Francesco Moser: 1980

Bernard Hinault laat met z'n vierde plaats zien klaar te zijn voor een overwinning wat een jaar later ook zou lukken. De jonge Fons de Wolf laat met een zesde plaats zien dat zijn overwinning in 1978 bij de amateurs geen toeval is geweest.
Helaas ontpopt het talent de Wolf onvoldoende. Ondanks overwinningen in Milaan-San Remo en De Ronde van Lombardije is er in mijn ogen aan Fons een groot talent verloren gegaan. Een zeer groot talent.

Aan Moser is er echter geen talent verloren gegaan en met zijn palmares neemt hij plaats in de top tien aller tijden.
Na zijn droomdebuut in Parijs-Roubaix van 1974 - tevens z'n eerste podiumplaats in een klassieker - stoomde Moser op als klassiekerspecialist.

Moser haalde in zijn carrière in alle klassiekers podiumplaatsen, maar Parijs-Roubaix was toch zijn absolute specialiteit.

In 1980 ronde hij een perfecte hattrick af en evenaarde daarmee de prestatie van Octave Lapize.
Met nummer 1 (winnaar vorige editie) en in de Italiaanse driekleur maakt Moser er een groots nummer van.
Met een enorm verzet stormde Moser richting velodroom. Duclos-Lassalle was een van de weinige die nog enige tegenstand probeerde te geven.
Maar Gilbert was nog jong maar vooral nog onervaren en in z'n eerste twee deelnames in de hel eindigde hij op een 28 en 25e plaats.

Voor Duclos-Lassalle was 1980 het jaar van de doorbraak. Eerder dat jaar had hij Parijs-Nice weten te winnen. Dan heb je echt wat in je mars en in deze Parijs-Roubaix liet hij zien dat hij een bijter is en een geboren kassei-specialist.
Gilbert moest echter nog 12 (!!!) jaar wachten voor hij z'n eerste Roubaix ging winnen.
In 1980 zat hij er dicht bij, maar 'Checco' was gewoon niet te houden. Op een monster van een verzet dendert Moser door de Hel heen.
Soms bruusk dat je met het zweet in je handen het zit te aanschouwen. Maar de Italiaan weet wat hij doet en komt met ruime voorsprong aan op de wielerbaan.

Even later komt de dapper Duclos-Lassalle binnenrijden en de Fransen weten z'n prestatie te waarderen.

Thurau wordt derde en dit was het laatste grote resultaat van Didi op de weg. Jammer want een talent als Thurau zou toch minimaal vijf klassiekers in z'n carrière moeten winnen.
Hinault eindigde zoals reeds genoemd op de vierde plaats en liet duidelijk zien in "De Hel" progressie te tonen. Voor iemand die het maar een strontkoers vond deed hij toch al drie jaar erg enthousiast mee. Dat hij grotere plannen had dan alleen maar meedoen werd een jaar later wel duidelijk.

In 1980 was Moser echter nog de sterkste en dat zonder enige vorm van discussie. Een indrukwekkende overwinning en een fenomenale hattrick.

Podium 1980
1. Francesco Moser
2. Gilbert Duclos-Lassalle
3. Dietrich Thurau

Ruim 50 minuten van deze editie op Youtube. Let op welk verzet Moser trapt en hoe Duclos-Lassalle met de moed der wanhoop het gat probeert te dichten. Smullen!