zaterdag 9 november 2019

De Grote Oorlog

Begin vorige eeuw was Europa één groot kruitvat dat ieder moment op springen stond. Dit jaar is het precies 100 jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog uitbrak.
Een simplistische en oppervlakkige kijk doet ons wijzen naar de Duitsers als "the bad guys".
Die schuldvraag en onhandige afwikkeling van deze oorlog is ook de voedingsbodem geworden waarin een gruwel als Hilter zijn haat kon zaaien.

De Eerste Wereldoorlog was onvermijdelijk. Maar als de politici aan het eind van deze oorlog wat genuanceerder met de schuldvraag waren omgegaan, was deel II wellicht te voorkomen geweest.
Gek genoeg ben ik enorm gefascineerd door de Eerste Wereldoorlog.
Een oorlog die aan Nederland voorbij is gegaan en waar in mijn tijd op school nauwelijks aandacht aan werd besteed.
Is ook maar beter want dan zou naar voren moeten komen dat Nederland helemaal niet zo neutraal was als ze ons jaren hebben doen geloven.

Door Parijs-Roubaix is mijn belangstelling voor deze oorlog enorm gegroeid. Sterker deze oorlog heeft me bij de keel gegrepen en ik had zomaar een blog over "De Grote Oorlog" kunnen beginnen.
Bij die fascinatie zijn twee aspecten die me enorm aanspreken: Het leven in de loopgraven en het politieke spel rond deze oorlog. Bij dat laatste vooral de afhandeling van deze oorlog en wat dat daarna voor effect op Europa heeft gehad.

Voor de meeste renners betekende 1914 vooral een mobilisatie en heel wat renners zijn in de oorlog omgekomen.
Ik beperk me tot een aantal bekende die in de jaren voor de oorlog in Parijs-Roubaix aan de start hebben gestaan:

Octave Lapize driemaal winnaar van Parijs Roubaix en in z'n vliegtuig uit de lucht geschoten.
François Faber winnaar in 1913 en omgekomen op het slagveld.
Lucien Petit-Breton werd meermaals getroffen door vijandelijk vuur en uiteindelijk werd hem dat ook noodlottig.
Emile Engel won een paar maanden voor het uitbreken van de oorlog een etappe in de Tour. Niet lang daarna sneuvelde hij in een van de slagen om de Marne.

Het gaat hier niet om een compleet overzicht, maar ik geef een paar voorbeelden om een en ander te illustreren.
De kei en keiharde werkelijkheid is dat er misschien wel honderden wielrenners tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn gesneuveld.
In die jaren waren er ongelooflijk veel baanwielrenners en deze zijn echt met tientallen op het slagveld gesneuveld.

Niet alleen in het peloton liet deze oorlog z'n sporen op een gruwelijke wijze achter.
Ook de infrastructuur kreeg het zwaar te verduren.
Precies over het parcours van Parijs-Roubaix liep een van de opmarsroutes uit het Schlieffenplan.
Frankrijk en Duitsland waren al jaren elkaars vijand en deze oorlog was onvermijdelijk.
Het Duitse Schlieffenplan voorzag erin om zelf aan zet te zijn en blijven en in een paar dagen een eind te maken aan een nieuwe gewapend conflict.
Het plan was echter z'n tijd ver vooruit en het materiaal wat nodig was om zo'n plan succesvol uit te voeren was in die jaren nog niet voor handen.
Overigens is het plan in de Tweede Wereldoorlog opnieuw uit de kast gehaald en met de moderne gemotoriseerde legers bleek het toen een erg succesvol plan.

Het resultaat van het plan in de Eerste Wereldoorlog was echter dat na een paar dagen de legers tegenover elkaar stonden en zich diep ingroeven.
Het werd een loopgraven oorlog waarbij het front maar nauwelijks in beweging kwam.
Met als resultaat dat alles wat in de frontzone lag volledig kapot geschoten werd.
Het Belgische Ieper (hemelsbreed 30 km van Roubaix) was echt volledig verwoest en er is zelfs sprake geweest de stad maar niet meer op te bouwen.
De Kemmelberg bekend van Gent-Wevelgem stond aan het eind van de oorlog niet één boom meer overeind.
Kapot geschoten of omgehakt om loopgraven te verstevigen of gewoon als brandstof.
De hele zone langs de Noord Franse grens was er een van gruwel en verderf.

Toen de oorlog voorbij was duurde het jaren voor dit gebied weer een beetje was opgeknapt. Toch werd direct in het eerste jaar na de oorlog er al weer een Parijs-Roubaix gereden.
Toen de renners in 1919 na de oorlog door het gebied trokken reden ze van sombere aanblik naar sombere aanblik.
Het is dit jaar waar de koers de bijnaam "De Hel van Het Noorden" aan te danken heeft.
Keihard werd zichtbaar wat het een hel die vier jaren geweest moeten zijn.

Overigens is dit gebied niet alleen in de Eerste Wereldoorlog zwaar geraakt. Al in de middeleeuwen werd hier flink geknokt en pas sinds de Tweede Wereldoorlog is het in de Noord Franse rustig geworden.

Maar al die oorlogsjaren veeg je niet zomaar weg.
Dat zit in monumenten die in alle dorpen staan. Granaten en menselijke resten die nog opgegraven worden. Bunkers in weilanden (kijk maar bij Carrefour de L'Arbre) en straatnamen met verzetshelden.

Het kan niet anders dat de oorlogen een bepaalde stempel op deze streek gedrukt hebben.
Een sfeer die ieder jaar op de tweede zondag van april het decor vormt.


Foto: In de frontzone kom je op herdenkingsplaatsen regelmatig een wielrenner tegen.

woensdag 23 oktober 2019

Najaars Teaser 2019

Normaal fiets ik ieder jaar wel een paar keer op het parcours van Parijs-Roubaix. Regelmatig ben ik bij de Recon geweest als de profs op donderdag en vrijdag voor de koers hun benen en fietsjes testen.
Uiteraard heb ik de nodige toertochten op de Noord Franse kasseien gereden en ga ieder jaar met een paar man de finale rijden.

Dit jaar zat het wat tegen omdat ik eind maart zwaar gevallen ben. Zwaar is relatief want het was een heel sullige val maar m'n onderarm moest opnieuw in elkaar worden gezet.


Revalidatie heeft heel lang geduurd en ik mocht absoluut niet opnieuw vallen. Dus voor ik de Noord Franse kasseien ging opzoeken moest in echt groen licht hebben.
Inmiddels is het herstel zo goed dat een ritje op de kasseien weer kan.

Dus vandaag in een heerlijk herfst zonnetje de finale van Parijs-Roubaix gereden. Niemand tegengekomen en met een zonnetje en al die rust heeft het Noord Franse landschap zelfs wat vriendelijks over zich.


Het was wel weer triest om te zien hoe souvenirjagers zich schildjes, wegwijzers en ander Parijs-Roubaix gerelateerd materiaal toe-eigenen.
Dan ben je geen fan van de koers maar gewoon een klootzak.

Omdat ik ook mezelf wilde testen een keertje alleen op pad. Ga graag met andere fietsen, maar een hele dag alleen is ook wel eens lekker.
Ik zat vrij vroeg op de fiets. Toen nog met mouwstukken aan maar in de loop van de dag konden die ook uit.
Heerlijke Herfstdag in De Hel was het!


Fotoalbum Parijs-Roubaix Teaser 2019



donderdag 17 oktober 2019

François Faber: 1913

In 1913 waren de spanning in Europa al aardig aan het oplopen. In de Balkan laait de oorlog weer op en in Griekenland wordt koning George I vermoord.
Heel Europa vraagt zich al lang niet meer af of er oorlog gaat komen, maar vooral wanneer deze gaat komen.
Zolang het nog niet zover is proberen de mensen te genieten van grote evenementen zoals Parijs-Roubaix.
Een jaar eerder was het de plaatselijk renner Charles Crupelandt gelukt z'n "eerste" binnen te halen. Ging specialist en thuisrijder Crupelandt op weg naar een zelfde indrukwekkend rijtje als Lapize?
Octave Lapize was het als eerste gelukt om de Helleklassieker drie keer op rij te winnen. Overigens een kunstje dat tot nu toe alleen nog Francesco Moser is gelukt.

In 1913 stonden er echter nog een paar kanshebbers aan de start. Faber was er daar een van en stond met een prachtige erelijst aan de start.
Tour en toen al 15 etappes (kwamen er nog 4 bij) maar ook de Ronde van Lombardije, Parijs-Tours (2x) en Parijs-Brussel.

Faber was oorspronkelijk Luxemburger maar bracht nagenoeg z'n hele leven door in Frankrijk.
Hij was overigens wel de eerste niet Fransman die de Tour wist te winnen.
Een mooie erelijst en Faber wilde daar graag de toen al hoog aangeschreven Parijs-Roubaix aan toevoegen.
Het was een zware editie met hagel, wind en veel valpartijen. Ook top favoriet Crupelandt was gevallen en een aantal keren lek. Toch zat Crupelandt in de kopgroep maar zijn wanhopige poging om het in een lange sprint te halen mislukte.
Allrounder Faber beschikte na 265 kilometer over de meeste inhoud en mocht op de hoogste trede van het podium plaats gaan nemen.

Podium 1913
1 François Faber
2 Charles Deruyter
3 Charles Crupelandt

Faber kwam zoals zo veel jonge mannen in de Eerste Wereldoorlog om het leven. De verschillende berichten over hoe Faber om het leven is gekomen zijn wat tegenstrijdig.
Wel staat vast dat de eenheid waar hij deel van uitmaakte voor twee derde is gesneuveld.
Faber kreeg postuum de Militaire Medaille. Op de militaire begraafplaats Notre-Dame de Lorette bij Ablain-Saint-Nazaire hangt in de kapel een gedenksteen ter nagedachtenis aan François Faber.

Een groot kampioen die net als zovelen door de oorlog geen kans kreeg z'n dromen verder te leven.

Foto (Bron BNF): Prachtig hoe statig Faber hier poseert.

dinsdag 24 september 2019

Hennie Kuiper Museum

Hennie Kuiper was altijd goed in De Hel en wist in 1983 er met de bloemen vandoor te gaan. Niet nadat hij alle TV-kijkers een hartverzakking had bezorgd door in de laatste bocht van de strook van Hem pech te krijgen.
We hebben allemaal de beelden nog op ons netvlies. Het feit dat hij ondanks deze pech toch wist te winnen maakt hem ook tot een dik verdiende winnaar.
Prachtig mens die het ook verdient om een eigen museum te hebben.
Even buiten Denekamp vind je het op een heerlijk rustige plek. Je hebt ook alle vrijheid om op je gemak rond te kijken.
Dik de moeite en neem zelf je fiets mee want het is ook heerlijk om hier een blokje te fietsen.
Aanrader voor alle wielerfans!




Fotoalbum Hennie Kuiper Museum

donderdag 18 april 2019

Philippe Gilbert: 2019

Gilbert was jaren een van de toppers in de Ardennen klassiekers en dan rekening ik de Amstel Gold Race even mee.
Maar Gilbert heeft een paar jaar geleden zijn zinnen gezet om alle monumenten minimaal één keer te winnen.
Die ambitie bracht hem in 2017 al een prachtige overwinning in de Ronde van Vlaanderen.
Daarmee stond na Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije op drie!

In het begin van z'n carrière had Gilbert al eens aan de start gestaan bij Parijs-Roubaix maar daarna heeft hij deze koers links laten liggen om zich optimaal voor te bereiden op de Ardennen.
Tot 2018. Zijn 15e plaats in dat jaar moest voor velen toch een aanwijzing zijn dat Gilbert serieuze plannen had om ook deze koers aan zijn indrukwekkende palmares toe te voegen.

En zo gebeurde dat afgelopen weekend.
Een geanimeerde koers waarbij diverse kanshebbers tot diep in de finale gelijk op gingen.
Zelfs na de zware strook van Carrefour de L'Arbre waren er nog zes kanshebbers maar op de strook van Gruson trok Politt stevig door nadat hij dat al eerder had gedaan.
Gilbert die als geen ander een koers kan lezen voelde dat dit het moment was. Zelf had hij ook al
diverse keren de forcing gevoerd en daarmee laten zien dat hij ok was.

Gilbert reed vrij vlot naar Politt en ze vonden elkaar. In de achtervolging zaten gevaarlijke gasten als Sagan en Vanmarcke. Gilbert kan dan weer rekenen om een sterk blok ploegmaten maar strikt genomen waren dat ook een aantal van z'n belangrijke concurrenten als het weer zou samensmelten.
In een sprint met twee op de wielerbaan was de ervaren Gilbert een maatje te groot voor de Politt die de koers van z'n leven had gereden.

Lampaert werd netjes derde en zorgde dat Deceuninck–Quick-Step met twee man op het podium stond. Deceuninck–Quick-Step had met Florian Sénéchal (6de) en Zdeněk Štybar (9de) maar liefst vier renners in de top 10.
De Nederlandse fans moesten het doen met een zevende plaats voor Mike Teunissen en een tiende plaatse voor Sebastian Langeveld. Vooral de 7de plek van Theunissen is een mooie progressie en Mike gaat zeker een keer op de podium komen, want hij wordt ieder jaar weer een beetje sterker.

Maar het is nu vooral uitkijken of Gilbert in 2020 op jacht gaat naar monument nummer 5 te weten Milaan-San Remo.
Slecht drie renners wisten eerder de vijf monumenten te winnen namelijk Rik van Looy, Eddy Merckx en Roger de Vlaeminck. Wat een mooi rijtje.

Podium 2019
1 Philippe Gilbert
2 Nils Politt
3 Yves Lampaert