Met een leuk groepje stond een mini Parijs-Roubaix op de planning en voor mij een uitgelezen kans om de gemiste kansen van dit jaar een beetje op te vullen.
Een blik op Buienradar geeft doorgaans genoeg inzicht in het aantal afzeggingen, maar dit keer was de balans wel heel triest.
Gelukkig had ik Nicole gevraagd om mee te gaan anders was ik alleen door het Noord Franse landschap kunnen trekken.
Vorig jaar met Nicole al eens een mini Ronde van Vlaanderen gedaan en ze wilde ook wel eens echte kasseien proeven. Ik wil de Vlaamse stenen niet bagatelliseren, maar ieder die een keer Parijs-Roubaix heeft gefietst weet dat het verschil enorm is.
Auto in Hem gezet en tegen het parcours in gefietst om op 45 kilometer van de meet het parcours op te duiken. Graag had ik een paar stroken extra gedaan, maar de teilen die omlaag kwamen deed me besluiten met een finale van 45 kilometer al een heel gelukkig mens te zijn.
We fietste daar zonder enige ondersteuning en ik was ook nog eens met iemand die dit nog nooit gedaan had. Dan schrap ik liever wat stroken aan de voorkant dan dat ik in de echte finale moest gaan snijden.
Dat was in het geheel niet nodig want Nicole bleek niet alleen de regen en de wind goed te verteren, maar dokkerde ook prima over de kasseien.
De volgende kasseistroken werden aangedaan: Pont Thibaut,Chemin de l'Epinette, Le Moulin de Vertain, no name, Pavé Duclos-Lassalle, Bourghelles naar Wannehain, Camphin-en-Pévèle, Carrefour de L'Arbre , Gruson, Hem en Espace Charles Crupelandt.
In het aanrijden van het parcours begon het al te regenen en met een paar pauzes van enkele minuten (jackje aan jackje uit) zijn we van bui naar bui gefietst. Op veel plaatsen waren de stenen maar net nat aan het worden en was er prima te fietsen. Toch was de helft van de stroken al goed nat en vooral goed glibberig. Oppassen en ik wil dit jaar nog van alles meemaken, maar niet nog een keer een gebroken sleutelbeen.
De koffiestop in het altijd gezellige Cysoing lieten we even aan ons voorbij gaan. Het regende zo enorm hard dat we besloten eerst nog een paar stroken te doen voor alles blank zou staan. Een goed plan bleek later toen het echt hard ging regenen.
Carrefour was spekglad en ligt er iedere keer weer slechter bij. Ik ben echt benieuwd hoe lang het gaat duren voor hier ingegrepen moet (gaat) worden.
Bij 6 Bonniers (recreatiepark even voor de strook van Hem) toch even een pauze. In had op crepes of friet gehoop,t maar met dit slechte weer gaat de keuken niet open. Cappuccino met een Mars kon ik krijgen. Daar toch maar even uit zitten lekken en door naar de laatste echte strook die van Hem. Blijft voor mij toch een lastige strook. Zitten een paar delen tussen waar je vlot doortrapt, maar op sommige delen val je gewoon gruwelijk stil.
Nicole trapte zich uitstekend door "De Hel" heen en vrij vlot draaide we de wielerbaan op. Daar kon je bijna zwemmen want tot de Cote d'Azure (blauwe band) was deze al volgelopen.
Blijft toch een mooi moment die wielerbaan oprijden en op de finishlijn moet ik altijd even stoppen. Wat een helden hebben hier toch allemaal al gereden en het blijft toch een enorm mythische plek.
Nog snel een fotootje en rap terug naar de auto waar een tas met droge kleren stond te wachten.
Met alle afzeggingen begon de dag als een soort bijles in omgaan met teleurstellingen, maar werd uiteindelijk een fantastisch fietsavontuur. En de regen dan? Ja wie wil er nu een droge Parijs-Roubaix? Die edities zijn voor watjes en afzeggers.
Fotoalbum: Parijs-Roubaix Teaser 2014
