maandag 13 mei 2013

Rally Raid Paris-Roubaix VTT 2013

Met 1800 deelnemers bleef het aantal denk ik toch wat onder de verwachting. Toch was het druk genoeg. Het startwindow was vrij klein klein waardoor alle deelnemers in korte tijd van start gingen. Druk dus.
Zeker de eerste 60 kilometer waar het parcours op sommige plaatsen ook nog eens zeer blubberig was.
De een is daar nu eenmaal wat handiger dan de ander. Zelf wordt ik dan altijd wat nerveus van fietsers om me heen. Sterker de benen verkrampen dan zelfs wel een beetje.
De zeer koude en harde wind zorgde dat ze nog verder op slot kwamen te staan en het werd een dagje zwoegen.



Heel even kwam er een zonnetje en dan vlieg ik gelijk over de stenen. Maar het was van korte duur. De regen die even viel bleef beperkt tot een half uurtje lichte regen.
Gelukkig want het was zo al zwaar genoeg.

Ik ben een echte vakantie MTBer en zit gewoon te weinig op zo’n ding, Met een koersfiets ga ik makkelijker over kasseien die van een laag blubber zijn voorzien.

Belangrijkste tegenstand was toch de wind. Hard en koud. De wind stond vooral in het nadeel en dan is het toch hard werken. Op een zware strook wind tegen maakt het echt tot een uitdaging.



Ik was samen met Bart die pas sinds juli vorig jaar op de fiets zit. Daar waar Bart op de koersfiets wat onwennig zit is hij op de MTB als een vis in het water.

Bart niet bang om te vallen ploeterde door de blubber, dokkerde over de akkers en ik sjokte er achteraan.
Net als twee jaar terug had ik weer last van m’n kont. Zal toch het zadel zijn van m’n MTB als het langer dan 3-4 uur gaat worden.
Na afloop had ik een kont als een baviaan maar gelukkig is het “de dag erna” al behoorlijk weggetrokken.



Ook viel het parcours me iets tegen. Voor mijn gevoel was het veel minder kasseien en meer echt off-road.
Daarmee laat in mijn ogen de organisatie wel meer het oorspronkelijk parcours los.
Neemt niet weg dat legendarische stroken als Het Bos van Wallers, Mons en Pevele en Carrefour de L’Arbre in de route zaten.
De laatste overigens op een zeer historische wijze.



Het eerste deel naar het restaurant wordt al jaren niet gebruikt en werd voor het laatst bereden bij een van de zeges van Moser.
Nadat we bij het restaurant waren aangekomen reden we tegen de richting zoals Carrefour de laatste jaren in de koers zit.
Ook dat heeft een historische betekenis want in een grijs verleden ging de koers over deze “doorgaande” weg richting Roubaix.

Ook vond ik het draaien en keren bij Mons en Pevele iets te ver gezocht. Ik snap het idee wel om aan wat hoogtemeters te komen, maar een rit als deze doe je niet omwille van de hoogtemeters.



Het parcours was voor mijn gevoel wel zwaardere dan de vorige twee edities waar ik aan deel heb genomen. Ik had ook serieus meer tijd nodig en dat kwam zeker niet alleen door de koude wind.

Met nog tien kilometer te gaan pufte de lucht uit m’n achterband. Een soort mentale gymnastiek want daar heb je op dat moment echt even geen zin in.
Alles zat vastgekoekt van de opgedroogde blubber. Zadeltasje kreeg ik nauwelijks open omdat het ritsje een geheel was gaan vormen met de rest van het tasje.
Ook het pompje was volledig geïntegreerd met m’n frame. Daar waar ik normaal zo een bandje wissel was dat nu een enorme uitdaging.

Beide overigens buiten dit ene lekke bandje geen problemen met het materiaal gehad.



Overigens alle lof weer voor de organisatie. Ondanks de drukte had je binnen een paar minuten je controlekaart en stuurbordje.
We zijn niet een keer verkeerd gereden want de pijlen stonden overal echte perfect.
De bevoorradingen waren overdadig met teveel om op te noemen.
De aankomst op de wielerbaan blijft natuurlijk een feestje en ook daar liet de organisatie zich van haar beste kant zien. Nog wat te drinken, een paar sandwiches en een aardigheidje.
Bij Velo Club Roubaix begrijpen ze prima hoe je een wielertoerist gelukkig maakt.

De mooiste traktatie blijft toch het douchen in het velodroom. Daar waar de grote der aarde hier de modder door het putje hebben laten spoelen was nu de beurt aan mij.



Omdat het de laatste uren droog was gebleven had blubber zich geëvalueerd tot een soort keramiek laag rond de benen.
Hardnekkig om te verwijderen maar een heerlijk ritueel na een zeer pittig dagje wat ik ondanks de ongemakken niet had willen missen.

Fotoalbum: Raily Raid Paris-Roubaix 2013

1 opmerking:

  1. Mooi uitgebreid verslag!

    En weer een dagje met deftige begeleiding zo te zien. :-)

    BeantwoordenVerwijderen