Wat te denken van: Milaan-San Remo, 2x Ronde van Vlaanderen, Gent-Wevelgem, Parijs-Roubaix, 5x Amstel Gold Race en 2x Parijs-Tours.
Daarbovenop tien touretappes en een wereldtitel. Een erelijst als een klok.
De meeste successen haalde Raas in de periode toen hij in de ploeg van Peter-Post fietste.
Uitgerekend met diezelfde Post kwam het tot een scheiding met veel verwijten over en weer.
Ik was altijd enorm onder de indruk van de carrière die Raas voor die scheiding had opgebouwd.
Na de scheiding werd het toch vooral moddergooien en de prestaties kwamen niet meer op het niveau als in de periode Post.
Ik heb me in die jaren als enthousiast wielerfan ook meermaals geërgerd hoe beide teams zich kinderachtig naar elkaar opstelde.
De hoofdrolspelers hebben zich dat misschien niet altijd voldoende gerealiseerd, maar voor de toeschouwer zag dat er niet altijd even leuk uit.
Als ploegen fietsen om elkaar te laten verliezen krijg ik een soort van Zuid-Siberische konkelkoorts.
Je moet koersen om te winnen. Punt!
Neemt niet weg dat Raas in de periode bij Post het ene na het andere juweeltje bij elkaar fietste.
Raas was snel. Razendsnel. Dat wapen kon hij uitspelen en altijd rekenen op z'n sprint. Maar Raas was ook beresterk en vooral heel erg slim.
Daarnaast beschikte Raas over een enorme kennis van zijn tegenstanders. Tellen we daar de gedrevenheid van Jan bij op, dan hebben we een topsporter van uitzonderlijke klasse.
In de editie van Parijs-Roubaix 1982 liet Raas dat ook zien. Het duurt lang voor de koers echt begint en de ploeg Post laat haar waarde maar weer eens zien.
Raas komt heel dicht bij Roubaix zonder extreem te hebben hoeven trappen.
Een aantal grote namen zijn niet bij machte het Raleigh blok te doorbreken. Hinault zou graag voor een bis-nummer gaan maar is niet de Hinault van 1981.
Moser zit in een tussenfase in z'n carrière en vriend-vijand De Vlaeminck is bezig z'n pensioen-knopen te tellen.
Uitgesproken op een stuk vals plat op een aantal kilometers voor de meet laat Raas z'n tegenstanders voor wat ze zijn.
Hij rekent niet op z'n sprint en wil solo de wielerbaan bereiken.
Daar wacht hem echter geen staande ovatie want de Fransen zijn z'n optreden in Valkenburg nog niet vergeten.
Jan laat zich nog nauwelijks (zeg maar niet) zien in de wielersport en die keuze moeten we respecteren. Neemt niet weg dat iemand als Raas ook voor de huidige wielersport heel veel zou kunnen betekenen. Want wat heeft deze man een ervaring en inzicht in de koers!
Het was altijd genieten hoe Raas de buit op de fiets binnen wist te halen.
Een grote klasbak. Een hele grote!
Zeker die zondag in april 1982!
Podium 1982
1. Jan Raas
2. Yvon Bertin
3. Gregor Braun
Foto: Of Raas het nu wil of niet. Op een Raleigh in de ploeg Post haalde hij toch echt de beste resultaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten