment eigenlijk al bezig met het leven na zijn sportcarrière. Een jaar later in 1897 werd hij directeur van het Parc des Princes (Velodrome). In de jaren die volgde was Desgrange hoofdredacteur van de krant L'Auto.
In die rol bedacht hij het voor die tijd idiote plan om een wielerwedstrijd door heel Frankrijk te houden, die meerdere dagen en in de toekomst zelfs weken zou duren.
In 1903 was de eerste Tour een feit en er zijn inmiddels 106 edities verreden. In 1903 vond werd het als een absurd idee gezien en inmiddels kunnen we ons een Frankrijk zonder Tour niet meer voorstellen.

In 1907 kwam Desgrange met een goedmakertje voor zijn afwezigheid aan de start van de eerste Parijs-Roubaix. De eerste etappe van de Tour van dat jaar was immers: Parijs-Roubaix.
Dat beviel blijkbaar goed want ook in 1908, 1909 en 1910 was Parijs-Roubaix de eerste etappe.

Joseph Fisher was toen echte al gestopt met koersen want hij was zeker een kanshebber voor deze etappes. Fisher nam alleen deel aan de eerste editie van de Tour waar hij 15e werd.

Toen Fischer Parijs-Roubaix wist te winnen had hij al een aantal jaren ervaring in het rijden van koersen over lange afstanden. Veel wegkoersen waren er in die jaren overigens nog niet, want er werd toch vooral op de wielerbaan gekoerst.
In deze eerste editie kwam de winnaar uiteindelijk met bijna een half uur voorsprong over de streep. Dat ook nog eens voor die tijd in het monsterlijke gemiddelde van 30 kilometer per uur.

Een gezonde vent ook die Fisher want hij werd maar liefst 88 jaar wat in die tijd echt een indrukwekkende leeftijd was.

Podium 1896
1 Josef Fischer
2 Charles Meyer
3 Maurice Garin

Foto: Plaquette van Fisher in de laatste kasseistrook voor het oprijden van het velodroom. 
Fisher heeft daar een ereplaats en is de laatste waar de renners overheen rijden.

woensdag 22 juni 2022

Thomas met maatje tussen de stratenmakers

Geraint is na zijn overwinning in de Ronde van Zwitserland de kasseirit gaan verkennen die in de eerste week van de Tour op het programma staat. Dat ging niet van een leien dakje.


maandag 6 juni 2022

Parijs-Roubaix Cyclotourisme 2022

Gister op Eerste Pinksterdag werd deze editie voor wielertoeristen verreden. Na twee Corona jaren snakte menig deelnemer naar een dagje samen over de stenen dokkeren.Velo Club Roubaix bood drie afstanden aan 210,120 en 75 km.

Aanvankelijk had ik mij ingeschreven voor de 210 km, maar door wat knelpunten in de gezondheid was het verstandig (de dokter wilde dat ik helemaal niet ging) om de 120 km te doen. Met 35 km kasseien nog steeds een straf potje fietsen dat menigeen graag aan zich voorbij laat gaan. 

Bij een lange versie verblijf ik de nacht voor de rit in de buurt. Bij de medium editie is de start in Wallers-Arenberg en dat is vanaf huis tweeënhalf uur met de auto. Dus kwart over vier in de auto en toen we eenmaal Brussel voorbij waren werd duidelijk wat voor een dag het ging worden.
Hoosbuien, hoosbuien en nog een hoosbuien.

Aangekomen bij het mijnencomplex in Wallers heb ik mij in de auto zitten verkleden. M'n lief die de auto naar Roubaix zou rijden waagde zich ook niet zonder plu buiten de auto.
Startkaart opgehaald, kaderplaatje op de fiets en snel op weg.
 
 
Bij deze medium editie is het beruchte Bos van Wallers dus de eerste strook die je voor de wielen krijgt. Door de stortvloed lag er geen klei op de kasseien en er stond ook relatief weinig gras.
Het Bos lag er goed bij zullen we maar zeggen. Dat neemt niet weg dat de kasseien sinds de vorige keer niet ineens uit zichzelf netjes zijn gaan liggen.
Het fijne van het Het Bos is wel dat je aan het einde weet dat je het ergste achter de rug heb.

Daarna volgt Pont Gibus die we voor mij om een volslagen onduidelijke reden in omgekeerde richting fietste. Er waren nog wel wat omleidingen dus misschien dat het daar mee te maken had.
Pont Gibus - vernoemd naar tweevoudig winnaar Gilbert Duclos-Lassalle - blijft met de twee vervallen brughoofden echter uit beide richtingen een opmerkelijk passage. 

 
Daarna even rust maar ik kon geen 10 meter ver kijken door de enorme hoeveelheid water die omlaag kwam. In de verte ook wat onweer maar het kwam gelukkig nooit in de buurt.
Bij het oprijden van de 3700 (!!) meter lange strook van John Degenkolb was goed te zien hoe moeilijk het water weg kon.

De stroken volgen elkaar snel op en aan het einde van de vier sterren strook van Tilloy à Sars et Rosières staat mijn lief mij op te wachten. Het samenzijn is kort want de Duivel is samen met Pluvius een potje aan het armworstelen wie vandaag de gemeenste is in De Hel.


Kort hierop volgde de officiële controle in Beuvry-la-Forêt. Bij VCR denken ze op de een of andere manier dat wielertoeristen te weinig eten. Alles stond er. Sandwiches met tonijnsalade, kaas, ham. Verder koekjes, wafels, cakes, chocolade, repen, drinken, bananen, sinaasappel noem het maar.
 

Na een korte stop weer de regen in. De strook van Madiot die volgt kan erg blubberig zijn maar dat viel gelukkig mee. Ik zag wel wat fietsers kloten in het kant maar ik koos toch voor de "veilige" kasseien.
In Orchies een omleiding en ik kreeg even het gevoel dat ik een criterium aan het rijden was. Vanaf Orchies houdt het tot Carrefour de L'Arbre niet op met pittige en loodzware stroken.
De stroken van Orchies, Pavé du Bar Pavé en Nouveau Monde lagen er redelijk bij. Even leek het erop dat het stopte met regenen, maar in vijf kilometer kon het jack twee keer uit en weer aan.
Bij een van die stops de remmen even vrij gemaakt, want dat zijn altijd heerlijke samenscholingen van Noord Franse klei.


Met op oprijden van Mons en Pevele begint de echte finale. Deze strook heeft een vorm van en Z en heeft ook het nodige hoogteverschil.
De eerste twee stukken lagen er redelijk bij maar de laatste poot van de Z was een drama. Blubber van kant tot kant. Meermaals zag ik fietsers met de voeten naar de grond gaan en ik had zelf ook een paar keer het gevoel of ik gezopen had.
Zelden ben ik echt blij als ik van een strook ben maar deze staat in m'n top 3. 
 
Pavé de Mérignies die volgt is dan een niemendalletje hoewel daar in de laatste honderd meter de vloeibare klei ook voor problemen kon zorgen.
Hoewel het bleef regen was ik m'n jack helemaal zat. Het was niet echt koud en ik verkoos nat boven benauwd. 


Drie kilometer om op adem komen en dan een van mijn favorieten stroken die van Pont Thibaut. Als het droog is kan ik hier heerlijk uit m'n bol gaan. De strook heeft een drietal lastige bochten. Als je die kent kan je hier tempo houden, maar wie hier voor het eerst rijdt valt na iedere bocht helemaal stil. 
Met de nattigheid was het toch even opletten en vooral in het midden stuk was ik een heel kleine jongen. Blubber over de hele breedte van de weg en fietsers met voetjes aan de grond en er was er zelfs een die ging lopen.
Aan het eind van deze strook stond mijn lief. Net op dat moment stopte het even met regenen dus even op m'n gemak wat staan eten. Daarna door naar de volgende strook en laatste controle.


Daar een cakeje en wat sinaasappelpartjes naar binnen en snel door. Ik had het niet koud maar was wel doorweekt en wilde het ook niet koud krijgen. 
Vanaf Cysoing komen vier vreselijke stroken: Pavé Duclos-Lassalle, Bourghelles a Wannehain, Camphin-en-Pévèle en Carrefour de L'Arbre. In 12 kilometer ruim 6 kilometer gruwelijke kasseien om uiteindelijk hemelsbreed slechts 3 kilometer verder te komen!


Op de vier sterren van Camphin-en-Pévèle klaagde iemand tegen mij dat hier toch niet te fietsen viel. Hij had gelijk maar het moet. Ik waarschuwde dat de volgende nog erger is. Hij lachte op een manier dat iedere volgende vernedering er niet meer toe zou doen.
Op Carrefour lag gelukkig geen blubber maar de laatste 2-300 meter voor de laatste bocht zijn eigenlijk onverantwoord. Ik had daar ruimte om te kiezen waar ik ga fietsen, maar om hier een koers over te laten gaan? In een groepje van één is het al levensgevaarlijk!

Vanaf Carrefour is het eigenlijk uitbollen naar de wielerbaan. Niet gevallen, niet lek, geen andere pech, prima gefiets en toen kwam er toch nog een teleurstelling.
We mochten de wielerbaan niet op vanwege werkzaamheden. Zelf ben ik daar al tientallen malen geweest dus jammer maar ook niet meer dan dat.
Tijdens het fietsen - maar ook later onder de douche - sprak ik toch een aantal gasten die voor het eerste deelnamen. Sommige met het plan het bij één keer te laten en een mini kassei en een rondje op de wielerbaan zijn dan toch fijne beloningen. Helaas..........een aantal debutanten moeten dus zeker nog eens terugkomen.


Slecht gepland dit onderhoud, maar tevens het enige minpunt van deze dag. En de regen dan? Niet leuk maar het heeft ook wat. 2010 was een natte editie voor de wielertoeristen, maar de hoeveelheid water die er gister viel was echt van een andere orde. Helaas wordt dat ook door het nieuws bevestigd door veel wateroverlast in dit deel van Europa.

 
Heel naar nieuws maar eens in de zoveel tijd een natte Parijs-Roubaix mag natuurlijk niet alleen aan de profs zijn voorbehouden. Als wielertoerist mag je dat ook wel eens doorstaan.

dinsdag 26 april 2022

Kwiatkowski en Pidcock de Tour kasseien

Beide Ineos coureurs verkende gister de kasseistroken die deel uitmaken van de kasseien-etappe die op 6 juli as. in de Tour De France op het programma staat. Op het filmpje is mooi om te zien hoe Pidcock voor het veld kiest. Een ludieke actie want Pidcock wist in 2019 Parijs-Ropubaix voor Espoirs (zeg maar amateurs) te winnen, dus hij zal straks in de Tour op de Noord Franse stenen echt wel zijn mannetje staan.

Overigens liet de teamleiding van Ineos weten dat nog niet vast staat op Pidcock in de Giro of in de Tour aan de start zal staan. Dit soort ritten verkennen kan echter nooit kwaad zal de gedachten zijn en gelijk hebben ze.

dinsdag 19 april 2022

Dylan van Baarle : 2022

Deze editie wezen kijken bij een vriend waarmee ik in 1988 de toereditie van Parijs-Roubaix heb gereden. In stijl op de fiets er naar toe en toen de renners gestart waren en wij de koffie op hadden dachten we wel even te kunnen gaan wandelen. We zijn maar net een uurtje weggeweest. Tijdens het wandelen deden we nog een gokje hoe groot de vroege vlucht zou zijn. M'n vriend dacht wel aan een groep van 12 man en zelf hield ik het op 7.

Terug thuis.............TV weer aan..............73 man in de vroege vlucht! 
 
Wat is er gebeurd riepen we nog in koor!
 
De wind zat in deze editie vooral in het voordeel, maar toe het peloton even brak was vooral het Ineos Grenadiers geïnteresseerd om even flink gas te geven. Niet zo gek want alle zeven renners van Ineos zaten in dit koppeloton (je kon dit tocj moeilijk nog een kopgroep noemen) en kanshebbers als vd Poel, van Aert, Asgreen hadden de slag gemist.

Het werd uiteindelijk een editie waar je wel 10 boeken over kan schrijven. Toch een paar momenten die de moeite zijn nog even laten passeren.

De koers is na de breuk in het peloton nauwelijks nog stil gevallen. Eenmaal voorbij het Bos van Wallers wisselde het koersbeeld om de haverklap. In het Bos zelf reed van Aert een wiel stuk maar kreeg razendsnel de fiets van ploegmaat Timo Roosen. Hoe snel van Aert weer aansloot liet zien dat hij de Corona goed verwerkt had.

Op enig moment was Mohoric zeer ver van de meet met een aantal man op pad gegaan en - zoals we dat van hem kennen - bleef hij maar gaan, gaan en nog eens gaan.
Het groepje dunde uit en uiteindelijk bleef Mohoric over met de Devriendt. Mohoric rook kansen en spoorde zijn laatste metgezel aan om vol te blijven gaan. Helaas viel de Sloveen weg door pech en reed daar ineens Devriendt op kop.

Hij werd echter op de hielen gezeten door onder anderen van Aert, van Baarle, van der Poel, Kung. Als dit soort kleppers in je nek hijgen dan weet je dat je een vogel voor de kat bent. Van Baarle ging niet zitten wachten op een sprint met die mannen en met nog een kleine 20 kilometer te gaan trekt hij er alleen op uit. 
 
Van Baarle is meer dan een uitstekend tijdrijder en met zijn tweede plek twee weken eerder in de Ronde van Vlaanderen wisten we dat hier wel eens de winnaar kon rijden.
In een schitterden stijl soleerde hij naar zijn mooiste overwinning. Op een kleine twee minuten kwam een groepje van vier met van Aert, Kuhn, de schijnbaar onvermoeibare Mohoric en de knap aanklampende Devriendt. Die laatste pakte bijna nog een podium plek maar plaats 2 en 3 waren voor van Aert en Kuhn.

Menig wielerfan zal nog uit zijn stoel zijn gesprongen toen ze op de laatste echte strook Lampaert zwaar zagen vallen toen hij en een supporter elkaar aantikte. Gruwelijk gezicht en menig wielerfan zal opgelucht zijn toen Lampaert als tiende de wielerbaan op kwam rijden. Het had voor hem heel anders af kunnen lopen en gelukkig was dit de enige echte smet op een schitterende en sensationele editie van Parijs-Roubaix.

De winnaar kwam uit de sterkste ploeg van de dag, maar het waren toch vooral zijn individuele kwaliteiten die van Baarle deze epische overwinning hebben bezorgd. 

Podium 2022
1. Dylan van Baarle
2. Wout van Aert
3. Stefan Kuhn
 
Nog even een paar hoogtepunten:

zondag 17 april 2022

Troisvilles (Pave Jean Stablinski)

2200 meter - 2/3 sterren

De strook is genoemd naar Jean Stablinski. Voormalig wereldkampioen, winnaar van de ronde van Spanje en winnaar van de eerste editie van de Amstel Gold Race.
Stablinski komt uit Noord Frankrijk en kent deze omgeving als z'n broekzak.
Hij was ook de ex-renner die de organisatie het advies heeft gegeven om Het Bos van Wallers in het parcours op te nemen.
Zowel bij het oprijden van "Het Bos" als deze strook van Troisville staat een monument voor Stablinski. Jean is oorspronkelijk van Poolse afkomst, maar genoot een enorme populariteit in Frankrijk.

De strook van Troisvilles is al jaren de eerste strook die de renners voor hun kiezen krijgen. De strook loopt iets op en daarna af maar de grootste handicap zit in de blubber.
Zelfs met een droge editie is deze strook doorgaans nog van een flinke laag blubber voorzien.
De strook begint bij het uitrijden (D94) van Troisvilles richting het noorden. Het begin van de strook is te herkennen aan een schild met de opdruk "Pave Jean Stablinski".


Na 900 meter kruist de strook de D643 en weer 900 meter verder is er een haakse bocht naar links en is het nog een paar honderd meter "uitbollen" richting Inchy.
Het is geen heel zware strook en toch zal voor menig renner of wielertoerist het even kauwen zijn. Er zit dan 100 kilometer asfalt in de benen en die moeten nu gaan wennen aan het ritme van de kasseien.
Tot hier is Parijs-Roubaix een eitje, maar in Troisville gaat "het feest" beginnen.
Vaak stormt hier een compleet peleton de kasseien op wat niet geheel zonder risico is.
Vroeg in de koers maar toch een interessante strook die m'n ze 2200 meter kasseien de boel zeker wakker schudt.


Kasseistroken Parijs Roubaix weergeven op een grotere kaart

zaterdag 16 april 2022

Henri Pélissier: 1919 en 1921

Waarschijnlijk een van de kleurrijkste coureurs die er ooit is geweest. Geen makkelijke jongen voor z'n omgeving en zeker niet voor zichzelf.
We hebben nog wel eens de neiging om topsporters ook op persoonlijk vlak te idealiseren.
Dat is niet handig want topsporters zijn in de regel egoïstisch, meedogenloos, rücksichtslos en vooral eerzuchtig.
Als topsporter moet je ook bijna maniakaal zijn. Zeker in de wielersport waar je veel en hard moet trainen. Waar je vaak van huis bent en veel onder extreme (hitte, kou, wind, nat, slechte wegen) omstandigheden aan het sporten bent.

De moderne top wielrenners lijken vaak van die aardige jongens, maar beschikken nog steeds over de eigenschappen van de topsporters van weleer.
Alleen door een stuk mediatraining hebben ze geleerd wanneer ze bepaalde dingen beter niet kunnen zeggen.

In de tijd van Henri Pélissier bestond er nog geen mediatraining. Henri Pélissier (niet te verwarren met z'n fietsende broers Francis en Charles) presteerde het dan ook met iedereen wel een keer ruzie te krijgen.
Hij floepte alles eruit wat op z'n tong kwam en dat leverde wel eens ruzie op. Met collega's, sponsors, organisatoren, media, z'n vrouw en z'n tweede vrouw.
Hoewel de laatste ruzie hem noodlottig werd trok Henri zich overal niks maar dan ook niks van aan.

Z'n leven - met name z'n wielercarrière - werd letterlijk verscheurd door de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) en dat zal Henri ook geen goed hebben gedaan.
Hij verloor door de oorlog sowieso een aantal (Lapize, Faber) collega coureurs wat je als mens toch zal doen nadenken.
Voor iemand die z'n carrière deels verloren zag gaan in oorlogsjaren heeft hij een zeer imposante erelijst bij elkaar gefietst.

De Tour de France is natuurlijk z'n grootste overwinning. Maar Henri deed het ook erg goed in eendagskoersen. In Italië haalde hij het zowel in Milaan-San Remo als in de Ronde van Lombardije (3x!).
Dat laatste leverde hem ook een mooie bijnaam in Italië op: De Koning van de Lombardije.
Hij won ook alle drie de grote Franse klassiekers: Parijs-Tours, Bordeaux-Parijs en Parijs Roubaix.

Z'n eerste overwinning in Parijs-Roubaix was in 1919. De renners trokken voor het eerst na de Grote Oorlog door een totaal verwoest gebied richting Roubaix.
Aan die editie heeft de koers ook haar naam te danken. L'Enfer schreven de kranten. Tijdens de oorlog was de pers maar mondjesmaat in het frontgebied aanwezig geweest.
De gruwelijkheden in de loopgraven werden immers voor het gewone volk zo veel mogelijk weggehouden.
Er was onder soldaten immers steeds meer weerstand om naar het front te gaan en met name aan het einde van de oorlog had het Franse leger te kampen met veel deserteurs.

Toen in 1919 de karavaan van Parijs-Roubaix door dit hopeloze, trieste en totaal verwoeste landschap trok werd voor het grote publiek pijnlijk concreet wat er vier jaar lang gebeurd was.
De renners fietsen van ruïne naar bomkrater. Iedere ruïne stond symbool voor een verwoest gezin. Iedere loopgraaf voor de dood van honderden soldaten. Iedere heuvel voor een slagveld waar duizenden jonge mannen zijn gesneuveld.

Henri had de bijnaam Fil de Fer en was inderdaad van ijzer. Natuurlijk zal het aanzicht van de oorlogswonden ook hem wat gedaan zal hebben. Toch was Pélissier na vier jaar inactiviteit gebrand om deze Parijs-Roubaix te winnen. Hij moest en zou deze eerste editie na de oorlog winnen.
De gedrevenheid van Henri is zo groot dat als de renners voor een stilstaande trein moeten wachten hij met de fiets op de nek door de trein naar de andere kant loopt. Het typeert z'n rebelse karakter, maar ook z'n gedrevenheid om een koers te winnen.
Net iets meer dan 20 coureurs halen de finish  Niet gek want de meeste  hebben de laatste jaren nauwelijks getraind.
Voor Henri was de feestvreugde overigens snel over want na z'n winst moet hij nog een paar maanden terug naar het leger.

Podium 1919
1 Henri Pelissier
2 Philippe Thys
3 Honoré Barthélémy

In 1921 wist Henri Pélissier nog een keer de Helleklassieker te winnen en ook toen was het landschap nog steeds bezaait met puinhopen van de oorlog.
Z'n broer Francis werd tweede en in de familie werden er geen cadeaus uitgedeeld. Henri was te eergierig en wilde gewoon alles zelf winnen.

Podium 1921
1 Henri Pelissier
2 Francis Pelissier
3 Léon Scieur

Charles was de derde fietsende broer en wist twee keer op het podium van Parijs-Roubaix te komen: 1927 (3e) en 1931 (2e).

Foto (bron BNF): Over de oorlogsjaren van
Henri Pélissier is niet veel te vinden.

Na z'n loopbaan als coureur is het leven van Henri eigenlijk één groot drama geworden. Z'n vrouw pleegt zelfmoord en een paar jaar later wordt hij met het zelfde wapen door z'n nieuwe lief vermoord.
Een triest einde van één van de grootste kampioenen die Frankrijk heeft voortgebracht.

vrijdag 15 april 2022

Wouts fietsje

Wout is blijkbaar heel blij met z'n speciale fiets voor Parijs-Roubaix want met enige hulp zorgt hij voor dit fraaie plaatje. Los van de promotie die hij daarmee doet voor Cervelo, denk ik dat het een oprechte actie van Wout is. Op de sociale media zien we niet alleen het resultaat van de foto maar ook hoe deze tot stand is gekomen. Deze gast houdt echt van het spelletje en van alles wat daar bij komt kijken. Fijn dat voor dit soort bijzaken er nog tijd is in een sport die inmiddels door de wetenschap is overgenomen.

Fijn dat hij er zondag bij is en hopelijk gaat hij een rol van betekenis spelen. Zou goed zijn voor de koers en is natuurlijk vooral goed voor Wout en z'n vele supporters die na zijn overwinning in de E3 toch wat op hun honger zijn blijven zitten.

Nog twee nachtjes slapen................


Matjes ploeg

Gister heeft de Alpecin-Fenix onder bijna zomers omstandigheden de recon gereden. Door het mooie weer veel publiek en uiteraard heel veel pers. Zoals gebruikelijk krijgt kopman Mathieu van der Poel dan de meeste aandacht.
In een finale ben je doorgaans op jezelf aangewezen, maar vooral het eerste deel van de koers kan een ploeg er voor zorgen dat de kopman geen trap teveel doet. Het werk wat een ploeg dan verzet is enorm belangrijk. Daarom zetten we de ploegmaten waar Mathieu zondag mee ten strijden trekt eens in het zonnetje.
Daarnaast zitten er een paar bij die met een bepaald koersverloop zelf een goed resultaat kunnen scoren.
 
Gianni Vermeersch
Degelijke ploegmaat met zeer ruime cross ervaring. Vorig jaar werd Gianni 15e dus dit is een ploegmaat die ver kan komen in de finale.
Op zijn eigen erelijst staan overwinningen in Antwerp Port Epic en de Slag om Norg. Deze laatste bevat zeer veel zeer slechte stroken en daar voelt Gianni zich blijkbaar thuis.
 
Senne Leysen
De lange Senne begint een vaste waarde te vormen bij Alpecin. Harde werker die zich vooral inzet voor het resultaat van de ploeg. De onzichtbare krachten in het peloton waar geen kopman zonder kan.

Guillaume van Keirsbulck
Dit is typisch zo'n renner die hoef je niks meer uit te leggen. Ruim 10 jaar ervaring in het profpeloton en is daarmee min of meer een soort van wegkapitein.
Guillaume won zelf in zijn carrière de Antwerp Port Epic en Le Samyn. Deze laatste is een Waalse kasseienkoers die gelukkig meer en meer aandacht krijgt. Als je LE Samyn weet te winnen dan kan je op de stenen rijden.
 
Tim Merlier
Razend snel en als de koers een beetje gek loopt is dit niet de gast waarmee je naar de meet wil. Daarmee heeft Alpecin een sterke tactische troef in handen. Tim is zelf bezig met het bouwen aan een schitterende erelijst met overwinningen in Brussels Cycling Classic, Nokere Koerse, Classic Brugge-De Panne en een etappe in zowel de Giro als de Tour.

Silvan Dillier
Net als Guillaume heeft ook Silvan de nodige ervaring. Hij werd vorig jaar voor de derde keer  Zwitserse kampioen en dan kan je echt wel een beetje fietsen. Binnen de opdracht waar de ploeg zondag voor staat is vooral zijn tweede plek in Parijs-Roubaix in 2018 van belang. Silvan kwam met Peter Sagan met voorsprong de wielerbaan oprijden. Op de kasseien behoorde Silvan die dag tot de allerbeste maar in het sprintje op de baan was Sagan net even te sterk. Sagan is er helaas niet bij en misschien ruikt Silvan zelf wel kansen als Mathieu een wat mindere dag heeft.

Julien Vermote
Ook Julien heeft al ruim 10 jaar ervaring in het prof peloton. Een goedlachse harde werker die vooral in het begin van de koers van onschatbare waarde voor een kopman kan zijn. Hij weet precies hoe je door het peloton moet manoeuvreren, waar het op de kant gaat en wat gevaarlijke momenten zijn. Onwaarschijnlijk pak ervaring neemt Julien zondag mee.

Op basis van de resultaten van Mathieu kan je stellen dat hij zondag de grootste favoriet is. Het is toch goed ook naar ploegen te kijken. Veel ploegen hebben een ziekenboeg die vol ligt en komen toch met een paar tweede keus renners aan de start als het om kasseien gaat. 
De ploeg die Alpecin-Fenix zondag op pad gaat sturen is verre van een tweede keus. Iedere kopman zal zich enorm gesteund voelen als je met deze ploeg de strijd aan mag gaan. 
Heel veel ervaring en bewezen kwaliteiten op kasseien!
 
Of de winnaar in hun midden zit is lastig maar ze zullen zondag niet onopgemerkt blijven!

donderdag 14 april 2022

2021 Paris Roubaix Femmes

Zaterdag is het zover en mogen de vrouwen van start voor hun tweede editie van Parijs-Roubaix. Om als kijker warm te lopen even een mooi filmpje van de UCI van de editie van vorig jaar.

Wout van Aert is erbij!

Jumbo-Visma Cyclinhg team maakt zojuist bekend dat Wouit van Aert zondag aan de start zal staat van Parijs-Roubaix. Niet als kopman maar met Wout weet je het natuurlijk maar nooit.

dinsdag 12 april 2022

TV tips Parijs-Roubaix 2022

Woensdag 13 april
21:25 Canvas - Extra Time Koers (voorbeschouwing)

Zaterdag 16 april
13:30 Eén - Parijs-Roubaix vrouwen
14:00 Eurosport - Parijs-Roubaix vrouwen
15:55 NPO 1 - Parijs-Roubaix vrouwen
 
Zondag 17 april
10:30 Eurosport - Parijs-Roubaix mannen
13:11 NPO 1 - Studio Sport met oa Parijs-Roubaix mannen
13:30 Eén - Parijs-Roubaix mannen
18:45 Eurosport - Parijs-Roubaix (herhaling)

maandag 11 april 2022

Hornaing a Wandignies (Secteur John Degenkolb)

3700 meter - 4 sterren

Samen met de strook bij Quiévy is dit de langste strook uit de recente edities van Parijs-Roubaix.
De strook begint bij het verlaten van  Hornaing en na 300 meter is er een spoorwegovergang.
Dat is altijd een lastig punt in een koers en er is in de recente jaren al meermaals ophef over een spoorwegovergang geweest.
Na overweg blijft de strook langs het spoor lopen en na 750 meter is er een klein stukje asfalt en daar slaan de renners rechtsaf.
Daar staan links van de weg twee zeer opvallende witte watertorens die je van ver al kan zien.
Vanaf hier is het nog bijna drie kilometer tot aan het bruggetje bij Wandignies.
De kasseien zijn niet heel slecht maar er lijkt werkelijk geen einde aan te komen.

Foto: Bij het oprijden van de strook aan de rechterkant vinden we dit zuiltje.

Recent is de strook omgedoopt tot Secteur John Degenkolb die in 2015 deze koers wist te winnen. Degenkolb is een groot fan van deze koers en tevens ambassadeur van Les Amis de Paris Roubaix.
De strook is op twee plaatsen gemarkeerd met een zuiltje met daarop informatie over deze strook en een vermelding van de belangrijkste successen van Degenkolb.

Het eerste zuiltje tref je aan direct bij het oprijden van de kasseien bij het verlaten van Hornaing. Een tweede zuiltje staat bij de twee grote watertorens. Kan je echt niet missen.

Foto: Een zeer markant punt na 800 meter met het zuiltje van John Degenkolb.

Wat de renners wel kunnen missen is deze 3700 lange strook. Als kiespijn zullen er een aantal zeggen! Toch razen specialisten hier met een daverende vaart overheen. In de editie van 2017 liet Daniel Oss een gemiddelde optekenen van ruim 44 kilometer per uur. Dat is op een gewone weg al een zeer respectabele snelheid.

Afbeelding: Van onder bij Hornaing naar boven bij Wandignies. 
Direct aan het einde van de strook gaan de renners rechtsaf.

zaterdag 9 april 2022

Parcours 2022

Gister plaatste ik al een overzicht van de 30 kasseistroken die de renners dit jaar voor de wielen krijgen. Voor het overzicht hier ook nog even de kaart.

De renners starten zoals als jaren gebruikelijk is in Compiègne en de finish is op de legendarische wielerbaan. Totaal 257,2 kilometer waarvan 54,8 kilometer kasseien.

vrijdag 8 april 2022

30 stroken in editie 2022

Normaal zaten we vandaag op de vrijdag voorafgaand aan de grote dag. Parijs-Roubaix wordt dit jaar echter een weekend later verreden vanwege de verkiezingen die zondag in Frankrijk worden gehouden.
We mogen dit weekend dus eerst nog even genieten van de Amstel Gold Race die een weeek naar voren is geschoven.
 
Toch zijn veel renners en rensters al druk bezig met de voorbereiding op de helletocht. Dagelijks worden ploegen waargenomen op de Noord Franse stenen.
De mannen krijgen zondag 17 april maar liefst 30 kasseistroken voor de wielen. De vrouwen doen er op zaterdag 16 april een aantal minder maar de 17 stroken die ze voor hun kiezen krijgen zijn niet de minste.
 
De 30 stroken van Parijs-Roubaix 2022:
 
29 - Viesly - Quiévy - 1,8 km *** (nog 154.4 km)
27 - Saint-Python - 1,5 km ** (nog 147.1 km)
25 - Haussy - 0,8 km *** (nog 133.5 km)
24 - Saulzoir - Verchain-Maugré - 1,2 km ** (nog 126.6 km)
23 - Verchain - Maugré à Quérénaing - 1,6 km *** (nog 122.3 km)
21 - Maing à Monchaux-sur-Écaillon 1,6 km *** (nog 116.5 km)
13 - Orchies - 1,7 km *** (nog 60.2 km)
12 - Auchy-lez-Orchies - Bersée - 2,7 km **** (nog 54.1 km)
3 - Gruson - 1,1 km ** (nog 14.9 km)
2 - Willems - Hem - 1,4 *** (nog 8.2 km)

In het verleden werden strook 7 en 6 als één secteur gezien. De onderbreking is echter meer dan een kilometer dus het is heel legitiem deze als twee stroken te zien. Strook 8 bestaat nog wel uit twee gecombineerde stroken. Deze liggen echter maar 300 meter uit elkaar.

Bovenstaand is een handig lijstje voor wie bij de TV zit. Het langzaamste schema voor de mannen voorziet in een aankomsttijd van kwart voor zes terwijl het snelste schema de renners net na vijf uur verwacht.

woensdag 6 april 2022

"Con il cuore nel fango"

Dit boek over Sonny Colbrelli verschijnt wel op een heel bizar moment. Het boek is afgelopen winter geschreven naar aanleiding van zijn schitterende overwinning in Parijs-Roubaix 2022.
Na dit geweldige debuut van Sonny in de helletocht zou hij voor de komende editie beslist weer een van de kanshebbers zijn.

Helaas loopt het leven niet altijd zoals we willen en op 21 maart jl zakte Sonny na een sprint in de eerste etappe van de Ronde van Catatonie in elkaar. Het zag er even echt heel zorgwekkend uit en Sonny kreeg hartmassage en werd met grote spoed naar het ziekenhuis gebracht.

Inmiddels is bij de snelle Italiaan een defibrillator aangebracht om te zorgen dat toekomst hartfalen wordt opgevangen.
Hoewel er diverse sporters zijn die met een dergelijk kastje op het hoogste niveau actief zijn gaat het voor Sonny erg lastig worden. De Italiaanse wet schrijft immers voor dat met een dergelijk kastje je niet aan topsport mag doen.

Sonny is inmiddels thuis bij zijn gezin en herstellende van de operatie. Het is nog te vroeg voor een definitief verdict maar iedereen zal begrijpen dat het voor Sonny heel lastig gaat worden om zijn carrière als prof wielrenner voor te zetten.
Voor de komende Parijs-Roubaix betekend het dat we zeker een andere winnaar gaan krijgen, waarbij het mega triest is wat daar de reden voor is.

Het boek "Con il cuore nel fango" ligt vanaf vandaag in de Italiaanse (web) winkels en is 176 pagina's dik. Liefhebbers zullen het echter met een heel dubbel gevoel zitten lezen door de gebeurtenissen van de afgelopen weken.

Het boek is een mooie aanwinst in iedere verzameling, maar bovenal wensen we Sonny een voorspoedig herstel en veel wijsheid bij de lastige keuze's die de komende periode op zijn pad gaan komen.

maandag 4 april 2022

Wout van Aert ook niet in Roubaix?

Het zou mega triest zijn maar als we de Belgische opper-viroloog mogen geloven kan Wout beter niet starten. In een tweet vorig week was van Ranst daar heel helder in.
Na de afwezigheid van van Aert in Vlaanderens Mooiste zal dat voor hemzelf en de vele fans een enorme teleurstelling zijn als hij er in Roubaix ook niet bij zal zijn.

Van Aert was dit voorjaar al een redelijke slokop met overwinningen in Omloop Het Nieuwsblad, tijdrit en Groene Trui in Parijs-Nice en de E3 prijs. Schitterend en ga er maar vanuit dat 99% van de profs er voor zou tekenen als ze dat in een jaar wisten te winnen. Van Aert zal dit seizoen echter gestart zijn met de ambitie om één van de monumenten te winnen. Het liefst natuurlijk in die prachtige driekleur als eerste over de streep in Vlaanderens Mooiste. Milaan-San Remo en Parijs-Roubaix waren beslist twee andere grote doelen.

In Milaan-San Remo werd hij 8e wat natuurlijk niet slecht is maar van Aert zou er echt alles aan gaan doen om in de volgende monumenten beter te doen. Eén kans is jammerlijk voorbij en voor Roubaix ziet het er ook niet goed uit.

Voor de koers zou het prachtig zijn als hij erbij is maar wie niet uitgeziekt is doet doorgaan beter niet aan topsport. We wensen Wout dan toch vooral een voorspoedig en volledig herstel want die klote Corona kan soms heel lang in de weg zitten.

Tadej in Roubaix

Vorige week was op de Facebookpagina van UAE Team Emirates Supporters te lezen dat Tadej Pogacar te bewonderen zal zijn in Parijs-Roubaix.
Een week geleden leek dat nog een flauwe grap, maar na zijn magistrale optreden gisteren in de Ronde van Vlaanderen zou ik het wel weten.

Tadej is in mijn ogen samen met Mathieu van der Poel en Wout van Aert een coureurs die alle vijf de monumenten kan winnen. Voor de laatste twee zal het in Lombardije een beetje mee moeten zitten en voor Tadej wellicht in Roubaix.

Op dit moment zijn er maar drie coureur die alle vijf de monumenten op hun palmares hebben staan en dat zijn Rik van Looy, Eddy Merckx en Roger de Vlaeminck. Merckx is dus de enige Tour winnaar die ook alle monumenten heeft weten te winnen.

Wie gister Tadej over de stenen van de Oude Kwaremont zag vliegen die kan toch echt hopen dat deze (overigens prima) 1 aprilgrap snel werkelijkheid gaat worden?

vrijdag 1 april 2022

Parcours vrouwen 2022

De vrouwen rijden op zaterdag 16 april voor de tweede keer een eigen editie van Parijs-Roubaix. De koers is iets langer dan vorig jaar en is verlengd van 116.5 naar 124.7 kilometer. Nog steeds een beetje flauwe afstand want vrouwen kunnen prima 200+ rijden en als ze hetzelfde prijzengeld willen lijkt mij dat ook een goed idee.

De extra kilometers gaan gemaakt worden in een aanloopcircuit even buiten Denain wat vier keer afgelegd moet worden. Zodra de vrouwen het aanloopcircuit verlaten rijden ze bij Hornaing de eerste kasseistrook op. Dat is gelijk een mega zware strook van maar liefst 3700 meter.

Totaal krijgen de vrouwen 17 kasseistroken te verwerken met in totaal ruim 29 kilometer kasseien.Vorig jaar werd de eerste editie voor vrouwen gereden en gewonnen door Lizzie Deignan. Zowel de editie voor mannen als voor vrouwen werd pas in oktober verreden vanwege de Corono-maatregelen die in 2021 in het voorjaar in Noord Frankrijk van toepassing waren.

Dit jaar gelukkig gewoon in het voorjaar zoals het hoort bij een voorjaarsklassieker.

In de agenda: zaterdag 16 april 2022 Parijs-Roubaix voor vrouwen.



donderdag 31 maart 2022

Ronde van Vlaanderen Fan Guide

Wie fan is van Parijs-Roubaix is dat natuurlijk ook van de Ronde van Vlaanderen. Zondag 3 april is het zover en de echte fans kunnen de koers de hele dag live om TV volgen. Wie wil kan natuurlijk ook naar België trekken.

Hoe je de koers ook gaat volgen het is extra leuk als je over de juiste info beschikt. De organisatie van De Ronde heeft aan de fans gedacht en een schitterende Fan Guide gemaakt.

Uiteraard willen ze dan wel graag je mailadres maar het 39 pagina's tellende PDFje is meer dan de moeite waard. 

Aanvragen Fan Guide Ronde van Vlaanderen

Secteur Frédéric Guesdon

Afgelopen week kreeg Frédéric Guesdon zijn eigen strook zo maakte Les Amis De Paris Roubaix op Twitter bekend. Guesdon wist in 1997 op vrij verrassende wijze te winnen van een flinke kopgroep. Het waren niet de minste die hij er in de sprint oplegde, want tussen de acht man die voor de overwinning gingen sprinten zaten onder anderen Johan Museeuw, Jo Planckaert, Andrei Tchmil en Rolf Sørensen. 

Guesdon deed het altijd goed op de Noord Franse stenen en wist uiteindelijk 11 keer bij de eerste 20 te eindigen. Twee keer heeft hij opgegeven en helaas kwam hij bij zijn laatste deelname in 2012 buiten tijd binnen.

 

Naast Parijs-Roubaix wist Guesdon ook Parijs-Tours te winnen en voor een Fransman is deze combinatie toch hetzelfde als een Vlaming die zowel de Ronde van Vlaanderen als Gent-Wevelgem weet te winnen.

Een andere mooi koers met slechte onverharde stroken die Guesdon op z'n palmares heeft staan is de Tro Bro Leon. Een koers in Bretange die in onze streken helaas niet erg bekend is, maar die iedere Fransman graag op z'n erelijst zet.

De kasseistrook van Bourghelles naar Wannehain gaat vanaf nu door het leven als Secteur Frédéric Guesdon. De strook is 1100 meter lang en heeft vier sterren.
Na deze strook is het nog 25 kilometer tot de finish en nog een vijftal kasseistroken waaronder het monster van  Carrefour de l'Arbre.

Een mooi gebaar van Les Amis De Paris Roubaix en aan het eind van de strook is een keurig zuiltje geplaatst.

vrijdag 25 maart 2022

Velo Flash

En zijn een zeer groot aantal bordspelen met als thema de wielersport. Zoveel dat daar gerust een speciale blog van gemaakt kan worden.
Op deze blog zijn we natuurlijk vooral geïnteresseerd in bordspelen over de klassiekers en vooral die van Parijs-Roubaix.

Dit spel van Velo Flash heeft twee Franse klassiekers als thema namelijk Parijs-Roubaix en Parijs-Tours.
Voorheen was Parijs-Tours ook een heel grote koers, maar de koers werd door de betere trainingsmethode, betere fietsen, betere wegen eigenlijk een beetje te eenvoudig om te rijden.
Ook de vele wisselingen van het parcours en naamgeving heeft het predicaat klassieker eveneens onder druk gezet.

Dit spel stamt uit de tijd dat Parijs-Tours aanzienlijk hoger in de hiërarchie stond dan de laatste jaren.
Opmerkelijk is overigens dat het Merckx nooit gelukt is deze koers te winnen. Zal waarschijnlijk ook zo'n beetje de enige koers zijn die niet op het palmares van Eddy staat.


Het spel bevat en spelbord, speelkaarten, dobbelstenen en een tiental miniatuurtjes van wielrenners.
Alleen voor die laatste zou je het spel al willen hebben.
Verder zit er bij het spel een 45 toeren singeltje met daarop de stem van Robert Chapatte.

Chapatte was als wielrenner geen hoogvlieger. Direct na de oorlog (WWII) werd hij prof en nam vijf keer deel aan de Tour de France en 16 in de eindklassement was zijn beste resultaat.
Chapatte won een aantal kleinere koersen en was ook op de baan actief.

Chapatte heeft de leuke primeur om de eerste wielrenner te zijn die live voor de Franse TV is geïnterviewd

Foto: Robert Chapatte

Na zijn carrière ging Chapatte in de journalistiek. Hij werkte zowel voor radio, TV als voor diverse tijdschriften zoals Miroir Sprint.
Chapatte won als journalist diverse prijzen en is vooral - zelfs nu nog - beroemd om de stelling van Chapatte.
Deze houd in dat een kopgroep in de finale per 10 kilometer één minuut van haar voorsprong moet inleveren aan een aanstormend peloton.

Dit spel heeft dus om meerdere redenen een hoge historische waarde en is dan ook zeer geliefd onder enthousiaste verzamelaars.



woensdag 16 maart 2022

Kijktip: Nokere Koerse en GP Denain

Vandaag en morgen is er komen de liefhebbers van kasseikoersen aan hun trekken. Vandaag is het de beurt aan Nokere Koerse waar zelfs de laatste meters op kassei zijn.
Morgen is het in Noord Frankrijk Frankrijk de beurt aan de GP Denain. Deze laatste wordt wel de kleine Parijs-Roubaix genoemd en met het parcours wat nu voorligt mag het gerust zo genoemd worden.

Vooral de kasseistroken die deze zoemer in de Tour op het programma staan komen aan bod. Dat zorgt er ook voor dat een aantal Tour renners morgen aan de start zullen staan. Zo stuurt de Jumbo ploeg zowel Roglic als Vinegaard naar noord Frankrijk om ze kennis te laten maken met die duivels stenen.
Vandaag staat ook Milaan-Turijn op het programma en dat gaat voor een groot aantal renners een laatste training zijn voor Milaan -San Remo welke zaterdag op de kalender staat.
 
Op TV:
Woensdag 16 maart 2022
14:15 België Eén - Nokere Koerse (live)
14:50 Eurosport - Milaan-Turijn (live)
16:30 Eurosport - Nokere Koerse (samenvatting)
19:00 Eurosport - Milaan-Turijn (samenvatting)

Donderdag 17 maart 2022
14:00 Eurosport - GP Denain (live)
18:05 Eurosport - GP Denain (herhaling)

Nokere Koerse bevat 25 kilometer kasseien. Toch zal er ook worden uitgekeken naar de GP Denhain omdat daar goed 20 kilometer kasseien in zitten die we dit jaar deels in Parijs-Roubaix en deel in de Tour gaan zien.

Veel kijkplezier!



dinsdag 15 maart 2022

Nog hard aan het werk

Met nog een maand te gaan zijn de mensen van Les Amis de Paris-Roubaix nog druk aan het werk. Wederom wordt er aan Mons En Pevele gewerkt.


zondag 13 maart 2022

Mathieu van der Poel in Hoogmis

De organisatie van de Ronden van Vlaanderen heeft bekend gemaakt dat van der Poel op de deelnemerslijst staat voor de editie van 2022. Mathieu kampt al een tijd met een nare blessure aan de rug. Daarom heeft hij de afgelopen maanden heel resoluut gekozen om WK cross en het begin van het wegseizoen aan zich voorbij te laten gaan.

De afgelopen weken gaat het de goede kant op en Mathieu zit 5 dagen per week op de racefiets als we afgaan op de gegeven die hij post op Strava.
Het zou natuurlijk een enorm gemis zijn als Mathieu niet aan de start staat in Vlaanderens Mooiste. Het gaat zijn vierde deelname worden en met een vierde, eerste en tweede plek kan het niet anders dat hij gelijk gezien wordt als een van de kanshebbers.

Om Mathieu toch nog wat koersritme mee te geven wordt overwogen om hem te laten starten in de Coppi e Bartali welke gereden wordt van 22 tot 25 maart.

Dit jaar is Parijs-Roubaix vanwege de verkiezingen in Frankrijk niet de week na De Ronde van Vlaanderen maar twee weken later. Voor Mathieu zou dat dit keer zomaar heel goed uit kunnen komen.

donderdag 10 februari 2022

Francesco Moser: 1980

Bernard Hinault laat met z'n vierde plaats zien klaar te zijn voor een overwinning wat een jaar later ook zou lukken. De jonge Fons de Wolf laat met een zesde plaats zien dat zijn overwinning in 1978 bij de amateurs geen toeval is geweest.
Helaas ontpopt het talent de Wolf onvoldoende. Ondanks overwinningen in Milaan-San Remo en De Ronde van Lombardije is er in mijn ogen aan Fons een groot talent verloren gegaan. Een zeer groot talent.

Aan Moser is er echter geen talent verloren gegaan en met zijn palmares neemt hij plaats in de top tien aller tijden.
Na zijn droomdebuut in Parijs-Roubaix van 1974 - tevens z'n eerste podiumplaats in een klassieker - stoomde Moser op als klassiekerspecialist.

Moser haalde in zijn carrière in alle klassiekers podiumplaatsen, maar Parijs-Roubaix was toch zijn absolute specialiteit.

In 1980 ronde hij een perfecte hattrick af en evenaarde daarmee de prestatie van Octave Lapize.
Met nummer 1 (winnaar vorige editie) en in de Italiaanse driekleur maakt Moser er een groots nummer van.
Met een enorm verzet stormde Moser richting velodroom. Duclos-Lassalle was een van de weinige die nog enige tegenstand probeerde te geven.
Maar Gilbert was nog jong maar vooral nog onervaren en in z'n eerste twee deelnames in de hel eindigde hij op een 28 en 25e plaats.

Voor Duclos-Lassalle was 1980 het jaar van de doorbraak. Eerder dat jaar had hij Parijs-Nice weten te winnen. Dan heb je echt wat in je mars en in deze Parijs-Roubaix liet hij zien dat hij een bijter is en een geboren kassei-specialist.
Gilbert moest echter nog 12 (!!!) jaar wachten voor hij z'n eerste Roubaix ging winnen.
In 1980 zat hij er dicht bij, maar 'Checco' was gewoon niet te houden. Op een monster van een verzet dendert Moser door de Hel heen.
Soms bruusk dat je met het zweet in je handen het zit te aanschouwen. Maar de Italiaan weet wat hij doet en komt met ruime voorsprong aan op de wielerbaan.

Even later komt de dapper Duclos-Lassalle binnenrijden en de Fransen weten z'n prestatie te waarderen.

Thurau wordt derde en dit was het laatste grote resultaat van Didi op de weg. Jammer want een talent als Thurau zou toch minimaal vijf klassiekers in z'n carrière moeten winnen.
Hinault eindigde zoals reeds genoemd op de vierde plaats en liet duidelijk zien in "De Hel" progressie te tonen. Voor iemand die het maar een strontkoers vond deed hij toch al drie jaar erg enthousiast mee. Dat hij grotere plannen had dan alleen maar meedoen werd een jaar later wel duidelijk.

In 1980 was Moser echter nog de sterkste en dat zonder enige vorm van discussie. Een indrukwekkende overwinning en een fenomenale hattrick.

Podium 1980
1. Francesco Moser
2. Gilbert Duclos-Lassalle
3. Dietrich Thurau

Ruim 50 minuten van deze editie op Youtube. Let op welk verzet Moser trapt en hoe Duclos-Lassalle met de moed der wanhoop het gat probeert te dichten. Smullen!

zaterdag 29 januari 2022

Franco Ballerini: 1995 en 1998

In februari 2010 kwam het bericht binnen als een zware dreun. Franco Ballerini was tijdens een rally in Toscane dodelijk verongelukt.
De ganse Italiaanse wielersport weende. Franco was immers niet alleen een mooie coureur, maar inmiddels een zeer succesvolle bondscoach en een graag gezien mens.

45 jaar jaar werd Franco en dat is natuurlijk veel en veel te jong.

Mede door zijn magnifieke optreden in Parijs-Roubaix heb ik altijd een zwak voor Ballerini gehad. Ik ben dan ook in september 2010 zijn graf wezen bezoeken.
Natuurlijk sta je dan stil bij het feit hoe hij in z'n laatste deelname met een "Merci Roubaix" over de streep kwam rijden. Een moment dat de ogen prikken.

Natuurlijk denk je met een glimlach terug aan zijn tweede plaats in 1993. In een prangende spurt met Duclos-Lassalle werd hij net geklopt. De fotofinish moest uitsluitsel geven. Met een opera theater speelde Ballerini uitvoerig of hij de winnaar was. Prachtig!
De beelden waren echter meedogenloos en de teleurstelling deed hem besluiten te stoppen met fietsen.
Nooit zouden ze hem nog in Roubaix zien! Z'n grootste fout was dat hij ooit aan wielrennen was gaan doen.
Toch een mooie overwinning voor Gilbert. En Ballerini dan?
Ieder zag dat zijn tijd nog zou komen en die kwam er.


1995
Als je in deze jaren Parijs-Roubaix wilde winnen moest je vooral van de jongens van Mapei winnen. Ballerini fietste dat jaar ook voor Mapei.
In de finale - die eigenlijk al voor het Bos van Wallers begonnen was - waren uit de Mapei ploeg ook Bortolami, Tafi en Museeuw op jacht naar winst.
Na een tweede plaats in 1993 en een derde plaats in 1994 ging Franco nu voor winst. Geen risico om met een snelle ploegmaat (Museeuw) op de wielerbaan te belanden. Franco ging met een klein uur koers aan de haal en ze zagen hem pas terug op het podium.
Voor de tweede plaats werd Museeuw nog verrassend geklopt door een zeer sterke Andrei Tchmil.

Podium 1995:
1 Franco Ballerini
2 Andrei Tchmil
3 Johan Museeuw

1998
In 1996 bleef het Ballerini bespaard om aan de misselijkmakende Mapei show mee te doen. In dat jaar werd Franco vijfde.
Gelukkig werd er in 1997 wel om de bloemen gesprint maar Ballerini had niet z'n dag en kwam als 24e op de wielerbaan aan.
Het jaar 1998 werd ontsiert door een gruwelijk valpartij van Johan Museeuw in het Bos van Wallers.
De ploegmaten van Johan gingen er echter niet langzamer van fietsen. Integendeel! Als je in die jaren bij Mapei zat wist je dat de concurrentie in je eigen ploeg zat.
In een prachtige klassieke solo van ruim een uur daverde Ballerini naar de wielerbaan.
De eerste achtervolgers waren twee ploegmaten en de Nederlander Leon van Bon werd netjes vierde.

Podium 1998:
1 Franco Ballerini
2 Andrea Tafi
3 Wilfried Peeters

In totaal nam Ballerini 13 keer deel aan Parijs-Roubaix en kwam alle keren aan de finish. Z'n slechtste is een 34ste plaats. Zevenmaal bij de eerste 10 en viermaal op het podium.
Met recht een specialist!

Bondscoach
Franco was een renner van de oude stempel en nam deel aan alle klassiekers. Overigens niet geheel zonder succes. Zo wist hij ook Parijs-Brussel en Omloop Het Volk (tegenwoordig Omloop Het Nieuwsblad) te winnen. Podiumplaatsen waren er in de Ronde van Vlaanderen, Gent Wevelgem en de Ronde van Lombardije.
Daarnaast wist Ballerini een aantal Italiaanse semiklassiekers te winnen. 
Ballerini was dus een zeer veelzijdig coureur en deze ervaring wist hij later om te zetten als zeer succesvol bondscoach van de Italiaanse ploeg.

Triest genoeg heeft dat niet erg lang mogen duren.

Foto's: Graftombe van Franco Ballerini in Casalguidi (Toscane - Italië).

Als eerbetoon trok de Giro van 2013 langs de begraafplaats waar Ballerini zijn laatste rustplaats heeft gevonden.

zaterdag 8 januari 2022

Marc Madiot: 1985 en 1991

Madiot was geen erg groot coureur maar hij heeft twee belangrijke talenten: hij kan gruwelijk hard over de stenen rijden en hij heeft een zeer sterk organisatievermogen.
Dat laatste zorgt ervoor dat hij al 31 (!!) jaar in de wielersport werkzaam is. De laatste jaren als ploegleider maar als coureur vooral als kapitein van de ploeg.
Madiot heeft een groot inzicht en gevoel voor wat er gaande is.

Het goed kunnen rijden op de stenen heeft Marc wellicht te danken aan z'n flirt met het cyclecrossen.
Ik blijf erbij dat het voor veel renners goed zou zijn daar wat meer mee bezig te zijn.
Wordt veel te weinig in ploegen gedaan aan stuurkunst en hier iets meer in investeren kan in een aantal gevallen geen kwaad.

Opmerkelijk is dat het juist Franse ploegen zijn die dit helemaal begrijpen en regelmatig met hun ploegen op excursie (cyclocross of MTB) gaan.
Madiot is iemand die daar in gelooft en met z'n beperkte mogelijkheden wist hij twee keer Parijs-Roubaix te winnen.
Eén keer kan een mazzeltje zijn maar twee keer? Dan ben je gewoon goed in "De Hel". Heel goed zelfs!
Eigenlijk won Madiot drie keer want als jong renner wist hij ook al een keer de amateur editie van de kasseienklassieker te winnen. Voor kenners kwam zijn eerste prof-overwinning in Roubaix dan ook niet uit de lucht vallen.

1985 Kenners wisten het
Een bizarre koers was het. Veel belangen en Madiot wist daar handig van gebruik te maken. Kelly wilde zichzelf opvolgen. Kuiper had geproefd dat hij dit kon dus wilde nog wel een keer winnen in "De Hel".
Moser, niet super jong meer maar na z'n top jaar van 1984 vol vertrouwen om het record van De Vlaeminck te evenaren. Een jonge hongerige Eddy Planckaert maar ook gretige jongens als Lemond en van der Poel. Veel kanshebbers dus!

Vooral ook veel snelle mannen en Madiot nam geen enkel risico. Een kleine 20 kilometer voor de streep ging hij alleen op pad. Carrefour de L'Arbre was het decor waar hij fors aan de boom schudden en kwam prachtig onder het slijk als eerste op de wielerbaan. Schitterende solo!

Podium 1985
1. Marc Madiot
2. Bruno Wojtinek
3. Sean Kelly

1991 Zoete wraak
Zonder wat af te doen aan de prestatie van Madiot was dit een van de "slappe" Helletochten. Natuurlijk is dat nooit de schuld van de winnaar en het blijft natuurlijk altijd een stoer potje wielrennen.
Er is echter relatief langzaam gereden. Meer dan 7 uur deden de renners er over.
Daarom ook veel renners in de officiële uitslag namelijk net geen 100.
Madiot kan daar niks aan doen en liet de kans van z'n leven niet van z'n bord eten en pakte keurige z'n tweede Parijs-Roubaix.
Ook nu koos Madiot op Carrefour het hazenpad. Hij moest een heel stuk harder op de tanden bijten dan in 1985 maar Marc wist dat dit een kans uit duizenden was.
Deze kans kwam nooit meer. Z'n benen branden van de pijn maar het moest, het moest!
Hij wist dat hij een dergelijke solo aankon en dat vertrouwen bezorgde hem wederom een gigantisch mooie overwinning
De overwinning zal erg zoet gesmaakt hebben want Marc was in de ogen van heel wat ploegen (en ploegleiders) toch een beetje een afdankertje.
Cyrille Guimard kwam in 1985 een paar kilometer voor de finish nog naast Madiot rijden om hem uitvoerig te feliciteren. Een paar jaar later werd Madiot door diezelfde Guimard afgedankt. Daarnaast had Madiot ook wat met de gezondheid lopen sukkelen.
Het koste Madiot dan ook heel wat moeite om bij een ploeg te komen. De ploeg van R.M.O. had wel vertrouwen in Madiot en zullen zeker geen spijt van hun keuze hebben gehad.

Nederlander Nico Verhoeven werd netjes zevende.

Podium 1991
1. Marc Madiot
2. Jean Claud Colotti
3. Carlo Bomans

Madiot is de enige renner die het tot nu toe gelukt is om zowel bij de amateurs als bij de profs Parijs-Roubaix te winnen.


Foto: Als waardering voor de prestaties van Madiot is een van de stroken naar hem vernoemd. Lastige strook trouwens.
 Loopt op en ligt deels in de schaduw dus droogt slecht op en de stenen liggen in het eerste deel ver uit elkaar.