In 1979 waren Moser en De Vlaeminck geen ploegmaten meer en Moser wilde niks liever dan de stenenkoers nu helemaal zelf winnen.
Net als in 1978 had ook nu De Vlaeminck weer Milaan-San Remo gewonnen. Een koers waar Moser als Italiaan maar op z'n honger bleef zitten.
Hoewel Moser Gent-Wevelgem had gewonnen moest er een dikke vis binnen worden gehaald en welke vis is nu dikker dan een overwinning op het velodroom.
In de finale ontstaat er een kopgroep met Moser, De Vlaeminck, De Meijer en Kuiper.
In hun carrières samen goed voor negen overwinningen in deze koers.
Een kopgroep om van te dromen, maar de boel blijft niet lang samen.
De laatste drie vallen alle weg door lekke banden en Moser lijkt de overwinning in de schoot geworpen te krijgen.
Niet helemaal want ook Moser voelt de lucht uit een van z'n banden lopen in deze zeer stoffige editie.
Moser heeft mazzel dat de mecanicien niet ver is en zit razendsnel op een nieuwe fiets.
In zijn bekende hoekige maar zeer krachtige stijl maalt hij naar de laatste bevrijdende kilometer.
In de achtervolging zijn De Vlaeminck, Kuiper en een opmerkelijk sterk koersende Zoetemelk samen gekomen.
De drie komen te laat en zullen moeten spurten voor de overige twee podiumplaatsen.
Prachtige prestatie van de beide Nederlanders.
De Vlaeminck stond bij deze editie voor de zesde keer onafgebroken op het podium.
Podium 1979
1 Francesco Moser
2 Roger De Vlaeminck
3 Hennie Kuiper
Geen opmerkingen:
Een reactie posten