zaterdag 16 maart 2024

Bos van Wallers Arenberg

2400 meter - 5 sterren

In de zestiger jaren was de asfaltmachine in Noord Frankrijk met een forse opmars bezig. Dat zorgde ervoor dat de organisatie op zoek moest naar alternatieven om toch voldoende kasseistroken in de koers te behouden.
Jean Stablinski - zelf een verdienstelijk coureur - werd op pad gestuurd om kasseistroken te scouten.
Het meesterwerk waar hij mee op de proppen kwam is de 2400 meter lange La Drève des Boules d'Hérin.
Een weg uit de oertijd in een sombere mijnstreek (sinds 1990 definitief gesloten) die dwars door een donker en vochtig bos loopt.
Een Bos dat doorgaans alleen bevolkt wordt met een enkele wandelaar of vogelspotter.
Terecht dat je hier niet met de auto mag rijden want het bos is een prachtig stuk natuurgebied dat ook valt onder het Franse Staatsbosbeheer.
De strook maakt sinds 1968 deel uit van Parijs-Roubaix.
Het begin van de strook is bij de spoorwegovergang aan de rand van Arenberg en het einde van de strook is bij de D40.

Foto: De hekken staan klaar voor de grote dag.

De strook loopt licht bergaf maar wie er fiets heeft echt niet het gevoel in het voordeel te zijn.
Tussen 1974 en 1983 kreeg de organisatie geen toestemming om de koers hier door te laten.
In 1999 en 2000 werd de strook van noord naar zuid "bergop" gereden.
Dit had alles te maken met de zware val van Johan Museeuw in 1998. Hierbij verloor Museeuw bijna z'n linker been.
Om het tempo in het bos te drukken werd er twee jaar in omgekeerde richting gereden.
Het beoogde effect zal minimaal geweest zijn want vanaf 2001 ging het gewoon weer vanaf de spoorwegovergang van Arenberg de stenen op.
In 2005 zat de mythische strook niet in het parcours wegens restauratie werkzaamheden.
Wie nu over de strook wandelt of fietst kan niet geloven dat een kleine 20 jaar geleden dit middeleeuws karrenspoor voor een kleine 300.000 Euro is gerestaureerd.

 Foto: Een wielertoerist verkent Het Bos in de herfst. Foto is genomen vanaf de vervallen treinbrug

Hoewel in een paar jaar tijd het bos een mythisch aanzien kreeg heeft de strook op de uitslag van de koers doorgaans weinig effect.
Van hier is immers het nog bijna 100 kilometer naar Roubaix. Doorgaans volgen er nog 15-16 stroken met in totaal nog goed 30 kilometer kasseien.
Je kan in het bos echter wel de koers verliezen dus is het zaak om goed van voren te zitten.
Doorgaans is Haveluy (Pave Hinault) de voorgaande strook en van daar naar het Bos van Wallers is het een kilometer of zeven.
Het voorste peloton legt dat in een moordend tempo af om de kopmannen in een goede positie te brengen. In een verschroeiend tempo dendert het peloton naar de spoorwegovergang of daar de eindstreep al is getrokken.
Als een dolle meute razen de renners door Arenberg. Nu is dat overigens geen dorp om aan sightseeing te doen.
De huizen zijn grauw van de mijnbouw, de luiken dicht en anders hangt er wel een vergrijsde vitrage.
Het ademt wel de sfeer uit dat deze omgeving alleen geschikt is voor de sterke jongens. Zij die kunnen overleven.
Overleven is het ook op het moment dat het peloton de overweg kruist.
Op dat moment zitten de meeste renners al lang op hun adem te trappen en om hun moeder te roepen.
Nu moet er 2400 van de meest gruwelijke kasseien worden overbrugt.
Zij die hier voor het eerst komen kunnen het nauwelijks geloven dat dit bestaat EN dat je hier moet koersen.


Foto: Voor de renners lijkt de strook oneindig.

Met stomweg bonken kom je er niet. Je zal op enige manier soepel moeten draaien.
Hier wordt het peloton fors uit elkaar getrokken.
De bezemwagen heeft het hier doorgaans ook erg druk. Vooral renners voor wie deze klassieker "een motje" is vinden het nu wel genoeg.
Ze hebben de kopmannen 150 kilometer op weg geholpen dus het is genoeg. Zij die een kans op het podium maken trekken vooraan echter volle bak door.
Vol, vol, vol.
Onder de kanshebbers valt de schade doorgaans mee, maar de inspanning die je hier moet leveren gaat in de loop van de koers zwaar doorwegen.

Bij het oprijden van de strook staat een monument van "uitvinder" Jean Stablinski. Dat is een erg goeie keuze want geloof me................als dat monument aan het eind van de strook zou staan kwamen er heel wat verwensingen richting de goede man.
In de officiële koers-presentatie wordt voor deze strook de benaming Trouée d'Arenberg gebruikt. Daarom zie je in verslagen ook wel eens "de loopgraaf van Arenberg" staan.

Welke naam je ook gebruikt je zal hem altijd met respect uitspreken. Het Bos! Ja Het Bos van Wallers. Het Bos van Wallers Arenberg.

 Afbeelding: De strook begint rechtsonder even buiten Arenberg en loopt door tot de D40

donderdag 14 maart 2024

Henri Cornet: 1906

In zijn debuutjaar als negentienjarig prof wist Cornet direct de Tour De France van 1904 te winnen. Hiermee is hij nog steeds de jongste Tour winnaar. 
De overwinning van Cornet in deze Tour kwam echter pas maanden nadat de koers was gereden. Een aantal deelnemers werd gediskwalificeerd vanwege het niet reglementair afleggen van het parcours. Altijd triest dat de echte winnaar in zo'n situatie niet gehuldigd is en niet de aandacht in de media heeft gekregen die hij verdiend.

Hoewel Cornet nog een aantal keren aan de Tour deelnam wist hij dit succes niet te herhalen.
Van de acht deelnames aan de Tour moest hij drie keer opgeven. Verder werd hij in La Grande Boucle nog een keer 8e, 12e, 16e en 28e.
 
Cornet kwam eigenlijk alleen in Franse koersen uit en zien we hem alleen in klassiekers als Parijs-Roubaix en Parijs-Tours in de uitslag staan.
In het jaar voor zijn overwinning in Roubaix had Cornet met een derde plek al op het podium gestaan en ook in Parijs-Tours wist hij het podium een keer te halen.
 
Bij de 270 kilometer lange editie van 1906 stonden er 71 renners aan de start waarvan er maar 14 de finish in Roubaix wisten te halen. De top 10 bestaat volledig uit Franse renners maar let eens op de verschillen. Hierbij is het wel goed om je te realiseren dat renners in die periode alles zelf moesten regelen en een paar lekke banden meer of minder kon al voor enorme verschillen zorgen.
 
Hoewel Cornet een aantal zeer indrukwekkende overwinningen heeft behaald heeft zijn carrière door een matige gezondheid helaas niet erg lang geduurd. Cornet - die de bijnaam Le Rigolo (de Joker) had - overleed uiteindelijk op 56 jarig leeftijd aan hartfalen.

Top 10 editie 1906:

Plaats Naam Tijd
1  Henri Cornet 9u59’20”
2  Marcel Cadolle z.t.
3  René Pottier +5’15”
4  Louis Trousselier +8’45”
5  César Garin +14’45”
6  Hippolyte Aucouturier +21’45”
7  Georges Passerieu +23’45”
8  Émile Georget +2’00’45”
9  F. Saint +2’25’45”
10  Georges Fleury +2’35’45”
 
 

woensdag 13 maart 2024

Secteur Quérénaing à Maing

2500 meter - 3 sterren

De strook werd voor het eerst gebruikt 1996 en loopt bijna in een rechte lijn. De kasseien liggen vrij goed en op een aantal plaatsen ligt er een strookje asfalt.
De lastigheid zit echter in het hoogteverschil.
De strook loopt serieus op en een tand te groot duwen kan je lelijk opbreken. In het tweede deel loopt de strook weer een stuk omlaag en daar is het goed uitkijken.
Dit is een plek waar het bidons regent. Ook hier liggen de kasseien vrij goed maar door de hoge snelheid stuitert alles alle kanten op.
Alert blijven is hier van groot belang want hier wil je niet vallen. Een schuiver in een bocht van een vlakke strook kan een keer gebeuren en valt doorgaans mee.
In het vals plat omlaag richting Maing kan de voorste groep echt op hol slaan en hier wil je niet over de kop.

In edities voor wielertoeristen zie je sommige fietsers hier ook enigszins in paniek raken als de snelheid in het tweede deel teveel oploopt.

Opletten dus!

De officiële naam van de weg is Rue de Maing en het wegnummer is D59.

 
Kasseistroken Parijs Roubaix weergeven op een grotere kaart

maandag 11 maart 2024

Eerste Haarlems Wielercafé Vol. 8

Gister werd de achtste editie van het Eerste Haarlems Wielercafé gehouden en het thema was dit keer Parijs-Roubaix, Hoofdgast was Hennie Kuiper die in 1983 de Helletocht wist te winnen. Hennie kan nog steeds met passie praten over de koers en wat is het toch ook een fijn mens en hij kon het dan ook niet laten even stil te staan bij alle ellende in de wereld.
Uiteraard kwam het fatale incident op de strook van Hem uitvoerig aan bod en Hennie staat dan nog steeds in vuur en vlam. Heerlijk om te zien.

Ook Tom Veelers was van de partij en die was in 2006 bij de Espoirs (U23) de beste. Tom is tegenwoordig bondscoach van de U23 en volgens mij heeft de KNWU daar een geweldige keuze mee gemaakt. Tijdje met Tom zitten praten en dat is een echt mensen mens.
Jonge talentvolle renners hebben tegenwoordig alles van fiets, kleding, voeding tot trainingskamp. Renners tot een ploeg (in dit geval een nationale) smeden moet je vooral snappen dat alle mensen anders zijn en ze anders moet benaderen en Tom voelt dat perfect aan. Net als Hennie een fijn mens!

Arjan Dijkstra hield dan weer een energiek betoog waarbij hij het Franse wegennet als kapstok gebruikte om de ontwikkeling van het parcours voor het voetlicht te brengen. Een verhaal met heerlijke details dat net als het verhaal van Hennie en Tom best wat langer gemogen. De tijd vloog als een koers in recordsnelheid dan ook voor voorbij.

Zelf was ik - mede door deze blog - uitgenodigd als superfan van deze schitterende koers. Als een echte knecht (ik kom natuurlijk nog niet tot de enkels van Hennie en Tom) mocht ik de eerste kilometers van de achtste editie van het EHW aftrappen.

In een soort van kruisverhoor werd niet alleen mij passie van deze koers maar ook mijn kennis getest. Peter de Brock en Matthijs Wind brachten op een erg leuke manier de vragen. Ik mag de combi wel waarbij er een fijne mix tussen serieus en ondeugend wordt gemaakt.

In het bekende spelletje Petje Op - Petje Af moest ik het opnemen tegen het publiek. Ik bleef overheid tot de laatste vragen over de koers, maar er waren nog een paar kenners in het publiek. We hadden duidelijk te maken met een publiek vol met liefhebbers. Mooi!

Quizmaster Matthijs moest toch een winnaar hebben en besloot dan maar te vragen hoeveel mensen er in Roubaix wonen. Onder het rode vot liet ik de winst liggen en zat ik er helemaal naast.

Een middag met leuke feitjes, gekke anekdotes, passionele betogen, ondeugende grappen en een zeer enthousiast publiek werd afgesloten met een tombola met beslist een aantal erg leuke prijzen.

Een zeer geslaagde dag waarbij Peter en Matthijs ondersteund werden door een enthousiaste staf die er voor zorgde dat alles op rolletjes liep.

Ik stapte dan ook met een zeer voldaan gevoel in de auto terug naar huis.

In Het Haarlems Dagblad staat een leuk verslag:


zaterdag 9 maart 2024

Van Looy: 1961

Rik II zoals Rik Van Looy ook wel genoemd werd wist drie keer Parijs-Roubaix te winnen waarmee hij in die jaren mede-recordhouder was.

Zijn eerste overwinning op de Noord Franse kasseien was deze in 1961. Ook een jaar later wist Van Looy te winnen en zijn derde pakte hij in 1965. Overigens hadden het zomaar 4-5 overwinningen kunnen zijn want Van Looy stond nog drie keer op het podium en finishte totaal maar liefst acht keer bij de eerste tien.

Bij de eerste overwinning van Van Looy in 1961 leek het overigens wel het Belgisch wegkampioenschap. In de top tien staan maar liefst acht Belgen aangevuld met twee Nederlanders. 
Kijken we verder in de uitslag dan staan er 16 Belgen in de top 20............ Gouden jaren voor onze Zuiderburen!
Toen Van Looy zijn eerste Roubaix won had hij al een heel knappe erelijst en zo was hij het jaar ervoor wereldkampioen geworden.
Veel mooier kan het ook niet worden om in een regenboogtrui als eerste over de streep te gaan op de wielerbaan van Roubaix.

Van Looy draaide bij deze 59e editie samen met vijf andere de wielerbaan op. Toch altijd een lastige sprint. Vraag dat maar aan Roger de Vlaeminck en Tom Boonen. Van Looy liet zich echter niet in de luren leggen en won overtuigd.

Top 10 editie 1961

1  Rik Van Looy (BEL) Faema 6h 19' 08"
2  Marcel Janssens (BEL) Dr. Mann + 0"
3  René Vanderveken (BEL) Solo–Van Steenbergen + 0"
4  Norbert Kerckhove (BEL) Dr. Mann + 0"
5  Albertus Geldermans (NED) Rapha–Gitane–Dunlop + 0"
6  Emile Daems (BEL) Philco + 0"
7  Bas Maliepaard (NED) Rapha–Gitane–Dunlop + 50"
8  Armand Desmet (BEL) Faema + 50"
9  Arthur Decabooter (BEL) Groene Leeuw–SAS–Sinalco + 1' 05"
10  Gilbert Desmet (BEL) Carpano + 1' 05"




vrijdag 1 maart 2024

Strade Bianche 2024 (kijktip)

Morgen wordt in Toscana voor de 18e keer de Strada Bianche gereden. Door de jaren heen krijgt deze koers steeds meer fans en steeds meer grote namen willen de koers maar wat graag op hun erelijst zetten.
De koers werd pas in 2007 voor het eerst voor profs georganiseerd maar is hard op weg om al een echte klassieker te worden. Het idee van de koers is overgenomen van de toertocht L'Eroica die ieder jaar in Toscana in oktober wordt gereden. 
 

Deze toertocht is een ode aan de rijke Italiaanse wielerhistorie Bij deze tocht ben je verplicht om in een klassieke outfit aan de start te verschijnen. Dus stalen frame, wollen trui en op je fiets zaken als toeclips en schakelen op de schuine buis.
Wielertoeristen kunnen kiezen uit vier afstanden. De langste rit die ikzelf vijf keer gereden heb is 209 kilometer met maar liefst 112 kilometer strade bianche. 
De tocht is zelfs voor een getrainde wielertoerist een zeer stevige uitdaging omdat er ook nog eens een kleine 4000 hoogtemeters gemaakt moeten worden.
 
Door schitterende landschap en het stof (of blubber bij regen) is naast een stoer stukje fietsen ook een enorm fotogeniek evenement. De vraag om in een dergelijk decors de wereldtop te laten fietsen was dan ook onvermijdelijk.
 

De profs hoeven morgen iets minder strade bianche, maar dit jaar is zowel de totale afstand als het aantal kilometers aan strade bianche wat opgerekt. Totaal 215 kilometer en 71 kilometer strade bianche.
Samen met Parijs-Roubaix is Strade Bianche voor mij de mooiste eendagskoers om te kijken.
 
Morgen zit ik dan ook zeker voor de buis. Je zal echter op Eurosport af moeten stemmen. Doe dat om 12:00 uur om de vrouwen in actie te zien. Blijf dan lekker zitten want vanaf 14:00 begint het liververslag van de elite mannen.
Aankomst op de Piazza del Campo in Sienna is omstreeks kwart voor vijf.

Gaat genieten worden!

donderdag 29 februari 2024

Tilloy à Sars et Rosières

2400 meter - 4 sterren

In 14 kilometer tijd krijgen de renners drie vrij lange stroken voor hun kiezen, waarvan deze de derde is.
Kort hiervoor hebben de renners immers de stroken van Hornaing à Wandignies (3700 meter) en Warleing à Brillon (2400) voor de wielen gehad.

Bij Tilloy nemen de renners bij de D35 de smallere D158B. Ze passeren een rustige woonwijk om daar waar de de bebouwing stopt de kasseien op te vliegen.
Hoewel de weg ook gebruikt wordt voor dagelijks verkeer en niet alleen door boeren liggen de stenen op veel plaatsen hier toch serieus slecht.
Na 200 meter komt er een lastige bocht naar rechts. Als je hier alleen rijdt en er is geen publiek dan is er niks aan de hand.
De bocht lijkt vrij ruim maar om er tijdens de wedstrijd met hoge snelheid door te gaan valt toch niet mee. Veel renners komen hier naast de kasseien waar fijn grind en zand ligt waar je makkelijk een uitglijder maakt.
In dit bochtje hebben al heel wat renners op de grond gelegen.

Kort hierop volgt een flauwe bocht naar links die op hoge snelheid genomen kan worden. De kasseien blijven slecht en na circa 1500 meter is direct na een bruggetje weer een bocht naar rechts.
Door het bruggetjes kunnen renners niet met teveel naast elkaar rijden waardoor alles in elkaar wordt geduwd.
Zaak om hier van voren te zitten want ook hier wil je uit de ellende blijven.

Hierna volgen nog wel een paar flauwe slingers, maar het zijn vooral de kasseien zelf die voor de uitdaging zorgen.
De opeenvolging van stroken gaat wegen en we zijn op weg naar de grens van de 200 kilometer.
De finale zit eraan te komen!

Afbeelding: Begin van de strook is 200 meter na de afslag op de D35 en loopt door tot kort voor de D953

vrijdag 19 januari 2024

Landenklassement

Twaalf landen hebben tot nu toe winnaars geleverd voor Parijs-Roubaix. Italië heeft met 10% van de buit een aardige kluif als je bedenkt dat Italianen heel lang niet graag buiten Italië gingen koersen.
Strikt genomen ook niet het parcours omdat de meeste Italianen die er voor kiezen om wielrennner te worden toch over enige klimtalenten beschikken. Frêle klimmers zijn welkom in De Hel, maar slechts een enkele weet het er goed af te brengen.
Nederland doet het met acht stuks niet slecht, maar is geen hoogvlieger. Van de vijf top klassiekers (monumenten) doen Nederlanders het nog het beste in de ronde van Vlaanderen.
Nederlandse winst in top klassiekers:
  • Milaan-San Remo 4x
  • Ronde van Vlaanderen 12x
  • Parijs-Roubaix 7x
  • Luik-Bastenaken-Luik 4x
  • Ronde van Lombardije 4x
Het is duidelijk! Hoe dichter bij huis en hoe korter de beklimmingen hoe beter we het doen. Het is wel goed om te weten dat tot de Tweede Wereldoorlog er in Nederland geen wegwedstrijden werden gereden en er dus ook geen of nauwelijks Nederlanders deelnamen aan dit soort koersen.

Mathieu van der Poel heeft er met z'n prachtige overwinning van vorig jaar voor gezorgd dat de teller voor Nederland op acht is komen staan en wellicht geeft dat wat inspiratie voor de komende jaren.

Opmerkelijk zijn de twee van Ierland, maar in beide gevallen was King Kelly de leverancier.
Andrei Tchmil heeft maar liefst vier nationaliteiten gehad. Op het moment dat hij Parijs-Roubaix wist te winnen was hij Moldaviër.

De Fransen doen het met 28 stuks erg goed in eigen land. Dit is mede opmerkelijk omdat Parijs-Roubaix van het begin al een internationale koers was. De eerste editie werd ook gewonnen door een Duitser maar onze oosterburen hebben met John Degenkolb tot 2015 moeten wachten op een opvolger.

Grote slokop zijn natuurlijk onze zuiderburen. 57 keer wist er een Belg te winnen en eigenlijk ging bijna steeds om een Vlaming.
Een Frans journalist heeft ook wel eens geschreven: "Parijs-Roubaix is de meest Vlaamse koers die er is."

En zo is het! Een Vlaamse koers voor stoere bonken!

Landenklassement 
57 België
28 Frankrijk
14 Italië
8 Nederland
4 Zwitserland
2 Ierland, Australië, Duitsland
1 Luxemburg, Moldavië, Zweden, Slowakije

Totaal 121 winnaars op 120 edities. Dit heeft te maken met de dubbele winnaar in 1949 waar zowel Serse Coppi als Mahé tot winnaar zijn uitgeroepen.
 
Foto: Naamplaatje in de douches van Roubaix. Fabian Cancellara heeft een 
zeer belangrijke bijdrage geleverd aan het Zwitserse saldo.

woensdag 17 januari 2024

Eerste Haarlems Wielercafe Vol. 8

Op zondag 10 maart as gaan de deuren weer op van het Eerste Haarlems Wielercafé. De nadruk bij deze editie ligt volledig op Parijs-Roubaix. Dan maakt mijn wielerhart natuurlijk een sprongetje. Dat sprongetje werd een sprong toen ik een uitnodiging kreeg om als superfan een bijdrage te mogen leveren.

De mensen achter Eerste Haarlems Wielercafe zijn echte passionele wielerliefhebbers en voor editoe nummer 8 hebben ze zelfs wielerkampioen Hennie Kuiper weten te strikken.

Fans van Parijs-Roubaix herinneren zich natuurlijk nog die beklijvende zondag in april 1983. Kuiper alleen in de aanval en in de laatste bocht van de laatste strook (Hem) ging het fout. Tube van de velg en het duurde voor de TV kijker een eeuwigheid voor Kuiper weer op de fiets zat...... hartkloppingen!

Mooi om op zondag 10 maart dat verhaal nog eens van Kuiper zelf te mogen horen. 

Tot dan!

dinsdag 16 januari 2024

Nederlandse successen

De meest succesvolle natie in Parijs-Roubaix is natuurlijk België. Maar liefst 57 van de 119 edities wist een Belg de hoogste trede van het podium te bereiken.
Bizar zijn de bijdrages van De Vlaeminck, Boonen, Merckx, Van Looy, Museeuw en Rebry. Met z'n zessen zorgde ze in totaal maar liefst voor twintig overwinningen!

Wij Nederlanders doen het en heel stuk minder goed. Slechts zeven overwinningen en in totaal een magere 19 podiumplaatsen.

De eerste Nederlander die op het podium stond was Mathieu Cordang. Dit was tijdens de tweede editie (1897) en Cordang was in die jaren een echte topper.
Zowel op de baan als op de weg kon Cordang z'n mannetje staan. Titels en recordsraces waren zijn ding. Vooral in die laatste categorie kon het Cordang niet gek genoeg zijn.
Hij ging gerust met behulp van gangmakers in 24 uur zo'n 1000 kilometer fietsen.
1000 kilometer in 24 uur is zelf nu nog een prestatie van formaat.
Omdat Cordang - ondanks dat hij een forse sigarenroker was - over een enorm uithoudingsvermogen beschikte, was hij zeker een van de kanshebbers voor een overwinning in de tweede editie van Parijs-Roubaix.
Lange tijd reed Cordang aan kop, maar in de finale werd hij bijgehaald door Maurice Garin.
Toch was Cordang het meest fris van de twee, maar maakte bij het binnenrijden van het velodroom een fout en kwam ten val.
In die jaren moesten de renners nog een fors aantal ronden rijden op de baan en Cordang sprong op z'n fiets en zetten de achtervolging in.
Ronde na ronde werd z'n achterstand op Garin kleiner en hij sneuvelde op het achterwiel.
Het publiek was uitzinnig en het was een finale die zijn gelijke niet meer gaat krijgen.

Cordang was een kleurrijk figuur die z'n werkzame bestaan als zeeman was begonnen. Al snel had hij door dat je als beroepswielrenner een goede boterham kon verdienen.
Overal in Europa werd Cordang gevraagd en als de race maar lang en zwaar genoeg was kwam Cordang graag z'n kunsten laten zien.
Het einde van de carrière van Cordang valt nagenoeg samen met de idiote wetgeving die wielerwedstrijden op de weg bijna onmogelijk maakte. Tussen 1905 en 1935 was het in Nederland verboden om wielerwedstrijden te houden. Het was onzedelijk om met blote benen op de openbare weg te rijden.
Dat heeft ook alles te maken met "het gat" in de Nederlandse wielerhistorie op de weg.

Na de Tweede Wereldoorlog kwamen in Parijs-Roubaix dan ook pas de volgende successen. In 1964 was Peter Post de eerste Nederlander die de koers wist te winnen. In een duizelingwekkend gemiddelde van 45.129! Een record wat jaren is blijven staan.

Een van de meest succesvolle Nederlanders in Parijs-Roubaix is Jan Janssen die drie keer op het podium heeft gestaan. Janssen heeft in al zijn deelnames eigenlijk niet een keer gefaald.

Toen was het even een aantal jaren vrij stil op het podium in Roubaix. Raas en Kuiper haalde eind jaren 70 wel allebei een keer een podium. Voor overwinningen moesten de fans echter wachten tot begin jaren 80. Zowel Raas en Kuiper wisten een keer te zegevieren op de legendarische velodrome in Roubaix.
Die overwinning van Kuiper hing nog aan een zijde draadje. Ieder herinnerd zich wel de beelden van een handen klappen de Kuiper die geholpen wilden worden met een nieuwe fiets.

Begin deze eeuw was daar een oplettende Knaven in een klets natte editie en handig gebruik maakte van het voordeel van de ploeg. Door de barre omstandigheden werd het een van de traagste edities van na de oorlog.

Tussen 2013 en 2018 trakteerde Terpstra de Nederlands fans op twee derde plaatsen en een heerlijke overwinning.

In 2021 werd Mathieu van der Poel in zijn debuut gelijk derde in een zeer natte editie die vanwege de Corona was uitgesteld tot oktober van dat jaar.
Een half jaar later was er al weer een Parijs-Roubaix en de Nederlandse fans smulde van een schitterende overwinning van Dylan van Baarle. Geweldige ploeg maar absoluut sterkste en slimste man in koers. Het werd dan ook een ererondje op de wielerbaan waar menig wielerfan kippenvel van kreeg.

We hoefde niet lang op een volgende Nederlandse opvolger te wachten en gelijk een jaar later mocht Mathieu van de Poel solo aan op de wielerbaan z'n ererondje maken nadat hij de hele dag koers had gemaakt.

Nederlandse overwinningen
1964 Peter Post
1967 Jan Janssen
1982 Jan Raas
1983 Hennie Kuiper
2001 Servais Knaven
2014 Niki Terpstra
2022 Dylan van Baarle
2023 Mathieu van der Poel

Tweede plaatsen

1897 Mathieu Cordang
1966 Jan Janssen
2004 Tristan Hoffman

Derde plaatsen
1953 Wout Wagtmans
1963 Jan Janssen
1978 Jan Raas
1976 Hennie Kuiper
1986 Adrie van der Poel
2011 Maarten Tjallingii
2013 Niki Terpstra
2018 Niki Terpstra
2021 Mathieu van der Poel


Foto: Mathieu Cordang was de eerste Nederlander die op het podium van Parijs-Roubaix mocht gaan staan.

vrijdag 12 januari 2024

Pavé de Mérignies

675 meter - 2 sterren

De strook staat ook bekend onder de naam Pavé de la Rosée dit naar de officiële naam van de weg die is namelijk Rue de la Rosée.
De strook loopt van Mérignies naar de D54c en is door z'n lengte geen al te grote hindernis. In de eerste paar honderd meter is het nog wel even opletten omdat de weg daar vrij bol staat. Zorg dat je daar goed in het midden rijdt.
Zeker als het nat is want dit is wel een strook met blubber randjes.
Voor echte specialisten is dit strookje echter een niemendalletje, maar daar kan in de koers toch de verrassing zitten.


Foto: Ook voor wielertoeristen is deze strook geen grote hindernis maar zorg dat je bij 
nat weer zoveel mogelijk in het midden blijf rijden.

De ideale lijn is smal en wie hier te ver van achter zit kan toch ineens worden verrast.
Dit is ook niet meer het moment dat er in de koers op elkaar gewacht gaat worden. Het is immers nog maar 40 kilometer naar de meet en iedere concurrent die je kwijt kan spelen maakt het op de wielerbaan alleen maar een stuk gemakkelijker.
Geen grote hindernis maar nooit onderschatten.

Afbeelding: Strook begint onder bij het uitrijden van Mérignies en loopt 
door tot de D54c waar de renners rechtsaf slaan.

donderdag 4 januari 2024

Louison Bobet: 1956

Gebeurtenissen in je eigen geboortejaar hebben op de een of andere manier meer aantrekkingskracht dan van een ander willekeurig jaar.
Zo ook deze editie van Parijs-Roubaix.
Bobet had al een indrukwekkende erelijst bij elkaar gefietst toen hij op de druilerige zondag in april zich aan de start kwam melden.
Wat te denken van drie maal overwinnaar in de Tour. Bobet was al een keer wereldkampioen geweest en zeges in Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen (als wereldkampioen) en Ronde van Lombardije.
Met zo'n bagage kan je aan de start komen voor een nieuwe poging in Noord Frankrijk.

Driemaal was Bobet al heel dicht in de buurt gekomen. Tweede in 1951, vierde in 1953 en derde in 1955.

Sommige kenners zijn van mening dat Bobet over een uitzonderlijk talent beschikte. Kan zijn maar het is natuurlijk niet zo simpel. Wellicht had hij wat extra aanleg voor de fiets, maar daar rij je nog niet zo'n erelijst bij elkaar.
Vooral z'n doorzettingsvermogen en z'n wilskracht hebben hem een dergelijk palmares bezorgt.
Bobet was daarnaast ook een verzorgde sporter en was daardoor ook bij de dames een graag geziene sporter.

Om z'n erelijst compleet te maken wil Bobet daar graag een overwinning in Parijs-Roubaix aan toevoegen. Tot dat moment had het seizoen nog niet meegezeten maar Bobet liet zich daardoor niet van de wijs brengen.

Direct vanuit de start werden er ontsnappingen op poten gezet alsof het een junioren koers betrof.
Een aantal kleinere goden namen 5 minuten maar dat vonden de grote namen genoeg. Iets voor half koers komt alles samen om daarna een spetterende koers te worden.
Mons en Pevele (toen nog met klim) speelde weer een belangrijke rol maar alle grote namen waren op de afspraak: Forestier, De Bruyne, Derycke, Van Looy Van Steenbergen, Cerami wisten alle één of meer keer Parijs-Roubaix te winnen en lieten zich in de finale zien.
Uiteindelijke weten zes renners te ontsnappen waaronder de razendsnelle Van Steenbergen.
De Bruyne is ook niet traag en Forestier was ook een gevaarlijke gast. Forestier had een week eerder in een ultieme jump zo'n beetje dezelfde renners achter zich gelaten in de Ronde van Vlaanderen. Een dubbel hoorde tot de mogelijkheden.
Wie er ook ging zitten rekenen en welke logica er ook werd gehanteerd, die hield geen rekening met Bobet.
Vooraf niet genoemd bij de kanshebbers maar toen hij eenmaal met de eerste op het beton van Roubaix was aangekomen liet Bobet het niet meer glippen.
Van Steenbergen wilde een trilogie volmaken, maar was 20 kilometer lang achter iedere ontsnappingspoging aangegaan. Van Steenbergen - normaal razendsnel - was volledig door z'n krachten heen.
Dan was er nog die andere snelle Belg Fred De Bruyne.
De Bruyne zou z'n kopman zeker niet in de wegrijden, maar Bobet moest er toch vanuit gaan dat De Bruyne voor eigen kans zou rijden.
Met een indrukwekkende sprint liet Bobet er echter geen twijfel over bestaan en liet met ruime voorsprong zijn medevluchters achter zich.
De Fransen werden gek van enthousiasme. Bobet had hier zo lang op moeten wachten.

Opmerkelijk is de notering van acht man op de twaalfde plaats. De Franse jury had blijkbaar even niet op zitten letten en genoot blijkbaar van de schitterende overwinning van hun landgenoot.

Bobet is ook als fietsenmerk actief geweest en tevens sponsor van de ploeg van Bobet. Toen Bobet echter een punt achter z'n prof carrière had gezet was het in een paar jaar met de sponsoring gedaan.

Podium 1956
1. Louison Bobet
2. Fred De Bruyne
3. Jean Forestier


Foto: Bobet tweemaal op postzegels van het oliestaatje Manama (Bahrain). Serieuze verzamelaars gruwelen van 
dit soort zegels maar wie het leven met een knipoog neemt zal er toch van kunnen genieten.

vrijdag 15 december 2023

Paul Maye: 1945

Een opmerkelijk editie want een groot deel van Europa staat nog in brand. De Duitsers hadden een paar maanden eerder via het Ardennenoffensief nog een laatste poging gedaan om de oorlog in hun voordeel te draaien.
Tussen half december 1944 en eind januari 1945 vond er in de Ardennen immers een verbeten en bloedige strijd plaats die we ook wel kennen onder de naam Battle of the Bulge.
Een strijd die het leven kost aan vele, vele jonge mannen. Enorme verliezen aan beide kanten.
Ook wordt er aan beide kanten een enorme hoeveelheid materiaal verwoest.
Materiaal wat opnieuw over lange transportlijnen moet worden aangevoerd en daarmee heeft de Slag om de Ardennen de oorlog aantoonbaar verlengd.

Na deze strijd is Parijs-Roubaix niet meer de enige klassieker met een zwaar oorlogsverleden. Het zal niet ieder opvallen, maar als de renners keren tijdens Luik-Bastenaken-Luik zijn daar genoeg markeringen zichtbaar aan deze gruwelijke strijd.
Toch zal er een paar maanden na de slag om de Ardennen een Luik-Bastenaken-Luik worden gereden evenals dat er in 1945 een Parijs-Roubaix wordt gereden.

In een ander artikel haal ik het ook al een keer aan. Wie nu terug kijkt in de geschiedenis zal dat vreemd of zelfs bizar vinden.
Maar bedenk dat Europa jaren onder het juk van de Nazi's zwaar gebukt was gegaan.
De mensen wilde leuke dingen. De mensen wilde vermaak. De mensen wilde vooral andere dingen dan oorlog.
De sympathieke Fransman Paul Maye zorgde voor dat vermaak. Over deze editie is niet heel veel te vinden anders dan een groep van zeven renners die om de zege moeten sprinten.
De kleine Maye is echt razendsnel en pakt zijn mooiste overwinning.

Maye had al een mooie erelijst met maar liefst vier nationale titels, waarvan één bij de amateurs en militairen en twee (1938 en 1943) bij de beroepsrenners.
Naast zijn overwinning in 1945 van Parijs-Roubaix wist Maye driemaal Parijs-Tours te winnen en is daarmee een van de vier recordhouders. De andere drie zijn Zabel, Danneels, en Reybrouck.

In zijn eerste jaar als prof won Maye twee etappes in de Tour en natuurlijk dacht de Franse pers de komende jaren een mooie rittenkaper te hebben.
Maye was echter niet graag van huis en het is bij die twee etappes gebleven. Maye nam zesmaal deel aan de Tour maar wist slechts één maal Parijs te halen.

Maye is een van de renners waarbij hun sportcarrière door het gruwelijke oorlogsgeweld werd onderbroken. Juist daarom is zijn erelijst er een om heel trots op te zijn.

Na 14 jaar als prof te hebben rondgereden hing Maye z'n fiets aan de wilgen. Toch bleef zijn hart de wielersport volgen. Zo heeft hij een tijd in een fietsenwinkel gewerkt en is hij geruime tijd ploegleider geweest.
Daarnaast heeft Maye een slijter gehad en is hij vertegenwoordiger geweest van speelautomaten die begin jaren 50 enorm in opkomst kwamen.
Een veelzijdig baasje en dat kwam nog extra tot uitdrukking door zijn optredens als zanger. Soms in een duet met een zangeres en soms solo. Het bezorgde hem de titel "La Plus Belle Voix Du Peloton".
Ook qua dames wist Maye wat hij wilde en trouwde kort voor de oorlog met een prachtig model en samen kregen ze een dochter.

Een kleurrijk persoon in een zwarte periode.

Podium 1945
1. Paul Maye
2. Lucien Teisseire
4. Kléber Piot

Foto: Paul Maye tijdens de Tour de France

dinsdag 14 november 2023

Paris-Roubaix Cyclotourisme 2024

Afgelopen week maakte Velo Club Roubaix bekend dat de toereditie van 2024 verreden zal worden op zondag 5 mei.

Deelnemers kunnen kiezen uit vier afstanden: 70, 115, 170 en 210 km.

Inschrijven is inmiddels mogelijk en alle info vind je op de website van Velo Club Roubaix 



woensdag 9 augustus 2023

Hotel Peter Sagan

In 2018 wist Peter Sagan Parijs-Roubaix te winnen maar z'n erelijst is natuurlijk nog vele, vele malen langer. We vinden immers ook de Ronde van Vlaanderen op de erelijst van Sagan en verder 7(!!) groene truien, driemaal Gent Wevelgem, de E3-Prijs, vele etappes in grote en kleine rondes en niet te vergeten drie wereldtitels op een rij.
 

De laatste jaren is Sagan aan het uitbollen en wil volgend jaar alleen nog op de MTB in competitie komen en gaat het duidelijk rustig aan doen. 
Sagan is dan ook druk bezig met het leven na een wielercarrière en heeft zelfs een eigen hotel geopend. Het hotel bevind zich op een half uur lopen van het schitterende oude centrum van Žilina (Slowakije).
Met dit hotel richt Sagan zich vooral op de wat sportieve toerist en alle kamers zijn ingericht met thema's welke bepalend zijn geweest in de carrière van Sagan.
Zo is er een Groene Trui kamer, een WK kamer en natuurlijk een Parijs-Roubaix kamer. Als groot fan van deze koers zou ik zo in de auto stappen om daar een keer te overnachten...........
 

Sagan heeft natuurlijk niet alleen een fenomenale erelijst bij elkaar gefietst, maar was ook naast de fiets een enorme kleurrijke gast. Met dit hotel laat Sagan zien dat ook na zijn wielercarrière hij niet zal gaan inboeten op de kleurrijke gast die hij in het peloton altijd is geweest.
Hopelijk stunt hij de komende 12 maanden nog een keer op de MTB en we gunnen hem natuurlijk veel gasten in dit bijzondere hotel.