Tafi zit voor mij in dezelfde hoek als Ballerini. Renners waar ik enorm zwak voor heb.
Geen absolute toppers, maar jongens die vooral door hard werken en afzien toch een zeer fraaie erelijst bij elkaar wisten te scharrelen.
In het begin van z'n carrière had Tafi wat moeite om korte uitslagen te rijden in Parijs-Roubaix.
Toen hij echter de smaak te pakken had was hij niet meer weg te denken in de voorste rijen.
Van 1995 tot en met 2003 fietste Tafi in Le Nord met de eerste mee.
1996 Zuur
In 1996 stond Tafi voor het eerst op het podium in Roubaix. Dat zal echter niet naar z'n zin zijn geweest en een van de weinige keren dat Tafi z'n benen heeft stil gehouden.
Dit was immers de editie dat er drie Mapei's de wielerbaan op kwamen rijden.
Prachtig dit machtsvertoon, maar in de ploegleidersauto was de uitslag al vastgesteld.
Persoonlijk vind ik dat Tafi gewoon volle bak had moeten doorrijden toen Museeuw lek reed. Dan maar ontslag! Als Museeuw weer was bijgekomen er ook volle bak voor spurten.
Ik heb niks tegen Museeuw, maar wel tegen de manier waarop deze overwinning is verkwanseld. Tafi werd in 1996 uiteindelijk derde.
Twee jaar later in 1998 stond Tafi weer op het podium. Ook nu waren het weer drie Mapei's die het podium vulde maar om het resultaat was gekoerst.
Ballerini had een superdag en was door niemand te houden. Tafi haalde de tweede plaats voor de derde Mapei Wilfried Peeters.
1999 Eindelijk raak
In 1999 was het dan eindelijk raak voor Tafi. Ook nu was Mapei weer oppermachtig en stonden wederom met drie man op het podium.
Maar wel na een zeer geanimeerde koers. Al van het begin waren er diverse uitvalspogingen en met nog 50 kilometer koers was het peloton in een groot aantal groepjes uiteengevallen.
Op zo'n 40 kilometer voor de streep komen er in de kop twee groepjes samen met Andrea Tafi, Wilfried Peeters, Tom Steels, George Hincapie, Jo Planckaert, Leon Van Bon , Frank Vandenbroucke, Andrei Tchmil.
Renners die in een zware koers aan elkaar gewaagd zijn. Dat dit de slag zou zijn was dan ook direct duidelijk.
Wat minder vanzelfsprekend was is de demarrage van Tafi op een zeer lange, brede asfaltweg.
Minuten lang rijdt hij voor het grijpen voor de achtervolgers uit. Bij de achtervolgers doen ploegmaten Steels en Peeters natuurlijk geen trap teveel.
Zodra Tafi weer op de kasseien komt rijdt hij met een zeer krachtige en overtuigende pedaalslag stelselmatig bij achtervolgers weg.
In z'n Italiaanse driekleur stuif Tafi werkelijk richting Roubaix en behaald z'n mooiste overwinning uit z'n carrière.
Peeters en Steels maken het Mapei podium compleet en Van Bon wordt netjes zesde.
Podium 1999:
1. Andrea Tafi
2. Wilfried Peeters
3. Tom Steels
Hoewel Tafi beslist in Parijs-Roubaix de meest consistente rapportcijfers wist te behalen, stond hij in veel andere eendagskoers ook z'n mannetjes.
De meeste van ons herinneren nog wel z'n prachtige overwinning in de Ronde van Vlaanderen in 2002.
Maar ook de Ronde van Lombardije, Parijs-Brussel en Parijs-Tours staan op de erelijst van Tafi.
Verder een enorme rij Italiaanse semi-klassiekers.
Koersen die in de laars en bij de kenners een groot aanzien hebben: Giro del Lazio (3x), Coppa Sabatini, Coppa Agostoni, Giro del Piemonte, Coppa Placci en Trofeo Melinda (voorheen Giro di Umbrie)
2005 Maglia Pavé
In 2005 nam Tafi in Parijs-Roubaix afscheid.
In een speciaal voor Andrea gemaakt trui met kassei-print wilde Tafi nog één keer schitteren.
Tafi was echter bijna veertig en al die jaren in iedere koers waar hij uitkwam volle bak gereden. Nooit met de rem erop gekoerst. Zeventien jaar als prof volle bak gekoerst. Het was genoeg.....
Een vijfde plaats in 2003 is het laatste aansprekende succes van Tafi in "De Hel"
Na zijn carrière als wielrenner begon Tafi een Bed & Breakfast in het prachtige Toscane. Een van de appartementen heeft natuurlijk de naam van Tafi's favoriete koers: Paris-Roubaix.
Video 1999
Registratie van de laatste 2 uur. Let vooral een op hoe Tafi bij het uitrijden van Cysoing de oplopende strook (Cysoing-Bourghelles) beetpakt. Op 1:14:40 is hij er net aan begonnen.
Mooie renner!
BeantwoordenVerwijderenWinnen in de nationale kampioenstrui is toch ook wel een deftige manier om je naam op de erelijst bij te schrijven.