Met oudjaar op bezoek

Door deze blog heb ik al heel wat leuke contacten gekregen. Met jonge renners, oud renners, fietsfabrikanten, wielertoeristen, uitzetbazen, organisatoren, de schrijvende pers en de radio.
Vandaag kwam daar een leuk contact bij en uit zeer onverwachte hoek.

Ik had een heerlijk stukje tonijn gemaakt op een bedje geglaceerde groente. Het had gesmaakt en ik was net weer de keuken ingedoken voor wat hapjes voor oudejaarsavond. De enige dag in het jaar dat ik weer liever vrijgezel zou willen zijn.
Oudejaarsavond vind ik echt zo'n overgewaardeerde avond. Heb ook een half trauma van vroeger toen je op deze avond verplicht gezellig moest doen. Als vrijgezel ben ik ook diverse keren gewoon lekker om 11 uur naar bed gegaan en de volgende ochtend super nuchter op de fiets gestapt.
Oudejaarsavond in m'n jeugd was net zoiets als 20 keer het Bos van Wallers. Op een lelijke fiets natuurlijk! Na aan paar keer komt het echt je neus uit, maar we MOETEN opblijven voor de klok en het vuurwerk! Iets wat van mij per direct afgeschaft mag worden.
Voor de economie een goede zaak, maar dat ik ook het enige pluspunt.

Morgen niet verplicht gezellig en zeker geen vuurwerk. Als ik dan toch wakker moet blijven wil ik wel fatsoenlijk eten en dan laat ik niet aan het toeval over. Dus ik stond in de keuken te snijden, koken, raspen, mengen, weer snijden en proeven wat op afstand m'n favorieten onderdeel van het koken is.

De bel gaat. Nee we kopen geen kunst voor een goed doel, geen huis aan huis krant gebedel want er hangt een NEE-NEE sticker en ik heb geen belangstelling voor een plekje in de hemel. Zoals jullie weten ben ik immers een groot fan van "De Hel" dus bekeren kan achterwegen blijven.

M'n lief deed open en ik hoorde iets over Parijs-Roubaix-Blog. Ik ken m'n prioriteiten dus de Sabatier ging aan de kant, veegde m'n handen aan de broek (shortjes zijn voor wannabee-hobby-koks) en schuifelde naar de gang.
Een half bekend gezicht stak uit een regenpak. Dat laatste was nodig. Mooi weer voor een natte Parijs-Roubaix. Denk eens aan Tchmil in 94. Wat een koers was dat zeg. Helden mey blubber sminck.

Ik herkende de "buurman" want onze kinderen hebben jaren terug bij elkaar op school gezeten. Verder dan een vriendelijk gedag waren we nooit gekomen. Niet echt de buurman, maar wel in dezelfde straat en hij informeerde of hier Gerard van Parijs-Roubaix-Blog woonde?

Ja die woont hier. Volgers van m'n andere blog kennen m'n nickname dus "kom binnen".

Druipend van de regen als een coureur die net na een natte koers op het velodroom van de fiets was gestapt. De fiets hoefde niet op slot he? Nee in dit hondenweer blijven zelfs de grootste bandieten bij de stoof zitten.
De buurman is een Vlaming en dan sta je bij mij met 3-0 voor. Ga zitten! Iets drinken? Eten?

Hij had op het web gezocht naar info en was deze blog tegengekomen. Had de diverse krantjes gezien en kwam er zo achter dat we blij elkaar in de buurt wonen. Dus op zoek want hij had plannen.
Niet zomaar een plan maar in 2014 wil hij Parijs-Roubaix gaan fietsen. Aan z'n ogen kon je zien dat ik niet met z'n voeten moest gaan zitten spelen. Dit was ernst. Deze man gaat echt z'n kat niet sturen! Een man met een missie!
Voor we het wisten waren er tien edities besproken en hij kenden al bijna alle beschrijvingen van de stroken uit z'n hoofd. Als Vlaming had hij dicht tegen de cyclocross-clan van de broers De Vlaeminck gezeten. Maar de buurman ging ook helemaal glimmen bij namen als die van Godefroot. Merckx deed het minder goed en de taalgrens speelde duidelijk een rol.
De Gios die in de woonkamer stond deed z'n hart openbreken en hij was zelf ook een enorm fan van staal. Zelf rijdt hij op een stalen Pinarello. Ik liet een foto zien dat ik naast Andrea Pinarello het velodroom op kom rijden. Andrea deed de marketing bij Pinarello en overleed niet lang na deze ontmoeting.

Voor we het wisten zaten we helemaal in "de koers". Hoe slecht zijn die kasseien wel niet. Hoe bruut en genadeloos. Mooie verhalen en hier hadden we duidelijk met een liefhebber te maken. Op de fiets in de regen door het dorp rijden om de eigenaar van deze blog te vinden.
Wat een metafoor voor een koers als waar deze blog over gaat!

Wat zou dit een mooie oudjaarsavond zijn. Een toevallige ontmoeting en lekker over koers klappen. De buurman bleek ook nog een enorm whiskyliefhebber te zijn.

Bij beide riepen er nog wat plichten, maar dit gaat niet bij deze enkele ontmoeting blijven en alleen zo'n uurtje als zojuist maakt het al dik de moeite om in deze blog te investeren.

Een koers die echte liefhebbers aantrekt en laat Oudejaarsavond maar komen want ik kan wel even tegen een stootje...................

Foto: De buurman heeft maar één doel voor ogen: er MOET een kassei op de schoorsteenmantel komen.

Test van de Bianchi Infinito

Zelf ben ik een beetje klaar met Bianchi. Dat heeft alles te maken met hun monopolistische rol tijdens de L'Eroica 2013. Kleine fabrikanten zoals Gios Torino zijn daar niet meer welkom.
Het grote Bianchi heeft zo'n monopoly helemaal niet nodig en in mijn ogen wordt een evenement als L'Eroica alleen maar opgesierd als er een aantal kleine authentieke merken aanwezig zijn. Gaat Bianchi geen fiets minder door verkopen.
Om Bianchi te boycotten op deze blog gaat ook wat ver............. Dit filmpje van een test op het parcours van Parijs-Roubaix van een van de modellen is toch zeker de moeite waard.

Vinkenbrood

Lax (Christian Lacroix) is een briljante striptekenaar. Liefhebbers van strips en wielersport kennen dan ook vast zijn meesterwerk "De Teenloze Adelaar".

De Teenloze Adelaar! Iemand die dat bedenkt is al briljant. Geweldig!
Lax laat keer op keer zien niet alleen een sterk verhaal neer te zetten, maar kan ook prachtige en vooral sfeervolle (stemmige) illustraties maken.

Met Vinkenbrood (deel 1 en 2) geeft hij een schitterend tijdsbeeld.
Dat alles uit de periode waar deze klassieker Parijs-Roubaix haar naam aan te danken heeft. We schrijven immers 1919 toen na "De Grote Oorlog" (WWI) de renners door een kapot geschoten landschap werden gestuurd. Het parcours lag bezaaid met resten van de oorlog.
Daar waar wegen al gerestaureerd waren zijn de kasseien er gewoon neergesmeten. Lax zet een geweldig tijdsbeeld neer van hardwerkende mijnwerkers, een land in opbouw na een gruwelijk oorlog en jongens die als renner het avontuur zoeken.

In deel 1 begint het verhaal over wees Reine. Wat op zich al een geniaal gekozen naam is.
Reine groeit op in een weeshuis onder het bewind van een gefrustreerde ex-officier die gehandicapt uit de oorlog is teruggekeerd.
Uiteindelijk komt ze onder het juk vandaan en via de school voor de journalistiek komt ze in aanraking met Parijs-Roubaix. Ze kiest overigens wel voor een zeer opmerkelijke aanpak om zich te verdiepen in de koers.

In de parallelle verhaallijn raakt Elie door zijn oom gefascineerd voor de "Paaskoers". Oom Quetin is ex-renner en kan door zijn oorlogswonden niet meer koersen. Quetin geeft z'n liefde voor de koers door aan Elie tot groot ongenoegen van diens vader.
Je voelt al snel de wat clichématige samenkomst van de twee verhaallijnen maar het verhaal gilt het uit om verfilmd te worden.

Je ruikt het zweet, het stof en het muffige leven uit die tijd. Iedere pagina is een kunststukje op zich en dit zijn strips die je graag een tweede en een derde keer pakt.

Voor fijnproevers!

ISBN deel 1: 9789088101564
ISBN deel 2: 9789088102486

Vinkenbrood is de benaming voor de restjes eten dat de kompels aan het eind van de dag voor hun kinderen mee naar huis namen.
De Franse benaming voor Vinkenbrood is Pain d'alouette. Prachtig toch?

Nog 112 dagen

In 2011 kondigde ik rond Kerst de 110e Parijs-Roubaix aan met de belofte 110 dagen warm te lopen voor de mooiste koers van het jaar.
Vorig jaar herhaalde ik dat kunstje met 111 warmloop-blogjes.
De werkdruk wordt alsmaar groter want 13 arpil 2014 zijn we toe aan de 112 editie van Parijs-Roubaix.
Ook nu zal ik een aantal oude artikelen boven water halen om de nieuwkomers "in te werken". Voor de trouwe volgers zal er genoeg nieuw materiaal zijn om de komende maanden met veel honger uit te kijken naar de volgende helletocht.

Het zal een mooie aanloop worden. Nu al kunnen we speculeren. Gaat Boonen voor een ultiem record met een vijfde overwinning? Paar maanden terug sprak ik Roger de Vlaeminck en hij wist al wie de winnaar ging worden.............
Dan toch Cancellara? Daarmee naast Tom en Roger? Het zou een prachtig trio zijn en in mijn ogen een mooie balans. Maar er zullen meer kapers op de kust zijn. Milaan-San Remo is in 2014 minder geschikt voor sprinters en een aantal van hen zullen hun doel verleggen.
Cavendish heb ik eens met een vrije training mee mogen maken in het Bos van Wallers en als hij echt zou willen? Kom je met Cav aan op het velodroom ben je op voorhand kansloos.
Maar ook Sagan kondigde - notabene deze week - aan om in 2014 van Parijs-Roubaix een van z'n hoofddoelen te maken.

Ook de commerciële zucht rond de ronde van Vlaanderen zal veel renners in verwarring brengen en zullen een aantal van hen de pijlen richten op Parijs-Roubaix.

Ik ga mijn best doe om de aanloop naar Parijs-Roubaix 2014 zo leuk, spannend, leerzaam (ook voor mezelf) en boeiend mogelijk te maken. Heb je iets te melden voel je dan vrij en laat op de Facebookpagina een berichtje achter en ik neem contact met je op.

Morgen echt aan de bak!

Foto (Gerard van Kamp): Verkennning begin december 2013 en er zullen nog vele bezoekjes aan "De Hel" volgen.

23 december!

Ik heb net even zitten turven. Parijs-Roubaix 2014 is op 13 april. Dat betekend dat als ik 112 blogjes wil maken in aanloop op deze koers ik 23 december 2013 ga beginnen.

Mooi! Ga ik doen!

Tot de 23e!

Foto: Afgelopen weken meermaals in "De Hel" geweest om maximaal het gevoel te krijgen.

La Marque à l'Arbre

Gister het permanente VTT rondje van le Circuit de la Marque à l'Arbre gedaan. 
Blubber en nattigheid viel mee en de kilometers gingen vlot onder de wielen voort.



Samen met fietsvriendje Gerard op en rond de finale van Parijs-Roubaix eens flink wezen moddertrappen. Grappig dat we begin 1970 ons eerste koersje reden en het tot eind 2013 heeft geduurd voor we een keer samen op de MTB zaten.
Voor beide is de MTB dan ook geen hoofdtaak maar we vinden het allebei wel een leuke afwisseling.
Zelf had ik dit circuit al een keer gedaan en diverse andere MTB tochten in deze omgeving waaronder drie keer de MTB versie van Parijs-Roubaix.
Het is een heel andere omgeving dan bijvoorbeeld de Veluwe of Zuid Limburg maar daarom niet minder leuk.
Juist het wat desolate Noord Franse landschap heeft ook zo haar aantrekkingskracht.



De auto geparkeerd bij mijn favoriete spot namelijk Carrefour de L'Arbre. Vandaar ging het over de zeer slechte Chemin de Bourchelles naar het zuiden. De strook is in 1978 voor het laatst gebruikt en toen snelde Moser naar zijn eerste overwinning in deze fraaie klassieker.
Daarna gaat het naar het westen om via de route de Gruson noordwest te gaan. Deze strook is in 1977 voor het laatst gebruikt en toen snelde De Vlaeminck hier over de zeer slechte stenen naar z'n vierde zege in Parijs-Roubaix.
Na Gruson volg je een heel stuk La Marque het riviertje waar deze tocht een deel van haar naam aan te danken heeft. Meer blubber, meer plassen en meer glijden en glibberen.
Toch viel het in het totaal wel mee en ik heb het hier wel erger meegemaakt.
De lus om het Lac de Heron (er zitten er 100en) was zelfs een appeltje-eitje.
Hierna ging het weer in oostelijke richting en werden we toch nog getrakteerd om een paar lelijke stukken.
Helaas was het "pannenkoekenhuis" bij 6 Bonniers gesloten. Dus dan maar het rondje afmaken zonder koffie.
Zelf de doorgaans zeer slechte Petit Chemin de Sin à Camphin lag er redelijk bij. Een strook die ze van mij mogen oplappen en kan dan zo de koers in.



Hierna volgde alleen nog Carrefour de L'Arbre. Het was echter heerlijk weer en de benen voelde goed. Dus recht door de akkers naar Cysoing om van daar het parcours van Parijs-Roubaix te volgen tot het einde van Carrefour.
In Cysoing een koffiestop en dit wordt toch meer en meer mijn favoriete Noord Franse stad. Ze komen me zelfs inmiddels een handje geven..........
Na de koffie en cola weer op de fiets en als eerste is dan pavé Duclos Lassalle aan de beurt. Officieel heet deze weg Rue de Tournai maar zeg nu eens eerlijk? Je mag kiezen? Duclos Lassalle is natuurlijk een van de grootste als het om een blubberige editie van Parijs-Roubaix ging.
Hierna Pavé du Calvaire die op een paar plaatsen duidelijk was gerestaureerd. De lastig bocht is een stuk minder gevaarlijk.



En als afsluiter het prachtige duo Camphin-en-Pévèle en Carrefour de L'Arbre. Twee weken geleden waaide het niet en dat was een bizarre constatering.
Nu waaide het wel wel en zo hoort het ook. Het laatste stukje was dus nog even flink trappen, maar door de redelijk omstandigheden en heerlijke weer werd het vooral een dagje lekker fietsen.

Fotoalbum la Marque à l'Arbre

Inschrijving Challenge 2014 is open

De inschrijving voor de Parijs-Roubaix Challenge is open. Bij deze rit voor wielertoeristen is aankomst op de legendarische velodroom van Roubaix.
Nieuw voor 2014 is tijdsregistratie op de kasseistroken van Carrefour de l'Arbre, het bos van Wallers-Arenberg en Troisvilles.
Je hebt de keuze tussen drie afstanden: 166 km (52km kasseien), 141 km (waarvan 32km kasseien) of 70 km (waarvan 9km kasseien).

De Challenge is een commercieel evenement en het inschrijfgeld is daarom iets aan de hoge kant en afhankelijk van de afstand 20,35 of 30 Euro.

Hiervoor krijg je wel een uitstekend georganiseerd evenement met bevoorrading, medaille, EHBO, technische ondersteuning en op een drietal stroken een tijdwaarneming.

De 70 en 141 starten in Roubaix en rij je via de kortste weg tegen het parcours in om zo via een deel van het parcours terug te rijden naar Roubaix.
De 166 is een rit in lijn en voor wie niet beschikt over vervoer is er tegen betaling een shuttledienst beschikbaar.

Inschrijven Parijs-Roubaix Challenge


Foto: Het Bos van Wallers is een van de stroken met tijdwaarnemen. Wel een boeiend vraag wie er gaat controleren of er niet op het asfaltpaadje wordt gefiest.