Peter Van Petegem: 2003

Wie heeft er geen zwak voor Peter Van Petegem? Een goedlachse knaap die gewoon graag koerste. Er zijn interviews waar hij gevraagd wordt naar kasseien en vervolgens gaan z'n oogjes glimmen.

Toch had de Zwarte van Brakel minder moeite met de Vlaamse kasseien dan met die van Noord Frankrijk.
In de ronde van Vlaanderen eindigde "De Peet" maar liefst negen (!) keer bij de eerste tien en wist deze twee keer te winnen. Dat zijn wel heel indrukwekkende cijfers!
Z'n lijst van Parijs-Roubaix is daarbij toch wat bleekjes. Drie keer top tien waarvan twee keer podium waaronder de winst in 2003.
Niet slecht en genoeg renners zouden er voor tekenen maar in zijn Vlaanderen deed hij het veel beter.

Toch werd na zijn altijd sterke optreden in de Ronde van Vlaanderen "De Peet" altijd als favoriet voor Parijs-Roubaix genoemd.
Overigens volledig terecht want van Petegem kon gruwelijk hard over de stenen rijden en kon zich zelf nog meer pijn doen dan z'n concurrenten.
Met een dergelijk houding moet het dan een keer gaan lukken zoals op die zondag in april 2003.

De verschillen blijven de hele dag vrij klein en op Carrefour de L'Arbre zijn er eigenlijk nog tien kanshebbers.
De drie renners die uiteindelijk het podium halen willen het zover niet laten komen.
Van Petegem was met zijn overwinning een week eerder in de Ronde van Vlaanderen duidelijk in een topvorm.
Jekimov - toch al 37 jaar - streed als een jonge god en Pieri was altijd al goed in "De Hel".
Alleen Pieri had hetzelfde probleem als ik. Passie voor wielrennen maar lekker eten staat op "uno".
Buiten de E3 prijs wist Pieri verder ook geen grote koers te winnen terwijl hij echt wel een stukje fietsen kon. Zeker als de wegen erg slecht waren.
Helaas heeft z'n hang naar lekker eten z'n wielercarrière verkort.

De drie vluchters werkte goed samen maar op de wielerbaan stond er geen maar op "De Peet" die op deze manier een prachtige dubbel pakte.

Podium 2003
1 Peter van Petegem
2 Dario Pieri
3 Vjatsjeslav Jekimov

Foto: In de laatste kasseistrook voor het oprijden van de wielerbaan ligt natuurlijk ook een siersteen voor "De Peet" 

of "De Zwarte van Brakel". Uiteraard worden in deze sierstenen de officiële namen van de renners gerbuikt.