zaterdag 16 maart 2024

Bos van Wallers Arenberg

2400 meter - 5 sterren

In de zestiger jaren was de asfaltmachine in Noord Frankrijk met een forse opmars bezig. Dat zorgde ervoor dat de organisatie op zoek moest naar alternatieven om toch voldoende kasseistroken in de koers te behouden.
Jean Stablinski - zelf een verdienstelijk coureur - werd op pad gestuurd om kasseistroken te scouten.
Het meesterwerk waar hij mee op de proppen kwam is de 2400 meter lange La Drève des Boules d'Hérin.
Een weg uit de oertijd in een sombere mijnstreek (sinds 1990 definitief gesloten) die dwars door een donker en vochtig bos loopt.
Een Bos dat doorgaans alleen bevolkt wordt met een enkele wandelaar of vogelspotter.
Terecht dat je hier niet met de auto mag rijden want het bos is een prachtig stuk natuurgebied dat ook valt onder het Franse Staatsbosbeheer.
De strook maakt sinds 1968 deel uit van Parijs-Roubaix.
Het begin van de strook is bij de spoorwegovergang aan de rand van Arenberg en het einde van de strook is bij de D40.

Foto: De hekken staan klaar voor de grote dag.

De strook loopt licht bergaf maar wie er fiets heeft echt niet het gevoel in het voordeel te zijn.
Tussen 1974 en 1983 kreeg de organisatie geen toestemming om de koers hier door te laten.
In 1999 en 2000 werd de strook van noord naar zuid "bergop" gereden.
Dit had alles te maken met de zware val van Johan Museeuw in 1998. Hierbij verloor Museeuw bijna z'n linker been.
Om het tempo in het bos te drukken werd er twee jaar in omgekeerde richting gereden.
Het beoogde effect zal minimaal geweest zijn want vanaf 2001 ging het gewoon weer vanaf de spoorwegovergang van Arenberg de stenen op.
In 2005 zat de mythische strook niet in het parcours wegens restauratie werkzaamheden.
Wie nu over de strook wandelt of fietst kan niet geloven dat een kleine 20 jaar geleden dit middeleeuws karrenspoor voor een kleine 300.000 Euro is gerestaureerd.

 Foto: Een wielertoerist verkent Het Bos in de herfst. Foto is genomen vanaf de vervallen treinbrug

Hoewel in een paar jaar tijd het bos een mythisch aanzien kreeg heeft de strook op de uitslag van de koers doorgaans weinig effect.
Van hier is immers het nog bijna 100 kilometer naar Roubaix. Doorgaans volgen er nog 15-16 stroken met in totaal nog goed 30 kilometer kasseien.
Je kan in het bos echter wel de koers verliezen dus is het zaak om goed van voren te zitten.
Doorgaans is Haveluy (Pave Hinault) de voorgaande strook en van daar naar het Bos van Wallers is het een kilometer of zeven.
Het voorste peloton legt dat in een moordend tempo af om de kopmannen in een goede positie te brengen. In een verschroeiend tempo dendert het peloton naar de spoorwegovergang of daar de eindstreep al is getrokken.
Als een dolle meute razen de renners door Arenberg. Nu is dat overigens geen dorp om aan sightseeing te doen.
De huizen zijn grauw van de mijnbouw, de luiken dicht en anders hangt er wel een vergrijsde vitrage.
Het ademt wel de sfeer uit dat deze omgeving alleen geschikt is voor de sterke jongens. Zij die kunnen overleven.
Overleven is het ook op het moment dat het peloton de overweg kruist.
Op dat moment zitten de meeste renners al lang op hun adem te trappen en om hun moeder te roepen.
Nu moet er 2400 van de meest gruwelijke kasseien worden overbrugt.
Zij die hier voor het eerst komen kunnen het nauwelijks geloven dat dit bestaat EN dat je hier moet koersen.


Foto: Voor de renners lijkt de strook oneindig.

Met stomweg bonken kom je er niet. Je zal op enige manier soepel moeten draaien.
Hier wordt het peloton fors uit elkaar getrokken.
De bezemwagen heeft het hier doorgaans ook erg druk. Vooral renners voor wie deze klassieker "een motje" is vinden het nu wel genoeg.
Ze hebben de kopmannen 150 kilometer op weg geholpen dus het is genoeg. Zij die een kans op het podium maken trekken vooraan echter volle bak door.
Vol, vol, vol.
Onder de kanshebbers valt de schade doorgaans mee, maar de inspanning die je hier moet leveren gaat in de loop van de koers zwaar doorwegen.

Bij het oprijden van de strook staat een monument van "uitvinder" Jean Stablinski. Dat is een erg goeie keuze want geloof me................als dat monument aan het eind van de strook zou staan kwamen er heel wat verwensingen richting de goede man.
In de officiële koers-presentatie wordt voor deze strook de benaming Trouée d'Arenberg gebruikt. Daarom zie je in verslagen ook wel eens "de loopgraaf van Arenberg" staan.

Welke naam je ook gebruikt je zal hem altijd met respect uitspreken. Het Bos! Ja Het Bos van Wallers. Het Bos van Wallers Arenberg.

 Afbeelding: De strook begint rechtsonder even buiten Arenberg en loopt door tot de D40

Geen opmerkingen:

Een reactie posten