Degenkolb espresso

De favoriete koffie van John Degenkolb winnaar in 2015 van Parijs-Roubaix. Sinds kort is John ambassadeur van Les Amis De Paris Roubaix.
Als leuke actie om wat geld in te zamelen voor deze vereniging is de favoriete koffie van John te koop in een schitterende verpakking.
Per pak gaat er 1 Euro naar Les Amis en begin deze maand is de eerste cheque van 1000 Euro van de koffieshop overgedragen aan Les Amis.

Ook een mooie verpakking om te bewaren:

Website Hoppenworth & Koch Coffee

Strade Bianche / L'Eroica

Aanstaande zaterdag is in mijn ogen de mooiste zusterkoers van Parijs-Roubaix. Door de Corona zit ieder stevig op z'n honger.
Zowel de renners, de begeleiders, de media en natuurlijk wij als fans.
Ieder begint volgens mij ook al goed onrustig te worden.
Zaterdag is het zover: Strade Bianche met start en finish in het prachtige Siena.

Strade Bianche is zich aan het ontwikkelen als een van de meest aantrekkelijkste eendagskoersen van het jaar.
Prachtig en zeer fotogenieke omgeving en een loodzwaar parcours.
De koers is afgeleid van de toertocht L'Eroica. Dat is een rit die verreden wordt als zogenaamde retrotocht. Dus klassieke fiets en outfit.
L'Eroica bestaand sinds 1997 en in 2007 werd de eerste editie van Strade Bianche gereden en in korte tijd is deze koers mega populair geworden.
Als opwarmer voor zaterdag staat vandaag in het AD editie Rotterdam-Oost een interview met mij over mijn ervaringen met L'Eroica en de witte wegen.

Is leuk geworden met die kanttekening dat ik denk dat de slotklim voor van de Poel te zwaar is. Maar ik krijg zaterdag natuurlijk graag ongelijk!

George Ronsse: 1927

De editie van 1927 leek in eerste instantie op een uitstap voor wielertoeristen. Tot de helling van Doullens welke in die jaren de eerste grote hindernis was lag het tempo vrij laag.
Hier trekt Ronsse eens flink door en Charles Pélissier gaat met hem mee. Charles moet bij afwezigheid van Henri de eer van de familie hooghouden.
Vanaf Doullens valt het niet meer stil en Ronsse rijdt zelfs voorbij aan de bevoorrading waar in die jaren zelfs nog werd afgestapt.
Toch rijdt er uiteindelijk een kopgroep van 16 man richting finish. Ronsse neemt geen risico en muist er met Curtel tussenuit.
De twee maken er een bloedstollende sprint van die voor veel tumult gaat zorgen. Veel ophef wie er gewonnen zou hebben. Na wat opstootjes durft de jury de Fransman toch op de tweede plaatst te zetten.

De jongen Pélissier wint de sprint van de achtervolgers en laat zien dat het wielerbloed door de hele familie stroomt.

Ronsse trapt met deze overwinning de deur open naar een prachtige carrière. George was niet iemand die veel koersen won, maar alles wat hij won kon kon zo worden ingelijst.
Zo won naast Parijs-Roubaix maar liefst driemaal Bordeaux-Parijs. Verder staat Luik-Bastenaken-Luik, De Grote Scheldeprijs en Parijs-Brussel op z'n palmares.
Ook werd Ronsse twee maal wereldkampioen op de weg. Bij zijn eerste wereldtitel werden ze in België bijna gek  want George was de eerste Belg die wereldkampioen werd.

De wijze waarop de jonge Antwerpenaar in 1927 Parijs-Roubaix had gewonnen was dan ook voor kenners een duidelijk indicatie dat Ronsse heel wat in z'n mars had.

Podium 1927
1. Georges Ronsse
2. Joseph Curtel
3. Charles Pélissier

Foto: In zijn succesjaren kwam George Ronsse uit voor Automoto.

Deze fabrikant van motroen is later overgenomen door Peugeot.

Boeken duet van Sergent

Pascal Sergent is een van de grootste fans van Parijs-Roubaix en heeft daar een enorme berg artikelen en boeken over geschreven.
Deze twee deeltjes behoren tot zijn jonge werken maar zijn inmiddels wel wat achterhaald.
Niet dat de inhoud historisch onjuist zou zijn. Nee integendeel.
Sergent gaat met al zijn publicaties zorgvuldig te werk.
De twee delen die hier voorliggen zijn qua vormgeving en uitstraling niet de boeken zoals we die we heden ten dagen op de koffietafel verwachten.
Het boek 100 jaar Parijs-Roubaix van dezelfde Sergent heeft deze twee boekjes natuurlijk aan alle kant ingehaald.

Toch moet een duet als deze boekskes (mooi hoe onze Zuiderburen dat kunnen zeggen) op een blog als deze worden vermeld. Ze zijn een belangrijke mijlpaal geweest in de verslaglegging van de rijke historie van Parijs-Roubaix.
Het laat tevens zien dat iemand als Sergent al zeer lang bezig is met onze mooie koers.

Voor de doorsnee Parijs-Roubaix fan niet van veel waarde, maar de verzamelaar zal een dergelijk setje historie graag in z'n verzameling opnemen.

Met wat zoekwerk zijn ze voor een paar Euro te bemachtigen.

John Degenkolb: 2015

In 2014 was John al tweede geworden achter de duivelse Terpstra en we wisten allemaal dat John stevig op de deur klopte.
Helaas stonden bij de editie van 2015 Tom Boooen en Fabian Cancellara niet aan de start door blessures die zij hadden overgehouden aan wedstrijden eerder dat seizoen.
Wel aan de start de start stond Bradly Wiggins. De eigenzinnige Brit had Parijs-Roubaix uitgekozen als zijn laatste offciele wedstrijd. Wat was het mooi geweest als hij die winnende had kunnen afsluiten.
Wiggins deed zeker mee, maar kwam niet verder dan een 18e plek op slechts een halve minuut van winnaar Degenkolb.
Niet slecht maar er is nu eenmaal maar één eerste plek te verdelen.
Het was prachtig weer met gunstige wind wat het qua weersomstandigheden tot een minder zware editie maakte. De verschillen in de top 20 zijn dan ook klein, maar het was verre van een eenvoudige koers want er werd vanuit het vertrek kei en keihard gekoerst. Het eerste uur werd maar liefst 50 kilometer afgelegd.
De koers werd echter wel ontsierd door vrij veel valpartijen en een incident bij een spoorwegovergang waar een grote groep renners door de signalering fietste.
Gelukkig zonder ongelukken maar niet zonder gevolgen voor een aantal renners.

Los van wat incidenten viel de koers nooit stil en waren we zelden zo vroeg in Roubaix.
Degenkolb was de snelste van een kopgroep van zeven man. Na zijn winst in Milaan-San Remo moet John zich toch heel comfortabel hebben gevoeld toen hij de wielerbaan op kwam rijden.,
Geen strijkijzers waar hij mee op pad was want klasbakken als Stybar en Van Avermaet mag je in een sprint nooit onderschatten.
Degenkolb maakte echter geen fouten en Styby en Avi moesten genoegen nemen met de overige twee podium plaatsen.
Landgenoot Lars Boom werd netjes vierde.

2015 was voor Degenkolb op rij het derde prachtige seizoen en het kon niet anders dat hij het in 2016 weer erg goed zou gaan doen.
Een heel naar ongeluk in januari 2016 gooide echter roet in het eten. Tijdens een trainingskamp in Spanje werd de ploeg aangereden door een auto en met name Degenkolb hoorde tot een van de zwaarste slachtoffers. Nagenoeg heel 2016 stond hij aan de kant en ook 2017 was John nog druk met herstel bezig.
Hoe zoet zal dan ook in 2018 de overwinning in de Tour etappe naar Roubaix hebben gesmaakt. Zijn Roubaix zal hij gedacht hebben toen hij de medevluchters geen enkele kans gaf.

Ja zijn Roubaix. Degenkolb heeft een zwak voor Roubaix en is sinds kort ambassadeur van Les Amis De Paris-Roubaix.
Als waardering voor zijn prestaties is een van de kasseistroken naar hem genoemd en dat is tevens een van de langste in het moderne Parijs-Roubaix.
De strook van Hornaing a Wandignies is maar liefst 3700 meter en is omgedoopt in Secteur John Degenkolb. Op twee plaatsen langs de strook staat een zuiltje met de erelijst van Degenkolb en de gegevens over deze kasseistrook.

Foto: Secteur John Degenkolb

Uitslag 2015
1. John Degenkolb
2. Zdeněk Štybar
3. Greg Van Avermaet

Voor wie het allemaal nog eens wil herbeleven heb ik op Youtube een TV registratie van ruim drie uur gevonden. Heerlijk voor een regenachtige middag.

40 jaar Tourzege Joop Zoetemelk

Het is vandaag precies 40 jaar geleden dat Joop Zoetemelk de Tour wist te winnen. Na vijf tweede plaatsen (er zou er in 1982 nog een volgen) mocht Joop eindelijk op de hoogste trede.
Een schitterende bekroning van een onwaarschijnlijk regelmatige renner die er echt het hele jaar stond.

Vele zullen zich afvragen wat een ronderenner als Joop nu moet op een blog over Parijs-Roubaix.
Simpel: vroeger reden toppers ook gewoon alle topkoersen. Daarnaast kon Joop uitstekend over de kasseien rijden en wist hij in 1979 zelfs vierde te worden en kwam hij gelijk met specialisten Roger De Vlaeminck en Hennie Kuiper de wielerbaan op rijden.
Andere specialisten als Jan Raas, Walter Planckaert en Marc DeMeijer liet hij ver achter zich.

Persoonlijk sprak het mij enorm aan dat toppers in alle topwedstrijden te zien waren. De laatste decenia zijn renners zich meer en meer gaan specialiseren. Misschien toch jammer want als we kijken naar de prestatie van Nibali een aantal jaren geleden in de kasseienrit in de Tour. Dat zou toch naar meer mogen smaken.
Helaas ontdekte Wiggins veel te laat dat Parijs-Roubaix wel eens zijn koers kon zijn. Ik ben er ook van overtuigd dat iemand als Tom Dumoulin het op de Noord Franse stenen uitstekend kan doen.
Niet zelden zijn het uitstekende tijdrijders die het goed doen in het desolate Noord Franse landschap.
Logisch want net als in een tijdrit moet je op de kasseien constant power op de pedalen houden en moet je je enorm kunnen focussen.

Misschien moeten we Tom eens op de koffie bij Joop sturen. Laat hij dan een mooie taart meenemen om nog eens te vieren wat een geweldig plezier Joop ons al die jaren heeft gegeven.
Vandaag vieren we in ieder geval die prachtige zondag in juli 1980 toen Joop zijn mooiste overwinning behaalde.
Heerlijke momenten om aan terug te denken en schitterende wielerhistorie. 

 Foto: Toen Joop vijf jaar later wereldkampioen werd was dat inspiratie voor dit singeltje.

Greg Van Avermaet: 2017

Een geanimeerde koers met ver voor de finale al gevaarlijke gasten in de aanval zoals Daniel Oss.
Ondanks de vele uitvallen duurt het tot diep in de finale voor de definitieve vlucht er vandoor is.
Greg Van Avermaet geeft op Carrefour de L'Arbre serieus gas en Zdeněk Štybar en Sebastian Langeveld weten aan te sluiten.
De drie gaan in een dolle vaart richting velodrome en de podium plaatsen lijken verdeeld.
Toch wordt het nog extra spannend want in een ultieme inspanning weten Jasper Stuyven en Gianni Moscon op de wielerbaan nog aan te sluiten.
Beide niet traag maar de inspanning om het gat te dichten was te zwaar geweest om in een sprint een bedreiging te zijn voor de zeer gretige Van Avermaet.

Sebastian Langeveld werd keurig derde en mocht dus mee op het podium. Mooie prestatie maar een keer op de hoogste trede zou toch mooi zijn.

Het was ook de laatste officiële koers van Tom Boonen. Boonen had een uniek record kunnen vestigen maar zo makkelijk is dat allemaal niet. Boonen staat nu samen met Roger De Vlaeminck op vier overwinningen. Ook De Vlaeminck had wellicht zes misschien wel zeven keer kunnen winnen als het een paar keer net wat anders was gevallen. Voor Tom hadden er ook zomaar zes in kunnen zitten maar laten we eerlijk zijn. Vier keer winnen in deze klassieker is prachtig en er is helemaal niemand die in een paar jaar tijd dat record gaat ervaren.

Boonen werd 13e in zijn laatste Parijs-Roubaix en op 14 deelnames gaf hij slechts één keer op, zeven keer stond hij op het podium en 11 keer in de top 10.
Wat hebben we toch altijd enorm genoten van deze geweldige coureur, alleen op 9 april 2017 was het toch echt voor Greg Van Avermaet.

Podium 2017
1. Greg Van Avermaet
2. Zdeněk Štybar
3. Sebastian Langeveld

 Foto: Als winnaar van de 2017 stond Greg een jaar later op de Livre de Route

Wallers-Roubaix

Op 10 mei jl zou ik deelnemen aan Paris-Roubaix Cyclotourism 2020 maar door de Corona-crisis ging dat even niet door.
Ik heb op het parcours van Parijs-Roubaix al ruim 75 keer gefietst en als ik zorgvuldig ga turven zal het rap naar de 100 keer gaan.
Dat is gemiddeld 2x per jaar maar er waren jaren met nul maar ook met zes(!!) keer.

Foto: Overnacht in Château d'Aubry.

De leukste tocht op de Noord Franse stenen vind ik al jaren de toertocht van Velo Club Roubaix en al zes keer de lange editie gedaan en zou dit jaar starten met……………nummer 2.
Het is ook al vele jaren DE traditionele toereditie.
Voorheen was er alleen de lange afstand, maar om aan de wensen van de moderne tijd te voldoen zijn twee kortere afstanden in het leven geroepen.
Een 70km die in Roubaix start en dan rij je alleen de finale.
Daarnaast een 100km versie en die start in Wallers-Arenberg. Je krijgt dat alle belangrijke kasseistroken voor je kiezen en in het totaal ruim 33km van de 53 km kasseien.

Foto: De strook van Wallers-Arenberg is wel een heel straf ontbijt.

Deze laatste heb ik vandaag gereden. Niet alleen profs zitten op hun honger. Ik had ook behoefte weer iets anders te doen dan alleen een rondje in de buurt.
Solo gefietst met mijn vrouw in de volgwagen.
Vrijdagmiddag zijn we naar Noord Frankrijk gereden. Picknickmand mee en onderweg even de inwendige mens zitten verwennen.
Overnacht hebben we in Château d'Aubry op vijf kilometer van het Bos van Wallers. Hier verblijft al jaren de Mitchelton Scott ploeg in de dagen voor Parijs-Roubaix dus dat leek mij wel een prima referentie.
Wel een vrij romantische plek om met een wielerploeg te gaan zitten overigens.
Dit zijn toch vooral erg leuke plekjes om met je lief te overnachten.
Kasteel ligt in een prachtig park wat min of meer in het verlengde ligt van het Bos van Wallers.
Auto staat op een afgesloten terrein dus fiets kan lekker in de auto blijven.
De wat luxe sfeer van zo’n kasteel is een bizar contrast met de kasseien die ik de volgende dag moest bedwingen.
Goed bed, lekker wijntje op de kamer, de rest mogen jullie invullen, uitstekend ontbijt in de tuin aan het water en daarna naar “De Start”.

Mijn vrouw zou op drie punten stoppen voor foto’s en eventueel een bevoorrading.
Tot slot zou ze mij oppikken bij de wielerbaan.
In de volgwagen genoeg eten en drinken, een paar reservewielen en wat gereedschap.
Daarnaast had m’n vrouw de beschikking over een stoeltje, picknickkleed en e-reader om het ook voor haar een beetje leuk te houden.

Foto: Wat was dit toch een geweldige coureur.

Verder was de opdracht simpel. Bij het Bos van Wallers op de fiets en tot aan de wielerbaan geraken.
Net geen 100 kilometer maar het waren niet de kilometers en ook niet de kasseien die er een stoer potje fietsen van maakte.
Na een half uur stak de wind op en de hele rit windkracht 4-5 tegen gehad.

Dat zat vooral op stroken als Mons-en-Pévèle en Bourghelles naar Wannehain enorm in de weg.
De kasseien lopen daar ook iets omhoog en dan wind vol op de kop moest deze oude man toch even flink de rug krommen.

Foto: John Degenkolb heeft sinds een paar jaar zijn eigen strook. 

En niet de minste want dit is de langste in de recente edities.

Toch kon ik de verleiding niet weerstaan een tweetal stroken even flink gas te geven. Dat ging prima en je kan je nauwelijks voorstellen dat die profs strook na strook zo hard over die stenen gaan.
Iedere keer als ik hier een keer gefietst heb levert dat alleen maar meer respect voor de grote mannen.

Foto: Pave du Bar. (met veel wind tegen)

In dit ritje zat circa 33 kilometer kasseien en ondanks de wind trapte ik ze vlot weg. Op de drie stops waar mijn vrouw stond even nieuw drinken en wat kleins eten.
Normaal kan ik gerust vier uur fietsen zonder te eten maar de wind deed al snel z’n werk en je wilt voorkomen om op een van de laatste stroken met een hongerklop te zitten.

Foto: Daar is Gibus weer.

Als ik dat laatste stuk van deze koers fiets kijk ik ook een beetje hoe zal het dan komende 25 oktober zijn als de grote manen aan het werk gaan?
Ik vind dat op veel plaatsen veel klei en zand ligt. Ook heel veel gras. Komt de herfst laat zal dat blijven staan.
Verder valt mij op dat de strook van Camphin-en-Pévèle steeds slechter wordt. Het is nauwelijks mogelijk daar een cadans te vinden.
Deze strook komt kort voor de vijf sterren strook van Carrefour de l'Arbre en deze zou wel eens een sleutelpositie in de koers gaan vormen.

Foto: Op Carrefour de L'Abre ging is erg goed....maar verbeelding zou misplaatst zijn!

Het blijft vooral bizar om je voor te stellen dat over een paar maanden op dit traject 200 jonge gasten worden losgelaten waarvan er toch 30-40 echt wel kanshebber zijn.
Over deze wegen fietsen zoals ik vandaag gedaan heb is toch echt een heel ander paar mouwen dan hier volle bak koersen.
Dat inzicht weet ik keer op keer te waarderen, maar daarnaast was het weer een heerlijk dagje in "De Hel".

  

Foto's: Finish uiteraard op het velodrome van Roubaix

Fotoalbum Wallers-Roubaix 2020

Peter Van Petegem: 2003

Wie heeft er geen zwak voor Peter Van Petegem? Een goedlachse knaap die gewoon graag koerste. Er zijn interviews waar hij gevraagd wordt naar kasseien en vervolgens gaan z'n oogjes glimmen.

Toch had de Zwarte van Brakel minder moeite met de Vlaamse kasseien dan met die van Noord Frankrijk.
In de ronde van Vlaanderen eindigde "De Peet" maar liefst negen (!) keer bij de eerste tien en wist deze twee keer te winnen. Dat zijn wel heel indrukwekkende cijfers!
Z'n lijst van Parijs-Roubaix is daarbij toch wat bleekjes. Drie keer top tien waarvan twee keer podium waaronder de winst in 2003.
Niet slecht en genoeg renners zouden er voor tekenen maar in zijn Vlaanderen deed hij het veel beter.

Toch werd na zijn altijd sterke optreden in de Ronde van Vlaanderen "De Peet" altijd als favoriet voor Parijs-Roubaix genoemd.
Overigens volledig terecht want van Petegem kon gruwelijk hard over de stenen rijden en kon zich zelf nog meer pijn doen dan z'n concurrenten.
Met een dergelijk houding moet het dan een keer gaan lukken zoals op die zondag in april 2003.

De verschillen blijven de hele dag vrij klein en op Carrefour de L'Arbre zijn er eigenlijk nog tien kanshebbers.
De drie renners die uiteindelijk het podium halen willen het zover niet laten komen.
Van Petegem was met zijn overwinning een week eerder in de Ronde van Vlaanderen duidelijk in een topvorm.
Jekimov - toch al 37 jaar - streed als een jonge god en Pieri was altijd al goed in "De Hel".
Alleen Pieri had hetzelfde probleem als ik. Passie voor wielrennen maar lekker eten staat op "uno".
Buiten de E3 prijs wist Pieri verder ook geen grote koers te winnen terwijl hij echt wel een stukje fietsen kon. Zeker als de wegen erg slecht waren.
Helaas heeft z'n hang naar lekker eten z'n wielercarrière verkort.

De drie vluchters werkte goed samen maar op de wielerbaan stond er geen maar op "De Peet" die op deze manier een prachtige dubbel pakte.

Podium 2003
1 Peter van Petegem
2 Dario Pieri
3 Vjatsjeslav Jekimov

Foto: In de laatste kasseistrook voor het oprijden van de wielerbaan ligt natuurlijk ook een siersteen voor "De Peet" 

of "De Zwarte van Brakel". Uiteraard worden in deze sierstenen de officiële namen van de renners gerbuikt.

Peter Sagan: 2018

Sagan is toch een van de meest aantrekkelijk coureurs van de afgelopen 15 jaar. Wil altijd koersen maar maakt het daarnaast ook een beetje leuk.
Soms tijd voor een grap, maar maakt ook regelmatig een filosofische opmerking in een interview.
Een kleurrijke gast met veel fans en terecht.
Alleen het is ook een beetje een wildebras en zijn enorme stuurvaardigheid is niet voor al zijn collega's altijd even fijn.
Niet dat hij bewust een ander iets aan zal doen maar Peter heeft nu eenmaal veel minder ruimte nodig dan de meeste van zijn collega's.

Die stuurvaardigheid samen met zijn winnaarsmentaliteit hebben zeker geholpen bij de overwinning in Parijs-Roubaix 2018.
Van Sagan zou je verwachten dat hij de ene na de andere klassieker zou winnen. Maar zo makkelijk is het allemaal niet.
Etappe's in rittenkoers, puntentruien en regenboogtruien daarentegen heeft hij er inmiddels zat van.
Wat een Milaan-San Remo mag Sagan dan nog missen zijn erelijst is zeer indrukwekkend.

Sagan was in 2017 voor de derde keer wereldkampioen geworden en hoe mooi zou het zijn om in de mooiste trui als eerste over de streep in Roubaix te komen.

De koers wordt al vroeg geopende. Op de tweede kasseistrook is er een val van Michael Goolaerts. Er wordt meer gevallen in Parijs-Roubaix en hoewel hij hard tegen een talud viel zou een dergelijke buiteling relatief goed af kunnen lopen.
Een horrorscenario voltrok zich echter.
Goolaerts was getroffen door een hartstilstand en ondanks de snelle en adequate hulp was het niet mogelijk Michael nog te redden.
Formeel is het tijdstip van overlijden pas later op de dag maar voor alle hulpverleners was als snel duidelijk dat het eigenlijk een verloren zaak was.
Het duurde heel lang voor ieder zich was doordrongen wat voor drama zich had afgespeeld en de koers denderde door.

Na afloop was er veel kritiek dat de koers niet was stilgelegd. Ik kan mij in die kritiek niet vinden.
Vraag het aan iedere coureur wat er in zo’n geval moet gebeuren? Ze zullen allemaal zeggen dat er gewoon gekoerst moet worden.
Sommige zullen zeggen dat dat respectloos is maar Michael Goolaerts was een jonge ambitieuze coureur die niks liever deed dan fietsen. Zou Michael willen dat z’n collega’s de remmen dicht zouden trekken? Natuurlijk niet!
Dat neemt niet weg dat het voor directe nabestaande een bizar vervreemde beeld geweest zal zijn.

Omdat in het peloton het nieuws maar heel spaarzaam binnenkwam werd er onbevangen gekoerst.
Een groot aantal ontsnappingen maar Sagan nam geen enkel risico en Peter ging op heel ver van de meet in de aanval.
Het zal nog dik 60 kilometer geweest zijn toen Sagan op zoek ging naar eerdere vluchters.
Vrij rap wist hij deze te bereiken en alleen de Zwitser Silvan Dillier wist aan te klampen. Dillier zag dat dit voor hem de kans was op een klassieker overwinning. Daarnaast zou meewerken met Sagan een zekerheid geven op een podiumplaats.
Dus de Zwitser spaarde zich niet en dat is een dik compliment waard. Alleen in de sprint was hij een vogel voor de kat. We hebben Sagan zelden zo blij over de streep zien gaan. Wat een prachtige en dik verdiende overwinning.
Dillier was toch een beetje teleurgesteld want die realiseerde zich dat dit soort kansen niet vaak voor zullen komen. Vraag maar aan Sagan hoe moeilijk het is om een top-klassieker te winnen.

De donderdag voor de koers ben ik bij de Recon geweest. Zelf een stukje gefietst en wat foto’s gemaakt. Op Carrefour de l’Abre heb ik foto’s van Sagan en z’n ploegmaten gemaakt.
Ze waren we heel gedreven aan het trainen. Focus!
Later kwam ik ze nog tegen bij het uitrijden van Roubaix. Ze hadden dikke pret en groeten vriendelijk. De sfeer in die ploeg was helemaal ok.
Bora was ook een van de weinige ploegen die de verkenning helemaal deden tot aan Roubaix. De meeste ploegen hadden de bus aan het eind van Carrefour gezet waar de meeste renners ook in de bus stapte.
De toewijding van Sagan was zichtbaar groot en toen ik thuis kwam zei ik ook tegen mijn vrouw: “Schrijf voor zondag Sagan maar op”

Hoe mooi de overwinning van Peter ook is…………..8 april 2018 zal toch de trieste dag blijven van Michael Goolaerts.

Foto: Maximale focus op Carefour de L'Arbre tijdens 

de Recon op de donderdag voor koers.

Fotoalbum Recon Paris-Roubaix 2018

Paris-Roubaix For Dummies

Dit is gewoon een erg leuk filmpje die je aan vrienden kan laten zien als ze niet weten wat Parijs-Roubaix. Leuke animaties en netjes gemaakt.

Louis Trousselier: 1905

Trousselier had de eer om de tiende editie van Parijs-Roubaix te winnen. Eigenlijk al direct vanaf het begin was Parijs-Roubaix een grote koers waar veel internationale belasting voor was.
In de jaren voor de Eerste Wereldoorlog ontwikkelde de wielersport zich in een razend tempo. De koersen schoten werkelijk als paddenstoelen uit de grond.
Veel koersen waar we nu nog naar zitten te kijken hebben hun oorsprong eind negentiende en begin twintigste eeuw.

Trousselier was een allrounder en vooral het jaar waarin hij z;n overwinning in Parijs-Roubaix haalde wist hij een unieke erelijst bij elkaar te rijden.
In dat jaar won hij naast de stenen-klassieker maar liefst vijf etappes in de Tour De France en het eindklassement.
Tevens won hij dat jaar de semi-klassiekers Parijs-Valenciennes en Brussel-Roubaix.
In de Tour won hij nog meermaals een etappe en in 1908 wist hij Bordeaux-Parijs te winnen.

De eerste zes deelnames van Trousselier aan Parijs-Roubaix zijn echt indrukwekkend. Tussen 1904 en 1909 was een vijfde plek zijn slechtste resultaat en stond hij vier keer op het podium.

In 1905 was dat op de hoogste treden en Trousselier moest heel lang wachten voor er iemand naast hem kwam te staan.
René Pottier die tweede werd had maar liefst 7 minuten meer nodig en Henri Cornet die een jaar later zou winnen kwam op 16 minuten binnen.
Hippolyte Aucouturier die in 1903 en 1904 had gewonnen kreeg 23 minuten aan z'n koersbroek.
Slechts 26 renners wisten de streep te halen maar allen op enorme achterstanden.

De Eerste Wereldoorlog zorgde dat Trousselier stopte met koersen en begon hij in Parijs een bloemenwinkel.Voor iemand die gewend was veel bloemen te winnen een logisch keuze.

Podium 1905
1. Louis Trousselier
2. René Pottier
3.  Henri Cornet

Warlaing à Brillon

2400 meter - 3 sterren

De renners hebben er goed 180 kilometer opzitten en we naderen de beruchte 200 kilometer grens.
Is het mooi weer met ideale temperaturen en wind in de rug zullen het nog flinke groepjes zijn die over deze strook trekken.
Is het beestenweer dan zal het hier al behoorlijk uit elkaar liggen. Voor veel renners zal de bevoorrading - die doorgaans na deze strook komt - een verleidelijk moment zijn om bij regen hier de remmen dicht te trekken.

Veel coureurs zullen al flink last van handen, armen, voeten en zitvlak hebben en...................na deze kasseistrook liggen er doorgaans nog 15 stroken te wachten met een totale lengte van 25 gruwelijke kilometers.

De strook zelf is niet extreem zwaar. Met een lengte van 2400 meter behoort hij wel tot de acht langste stroken van het parcours maar de kasseien liggen hier redelijk erg netjes.

De drie sterren heeft de strook ook vooral aan de lengte te danken en niet zozeer aan de slechte kasseien.
Deze weg wordt in het dagelijks leven gebruikt en derhalve is het logisch dat de staat van de weg vrij goed is.
Neemt niet weg dat je er niet aan moet denken dat iedere dag over deze weg op je fiets naar school of werk moet.

De officiële naam van de weg is Rue de Warlaing en de weg heeft nummer D81.

Afbeelding: De strook loopt zoals de naam aangeeft van Warlaing naar Brillon.

Jean-Marie Wampers: 1989

Ik ben echt van de oude stempel en vind dat grote koersen door grote renners gewonnen moeten worden.
Dan moeten die grote renners wel hun best doen, want cadeau geven doen we niet in Noord Frankrijk.
Duclos-Lassalle, Madiot en Planckaert zaten allemaal in de top tien maar waren die dag gewoon niet goed genoeg.

Slecht een paar stroken met blubber en verder lag de hel er zomers bij. Jammer want een droge editie en toppers die niet top zijn levert doorgaans een wat mindere editie op.
Toch hebben de renners die het podium halen de koers niet gestolen. Op anderhalf uur voor de wielerbaan gaan ze in de aanval: Dewolf, Planckaert, Wampers, Duclos-Lassalle, Van Hooydonck en Madiot. Serieus gezelschap!

Dewolf is zoals altijd te ongeduldig en kan zich niet inhouden. Planckaert die de steun van knecht Wampers bij zich heeft hypoticeert z'n kans door een valpartij.
Wampers die dat voorjaar in een uitstekende conditie is laat deze kans niet voorbij gaan. Dirk Dewolf heeft altijd mijn hart gestolen.
Ik herinner me het nog of het gister was. Ik heb uiteraard niks tegen Wampers maar ik had het Dewolf zo gegund.
Dirk is echter geen killer in dit soort situaties en de snellere en vooral leppe Wampers mag de bloemen gaan halen.

Misschien geen groot kampioen maar datzelfde voorjaar wint Wampers ook nog de Scheldeprijs en Rund um den Henniger Turm.
Er zijn in het seizoen van 1989 toch toppers die voor zo'n rijtje graag hadden getekend.

Podium 1989
1 Jeam-Marie Wampers
2 Dirk De Wolf
3 Edwig van Hooydonck

Op Youtube vond ik de finale van deze zomerse editie.

Een jaar later zou Wampers ploegmaat Eddy Planckaert naar de overwinningen loodsen.

Chemin de l'Epinette

200 meter - 1/2 sterren

Dit strookje ligt aan de noordkant van Templeuve en loopt van de D345 naar de D19. De strook vormt al een aantal jaren met de twee volgende stroken de Secteur 7. Deze strook is dan ook de opmaak voor iets langere en lastigere Le Moulin de Vertain.
Toch mogen de 200 meter van Chemin de l'Epinette niet worden onderschat want het is lastig om voorbij een andere renner te komen als deze stilvalt.
Stilvallen kan omdat de stenen in het tweede deel toch vrij slecht liggen en de strook een flauwe bocht naar rechts maakt.
De 1 a 2 ster aanduiding heeft de strook ook niet aan het wegdek te danken maar is volledig te danken aan de beperkte lengte.
Strikt genomen is Chemin de l'Epinette een niemendalletje maar zoals veel stroken in Parijs-Roubaix geldt ook hier: Je gaat op deze strook Parijs-Roubaix niet winnen maar je kan hem er wel verliezen.

Voor nieuwkomers is het nog wel even schrikken want direct nadat je in Templeuve onder het spoor doorkomt is het ineens links en dan direct de kasseien op.
Zelfs na een paar keer nog een verrassend moment en een beetje onhandige situatie. Tijdens de koers zal dat meevallen omdat de weg dan is afgezet.

 Foto: Het eerste deel is vrij recent gerestaureerd maar in het tweede deel liggen de stenen toch vrij slecht.

Voor wielertoeristen is het hier toch uitkijken omdat tegenliggers uit een blinde hoek komen.

Ook bij het afrijden van de strook is het opletten als je weer de doorgaande weg oprijdt.
Omdat je direct de volgende strook (Moulin de Vertain) op moet ben je geneigd even niet zo goed op het verkeer te letten.
Geloof me de kasseien hier zijn geduldig dus neem even de tijd.

Voor renners die nog fris zitten is dit echter een mooie combinatie aan stroken. Tegenstanders die niet zo fris meer zijn kunnen hier een stevige tik krijgen. Zeker als tussen  l'Epinette en Moulin Vertain het gas erop gehouden wordt.

Afbeelding: De strook begint links direct nadat je onder het spoor bent doorgegaan. 

Op het laartje is goed te zien  dat Moulin de Vertain vrij snel volgt.