Strade Bianche 2013

Deze koers werd voor het eerst in het najaar van 2007 georganiseerd en heeft in korte tijd een enorm populariteit bereikt.
Zowel bij renners, fans al bij de pers.
De koers is afgeleid van L'Eroica wat een evenement is voor wielertoeristen. Het evenement kenmerkt zich door het gebruik van historische fietsen en van historische wegen.
Deze wegen bestaan uit aangestampte klei met een laag split. De zeer lichte kleur heeft de wegen de bijnaam Strade Bianche gegeven.

Net als bij Parijs-Roubaix bevat de koers dus stroken met slechte wegen. Strade Bianche minder lastig dan zware kasseien maar in Toscane is geen meter vlak.
De combi van slechte wegen en steile beklimmingen geeft deze koers haar unieke karakter.
Strikt genomen zal in een koers als deze een renner domineren die zowel in Luik-Bastenaken-Luik als in Parijs-Roubaix het goed zal doen.
Strikt genomen misschien wel de meest complete klassieker renners zullen deze erelijst gaan vullen.
Cancelarra heeft zowel deze koers als Parijs-Roubaix tweemaal gewonnen en de organisatie van Strade Bianche ziet de koers ook graag onder de naam "De Hel van het Zuiden" door het leven gaan.
De koers is verhuisd naar het voorjaar en zal voor veel renners net te vroeg komen. Toch zijn er genoeg renners die zorgen dat ze in optimale conditie aan de start staan.
Dit is immers een erelijst waar je je naam wel op kwijt wil.

De editie van 2013 werd gekenmerkt door een lange vlucht. Een paar renners blijven in de finale over en op 10 kilometer hebben we nog twee vluchters: Belkov van Kathusa en Schar van BMC. Ze worden achtervolgd door het huo Moreno Moser (Cannondale) en Saramontis (IAM).
Kort daarachter zit een groep achtervolgers met kanshebbers als Sagan en Cancellara.
Sagan is de ploegmaat van Moser dus springt op alles wat zich maar beweegt.
Toch doet Cancellara een verwoede poging om naar een derde zege te snelle.
Dat lukt hem niet en dat heeft alles te maken met de ijzersterke Moser. Deze komt met Saramontis bij de koplopers en laat de drie even verder voor wat ze zijn.
Moreno snelt door de steile straten van Siena naar een prachtige overwinning.
Ploegmaat Sagan weet nog knap beslag te leggen op een tweede plaats.
Het lukt Cancellara net niet op het podium te komen en de derde plaats is voor Nocentini.

Moreno Moser is een neef van Francesco Moser en hopelijk krijgt hij ook nog wat tips voor Parijs-Roubaix. De jonge knaap doet het goed op slechte wegen maar ga niet gek staan te kijken als deze gast het vooral goed gaat doen in Amstel Gold, Luik-Bastenaken-Luik en de Waalse Pijl.

Opmerkelijk gisteren was de prestatie van Tom Jelte Slagter. Wie herinnerd zich niet de zware valpartij van Slagter in de Giro van 2011 op de strade bianche. Dit was kort na het gruwelijke drama van Wouter Weylandt.
Ieder stond toen (te) snaar strak, maar de val val Slagter mag niet gebagatelliseerd worden. Een hersenschudding en een gebroken oogkas zorgde dat Slagter lange tijd aan de kant stond.
Dit jaar heeft hij met een uitstekende prestatie in Tour Down Under laten zien weer helemaal de oude te zijn.

Een prachtige koers en voor 7 april wanneer Parijs-Roubaix wordt gehouden kunnen we nu al zien dat Cancellara er toch weer een mooi voorjaar van gaat maken.

De laatste 10 kilometer op Youtube met commentaar van de BRT:


Zelf heb ik vijf keer deelgenomen aan L'Eroica. Tussen 2008 en 2012 heb ik vijf keer de lange editie van 205 kilometer gereden.
Prachtige avonturen maar het evenement is de laatste twee jaar enorme uit de hand gelopen.
Sinds twee jaar is het nodig om het aantal deelnemers te beperken. Handelaren met hun kleedjes met oude fietsonderdelen maken plaats voor professionele stands en de merchandise rond het gebeuren is een bedrijfstak op zich.
Neemt niet weg dat het een uniek feit is dat een koers voor profwielrenners is afgeleid van een evenement voor wielertoeristen.
Een evenement wat - ondanks de commerciële ontwikkeling - nog steeds dik de moeite is om als wielertoerist toch één keer aan deel te nemen.
Bedenk wel dat je als wielertoerist in de 209 kilometer ruim het dubbele aan stroken krijgt als in de editie voor profs.


Foto: Passage op Monte Sante Marie. De zwaarste strook in het parcours.