Parijs-Roubaix Cyclotourisme 2022

Gister op Eerste Pinksterdag werd deze editie voor wielertoeristen verreden. Na twee Corona jaren snakte menig deelnemer naar een dagje samen over de stenen dokkeren.Velo Club Roubaix bood drie afstanden aan 210,120 en 75 km.

Aanvankelijk had ik mij ingeschreven voor de 210 km, maar door wat knelpunten in de gezondheid was het verstandig (de dokter wilde dat ik helemaal niet ging) om de 120 km te doen. Met 35 km kasseien nog steeds een straf potje fietsen dat menigeen graag aan zich voorbij laat gaan. 

Bij een lange versie verblijf ik de nacht voor de rit in de buurt. Bij de medium editie is de start in Wallers-Arenberg en dat is vanaf huis tweeënhalf uur met de auto. Dus kwart over vier in de auto en toen we eenmaal Brussel voorbij waren werd duidelijk wat voor een dag het ging worden.

Hoosbuien, hoosbuien en nog een hoosbuien.

Aangekomen bij het mijnencomplex in Wallers heb ik mij in de auto zitten verkleden. M'n lief die de auto naar Roubaix zou rijden waagde zich ook niet zonder plu buiten de auto.

Startkaart opgehaald, kaderplaatje op de fiets en snel op weg.

 

 

Bij deze medium editie is het beruchte Bos van Wallers dus de eerste strook die je voor de wielen krijgt. Door de stortvloed lag er geen klei op de kasseien en er stond ook relatief weinig gras.

Het Bos lag er goed bij zullen we maar zeggen. Dat neemt niet weg dat de kasseien sinds de vorige keer niet ineens uit zichzelf netjes zijn gaan liggen.

Het fijne van het Het Bos is wel dat je aan het einde weet dat je het ergste achter de rug heb.

Daarna volgt Pont Gibus die we voor mij om een volslagen onduidelijke reden in omgekeerde richting fietste. Er waren nog wel wat omleidingen dus misschien dat het daar mee te maken had.

Pont Gibus - vernoemd naar tweevoudig winnaar Gilbert Duclos-Lassalle - blijft met de twee vervallen brughoofden echter uit beide richtingen een opmerkelijk passage. 

 

Daarna even rust maar ik kon geen 10 meter ver kijken door de enorme hoeveelheid water die omlaag kwam. In de verte ook wat onweer maar het kwam gelukkig nooit in de buurt.

Bij het oprijden van de 3700 (!!) meter lange strook van John Degenkolb was goed te zien hoe moeilijk het water weg kon.

De stroken volgen elkaar snel op en aan het einde van de vier sterren strook van Tilloy à Sars et Rosières staat mijn lief mij op te wachten. Het samenzijn is kort want de Duivel is samen met Pluvius een potje aan het armworstelen wie vandaag de gemeenste is in De Hel.

Kort hierop volgde de officiële controle in Beuvry-la-Forêt. Bij VCR denken ze op de een of andere manier dat wielertoeristen te weinig eten. Alles stond er. Sandwiches met tonijnsalade, kaas, ham. Verder koekjes, wafels, cakes, chocolade, repen, drinken, bananen, sinaasappel noem het maar.

 

Na een korte stop weer de regen in. De strook van Madiot die volgt kan erg blubberig zijn maar dat viel gelukkig mee. Ik zag wel wat fietsers kloten in het kant maar ik koos toch voor de "veilige" kasseien.

In Orchies een omleiding en ik kreeg even het gevoel dat ik een criterium aan het rijden was. Vanaf Orchies houdt het tot Carrefour de L'Arbre niet op met pittige en loodzware stroken.

De stroken van Orchies, Pavé du Bar Pavé en Nouveau Monde lagen er redelijk bij. Even leek het erop dat het stopte met regenen, maar in vijf kilometer kon het jack twee keer uit en weer aan.

Bij een van die stops de remmen even vrij gemaakt, want dat zijn altijd heerlijke samenscholingen van Noord Franse klei.

Met op oprijden van Mons-en-Pévèle begint de echte finale. Deze strook heeft een vorm van en Z en heeft ook het nodige hoogteverschil.

De eerste twee stukken lagen er redelijk bij maar de laatste poot van de Z was een drama. Blubber van kant tot kant. Meermaals zag ik fietsers met de voeten naar de grond gaan en ik had zelf ook een paar keer het gevoel of ik gezopen had.

Zelden ben ik echt blij als ik van een strook ben maar deze staat in m'n top 3. 

 

Pavé de Mérignies die volgt is dan een niemendalletje hoewel daar in de laatste honderd meter de vloeibare klei ook voor problemen kon zorgen.

Hoewel het bleef regen was ik m'n jack helemaal zat. Het was niet echt koud en ik verkoos nat boven benauwd. 

Drie kilometer om op adem komen en dan een van mijn favorieten stroken die van Pont Thibaut. Als het droog is kan ik hier heerlijk uit m'n bol gaan. De strook heeft een drietal lastige bochten. Als je die kent kan je hier tempo houden, maar wie hier voor het eerst rijdt valt na iedere bocht helemaal stil. 

Met de nattigheid was het toch even opletten en vooral in het midden stuk was ik een heel kleine jongen. Blubber over de hele breedte van de weg en fietsers met voetjes aan de grond en er was er zelfs een die ging lopen.

Aan het eind van deze strook stond mijn lief. Net op dat moment stopte het even met regenen dus even op m'n gemak wat staan eten. Daarna door naar de volgende strook en laatste controle.

Daar een cakeje en wat sinaasappelpartjes naar binnen en snel door. Ik had het niet koud maar was wel doorweekt en wilde het ook niet koud krijgen. 

Vanaf Cysoing komen vier vreselijke stroken: Pavé Duclos-Lassalle, Bourghelles a Wannehain, Camphin-en-Pévèle en Carrefour de L'Arbre. In 12 kilometer ruim 6 kilometer gruwelijke kasseien om uiteindelijk hemelsbreed slechts 3 kilometer verder te komen!

Op de vier sterren van Camphin-en-Pévèle klaagde iemand tegen mij dat hier toch niet te fietsen viel. Hij had gelijk maar het moet. Ik waarschuwde dat de volgende nog erger is. Hij lachte op een manier dat iedere volgende vernedering er niet meer toe zou doen.

Op Carrefour lag gelukkig geen blubber maar de laatste 2-300 meter voor de laatste bocht zijn eigenlijk onverantwoord. Ik had daar ruimte om te kiezen waar ik ga fietsen, maar om hier een koers over te laten gaan? In een groepje van één is het al levensgevaarlijk!

Vanaf Carrefour is het eigenlijk uitbollen naar de wielerbaan. Niet gevallen, niet lek, geen andere pech, prima gefiets en toen kwam er toch nog een teleurstelling.

We mochten de wielerbaan niet op vanwege werkzaamheden. Zelf ben ik daar al tientallen malen geweest dus jammer maar ook niet meer dan dat.

Tijdens het fietsen - maar ook later onder de douche - sprak ik toch een aantal gasten die voor het eerste deelnamen. Sommige met het plan het bij één keer te laten en een mini kassei en een rondje op de wielerbaan zijn dan toch fijne beloningen. Helaas..........een aantal debutanten moeten dus zeker nog eens terugkomen.

Slecht gepland dit onderhoud, maar tevens het enige minpunt van deze dag. En de regen dan? Niet leuk maar het heeft ook wat. 2010 was een natte editie voor de wielertoeristen, maar de hoeveelheid water die er gister viel was echt van een andere orde. Helaas wordt dat ook door het nieuws bevestigd door veel wateroverlast in dit deel van Europa.

 

Heel naar nieuws maar eens in de zoveel tijd een natte Parijs-Roubaix mag natuurlijk niet alleen aan de profs zijn voorbehouden. Als wielertoerist mag je dat ook wel eens doorstaan.

Fotoalbum Parijs-Roubaix Cyclotourisme 2022