Ik heb op Paaszondag geen minuut van de koers gemist. Parijs-Roubaix is mijn lievelingskoers en sinds deze volledig wordt uitgezonden mis ik geen moment. Al jaren kijk ik Parijs-Roubaix samen met een maatje waarmee ik in 1988 de toerversie van Parijs-Roubaix heb gereden.
Als je allebei als kijker een beetje idee hebt wat de renners meemaken voegt dat echt iets toe als je deze koers zit te kijken. Daarom viel onze bek ook open met welk gemiddelde er werd gereden. Met een onwaarschijnlijk gemiddelde van 46,841 km per uur arriveerde Mathieu van der Poel als eerste op de wielerbaan. Dat na een kijkspel van vijf en half uur waarbij wij ons geen minuut verveeld hebben.
Je zou kunnen stellen dat de eerste twee uur niets gebeurd is, want na 100 kilometer was er nog steeds geen vroege vlucht. Het zijn toch de vele demarrages en het moordende tempo in die eerste twee uur dat in de finale er alleen maar hele sterke kerels overblijven.
Vanaf de start was al duidelijk dat Alpecin-Deceuninck (voor deze dag Alpecin-Elegant) serieuze plannen had en kopman Mathieu van der Poel koerste al vrij snel heel attent van voren. Ook Jumbo-Visma maakte direct duidelijk dat ze serieuze plannen hadden.
Kort voor de eerste strook (Troisville) liet het peloton dan toch vier mindere goden rijden waaronder onze landgenoot Sjoerd Bax.
Op de eerste tien stroken werd er door het achtervolgende peloton al wel wat gespeeld, maar het was duidelijke dat Alpecin en Jumbo vooral bezig waren hun kopmannen probleemloos over de eerste stenen te krijgen.
Na 150 kilometer was het spelen voor Jumbo echter voorbij en gaven ze op de strook van Haveluy er een flinke lap op met als gevolg een kopgroep met alleen maar toppers.
Deze elitegroep kon dus zonder veel problemen over de legendarische strook in het Bos van Wallers.
Dat bleek ook toen het achtervolgende peloton daar arriveerde en een aantal lekke banden voor nare valpartijen zorgde. Helaas betekende een van die valpartijen ook einde koers voor Dylan van Baarle. Vorig jaar nog winnaar en nu met nog 90 kilometer naar het ziekenhuis.Er zijn al weer foto's van Dylan waar hij lacht, maar breuk in hand en schouder zorgen ervoor dat hij zondag niet zal starten in de Amstel Gold Race.
Vooraan kreeg de elitegroep de koplopers in zicht maar viel La Porte weg door een lekke band. De elitegroep werd nog aangevuld met twee ploegmaten van van der Poel. Naast Vermeersch ook de razendsnelle Philipsen en die laatste wil je eigenlijk niet meenemen naar de meet.
Voor Wout van Aert zat er niet veel anders op om zich in deze elitegroep mee te laten drijven in de hoop dat ploegmaten La Porte en Van Hooydonck weer aansluiting gingen maken. Kleppers als van der Poel, Ganna, Kung., Pedersen, Degenkolb en Walscheid lieten dat echter niet gebeuren. Het waren echter vooral de twee ploegmaten van van der Poel die voor veel leven in deze elitegroep zorgde. Zowel Vermeersch als Philipsen maakte beide op de kasseien enorme indruk en zorgde strook op strook voor een indrukwekkend tempo.
Hier en daar checkte de favoriete wel de temperatuur van het water, maar niemand kon aan deze groep boordevol met klasse ontsnappen. Van der Poel probeerde het nog op het stuk vals plat direct na Mons en Pévèle en daarna werd het rustig in de kopgroep.
Ruim twintig kilometer was er relatieve rust en het zou wachten zijn op de monsterstrook van Carrefour de l’Arbre. Helaas gooide deze strook wat roet in het eten. Tot dat moment was Parijs-Roubaix een schouwspel om te watertanden maar Carrefour de l’Arbre liet de hel pijnlijk haar tanden zien.
In heb begin van Carrefour de l’Arbre komt door ongelukkige samenloop John Degenkolb ten val. Jammer want Degenkolb was met een ijzersterke koers bezig en wist op de wielerbaan al eens in de sprint te winnen dus zeker niet kansloos als deze groep naar de meet zou gaan.
Degenkolb kon zonder veel schade op een andere fiets verder en werd uiteindelijk zevend. Op voorhand een mooie stek, maar zoals John fietste had er zeker meer ingezeten.
De duivel was echter nog niet klaar met ellende uitdelen. Door het incident met Degenkolb was er even verwarring in de kopgroep en dat was voor van Aert het signaal om fors door te trekken.
Dat deed hij waarschijnlijk toch iets te enthousiast en als ik de beelden zie betwijfel ik of hij voor de bocht wel de ideale lijnen rijdt. Dat met misschien een iets te lage bandendruk zorgde toch voor een ontknoping die je niet wilt.
Van Aert greep naar z'n communicatiesysteem en dan weet je genoeg: lek!
Als van Aert vol door mag trekken na een valpartij in de kopgroep dan mag van der Poel ook vol doortrekken na een lekke band van een van de koplopers.
Van der Poel was van Aert dan wel kwijt maar een snelle man als Pedersen ga je ook liever niet mee naar de meet.
Ook Ganna heeft al laten zien niet traag te zijn en kan voor een late uitval zorgen en ga hem dan maar eens halen. Dat geldt ook voor Kung dus van der Poel moest door. Hij had geen keus en was begonnen aan waarschijnlijk z'n zwaarste 15 kilometer uit z'n leven.
Veel kijkers (waaronder mijn maatje en ik) zullen hem graag met van Aert de wielerbaan op hebben zien draaien maar alle gespeculeer was zinloos want van der Poel was weg. Strikt genomen was er nog tijd voor van Aert om met Ganna, Kung en Pedersen het gat dicht te rijden.
Van der Poel fietste echter als een duivel en wist dat bij de achtervolgers ook nog z'n ploegmaat Philipsen zat. De aanwezigheid van Philipsen zal voor de overige achtervolgers niet de grootste motivatie zijn geweest, maar het was vooral het moordende tempo van deze editie dat ieder zo'n beetje op z'n tandvlees zat.
Van der Poel kwam dan ook solo aan op het legendarische velodrome en het stadion ontplofte bijna. Voor de vele van Aert fans zuur maar van der Poel was van de toppers onderweg de bedrijvigste dus een dik verdiende winnaar.
Ploegmaat Philipsen kwam samen met van Aert de wielerbaan op en pakte in de sprint op keurige wijze de tweede plek. Ploegmaat Vermeersch lukte het net niet de tiende plek te pakken. Plek 10 was voor de onfortuinlijke La Porte. De hele Alpecin ploeg haalde de eindstreep wat aangeeft hoe deze ploeg klaar was voor de klus. Klasse!
Top 10 editie 2023
1 - Mathieu van der Poel (Alpecin-Deceuninck)
2 - Jasper Philipsen (Alpecin-Deceuninck)
3 - Wout van Aert (Team Jumbo-Visma)
4 - Mads Pedersen (Trek-Segafredo)
5 - Stefan Küng (Groupama-FDJ)
6 - Filippo Ganna (INEOS Grenadiers)
7 - John Degenkolb (Team DSM)
8 - Max Walscheid (Cofidis)
9 - Laurenz Rex (Intermarché-Circus-Wanty)
10 - Christophe Laporte (Team Jumbo-Visma)
Niet in de top tien maar erg knap is de 13e plek van Sjoerd Bax. Bax zat in de eerste kopgroep en wist nog een tijdje aan te klampen bij de elitegroep. Na een paar keer aan het elastiek te hangen moest hij echter ervaren wat het verschil is tussen een goede wielrenner en een topper. Toch was het voor hem een geweldige ervaring zoals hij een interview blijkt wat gemaakt werd door Wielerflits.
