Les Amis de Paris Roubaix

De profkoers Parijs-Roubaix wordt georganiseerd door de ASO. Dat is zeg maar dezelfde organisatie als van de Tour de France.
Zij doen de inschrijving, de accreditatie van de pers, de sponsoring, de contacten met de UCI, vergunningen en politie. Ook het parcours en in dit geval is daar Jean-François Pescheux voor verantwoordelijk.
Parcours is hoe de route loopt en geeft geen garantie voor de kwaliteit van het wegdek.
Dit is een verantwoordelijkheid van de plaatselijke overheid.
Bij alle andere koersen gaat dat prima omdat de wegen die gebruikt worden deel uit maken van de normale infrastructuur.
Bij Parijs-Roubaix ligt dat anders. Op een enkele kasseistrook na zijn alle stroken geen onderdeel van een dagelijkse infrastructuur.
Gruson en Hem zijn voorbeelden van kasseistroken die door het dagelijks verkeer worden gebruikt. Het Bos van Wallers is een voorbeeld van een strook die nooit wordt gebruikt. Sterker dit is een natuurgebied waar het verboden is om met gemotoriseerd verkeer te rijden. Alleen voor Parijs-Roubaix wordt een uitzondering gemaakt.
Een groot aantal kasseistroken valt daardoor buiten de boot als het om onderhoud gaat.
Nu zal je denken dat je juist niet wilt dat stroken onderhouden worden maar zo simpel is het niet. Stroken gaan snel achteruit als er niets aan gebeurt.

Foto: Jaarlijks krijgen de leden van de club een diploma met daarop de winnaar van de editie van dat jaar.

Het laatste stuk van de strook van Pont Thilbault was een paar jaar geleden zo ver weggezakt dat de organisatie het risico liep deze strook te verliezen.
Stroken moeten zodanig worden onderhouden dat ze steeds net goed genoeg zijn om goedgekeurd te worden voor de koers.
Daarnaast moeten stroken die deel uitmaken van de dagelijks infrastructuur van dusdanige kwaliteit zijn dat de doorsnee (in Le Nord gelden wel wat andere normen) burger er zich niet aan gaat ergeren. Anders komt de asfaltmachine eraan!
Om de kasseistroken op het juiste niveau te houden is er een vereniging opgericht met de mooie naam Les Amis de Paris-Roubaix.
Zij waken over het parcours. Zowel het parcours wat al jaren wordt gevolgd als over een groot aantal reserve stroken.
Deze reserve stroken zijn vaak in een erg slechte staat maar kunnen als alternatief worden opgelapt zodra een andere strook wordt geasfalteerd.
Een voorbeeld is Chemin de Bourghelles. Deze strook loopt van onder Carrefour de L’Arbre tot boven Gruson.
Mocht de strook van Gruson worden geasfalteerd kan deze gruwelijke Chemin worden opgeknapt. Klei van de kasseien af en de grootste gaten repareren en er is weer een prachtige vijf sterren strook in de finale.
Jaarlijks maakt Les Amis een onderhoudsplan. Leerling stratenmakers en leden van de club worden ingezet om de werkzaamheden uit te voeren.

Foto: Le Haut du Pavé is het clubblad dat een aantal keer per jaar door Le Amis wordt uitgegeven. 

Aandacht voor herstelwerkzaamheden maar ook boeiende historische achtergronden.

Als groot fan van de Koningin der klassiekers ben ik natuurlijk al een aantal jaren lid van deze vereniging. Naast een betrokken gevoel heeft dat ook al een aantal leuke contacten opgeleverd.
Overigens kan ik de liefhebbers van echte slechte stroken aanraden eens wat van die reserve stroken te rijden.
Smullen voor de kassei-virtuoos en Carrefour de L’Arbre en het Bos van Wallers plaats je dan ineens in een ander perspectief.
Tijdens de MTB versie van Parijs-Roubaix worden een aantal van deze reserve stroken aangedaan. Smullen! Ze zijn echter in de huidige staat te gevaarlijk om een koersend peloton over te laten denderen.

Naast het onderhoud van het parcours zorgt Les Amis voor promotie voor Parijs-Roubaix.
Ook zorgt zij dat oud winnaars een kassei-trofee krijgen die gewonnen hebben in de periode dat ritueel nog niet bestond.
Meestal vind deze uitreiking plaats op een ronde een evenement.

Les Amis doet dus mooi werk, maar of alle renners dat ook zo zien is nog maar de vraag.........