Dan moeten die grote renners wel hun best doen, want cadeau geven doen we niet in Noord Frankrijk.
Duclos-Lassalle, Madiot en Planckaert zaten allemaal in de top tien maar waren die dag gewoon niet goed genoeg.
Slecht een paar stroken met blubber en verder lag de hel er zomers bij. Jammer want een droge editie en toppers die niet top zijn levert doorgaans een wat mindere editie op.
Toch hebben de renners die het podium halen de koers niet gestolen. Op anderhalf uur voor de wielerbaan gaan ze in de aanval: Dewolf, Planckaert, Wampers, Duclos-Lassalle, Van Hooydonck en Madiot. Serieus gezelschap!
Dewolf is zoals altijd te ongeduldig en kan zich niet inhouden. Planckaert die de steun van knecht Wampers bij zich heeft hypoticeert z'n kans door een valpartij.
Wampers die dat voorjaar in een uitstekende conditie is laat deze kans niet voorbij gaan. Dirk Dewolf heeft altijd mijn hart gestolen.
Ik herinner me het nog of het gister was. Ik heb uiteraard niks tegen Wampers maar ik had het Dewolf zo gegund.
Dirk is echter geen killer in dit soort situaties en de snellere en vooral leppe Wampers mag de bloemen gaan halen.
Misschien geen groot kampioen maar datzelfde voorjaar wint Wampers ook nog de Scheldeprijs en Rund um den Henniger Turm.
Er zijn in het seizoen van 1989 toch toppers die voor zo'n rijtje graag hadden getekend.
Podium 1989
1 Jeam-Marie Wampers
2 Dirk De Wolf
3 Edwig van Hooydonck
Op Youtube vond ik de finale van deze zomerse editie.
Een jaar later zou Wampers ploegmaat Eddy Planckaert naar de overwinningen loodsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten