Het is altijd m'n wens geweest om na m’n vijftigste nog een keer (m'n eerste was in 1988) Parijs-Roubaix te fietsen.
In het jaar dat het zover was viel ik met skiën en toen volgde er (maanden later) een operatie aan m'n knie. Niet zo'n dramatisch verhaal als bij Museeuw. Toch zat het goed in de weg en na de operatie was revalidatie noodzakelijk.
Hierna extra hard trainen en zorgen dat alles tip top in orde kwam.
Dat was hard nodig want de inactieve maanden had ik vooral DVD's zitten kijken en appeltaart zitten eten.
Dus ruim een jaar kei en keihard trainen.
Conditie was super en op kasseien rijden gaat me aardig af.
Het was een geweldige dag en met de strook ging ik beter rijden. Eigenlijk ging het me vrij makkelijk af.
Neemt niet weg dat bij het oprijden van de wielerbaan ik toch even een heel klein jongetje was.De vijftig voorbij maar als je die betonnen "badkuip" in fietst prikken toch de ogen even.
Toch leuk dat ik ook nog in je fotoserie langskom! Wat een verschil met 2010 en wat een bagger bij Troisvilles, vet, vet, vet...
BeantwoordenVerwijderen