dinsdag 27 mei 2014

Ontroostbaar: Geen Parijs-Roubaix

Ik zit dit met slechts één vinger te tikken. Gister zwaar gevallen en lig flink in de kreukels. Conditie was net aan het betere om op een redelijke manier Parijs-Roubaix te gaan fietsen.
Slechts één keer in de twee jaar en mijn grote doel en grote passie.
De fiets waar ik Parijs-Roubaix mee zou gaan fietsen stond al klaar.
Vers 30mm rubber, een vlakke cassette om optimale versnelling te kunnen kiezen en een extra stevige bidonhouder. Ook het reservemateriaal lag al klaar.

Hoewel ik wist dat het zwaar zou gaan worden had ik gruwelijk veel zin in. Heel veel zin. Het zou het fietsfeestje van het jaar moeten gaan worden.
In de krant stond recent nog een interview met me: "Verslaafd aan een klassieker".

Zeker............en na wat tegenslagen dit voorjaar keek ik er meer naar uit dan ooit tevoren. Al meer dan vijftig keer in de hel gefietst, maar het zou pas m'n vijfde grote editie worden.
Vijf! Daarmee zou ik beter doen dan Roger de Vlaeminck en Tom Boonen. Beide zijn immers op vier overwinningen blijven hangen. Tom krijgt nog kansen maar ik zou op 8 juni mijn vijfde gaan scoren.

Een droom? Ja want naast een gezin, drukke baan en nog wat tijdslurpers ben ik best trots als ik zo'n rit heb voltooid.
Vijf............een droom!

Het zal voorlopig een droom blijven want een onoplettende puber maakte gister aan al mijn ambities een einde.

Hij keek achterom waar z'n vriendje bleef en keerde ineens zonder weer voor zich te kijken. Ik was op een paar meter en was kansloos.
Ik kwam vol in het midden van z'n fiets en ging over de kop en landen op m'n schouder en kop.
Kronkelend van de pijn lag ik op de grond en de pubers waren volledig in paniek.
Aan de ene kant kon ik hem wel vermoorden, maar aan de andere kant had ik met hem te doen. Het joch was zich werkelijk doodgeschrokken.

Hulp had ik niet aan ze, maar vlak voor de crash passeerde er twee jonge vrouwen op de racefiets die te hulp schoten.
De dame die me als eerste hielp vertelde dat ze dokter is. Ze was ook nog adembenemend mooi. Het zit ook wel eens mee.

Na een eerste check mocht ik rechtop komen, maar voelde direct dat m'n sleutelbeen gebroken was en kon m'n tranen niet meer houden.
Pijn van een vleeswond, breuk, kneuzing zijn prima te hanteren. Ik ben immers een wielrenner en geen voetballer.
Alleen de pijn dat ik me realiseerde dat er een streep door Parijs-Roubaix ging was ondraagelijk.

Even heb ik op het punt gestaan om op de fiets te stappen en naar huis te rijden. Het incident gebeurde in Gouda op de dijk bij de begraafplaats.
Twintig minuten fietsen en de twee dames waren op weg van Utrecht naar Delft en zouden mee kunnen fietsen.
Ik realiseerde dat ik met beide handen niet kon remmen en dit leek me niet de dag om nog meer gevaar te introduceren.

De beide dames waren super behulpzaam. Daarnaast waren het echt een paar leuke meiden.
Al lig ik dood te gaan zal ik altijd grappen blijven maken en kon niet laten om te zeggen: "Wat zijn jullie een schatjes zeg, als ik half zo oud was en niet zo gelukkig getrouwd zou ik het best lastig vinden wie van jullie ik als eerste uit zou vragen".

De meiden zorgde voor een sfeer dat de eerste schrik snel zakte. DANK! SUPER!

Ik had m'n vrouw gebeld en ze kwam me ophalen, maar het ging gelijk door naar het Groene Hart Ziekenhuis.
Onderzoek, foto's, onderzoek.

Het was inderdaad een gebroken sleutelbeen, gebroken rib, rechter kant helemaal beurs, linker pols gekneusd en schaafwonden op diverse plekken. In m'n gezicht de meest nare schaafplek.
Even twijfelde de arts om te opereren maar ik werd uiteindelijk met een mitella en zware pijnstillers naar huis gestuurd.

Op bed gaan liggen is een ramp, slapen een drama.
Natuurlijk is het leuk al je onder de douche door je lief wordt ingezeept, maar niet als je haar vervolgens niet even lekker beet kan pakken.
Een tablet vasthouden is al te zwaar en kan niet bukken of wat dan ook. Aan en uitkleden moet ook door de "zuster" gebeuren. Normaal zijn dat leuke spelletjes maar nu even niet.

Toen ik gister met flink wat pillen probeerde te slapen lukte dat pas na een flink potje janken.

De vijfde Parijs-Roubaix zal nog even een droom blijven.

Hoe goed ieder voor me ook is voorlopig ben ik ontroostbaar. Verslaafd aan een klassieker.................het klonk toch zo mooi.

vrijdag 23 mei 2014

Espoirs: 1 juni 2014

Parijs-Roubaix voor de profs lijkt al weer een eeuwigheid terug. Toch gaat het de komende maand nog even serieus druk worden op het parcours richting Roubaix.

Op 8 juni mogen de wielertoeristen hun kunsten vertonen en een week eerder zijn de espoirs (U23) aan de beurt. Een prachtige koers van een zeer hoog niveau. Gelukkig na een jaar van afwezigheid weer op de kalender.
De heren mogen zich opmaken voor 180 zware kilometers met 17 zware kasseistroken.
Om 12 uur wordt in Péronne het startschot gegeven en rond half vijf wordt de winnaar verwacht. Uiteraard op de legendarische wielerbaan in Roubaix.
Wil je live gaan kijken dan is naast de wielerbaan vooral de strook van Carrefour de L'Arbre een dikke aanrader.

Nederland komt uit met een nationale ploeg maar ook de development teams van Rabo en Giant zijn van de partij.



De organisator heeft naast bovenstaande poster ook een erg fraaie clip gemaakt:

vrijdag 2 mei 2014

Paris-Roubaix Cyclotourise 2014

Zondag 8 juni 2014 komt rapper en rapper dichterbij. Parijs-Roubaix voor wielertoeristen. Wij (ik ben er ook een) mogen een dagje doen of we Niki, Tom, Fabian, Roger of Eddy zijn.
Even voelen hoe dat is. Een dagje beleven wat het is om dat velodroom te halen. Ruim 200 kilometer trotseren. Eigenlijk maar 55 kilometer, want daar liggen de uitdagingen.
Deze editie voor wielertoeristen is in kilometers iets korter dan de prof editie. De saaie aanloop begint iets later. Om te zorgen dat je toch goed naar de kloten gaat zijn er vlak voor de finale een aantal extra kasseien ingelast. Gewoon als aardigheidje............

Helaas is deze rit maar één keer in de twee jaar. Aan de andere kant bij lange na niet zo'n massaal evenement als Ronde van Vlaanderen en Amstel Gold Race.
In 2012 stonden er 2222 deelnemers aan de start voor twee afstanden. Een dergelijk aantal maakt het net leuk. Je ziet genoeg andere fietsers, maar je hebt over het algemeen ruim baan om over de stenen te ploeteren.

Voor mij persoonlijk gaat het een dag met een sterretje worden. Blessure met duiken opgelopen gaat wel een stuk beter, maar is nog pijnlijk en gister pas op de fiets voor slechts een uurtje. Conditie heeft een zware tik gehad maar ik ga het gewoon doen!
Dus jullie zien mij op 8 juni aan de start. Zo vroeg mogelijk om maximaal ruimte te hebben.
Ik stap liever op 30 kilometer voor Roubaix af dan dat ik niet start...............

Ik hoop veel van de lezers en volgers van deze blog op die dag te ontmoeten. Was in 2012 ook een leuke ervaring. Schiet me gerust aan!
Herkenbaar aan blauwe retro Gios en onze volgwagen geeft graag assistentie aan lezers van deze blog.

Een kleine 900 deelnemers hebben zich inmiddels ingeschreven, waaronder een groot aantal bekende gezichten.
Ze komen weer uit alle hoeken van de wereld: Duitsland, Engeland, Belgie, Frankrijk, Italie, Spanje, Denemarken, Nederland, Oostenrijk, Australie, Finland, Verenigde Staten, Ierland, Nieuw Zeeland, Slovenie, Zweden en Zwitserland.
Indrukwekkend lijkt me!
De sfeer blijf ik van dit event ook ongekend goed vinden. De verbondenheid om samen door "De Hel" te trekken zorgt toch voor een bepaalde sfeer.
Daarnaast is Velo Club Roubaix een uitstekende gastheer. Kan je jaloers op zijn! Ook andere events bij hun gedaan en is altijd helemaal ok!
Je krijgt nergens zo'n waar voor je geld en snap niet hoe ze het er van doen.

Ondanks de professionele organisatie zijn er ook nog wat kneuterige zaken. Wat te denken van de offciele poster. Een knustelwerkje wat m'n dochter maakte toen ze op de lagere school zat.
Toch zijn het dit soort dingen die het juist zo mooi maakt. Heerlijk toch?
Geen 10.000 Euro uitgeven aan een reclamebureau. De waanzin van grote fietsevents. Soms vraag ik me wel eens af of ze nog wel begrijpen wat een wielertoerist wil?
Bij die commerciële organisaties wordt je van alles opgedrongen waar de meeste fietsers niet op zitten te wachten.
Want wat wil je nu als wielertoerist?
- uitdagend parcours
- liefst met wielerhistorie
- duidelijke pijlen
- assistentie bij pech
- bevoorrading
- na afloop douchen
- vriendelijke staf
- fair inschrijfgeld

Bij VCR leveren ze het allemaal! Als je vindt dat je een goede wielertoerist bent moet je dit een keer gedaan hebben. Een beetje wielertoerist heeft Luik-Bastenaken-Luik, Mont Ventoux, Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Alpe d'Huez, Sellaronda op z'n palmares.
Maar echt glimmen gaat dat lijstje toch als je er een doortocht van "De Hel" aan toe kan voegen.

Vooraf inschrijven kan nog tot 11 mei as en op de dag van de tocht zelf. Ook op de zaterdagmiddag voor de toch is er gelegenheid om in te schrijven.

Ik zie jullie graag op zondag 8 juni 2014.



Meer info: website Velo Club Roubaix