dinsdag 26 juni 2012

Toeristische fietstocht

Niet ieder wil als wielertoerist een volledige Parijs-Roubaix rijden. Daarom is het zo leuk dat er initiatieven zijn waarbij je met een kortere rit toch een gevoel kan krijgen wat "De Hel van het Noorden" is.

Lannoo brengt een fietsgids uit met daarin een compacte route voor een groot aantal (semi) klassiekers en Parijs-Roubaix ontbreekt niet op het menu.
De route is 65 kilometer en je krijgt nagenoeg alle kasseistroken voor je kiezen vanaf Orchies tot en met Carrefour de L'Arbre.
Een rondje wat zelfs voor een geoefende fietser een uitstapje is wat meer dan de moeite waard is.
Een van de eerste stroken is het legendarisch Mons en Pevele en het gaat dan maar door en door.
Slechts 65 km maar beslist serieuze kost.

Een fietsgids met 15 inspirerende routes waarbij - en wie zal het me kwalijk nemen - die van Parijs-Roubaix er zeker zijn mag.

Lannoo's route Parijs-Roubaix


Foto: Een van de stroken die deel uit maakt van de door Lannoo voorgestelde route.

maandag 18 juni 2012

Parijs-Roubaix op de tandem

Een keer op de tandem lijkt me wel wat maar of ik dan achterop durf te zitten? Misschien ooit. Desnoods eens gewoon een deel van het parcours om dat eens te ervaren.
Deze heren zijn vorige week de uitdaging aangegaan. Geen hollywood productie maar gewoon een leuk stukje huisvlijt:

zaterdag 16 juni 2012

Studio Chielemans

Een korte maar zeer krachtige videoclip van de toerversie van vorige week. Heerlijk moment om na te genieten!

donderdag 14 juni 2012

Filmpje toerversie

Misschien herken je ergens jezelf. Zelf kom ik op 3:45 door in een oranje shirt.

woensdag 13 juni 2012

Bos van Wallers onboard

Wielertoerist met onboard camera in het Bos van Wallers.

dinsdag 12 juni 2012

Fotoreport Paris-Roubaix cyclo

André Tignon heeft wederom een zeer uitvoerig fotoverslag gemaakt van de Parijs-Roubaix editie voor wielertoeristen.
André gaat al jaren met de camera op pad bij dit soort evenementen.
In plaats van op één plaats geld te gaan staan te verdienen trek André door het Noord Franse land om een zo breed mogelijke reportage te maken en dat is het weer uitstekend gelukt. Voor het geld? Nee gewoon omdat hij dat leuk vindt.

Fotoreport André Tignon Paris-Roubaix cyclo 2012

George Hincapie stopt

De sympathieke George Hincapie heeft aangekondigd eind dit jaar te stoppen met competitie wielersport.
Hincapie gaat nog één keer de Tour rijden en komt dan op een onwaarschijnlijke aantal van 17 deelnames wat een record is.
Naast de superknecht die Hincapie jaren is geweest in koersen als de Tour was hij natuurlijk vooral een groot smaakmaker in Parijs-Roubaix.
Als er iemand is die ik - maar wellicht velen met mij - een keer de zege in Parijs-Roubaix had gegund dan is het wel deze Hincapie.
Naast Roubaix deed Hincapie het ook goed in de Vlaamse koersen en hij wist Gent-Wevelgem en Kuurne Brussel Kuurne te winnen. Hij haalde podium in de Ronde van Vlaanderen en is met 17 keer finisher daar recordhouder.
In Parijs-Roubaix zette hij tussen 1999 en 2005 een indrukwekkend rijtje in de boeken en nam ook daar een record aantal van 17 keer deel.

Naast zijn enorme ijver om zich in te zetten voor Armstrong tijdens de Tour kent het grote publiek natuurlijk de onfortuinlijke val van George tijdens z'n Parijs-Roubaix deelname in 2006.
Een gebroken vork zorgde dat de Amerikaan stuurloos raakte.
Niet het meest glorieuze moment van George, maar het blijft de moeite om het nog eens te bekijken.
Let eens op dat alle renners in de groep omkijken wat op zich al een opmerkelijk feit is.

Deze zomer nog een keer van George genieten en met een beetje weemoed zal ik het afscheid toch te gemoed zien. Dit is toch het type renner wat ik het liefst op de fiets zie zitten.

In april tijdens de verkenning van Parijs-Roubaix vroeg een van ons of hij een tip voor een kroeg in New York wist.
George wimpelde dat charmant weg want hij was met z'n sport bezig.
19 jaar op en top pro! Hulde George en maak er een mooi afscheid van!

maandag 11 juni 2012

Parijs-Roubaix Cyclotourisme 2012

Een monument maar toch had de organisatie de moed in de vlakke aanloop te snoeien. Hierdoor werd de rit korter, maar nog steeds ruim boven de 200 kilometer.
Om het toch nog zwaarder te maken was er op een paar plaatsen een extra lusje met kasseien in het parcours opgenomen.
Van alle volledige Parijs-Roubaix toer edities was het qua kasseien ook verreweg de zwaarste. Gelukkig waren de omstandigheden gunstig.
Heel gunstig zelfs. In de vroege uren was het nog knap fris, maar tot wij de wielerbaan opreden is het droog gebleven. 

Op weg naar huis met de auto kwamen er wat spetters op de voorruit, maar of het op het parcours nog echt geregend heeft weet ik niet.


Verder stond er weinig wind en deze zat nagenoeg steeds in de goede hoek. Door de gunstige omstandigheden werd het dan ook zeer een rappe editie.
Voor ons nochtans want onder de douches was het nog erg rustig en we vroegen ons echt af waar al die andere fietsers waren.
De omstandigheden kunnen dan gunstig zijn geweest het parcours was loodzwaar en bij veel deelnemers zal het er flink zijn ingehakt.
Een zwaar parcours en het is ook bizar hoe rap een aantal stroken op dit moment achteruit gaan.
Het tweede deel van Carrefour de L’Arbre ligt er een pak slechter bij dan in april. Een paar jaar terug was het tweede deel van Carrefour gewoon een "makkie" en het evolueert zich zo langzamerhand tot een ware killer.
Het Bos van Wallers was al weer aardig groen aan het worden. Ondanks het uitblijven van de voorspelde regen was het op een aantal punten oppassen in het bos, want het gras zorgde dat de kasseien op sommige plaatsen smerig glad waren.
Vroeg gestart om op de eerste stroken niet teveel volk voor ons te hebben. Ik ging op pad met fietsmaatje Ingmar en debutant Jelmer sloot zich bij ons aan.


Met twee gasten op pad die samen net zo oud zijn als ik. Dan mag je wat langer in het wiel, maar het waren vooral m’n handen die deze ontmoeting met "De Hel" voor problemen zorgde. Dan heb je aan een goed wiel ook niet zo heel veel.
Eigenlijk vanaf de eerste strook ging dat niet goed. Dan denk je zoiets van ik moet weer even wennen. Na tien stroken ga je je echter toch wat zorgen maken.
In al die keren (circa 40 keer) dat ik hier gefietst heb nog nooit op die manier last van m’n handen gehad.


Er zijn wel wat oorzaken aan te wijzen, maar daar heb je op het moment dat je zit te harken geen ene zak aan.
De benen waren gelukkig super. Uitstekende verzorging van de organisatie en onze volgers en m'n parcourskennis zorgen dat het geen al te grote lijdensweg is geworden.
Sowieso gek als je superbenen hebt je toch met de handrem erop zit te fietsen. Pont Thibaut toch eens vol gas gegeven, maar toen kreeg ik echt serieus ruzie met m’n handen. Slecht plan en het was gewoon een zaak van de handen te ontzien.

M’n vrouw en fotovriendje Roeland bemande de volgauto en naast een ontmoeting bij de controles hebben ze ons in het Bos van Wallers en op Carrefour de L’Arbre opgewacht.
Dat heeft een prachtig pak foto’s opgeleverd.
Zelf zijn we onderweg ook een paar keer van de fiets geweest om plaatjes te maken.
De tijd die daarmee "verloren" gaat is altijd een erg goede investering in wat extra mooie herinneringen.
Want of een Parijs-Roubaix nu nat of stoffig is.............het zijn toch fietsfeestjes waar je op terug wilt kijken.


Ondanks de handen ben ik toch erg content met dit optreden in "De Hel". Twintig jaar geleden had ik zo een handtekening gezet dat ik dit nu nog zou kunnen.
Toch is de kans erg klein dat het de laatste gaat worden. Een aantal oude knarren die ik bezig heb gezien zijn een geweldige inspiratie om nog heel vaak terug te keren.
Sommige waren dan weliswaar op de korte afstand gestart, maar als ik de 80 voorbij ben en nog een "korte" Parijs-Roubaix mag doen, dan wil ik daar nu wel een handtekening voor zetten.

De dag was echter toch voor de jeugd en Ingmar trapte de stenen heel makkelijk onder zich vandaan. Ook debutant Jelmer die we bij ons hadden verteerde de stenen erg goed en zat de hele dag met een brede grijns te genieten van dit debuut.


Geen lek of andere pech. Ook dat zorgt voor een vleugje trots want zowel de fiets van Ingmar als die voor mezelf had ik recent opgebouwd.
Dat framebouwer Gios Torino ook een goede klus had gedaan wisten we en het zijn toch wel heel erg lekkere fietsjes voor dit soort gelegenheden.
Daarnaast vielen ze ook wel op en we hadden heel veel bekijks en aanspraak met deze blauwe fietsjes.

Geen grote heroïsche verhalen want we zijn vrij vlot en zonder grote problemen door "De Hel" getrapt wat niet wegneemt dat Parijs-Roubaix altijd een stevig en stoer potje fietsen is.


De fiets, de fietsmaatjes, het weer, de organisatie, onze begeleiders maakte het echter vooral tot een van de betere fietsfeestjes.

Allen bedankt!

Fotoalbum Parijs-Roubaix 2012

zondag 10 juni 2012

Veilig thuis

Om 14:15 draaide we veilig de wielerbaan op onder bijna ideale fietsomstandigheden. Ondank dat we veel foto's hebben gemaakt en een keer of 6 hadden afgesproken met onze volgers werd het een rappe Parijs-Roubaix.
Toch werd het niet m'n makkelijkste optreden. Benen waren super maar de handen waren helemaal shit. Nog nooit gehad.
Komende dagen verslagen en veel foto's van de editie van Parijs-Roubaix voor wielertoeristen.

zaterdag 9 juni 2012

Nog 1 nachtje slapen

Ik loop thuis nu echt alleen nog te ijsberen. Morgen vroeg naar de start, maar ik kijk de wijzers van de klok bijna naar voren.
Om de twee jaar is ook niet goed. Natuurlijk heb ik allerlei andere fietsfeestje in "De Hel" gehad in die twee jaar.
Alleen dit jaar ben ik er al drie keer actief geweest:
- Testrit Januari 2012
- Teaser 2012
- Toertocht kasseien vreten 2012
Voor menig toerfietser genoeg kasseien voor z'n hele carrière en voor de meeste is een keer aankomen op de wielerbaan van Roubaix ook meer dan genoeg.
Mijn genen willen echter regelmatig een portie pavé!
Bij mij jeukt het als niks anders en morgenochtend mogen we los. De conditie is uitstekend dus ik ga er vanuit dat het vooral leuk gaat worden.

Ieder die thuis blijft zal tot morgenavond moeten wachten op de eerste foto's. Ieder die morgen ook van start gaat heel veel plezier!

Nog 1 nachtje slapen. Bijna dan want het is vroeg op morgenochtend.

Mijn hemel wat verlang ik naar "De Hel". Het jeukt nu echt behoorlijk.

vrijdag 8 juni 2012

Benotto Paris-Roubaix

Een paar weken geleden kreeg ik van een collega een oude Benotto racefiets. Het is een instapmodel en vanuit verzamelaars oogpunt van nul en geen waarde.
Toch altijd leuk een oude fiets en een vriend wil met deze fiets de Retro Ronde van Vlaanderen (tip!) gaan rijden.
Afgelopen zondag maar eens begonnen om de fiets een beetje op te knappen. Deze hoeft natuurlijk niet volledig te worden gerestaureerd.
Als je er veilig mee kan fietsen is het ok.
De fiets in de werkstandaard gezet en toen ik de pomp (in die jaren nog over de hele staande buis) verwijderde kwam er wel een hele leuke verrassing tevoorschijn.
Het gaat blijkbaar om het model Paris-Roubaix........


De Vlaeminck en Moser zijn renners die er voor gezorgd hebben dat Benetto bij het grote publiek bekend is geworden.
Prachtig blijft natuurlijk de overwinning van Moser in 1978 in Parijs-Roubaix. Z'n eerste uit een zuivere hattrick. Alleen Octave Lapize wist dat kunstje uit te halen.
De hattrick van Moser was nog wel opmerkelijk. Een keer in de gewone sponsortrui (1979), een keer in de regenboogtrui (1978) en een keer in de tricolori (1980). Mooi rijtje zou ik zeggen.

In 1978 won Moser op een Benotto in de regenboogtrui en in 1979 en 1980 op een fiets van z'n eigen merk.
Bij Benotto hadden ze natuurlijk allang bedacht dat de naam Paris-Roubaix op een fiets plakken een goede keus is.

Overigens was Moser niet de eerste die met een Benotto op de wielerbaan de winst op kwam eisen. Dat was namelijk Antonio Bevilacqua die in 1951 de bloemen kwam halen.

Weken stond er dus een fiets op zolder zonder dat ik wist dat deze eigenlijk in m'n Parijs-Roubaix verzameling thuis hoort.
Mag m'n vriend er nu nog wel op fietsen? Natuurlijk want daar zijn fietsen voor bedoeld en oprichter Giacino Benotto zou niets anders willen.

woensdag 6 juni 2012

Nog 4 nachtjes slapen

Inderdaad nog drie nachtjes slapen voor de edities van Parijs-Roubaix voor wielertoeristen.
Daar waar prof (maar ook de U23 en junioren) optimaal worden begeleid moeten wielertoeristen letterlijk en figuurlijk de eindjes aan elkaar knopen.
Sommige gaan met de bus naar de start en andere met de trein en slapen in een klein tentje nog even voor ze van start gaan.
Een wielertoerist met pech kan z'n wiel wel in de lucht houden, maar buiten een paar glimlachen van medefietsers zal er niks, maar dan ook niks gebeuren.
Voor z'n eten zal de wielertoerist van de fiets moeten, want er zullen geen verzorgers langs de kant staan met rijk gevulde musette.

De kasseien zijn natuurlijk een groot avontuur, maar ook de verschillen in start en finishplaats maakt het voor de wielertoerist een avontuur.
In dat avontuur zal je de afweging moeten maken wat je wel en niet mee neemt voor onderweg.
Laat ik ieder die nog nooit heeft deelgenomen over één ding gerust stellen. Eten en drinken krijg je van de organisatie in overvloed. Als je een licht ontbijtje hebt genomen en met twee gevulde bidons van start gaat dan komt het gewoon goed die dag.
Bij de controles staat er echt alles voor je klaar. Fruit, sportdrank, koffie, thee, repen, koeken, chocolade, kaas, sandwiches je bedenkt het maar.

Als ik echter in de webstatieken kijk van deze blog maken heel wat wielertoeristen zich enorm druk. Over het eten maar echt om van alles.
In de zoekstatistieken kan ik zien met welke zoekwoorden bezoekers op deze blog komen.
Verreweg het beste scoort de lekke band. Hoeveel banden neem je mee?
Het valt niet mee daar een advies in te geven. Pomp je die dag je banden vrij hard op rij je wellicht helemaal niet lek. Ga je voor maximaal comfort kom je in de risico zone en is een paar keer lek helemaal niet zo gek.

Een andere zorg die aspirant deelnemers hebben is het hoogteverschil. Hoe het met het nieuwe parcours is weet ik niet, maar in vorige edities zat goed 1000 meter hoogteverschil.
Maar een klimverzet is niet nodig. Zelf rij ik met 41x19 als lichtste versnelling en ik ben verre van een gevleugeld klimmer.

Wat deelnemers zoeken nog naar inschrijven en overnachten. Overnachten zal niet meevallen in de buurt van de start maar via de bekende sites om hotels te boeken was er vandaag nog wel het een en ander te vinden in een straal van 40km.
Inschrijven voor de rit zelf kan bij de start op zaterdagmiddag tussen 17:00 en 18:00 en op zondag voor de rit vanaf 4:00.

Dan zijn er heel wat deelnemers geïnteresseerde in het aantal sterren van de kasseistroken. Prachtige info die ook zeker op deze blog te vinden is. Alleen na 150, 180 kilometer wil je graag een goed gesprek met de persoon die deze ster-indeling gemaakt hebt. Hoe verder je in de rit komt hoe minder je het er mee eens zal zijn.

De zoekwoorden in de webstatistieken laten echter vooral zien dat bij een ieder het behoorlijk begint te kriebelen.
Bij mij in ieder geval wel en het is nog vier nachtjes slapen......



Kassei-lijstje

Natuurlijk krijgen de wielertoeristen zondag een fraaie controlekaart met overzicht van de te overwinnen kasseistroken. Die kaart wil je echter NIET verliezen en stop je doorgaans goed weg.
Zelf stempel ik al jaren niet meer bij tochten behalve bij L'Eroica en Parijs-Roubaix. Die tellen?
Wie een lijstje op z'n frame/stuur wil plakken hieronder een tabel met wat je zondag aan kasseistroken te wachten staat.

Let op: Op de website van Velo Club Roubaix staat een route in tekst en een link naar een kaart. Tussen deze twee zitten een aantal inconsistenties. Ik heb de tekst-route gebruikt om tot onderstaande tabel te komen.

dinsdag 5 juni 2012

Nog 5 nachtjes slapen

De toereditie van Parijs-Roubaix voor wielertoeristen is slechts om de twee jaar. Jammer maar het is niet anders. Aanvankelijk lijkt het een eeuwigheid maar ineens raast zo’n evenement dichterbij. Toch kan het me nu niet snel genoeg gaan.

Alles is ook in orde dus laat het maar gebeuren. Conditie is gewoon super, fiets is ok, parcourskennis zal buiten Jan (van kasseien vreten) niemand tegenop kunnen bieden.
Verder heb ik natuurlijk een goeie eigenwijze kop en laat ik me door niks afleiden om in de loop van zondagmiddag de wielerbaan op te rijden.


Foto: Fietsmaatje Ingmar tijdens een verkenning in december 2011 in de 
buurt van Haveluy. Regen, regen en nog eens regen.

Ik rij samen met fietsmaatje Ingmar. Met Ingmar heb ik al drie keer de lange editie van L’Eroica (zeg maar de hel van het Zuiden) gereden en in 2008 en 2010 Parijs-Roubaix. Een fraai rijtje waar we nu 3-3 van gaan maken.
Het wordt ook de vierde (!) keer dat ik dit jaar met Ingmar richting Noord Frankrijk trek. Ondervoede klimmers zullen dit niet begrijpen, maar ook de gemiddelde hardware fetisjist gruwelt van "De Hel".
Misschien is "De Hel" de ultieme uitdaging voor je materiaal maar op zo’n 40 encounters heb ik nog niks geks meegemaakt.
Door veel - vooral wielertoeristen - wordt er toch wel wat overspannen gedaan over dat materiaal. Geloof me een racefiets kan veel meer hebben dan we wel eens denken.
Ondanks dat kan het natuurlijk zondag toch fout gaan. Zeker met de weersvoorspellingen zoals deze er nu liggen. Als het glad is is een uitglijder zo gemaakt en je fiets wellicht niet meer bruikbaar.

We willen vroeg starten en met een beetje mazzel trekken we nog door een droog Bos van Wallers. De laatste 100 kilometer gaan wellicht in forse regenbuien en dan zijn stroken als Pave Madiot, Mons en Pevele, Carrefour de L’Arbre, Pave Duclos Lassalle gevaarlijke hindernissen.
Veel klei op en langs de kant en een beetje water maakt het tot een heerlijke glibberzooi.
Regen gaat er ook voor zorgen dat het tempo laag zal zijn. Denk maar eens terug aan de editie die Servais Knaven heeft gewonnen. Dat ging met een gemiddelde snelheid die serieus lager ligt dan het gemiddelde wat Boonen dit jaar wist te halen.


Foto: Fotograaf  "Yellowcube" Roeland wil weten hoe het is om zelf te fietsen in de hel. 
Hier op Pave Hinault bij Haveluy. Weinig fotografen zullen zich zo voorbereiden op een klus.

Nattigheid heeft een verwoestend effect op de snelheid in deze contreien. Nu is het niet ons doel om als eerste op de wielerbaan te komen, maar je wilt het liefst wel lekker vlot doorrijden.
Uiteraard wordt er ook tijd gemaakt voor foto’s en maandag kunnen jullie uitgebreide verslagen verwachten.
Foto’s van onboard, maar in het Bos van Wallers en op Carrefour de L’Arbre staat onze eigen fotograaf.

Nog een tip voor als het nat is: spuit als het op gaat drogen met een bidon water je pedalen en plaatjes een beetje schoon. In een uur tijd kan deze klei namelijk opdrogen en kom je niet meer uit je klikpedalen!

maandag 4 juni 2012

Bidon tip

Zondag is het zover. Dan gaan er ruim 2000 wielertoeristen op pad in een poging om de wielerbaan in Roubaix te halen.
Honderden bidons zullen over de kasseien stuiteren. Je krijgt ze tegenwoordig overal bij cadeau dus een bidon kunnen we allemaal wel missen.
Toch is het onwenselijk om ze te verliezen. Om te beginnen de veiligheid. Een bidon die uit een houder vliegt is een ongeleid projectiel en kan op die smalle kasseiwegen voor veel narigheid zorgen.
Natuurlijk is het ook niet goed voor het milieu. In de buurt van dorpjes zijn er wel wat kinderen die ze verzamelen, maar die gaan niet na de laatste deelnemer het parcours aflopen.

Toch wil je vooral niet zonder drinken komen zitten. Stel je voor dat je bij de laatste controle in Bouvines (bekend van de slag bij Bouvines) je bidons hebt bijgevuld en op de eerste volgende strook raak je ze kwijt. Vooral zo aan het eind van de rit wil je niet zonder drinken te komen zitten.

Patrick Deijkers stuurde de volgende tip. Gewoon twee postbode-elastieken. Een om het frame (let op dat je de kabels niet klem zet) en het tweede elastiek gebruik je om over de hals van je bidon te trekken.
Kost niks, ieder kan het aanbrengen. Mooie tip Patrick!




zondag 3 juni 2012

Nog 7 nachtjes slapen

Volgende week rond deze tijd zullen de eerste wielertoeristen de wielerbaan in Roubaix bereiken. Deze zijn dan om 5 uur gestart en weinig tijd gehad om volgers gedag te zeggen en een foto te maken.
Zelf start ik met m'n maatje ook om vijf uur hoewel ik hem daar geen plezier mee doe.
Echt laat starten is echter niet mogelijk dus als je toch vroeg moet dan maar echt vroeg.
Wij zullen onderweg een aantal keren onze volgers ontmoeten en ons best doen om met flink wat foto's thuis te komen.
De toerversie is maar om de twee jaar en iedere editie wordt ik er niet jonger op en het kan toch ineens "to much" zijn.
Natuurlijk hoop ik nog 20 jaar in "De Hel" mee te kunnen maar als ik door fietsplakboeken van vroeger blader zijn er toch al heel wat in het leven "gelost".
Dus wel doortrappen, maar ook tijd voor fun en foto's.


Heb je problemen meld je dan gerust bij onze volgauto en we kijken of we je kunnen helpen. Een aantal problemen kan je echter voor zijn.

Om nog aan je conditie te werken ben je natuurlijk te laat. Je moet met dit soort ritten altijd opletten dat je goed eet en drinkt maar als de conditie wat minder is behoeft dit echt de maximale aandacht. Rij in een dergelijk geval ook je eigen tempo. Is je conditie super is het niet zo erg als je even in het rood zit. Ben je niet super draag je een korte te grote inspanning de hele dag met je mee.

Natuurlijk zorg je dat je fiets in orde is. Neem geen grote bidons mee. Deze zijn topzwaar en stuiteren er makkelijker uit. Met twee gewone bidons moet je iedere keer makkelijk de volgende controle kunnen halen.

Controleer of je reservebandjes niet lek zijn. Ik haalde van de week een nieuw binnenbandje uit een doosje en deze was LEK. Het zal je laatste bandje zijn en je staat in de regen op Mons en Pévèle.


Als je vroeg start hou dan rekening met de verkeersregels die in Frankrijk gelden. Je zit net op de grens van licht en donker. Is het een sombere dag en je treft een strenge agent ben je gewoon de klos. Van dat geld kan je na afloop ook ergens lekker gaan eten.
Licht voor en achter en een veiligheidsvestje zijn in Frankrijk s'nachts EN met slecht weer verplicht.

Rij je met de auto naar Frankrijk zorg dan dat er geen flitsinfo in je navigatie systeem zit. De boete bedraagt 1500 Euro en daar kan je met een hele groep lekker van gaan eten.


Nog 7 nachtjes en we mogen de blubber in of stof gaan bijten. Nog 7 nachtjes en we mogen die duivelse stenen te lijf.
Maar ook nog 7 nachtjes voor je de wielerbaan op mag rijden. Dat blijft toch een onklopbaar moment. Nog 7 nachtjes.......

vrijdag 1 juni 2012

Gios Super record Paris-Roubaix 1977

De Gios waar ik dit jaar de toerversie van Parijs-Roubaix mee wil gaan rijden is klaar. Vanavond gaat de fiets nog even uitvoerig op de foto en dit weekend de maiden trip.
Alsvast een plaatje in de context van deze blog en waar de fiets voor bedoeld is: