Moser was extra geprikkeld want De Vlaeminck had dat jaar in de Sanson kleuren wel al Milaan-San Remo weten te winnen.
Een koers die hoog op de verlanglijst van Checco stond.
In de Ronde van Vlaanderen waren Moser en de Vlaeminck gelijk geëindigd in een achtervolgend groepje.
Duidelijk was toen al dat de beide heren aan elkaar gewaagd waren. Erg onhandig als je dan in dezelfde ploeg fietst.
In de finale van Parijs-Roubaix 1978 weet Moser te ontsnappen en De Vlaeminck zit opgesloten met Raas en Maertens.
Er gaan zelfs verhalen dat Roger Jan en Freddy een zak geld heeft beloofd als ze weer bij Moser zouden geraken.
Of er zo'n belofte is gedaan is niet relevant, maar De Vlaeminck zal wel hebben zitten bidden dat ze weer bij Moser zouden komen.
Ook daarmee was hij nog niet zeker van de winst want hij zou dan wel met drie rappe mannen naar de meet moeten.
Het mocht niet zo zijn en een uniek record zat er voor Roger niet in. Een vijfde lag op de loer maar de keuze voor geld in plaats van voor een sportief succes hielden Roger op vier!
Gefrustreerd verkondigde De Vlaeminck na afloop dat Moser z'n overwinning alleen te danken had aan zijn afstop werk.
Natuurlijk heeft de aanwezigheid van De Vlaeminck een verlammend effect op de achtervolgers. Immers met een frisse Roger moest je maar beter niet naar de wielerbaan gaan.
Toch zouden we Moser zwaar onrecht aandoen als we hem de overwinning niet vooral aan hemzelf toe wijzen.
Durf en doorzettingsvermogen bezorgde Moser deze overwinning en de komende twee jaar zou blijken dat het geen mazzeltje was.
Podium 1978
1 Francesco Moser
2 Roger De Vlaeminck
3 Jan Raas
Op Youtube: Moser in de regenboogtrui als winnaar op de wielerbaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten