Jong geleerd oud gedaan

De profs kregen afgelopen zondag een flink bak kritiek over zich heen naar aanleiding van het incident bij de spoorwegovergang. Het was natuurlijk ook een trieste vertoning. Wat echt schandalig is dat ieder na ieder liep te wijzen.
Niemand, niemand, niemand nam de verantwoordelijkheid. Ook achteraf niet.
Triest genoeg is dit filmpje van de dag voor Parijs-Roubaix opgenomen.

Het is tijdens de Ronde van Vlaanderen voor amateurs die afgelopen zaterdag is verreden.
Op de beelden is goed te zien hoe onwaarschijnlijk roekeloos de renners maar door blijven rijden.
Ik ken deze overgang vrij goed en ben daar al tientallen malen geweest. Hier wordt veel gevallen en de overweg ligt in een bocht vlak na een afdaling over kasseien. Je kan hem overigens prima zien en signaal zie en hoor je daar prima. Meermaals gestaan als er een trein aankomt.
Niemand zit daar echt strak op z'n fiets en een uitglijder is daar zo gemaakt. Meermaals zijn daar ook renners OP de overweg gevallen!

Als ze bij de amateurs je dit al bij brengen wordt het lastig om je als prof nog op te voeden. Al eens nagedacht als je die machinist bent? Zo'n kerel in die trein kan echt naar de sloop als het fout gaat.
Al eens nagedacht aan die supporters die daar eventueel met kinderen staan?
Als je zelf dood wil prima. Laat ieder daar vooral lekker zelf z'n keuze in maken. Maar zadel een ander daar niet mee op. Al helemaal niet als het live op TV is.

Trieste hoogtepunten van deze mooie koersen.............

Parcours 2015

Het parcours is dit jaar 253,5 km lang en bevat 52.7 km kasseien. Gister hebben de eerste ploegen de verkenning gedaan en "De Hel" ligt er mooi bij.
Reportages laten droge kasseien zien en zelfs de strook van Haveluy (Pave Hinault) is behoorlijk opgeknapt. Deze zag er dinsdag nog uit als een imposant kanaal maar is inmiddels goed te berijden.

Morgen wordt iets regen verwacht en ik ga zelf polshoogte nemen en eind van de dag op deze blog een verslag van de Parijs-Roubaix Challenge voor wielertoeristen.

Johan Museeuw: 2000

In 1998 was Johan Museeuw tijdens Parijs-Roubaix zwaar gevallen in het Bos van Wallers. Heel even werd er zelfs voor z'n been gevreesd.
De vreselijke val had als effect dat het Bos in 1999 en 2000 in omgekeerde richting werd gereden. Van Noord naar Zuid loopt het iets berg op en dat zou het tempo moeten drukken.
In welke richting het bos ook gereden zou worden Johan wilde wraak. Wraak op z'n knie en daarnaast wilde hij natuurlijk een keer echt winnen.
Natuurlijk was de overwinning uit 1996 niet uit de lucht komen vallen, maar je wint liever solo dan "in een sprint" met twee ploegmaten die vol in de remmen gaan.
Diep in de finale zaten er echter nog wat snelle mannen op het vinkentouw zoals van Petegem, Zabel, Zanini en Hincapie.
Johan nam geen risico en zorgde dat hij alleen de wielerbaan op kwam rijden.
Dat gaf hem ook voldoende tijd om met een prachtig gebaar naar z'n knie te wijzen toen hij over de streep kwam. Wat moet dat een ongelooflijk mooi moment voor Johan zijn geweest.
Tristan Hoffman werd netjes vierde en Mapei die in die jaren in "De Hel" Oppermachtig was had weer drie man in de eerste tien.

Podium 2000:
1 Johan Museeuw
2 Peter van Petegem
3 Erik Zabel

Rapha is een fabrikant van opvallende wielerkleding. Ze promoten deze kleding door al even opvallende filmpjes te maken.
In een van die filmpjes hebben ze zich door de knie van Johan laten inspireren: "A throw of the dice" Prachtig!

Dompteur de pavés…

Le Tour heeft haar jaarlijks clip gepubliceerd. Smullen en bij de echte fans zal het vast al aardig jeuken.

Kanshebbers 2015

Niki Terpstra – met tweede plaatsen in Omloop Het Nieuwsblad, E3 Prijs en Ronde van Vlaanderen onmiskenbaar een van de top favorieten. Laatste drie editie van Parijs-Roubaix werd hij 5e, 3e en 1e en is daarmee in de recente geschiedenis een van de meest constante renners.

Zdeněk Štybar – met een schitterende overwinning in Strade Bianche, tweede plaats in de E3 en top tien ronde van Vlaanderen een serieuze kandidaat. 6e bij zijn debuut in 2013 want zomaar winst had kunnen zijn als een onoplettende toeschouwer z’n kansen niet had verprutst. Vorige jaar 4e omdat hij de vlucht van Terpstra moest beschermen. Stybar en Terpstra kunnen daarnaast op een erg sterke ploeg rekenen die het op kasseien altijd goed doet.

Bradley Wiggins – vorig jaar ’n zinnen eens serieus op deze koers gezet wat leiden tot een fraaie 9de plaats. In de Ronde van Vlaanderen misschien niet top maar op weg naar Roubaix zitten geen echte hellingen en in de tijdrit van de Panne liet Wiggins zien dat hij gruwelijk hard kan rijden.

Geraint Thomas – winst in de E3 en 3e in Gent-Wevelgem en met name in die laatste koers liet hij zien erg goed met extreme omstandigheden om te kunnen gaan. Vorig jaar al 7de in Roubaix en samen met Wiggins een zeer krachtig Sky-blok.

John Degenkolb – vorig jaar gefrustreerd over z’n tweede plaats op de wielerbaan en uitermate gemotiveerd. Kan na z’n schitterende winst in Milaan-San Remo heel relax aan de helletocht beginnen en kan daardoor optimaal pokeren. Kan natuurlijk als geen ander op z’n sprint vertrouwen. Naast winst in San Remo liet hij afgelopen zondag in Vlaanderen (7e) zien dat de conditie nog steeds ok is.

Alexander Kristoff – zelf ziet hij zich niet als een kanshebber. Met een tweede plaats in Milaan-San Remo en formidabele winst in de Panne, de Ronde van Vlaanderen en de Grote Scheldeprijs is het toch lastig om de sympathieke Noor niet bij de kanshebbers te plaatsen.

Sep Vanmarcke - misschien wel de beste kasseispecialist van dit moment. Sep is ook aan het groeien en niet meer de jakkebankerd zoals in het begin van z'n profcarrière. Z'n volwassen reactie na de Ronde van Vlaanderen laat zien dat Sep een enorme stap heeft gemaakt. In sport - zeker zo'n zware en lastige sport als wielrennen - is het kopje net zo belangrijk als de benen. Na z'n 2de plaats in 2013 en net buiten het podium in 2014 kan Sep in één klap het voorseizoen voor zichzelf en voor Lotto-Jumbo goed maken.

Lars Boom - in de ronde van Vlaanderen goed op weg en met de kassei-etappe in de Tour van vorig op zak moet Lars zeker op het rijtje kanshebbers. Toch zijn z'n uitslagen in Parijs-Roubaix tot nu toe niet echt om in een lijstje op de schoorsteen te zetten: 2010 opgave, daarna 12e, 6e, 14e en 37e? Toch ziet Lars er gemotiveerd uit en hoort zeker tot de kanshebbers.

Naast deze kanshebbers mogen we ook renners als Sagan (nog niet top dit jaar), Langeveld, Demare, Turgot. Van Avermaet, Gaudin en Leukemnans vergeten.

Niet aan de start
Twee zeer grote namen staan helaas niet aan de start en dat zijn Tom Boonen en Fabian Cancellara. Samen goed voor zeven overwinningen!
Jammer en voor beide vooral een persoonlijk drama. Van hier wens in beide toppers ook het allerbeste en gun ze beide nog een mooi tweede deel van het seizoen.
Tom had met een vijfde overwinning alleen recordhouder kunnen worden of Fabian met een vierde op gelijke hoogte met Tom en Roger (de Vlaeminck).
Toch moeten we niet te overdreven doen zoals in sommige kranten. Of de koers onthoofd zou zijn?
Vorig jaar hebben beide geen grote indruk gemaakt. Beide zagen er niet erg fris meer uit toen ze van Carrefour kwamen. Renners als Terpstra, Degenkolb, Wiggins en Thomas zaten heel wat frisser op de fiets. Ook in 2013 was de overwinning van Cancellara niet meer zo overtuigend als in 2006 en 2010. Beide toppers hebben een lange en zeer zware carrière achter de rug en het zal toch steeds moeilijker worden om nog zo'n koers te winnen.
Natuurlijk is in een koers als Parijs-Roubaix ervaring misschien wel het belangrijkste wapen, maar de top om een dergelijke koers te winnen is op dit moment erg breed.

Dat de top zo breed is gaat er zeker voor zorgen dat het zondag de moeite is om je voor de buis te kluisteren.

Foto: Wiens naam wordt er zondag toegevoegd aan de erelijst boven de bar in Cafe Au Pave?

Mapei: 3 keer 3 is 9

De ploeg opereerde tussen 1993 en 2002 en domineerde met name de voorjaarskoersen. De eerste twee jaar was nog een beetje zoeken maar vanaf 1995 kwam de ploeg goed onder stoom.

Met de kennis van nu wordt iedere prestatie uit het verleden onder een vergrootglas gelegd en met argwaan bekeken.
Ik begrijp het wel maar berichtgeving over doping is een handel op zich geworden. Ik ben niet naïef maar laat mijn plezier in het wielrennen ook niet verprutsen door alle berichtgeving over doping.

Strikt genomen ben ik voorstander om alles vrij te laten. Wel zou ik voor zware sancties zijn richting de ploeg als renners gezondheidsproblemen krijgen. Maar zo zijn de regels niet en zo lang de regels zijn zoals ze zijn zal ieder zich er aan moeten houden. Probleem is natuurlijk dat iedere uitzonderlijke prestatie met enig argwaan wordt bekeken.

Laten we naar Mapei gaan. De ploeg werd structureel bemand door echte kleppers. Wat te denken van: Tony Rominger, Franco Ballerini, Abraham Olano, Johan Museeuw, Andrea Tafi, Tom Steels, Frank Vandenbroucke, Pavel Tonkov, Frank Vandenbroucke, Oscar Camenzind, Paolo Bettini, Óscar Freire en Michele Bartoli.

Wat hebben die mannen niet gewonnen?
Naast de rij kleppers en de enorme erelijst viel de ploeg ook op door een van de lelijkste shirts die er ooit hebben rond gereden.
Een allegaartje aan kleuren en opdruk van co-sponsors. Spuug en spuuglelijk.

Ten aanzien van Parijs-Roubaix - daar gaat deze blog nu eenmaal over - viel de ploeg op als geen ander.
Maar liefst vijfmaal (5!!!) wist de ploeg de Helleklassieker te winnen:

1995 Franco Ballerini
1996 Johan Museeuw
1998 Franco Ballerini
1999 Andrea Tafi
2000 Johan Museeuw

Driemaal wist de ploeg een compleet podium te bemachtigen:

Podium 1996:
1. Johan Museeuw
2. Gianluca Bortolami
3. Andrea Tafi

Podium 1998:
1. Franco Ballerini
2. Andrea Tafi
3. Wilfried Peeters

Podium 1999:
1. Andrea Tafi
2. Wilfried Peeters
3. Tom Steels

Drie keer drie podiumplaatsen is toch wel heel indrukwekkend. Verdacht? Met wat we nu weten wellicht wel maar renners werden er bij Mapei wel op uitgezocht dat ze het in dit soort koersen goed zouden doen.

Een traditie die werd voortgezet..................

In 2001 verkaste onder andere Museeuw naar de Domo Farm friet ploeg om daar het succes in Parijs-Roubaix voor te zetten. Deze ploeg bestond twee jaar en scoorde beide keren in Parijs-Roubaix de hoofdprijs.  In 2001 was de beurt aan Knaven en in 2002 pakte Museeuw z'n derde Parijs-Roubaix.
In 2001 zetten Domo met een compleet podium de Mapei traditie voort.

Een groot deel van de Domo ploeg ging begin 2003 over in de Quick Step ploeg. Met Tom Boonen zorgt deze ploeg dat ze ook al vier keer een winnaar in Roubaix heeft afgeleverd.

Foto: Ieder jaar was er weer een nog lelijkere variant van de Mapei trui. 

Wie hem mooi vind mag het zeggen.

Vélodrome Roubaix

Een van de doelstellingen van de eerste edities van Parijs-Roubaix was het onder de aandacht brengen van de wielerbaan van Roubaix.
In die jaren (eind 19e eeuw) werden de meeste wielerwedstrijden op wielerbanen gehouden.
Op de baan was in die jaren ook een veelvoud te verdienen ten opzichte van wedstrijden op de weg.
Toch ontbrak het aan wedstrijden op de baan aan een heroïsche component.
Door lange afstand wedstrijden te organiseren die van stad tot stad gingen ontstond er meer heroïek. In die jaren barsten het van de wielerbanen en veel lange afstandswedstrijden eindigde op een wielerbaan.
De aankomst werd vooraf gegaan door een programma op de baan, zodat het publiek de hele dag vermaakt werd.

Foto: Voor een wielerbaan is het velodroom van Roubaix met een lengte van 500 meter aan de forse kant.

De huidige wielerbaan wordt sinds de Tweede Wereldoorlog gebruikt met uitzondering van de jaren 1986-1988. In die jaren zorgde een sponsor voor enige verloedering in het gemeengoed van Parijs-Roubaix.
In de eerste 50 jaar van de koers is de finish op diverse plaatsen gefinisht waaronder de paardenbaan van Marqc. De oude wielerbaan bestaat niet meer.
De huidige baan is door de jaren heen een monument op zich geworden. Hier solo aankomen is een van de mooiste momenten die een coureur kan overkomen.
Het contrast tussen de helse kasseien en de gemoedelijke sfeer in het velodroom is enorm.
Maar ook een sprint voor de overwinning op deze baan heeft ook iets mythisch. Vraag het aan Jan Janssen, Eddy Planckaert, Roger de Vlaeminck of Duclos-Lassalle.

Foto: Basisplan voor het plaatsen van een overdekte baan naast het bestaande velodroom.

Twee jaar terug ging er een kleine schok door wielerland. Er werd een aankondiging gedaan van een nieuwe dichte wielerbaan in Roubaix.
Snel werd de conclusie getrokken dat dit ten koste zou gaan van de traditionele finish van Parijs-Roubaix.
De tekening met het voorstel was echter duidelijk zat.
De nieuwe overdekte baan komt naast het bestaande velodroom. Dus de aankomst zoals we die al bijna 60 (!!!) jaar gewend zijn is voorlopig gegarandeerd.

Foto: Maquette van het nieuwe overdekte velodroom.

De wielerbaan is doorgaans op een doordeweekse dag goed te bezoeken. In het weekend zijn er regelmatig activiteiten dus als je een bezoekje wilt doen is het handig dat vooraf uit te zoeken.

>

Foto: De nieuwe wielerbaan tijdens de bouw in januari 2012

Postzegel 100e Parijs-Roubaix

In 2002 bracht La Poste een herdenkingspostzegel uit. Dit naar aanleiding van 100e editie van Parijs-Roubaix.
De zegel is ontworpen door Thierry Mordant. Mordant kennen we vooral van fantasy werelden. Feeen, prinsessen, kabouters en fantasiefiguren. Prachtige kalenders, drieluiken van fantasiewerelden.
Mordant is een zeer productief baasje en heeft naast Frankrijk ook voor Monaco een groot aantal postzegels ontworpen.

De zegel van Mordant toont twee renners welke over de kasseien dokkeren. Opmerkelijk is echter de rechter achtervork van de achterste renner.
Toch vond de La Poste dat geen probleem en de postzegel verscheen op de cover van Philinfo van maart 2002. Samen met een foto van Hinault en een ploegmaat die op de kasseien aan het trainen zijn. Mooi voor een Parijs-Roubaix verzameling.
Ik doe het nog even alleen met de zegel:

Voor de eerstedagstempel had de Franse post een prachtige stempel laten maken. Hier op een speciale enveloppe inclusief de handtekening van Thierry Mordant.

Van het thema wielrennen zijn een enorme hoeveelheid postzegels verschenen. Ik heb deze een aantal jaar redelijk fanatiek verzameld. Ben daar eind jaren 80 mee gestopt en m'n verzameling van de hand gedaan. Ik had op dat moment 1600 verschillende zegels met wielersport, renners etc.
De meeste zegels gaan over het thema Tour de France of het wereldkampioenschap. Inmiddels zijn er meer dan 10.000 verschillende postzegels met het thema wielrennen uitgebracht.
Dus als je nog een hobby zoekt...................

Albert Champion: 1899

De naam Champion zal bij de meeste kenners van autotechniek een andere associatie opleveren dan wielersport.
Champion is natuurlijk vooral bekend van bougies in de rode doosjes.
Albert Champion was constante bezig om sneller te zijn. Met de auto, met de motor en met de fiets.

Als jonge knaap wist hij direct Parijs-Roubaix te winnen. Zijn hang naar het ontwikkelen van verbeteringen voor motoren zorgde dat z’n overige wielersuccessen wat aan de magere kant zijn gebleven.
Champion is wel een zeer markant figuur in de geschiedenis van Parijs-Roubaix. Daar waar andere noeste bonken bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog het slagveld optrokken verkaste Champion naar Amerika.
Een aantal winnaars van Parijs-Roubaix zijn overigens ook op datzelfde slagveld gesneuveld. Lapize die uit de lucht is geschoten en Faber die sneuvelde tijden een bestorming van een loopgraaf.

Voor vele was je in de beginjaren van de oorlog een lafaard als je niet naar het front ging, maar de verhuizing van Champion naar Amerika heeft hem geen windeieren gelegd.
Hij richten er z’n bedrijf op wat bekend is geworden van de bougies. Ook nam hij er deel aan auto en motorraces om verbeteringen te testen in de praktijk.
Tijdens een van deze races kreeg hij een ongeval. Heel gewoon in die jaren want veiligheid was een aspect dat nauwelijks aandacht kreeg.
Albert moest na het ongeluk wel worden opgekalefaterd en het resultaat was twee ongelijke benen.
Voor Albert geen probleem om het jaar erop op de baan Frans wielerkampioen te worden.

Toch bleek hij teveel last te hebben van z’n blessure en Champion ging zich volledig toeleggen op z’n bedrijf.
In een paar jaar tijd was hij een welgesteld man en dat trekt nu eenmaal wat dubieuze vrouwen aan.
Z’n eerste huwelijk strand en de vrouw uit z’n tweede huwelijk valt niet alleen op rijke, maar daarnaast ook nog op wat foute mannen.
Een van die mannen waar ze parallel afspraakjes mee maakte was bokser geweest. Toen Albert verhaal kwam halen dat het toch echt zijn vrouw was kreeg hij een fors pak slaag.
Een paar uur later overleed hij op z’n hotelkamer.
Door justitie is er geen relatie aangebracht tussen z’n dood en de vechtpartij. Toch roept het vraagtekens op en het is heel aannemelijk dat tegenwoordig een zorgvuldig onderzoek zou plaatsvinden.

Albert Champion ligt begraven op de grootste begraafplaats van Parijs namelijk Cimetière du Père-Lachaise. Een andere bekende wielrenner die hier z’n laatste rust vindt is Laurent Fignon.
Maar we kennen de begraafplaats natuurlijk vooral van Jim Morrisson, Oscar Wilde, Rossini, Edith Piaf, Jean de La Fontaine en een zeer groot aantal Frans kunstenaars en wetenschappers.

Een mooie rustplaats maar voor iemand van nog geen 50 wel veel en veel te vroeg.

Toen de jonge Albert in 1899 Parijs-Roubaix wist te winnen konden we dat allemaal niet weten, maar dat hij een kleurrijk figuur is geweest is wel duidelijk.

Podium 1899
1. Albert Champion
2. Paul Bor
3. Ambroise Garin

Monumenten

Langs de laatste 150 kilometer van Parijs-Roubaix staan heel wat wielermonumenten.
Monument neem ik in deze even heel ruim. Ik zie de wielerbaan en bijzondere aanduidingen voor een kasseistrook ook even als een monument.
Misschien is het begrip bezienswaardigheid een betere keuze, maar emotioneel past het woord  monument nu eenmaal beter bij een koers als Parijs-Roubaix.

Een aantal monumenten komen aan bod bij artikelen over de betreffende renner, maar toch leuk om er eens een paar op een rij te zetten.

Foto: Monument van Jean Stablinski (1932-2007) aan de linkerzijde bij het binnenrijden 

van het Bos van Wallers. Stablinski is min of meer de ontdekker van het Bos van Wallers

 en gaf in 1968 de organisatie het advies deze strook op te nemen.

Foto: Dit eenvoudige zuiltje staat aan het begin van Pavé Madiot. Officiële naam van de strook is 

Beuvry-la-Forêt - Orchies. Na twee overwinningen door de Fransman kreeg deze zijn naam.

>

Foto: Als je de ene Fransman bij twee overwinningen een strook cadeau doet kom je er niet onderuit om 

dat bij de ander ook te doen. Duclos-Lassall was in Frankrijk toch al het fietsende knuffeldier en

 na twee overwinningen kwam dit schild bij het uitrijden van Cysoing.

Foto: Aan het einde van de strook van Hem staat een monument om de totale carrière van Hennie Kuiper 

te onderstrepen. Een paar honderd meter verder waar hij in 1983 met een defect heel wielerminnend 

Nederland een hartverzakking bezorgde. De profs razen hier door, maar voor wielertoeristen een verplichte stop.

Update:  een paar jaar geleden is het monument gestolen. Het nieuwe monument van Kuiper staat in Hem zelf.

Foto: De wielerbaan is natuurlijk een monument op zich. Alle grote kampioenen hebben

 zich hier besmeurd aan het publiek getoond. Op een rustige doordeweekse dag 

kan je de baan meestal wel bezoeken.

Foto: Cafe Au Pavé is een verzameling monumenten. Cafe ligt op het terrein van de 

wielerbaan en heeft een unieke verzameling wielersportrelikwieën.

Foto: De douches zijn natuurlijk de belichaming van de koers uit de oertijd die Parijs-Roubaix toch is.

Als je de laatste honderd kilometer van Parijs-Roubaix rijdt kan je tientallen bezienswaardigheden bezoeken. Dit bovenop een 17 tal kasseistroken die in de laatste 100 kilometer zitten. Op een doordeweekse dag is dit een erg leuk uitje voor wielertoeristen.
Om dat wat makkelijker te maken heb ik in Google Maps een kaart gemaakt met de meest bijzondere monumenten: Kaart bezienswaardigheden Parijs-Roubaix

De neutrale materiaalwagen

Al jaren zijn de mensen van Mavic een begrip in het peloton. Ze verzorgen al jaren de neutrale materiaalauto's.
In koersen waar het lastig is om met de auto bij de renners te komen zetten ze zelfs motoren in met achterop een rek met wielen.
In een normale vlakke etappe in de Tour waarschijnlijk een doodsaaie baan. Met een koers als Parijs-Roubaix moeten echter ook zij vol aan de bak.
Vanuit de auto en vanaf de motor. Smullen!