De snelste kan verbeterd worden, hoewel we daar bij Parijs-Roubaix een hele tijd op hebben zitten wachten.
Peter Post had immers in 1964 gewonnen met een gemiddelde van 45.129 en het heeft maar liefst tot 2017 geduurd voor dat dit record geklopt werd.
Op dit moment is Dylan van Baarle de snelste met een gemiddelde van 45.79 km/h
Indrukwekkende snelheden als je bedenkt dat het om dik 250 kilometer gaat waarvan ruim 50 kilometer kasseien. Wind mee? Kan zijn maar dat zijn toch indrukwekkende cijfers.
Ook het aantal meeste overwinningen kan verbeterd worden. Daar zijn op dit moment niet direct kandidaten voor, maar in de toekomst kan er een renner zijn die Parijs-Roubaix vijf keer gaat winnen.
Sterker er zijn genoeg fans van Mathieu van der Poel die in hem een kans zien om maar liefst vijf keer in "De Hel" te gaan winnen.
Laten we vooral rustig blijven. Renners als Roger De Vlaeminck, Tom Boonen en Johan Museeuw hadden ook de potentie om misschien wel zes, zeven keer te winnen. Maar zo eenvoudig is het allemaal niet.
Vier keer zoals De Vlaminck en Boonen hebben gedaan is echt bizar knap.
Als Mathieu van der Poel een keer weet te winnen zou al prachtig zijn. Twee keer zou super zijn en met drie zet hij een ongekende prestatie neer, want nog nooit heeft een Nederlandse renner drie maal een monument (de vijf top klassiekers) weten te winnen.
De eerste editie winnen zoals Joseph Fisher in 1896 deed blijft toch iets speciaals
Er kan een langere editie komen. Een versie met minder of een versie met meer kasseien. Minder renners aan de meet of juist meer.
Alle records kunnen er aan............ behalve de eerste zijn die een klassieker wint!
De eerste heeft altijd iets magisch. Je staat immers altijd bovenaan.
Toch zal het de Fransen best zijn tegengevallen dat het juist een Duitser was die de eerste Parijs-Roubaix kwam winnen.
Vergeet niet dat de Frans-Duitse oorlog (1870-1971) bij de meeste mensen nog fris in het geheugen zat. Zo diep dat wij ons dat nu nauwelijks voor kunnen stellen.
Parijs-Roubaix was vanaf de eerste editie een groot opgezette internationale koers. Vanuit een wat nuchtere kijk was het dus helemaal niet zo slecht dat een buitenlander de koers kwam winnen.
De eerste editie was maar liefst 280 kilometer lang en dat is nog steeds een record.
De koers was opgezet door een tweetal textielfabrikanten uit Roubaix: Théodore Vienne en Maurice Perez.
Met de koers wilde ze aandacht voor Roubaix, voor de textielindustrie en voor het velodroom realiseren.
Achteraf moeten we stellen dat ze dat aardig is gelukt, want wie had er ooit van Roubaix gehoord als deze koers er nooit was geweest?
Daarnaast moest de koers zwaar genoeg zijn zodat deze een ideale voorbereiding zou zijn voor Bordeaux-Parijs.
De start van de eerste editie was in Parijs-Porte Maillot. Dat is echt hartje Parijs. De koers liep in de begin jaren over nagenoeg de kortste weg van Parijs naar Roubaix.
Fisher was wel degelijk een van de kanshebbers, maar er was een enorm sterk veld naar Parijs gekomen. Werkelijk uit alle hoeken en de eerste editie leverde gelijk een zeer internationale uitslag op met maar liefst vijf nationaliteiten in de top tien. Totaal zouden 28 renners de finish weten te halen.
Opmerkelijke naam op de startlijst was die van Henri Desgrange, maar hij besloot uiteindelijk niet te starten.
Desgrange was vooral een baanrenner en was op dat moment eigenlijk al bezig met het leven na zijn sportcarrière. Een jaar later in 1897 werd hij directeur van het Parc des Princes (Velodrome). In de jaren die volgde was Desgrange hoofdredacteur van de krant L'Auto.
In die rol bedacht hij het voor die tijd idiote plan om een wielerwedstrijd door heel Frankrijk te houden, die meerdere dagen en in de toekomst zelfs weken zou duren.
In 1903 was de eerste Tour een feit en er zijn inmiddels 106 edities verreden. In 1903 vond werd het als een absurd idee gezien en inmiddels kunnen we ons een Frankrijk zonder Tour niet meer voorstellen.
In 1907 kwam Desgrange met een goedmakertje voor zijn afwezigheid aan de start van de eerste Parijs-Roubaix. De eerste etappe van de Tour van dat jaar was immers: Parijs-Roubaix.
Dat beviel blijkbaar goed want ook in 1908, 1909 en 1910 was Parijs-Roubaix de eerste etappe.
Joseph Fisher was toen echte al gestopt met koersen want hij was zeker een kanshebber voor deze etappes. Fisher nam alleen deel aan de eerste editie van de Tour waar hij 15e werd.
Toen Fischer Parijs-Roubaix wist te winnen had hij al een aantal jaren ervaring in het rijden van koersen over lange afstanden. Veel wegkoersen waren er in die jaren overigens nog niet, want er werd toch vooral op de wielerbaan gekoerst.
In deze eerste editie kwam de winnaar uiteindelijk met bijna een half uur voorsprong over de streep. Dat ook nog eens voor die tijd in het monsterlijke gemiddelde van 30 kilometer per uur.
Een gezonde vent ook die Fisher want hij werd maar liefst 88 jaar wat in die tijd echt een indrukwekkende leeftijd was.
Podium 1896
1 Josef Fischer
2 Charles Meyer
3 Maurice Garin
Foto: Plaquette van Fisher in de laatste kasseistrook voor het oprijden van het velodroom.
Fisher heeft daar een ereplaats en is de laatste waar de renners overheen rijden.
%20_%20Twitter.png)
