Zeker als je dat doet in de periode van van Looy.
Van Looy was een echte alles winnaar en het gevecht om de kruimels was hard. Als van Looy een keer niet de beste was mocht je die kans niet laten gaan.
Daems was in 1962 al tweede geworden en rook dat hij een kans maakte om deze koers een keer aan z'n palmares toe te voegen. Dat jaar had hij in de ronde van Vlaanderen met een achtste plek laten zien dat het met de vorm wel in orde was.
De Belgen stonden maar liefst met zes renners in de top tien. Nederland mocht echter ook een danspasje maken met de derde plaats van Jan Janssen en Peter Post op plaats zeven.
Beide lieten zien helemaal klaar te zijn voor een overwinning in deze loodzware koers. Post hoefde slechts 12 maanden te wachten terwijl Janssen tot 1967 moest wachten voor het raak was.
De ruim 130 renners die in deze editie van start gaan zorgen voor een geanimeerde koers, maar de venijn zit in de laatste kilometers. Een thriller voor een live TV uitzending waarbij om de paar honderd meter het weer een andere winnaar leek te worden. Foré werd ingelopen. Wolhshohl zag z'n kans verloren gaan en uiteindelijk ging een groep voor de zege sprinten.
Ieder die de wielersport een beetje volgde zal z'n geld direct op Van Looy hebben gezet of anders op de twee snelle Nederlanders.
Van Looy en Janssen maakte het elkaar niet makkelijk en de compacte Daems had aan een klein gaatje genoeg om naar de bloemen te grijpen. De verontwaardiging bij Emile zelf was nog het grootst en met een ingetogen grijns maakte hij zijn ererondje.
Daems maakte een vrij korte carrière maar met drie klassiekers, vier Tour-etappes, twee ritten in de Giro fietste Emile in acht jaar prof een knappe erelijst bij elkaar.
Deze Parijs-Roubaix zal ongetwijfeld z'n mooiste zijn geweest. Zeker als hij links en recht van zich keek wie er naast hem op het podium stond.
Mooie overwinning!
Podium 1963
1. Emile Daems
2. Rik Van Looy
3. Jan Janssen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten