Voor de Nederlandse fans was dit een prachtige editie. Nat, glad, blubber, wind en regen en toch helemaal geweldig.
Een loodzware editie en het gemiddelde kwam dan ook niet boven de 40.
Als de omstandigheden zo zwaar zijn is het extra mooi om solo op de wielerbaan aan te komen.
Servais profiteerde optimaal van de kracht van ploeg.
Daar waar hij jaren hard voor de verschillende ploegen heeft gewerkt werd dit de dag van de beloning.
Zoet zal het gesmaakt hebben!
Hoewel z'n vlucht door maar liefst drie ploeggenoten werd afgeschermd was het geen cadeautje en moest Servais er volle bak voor trappen.
Domo zat met vier man in de voorste linies en zette duidelijk de suprematie van de laatste jaren van Mapei voort.
De vier Domo's buiten Servais waren: Johan Museeuw (zelf 3 keer winnaar), Romans Vainsteins en Wilfried Peeters,
Knaven zou in totaal 16 keer in Parijs-Roubaix starten en uitrijden. Dat is een record wat hij deelt met Raymond Impanis.
Geniet nog een keer mee hoe Servais zijn mooiste overwinning behaald:
Podium 2001:
1. Servais Knaven
2. Johan Museeuw
3. Romans Vainsteins
maandag 25 februari 2013
zondag 24 februari 2013
Maillot cycliste spécial
Velo Club Roubaix heeft een aantal jaar terug een trui laten ontwerpen met als thema Parijs-Roubaix.
Als je de toerversie hebt uitgereden kan je als souvenir een dergelijke trui aanschaffen.
Volgens mij is het niet echt "gecertificeerd" en kan je gewoon bij de shop op de wielerbaan een dergelijke trui kopen.
Nu vind ik het dragen van zo'n trui ook altijd wel lastig. Het kan wat opschepperig overkomen maar je mag toch trots zijn als je zo'n rit volbracht hebt.
Daarnaast kan iemand gewoon een enorme fan van een bepaalde koers zijn.
Zo rij ik ook schaamteloos in een regenboogtrui. Ik vind het gewoon een mooie trui en veel wereldkampioenen kunnen op mijn sympathie rekenen.
Ik had vroeger ook een wollen trui van de Italiaanse nationale ploeg. Nog het eenvoudige model met alleen een wapen en een logo van het merk. Blauw......meer niet.
Mag je in zo'n trui rijden? Puristen, moralisten vinden van niet.
Ik heb gewoon een zwak voor mooie truien en voor Italië.
Als iemand een zwak heeft voor Parijs-Roubaix mag hij van mij in zo'n trui rijden. Of hij hem nu gefietst heeft of niet.
Echt super vind ik de Roubaix trui niet maar er zijn dagen dan................ja dan is het toch wel een hele fijne trui......
Als je de toerversie hebt uitgereden kan je als souvenir een dergelijke trui aanschaffen.
Volgens mij is het niet echt "gecertificeerd" en kan je gewoon bij de shop op de wielerbaan een dergelijke trui kopen.
Nu vind ik het dragen van zo'n trui ook altijd wel lastig. Het kan wat opschepperig overkomen maar je mag toch trots zijn als je zo'n rit volbracht hebt.
Daarnaast kan iemand gewoon een enorme fan van een bepaalde koers zijn.
Foto: Maillot cycliste spécial Paris-Roubaix cyclo uitgebracht door Velo Club Roubaix.
Zo rij ik ook schaamteloos in een regenboogtrui. Ik vind het gewoon een mooie trui en veel wereldkampioenen kunnen op mijn sympathie rekenen.
Ik had vroeger ook een wollen trui van de Italiaanse nationale ploeg. Nog het eenvoudige model met alleen een wapen en een logo van het merk. Blauw......meer niet.
Mag je in zo'n trui rijden? Puristen, moralisten vinden van niet.
Ik heb gewoon een zwak voor mooie truien en voor Italië.
Als iemand een zwak heeft voor Parijs-Roubaix mag hij van mij in zo'n trui rijden. Of hij hem nu gefietst heeft of niet.
Echt super vind ik de Roubaix trui niet maar er zijn dagen dan................ja dan is het toch wel een hele fijne trui......
Foto: Tijdens een zomerse verkenning van de finale. Hier duik ik zelf de bocht in van de strook
even buiten Cysoing. Strook is genoemd naar Duclos-Lassalle.
zaterdag 23 februari 2013
Geen Espoirs in 2013
Velo Club Roubaix is genoodzaakt de editie van Parijs-Roubaix voor Espoirs (U23) te schrappen van de kalender.
De 1.2U genoteerde koers was gepland in het laatste weekend van mei.
Een wat complexe regelgeving in de kalender zit smerig in de weg.
Velo Club Roubaix is niet bij machte om op korte termijn aan de additionele vereisten te doen.
Jammer want de amateur editie van Parijs-Roubaix is bezig met een indrukwekkende historie.
Op de erenlijst prijken namen als George Pintens, Fons De Wolf, Marc Madiot en Stephen Roche.
Van actieve profs kennen we vooral Thor Hushovd, Yaroslav Popovych, Koen de Kort, Tom Veelers en Taylor Phinney.
Vorig jaar wist de zeer talentvolle Luxemburger Bob Jungels de Espoir editie te winnen. Een opvallende prestatie die zeker een bijdrage heeft geleverd dat hij in het Radio Shack team is opgenomen.
Velo Club Roubaix heeft aangegeven dat ze er vanuit gaan dat in 2014 de traditie wordt voortgezet. Hopen maar want de Espoirs editie van Parijs-Roubaix is een prachtig koers en geeft toch een kijkje in de toekomst.
De 1.2U genoteerde koers was gepland in het laatste weekend van mei.
Een wat complexe regelgeving in de kalender zit smerig in de weg.
Velo Club Roubaix is niet bij machte om op korte termijn aan de additionele vereisten te doen.
Jammer want de amateur editie van Parijs-Roubaix is bezig met een indrukwekkende historie.
Op de erenlijst prijken namen als George Pintens, Fons De Wolf, Marc Madiot en Stephen Roche.
Van actieve profs kennen we vooral Thor Hushovd, Yaroslav Popovych, Koen de Kort, Tom Veelers en Taylor Phinney.
Vorig jaar wist de zeer talentvolle Luxemburger Bob Jungels de Espoir editie te winnen. Een opvallende prestatie die zeker een bijdrage heeft geleverd dat hij in het Radio Shack team is opgenomen.
Velo Club Roubaix heeft aangegeven dat ze er vanuit gaan dat in 2014 de traditie wordt voortgezet. Hopen maar want de Espoirs editie van Parijs-Roubaix is een prachtig koers en geeft toch een kijkje in de toekomst.
Foto: Jasper Stuyven keek uit naar een deelname aan de editie voor espoirs.
Helaas zal hij nog even moeten teren op z'n overwinning bij de junioren.
vrijdag 22 februari 2013
Ploegen editie 2013
De ploegen welke deelnemen aan de editie van Parijs-Roubaix 2013 zijn gisteren door de ASO bekend gemaakt.
Na het toevoegen van Katusha zijn dat de 19 Pro Tour teams aangevuld met een zestal wildcards.
Dat brengt het totaal op 25 teams en dan wil je niet dat diep in de finale je afhankelijk bent van een volgauto.
Toch prima dat kleine ploegen de kans krijgen zich in deze koers te bewijzen.
Pro Tour teams:
AG2R La Mondiale (Fra)
Astana Pro Team (Kaz)
Blanco Pro Cycling Team (Nl)
BMC Racing Team (USA)
Cannondale Pro Cycling (Ita)
Euskaltel Euskadi (Esp)
FDJ (Fra)
Garmin - Sharp (USA)
Katusha Team (Rus)
Lampre-Merida (Ita)
Lotto Belisol (Bel)
Movistar Team (Esp)
Omega Pharma - Quick Step Cycling Team (Bel)
Orica - GreenEDGE (Aus)
RadioShack - Leopard (Lux)
Sky Procycling (Gbr)
Team Argos - Shimano (Nl)
Team Saxo - Tinkoff (Den)
Vacansoleil - DCM Pro Cycling Team (Nl)
Wildcards:
Bretagne - Séché Environnement (Fra)
Cofidis, Solutions Crédits (Fra)
IAM Cycling (Sui)
Sojasun (Fra)
Team Europcar (Fra)
Team Netapp - Endura (D)
Nederland doet dus mee met drie teams wat een ongelooflijke luxe is. Zeker als je dat afzet tegen België, Italie en Spanje die alle drie maar met twee teams aan de start verschijnen. Opmerkelijk want dit zijn toch drie grote wielerlanden.
Of drie teams genoeg is om op 7 april as op het podium te klimmen zal de tijd leren maar voor de Nederlandse wielerfan toch prima nieuws.
Foto: De mannen van Garmin zullen weer zeker van de partij zijn. Hier tijdens de verkenning van 2012 op de strook van Bourghelles naar Wannehain.
Na het toevoegen van Katusha zijn dat de 19 Pro Tour teams aangevuld met een zestal wildcards.
Dat brengt het totaal op 25 teams en dan wil je niet dat diep in de finale je afhankelijk bent van een volgauto.
Toch prima dat kleine ploegen de kans krijgen zich in deze koers te bewijzen.
Pro Tour teams:
AG2R La Mondiale (Fra)
Astana Pro Team (Kaz)
Blanco Pro Cycling Team (Nl)
BMC Racing Team (USA)
Cannondale Pro Cycling (Ita)
Euskaltel Euskadi (Esp)
FDJ (Fra)
Garmin - Sharp (USA)
Katusha Team (Rus)
Lampre-Merida (Ita)
Lotto Belisol (Bel)
Movistar Team (Esp)
Omega Pharma - Quick Step Cycling Team (Bel)
Orica - GreenEDGE (Aus)
RadioShack - Leopard (Lux)
Sky Procycling (Gbr)
Team Argos - Shimano (Nl)
Team Saxo - Tinkoff (Den)
Vacansoleil - DCM Pro Cycling Team (Nl)
Wildcards:
Bretagne - Séché Environnement (Fra)
Cofidis, Solutions Crédits (Fra)
IAM Cycling (Sui)
Sojasun (Fra)
Team Europcar (Fra)
Team Netapp - Endura (D)
Nederland doet dus mee met drie teams wat een ongelooflijke luxe is. Zeker als je dat afzet tegen België, Italie en Spanje die alle drie maar met twee teams aan de start verschijnen. Opmerkelijk want dit zijn toch drie grote wielerlanden.
Of drie teams genoeg is om op 7 april as op het podium te klimmen zal de tijd leren maar voor de Nederlandse wielerfan toch prima nieuws.
Foto: De mannen van Garmin zullen weer zeker van de partij zijn. Hier tijdens de verkenning van 2012 op de strook van Bourghelles naar Wannehain.
zondag 17 februari 2013
Pave Millonfosse à Bousignies
1400 meter - 3 sterren
De strook is pas in gebruik sinds 2011. Na het wegvallen van Pont Gibus zocht de organisatie naar een strook die vrij snel na Het Bos in het parcours kon worden opgenomen.
Vier kilometer is "het gat" tussen beide stroken.
Of de strook van Millonfosse ook in de 2013 editie zit is nog niet duidelijk. Op zich is deze te combineren met de strook van Pont Gibus, maar de lengte van de koers mag niet teveel oplopen.
Foto: Dag voor de editie van 2012. De strook wordt aan het begin gemarkeerd door een watertoren. Aan de vlaggen kan je zien dat de wind hier een belangrijker speler kan zijn.
Foto: Saxo bank op training voor de editie van 2011 en staan op het punt de strook te verlaten.
Het is een lastige strook maar niet extreem. Toch zien we zowel in de koers als bij de toertocht dat veel renners de kantjes opzoeken.
Als je dat wil doe dat aan de rechterkant want daar is het gras het beste te berijden.
Een kilometer voor het bereiken van deze strook kom je langs een oude boerenkar die volgeladen is met kasseien. Renners hebben daar geen tijd voor maar de wielertoerist kan daar even een plaatje schieten.
Foto: Kasseikar aan de D953
Kasseistroken Parijs Roubaix weergeven op een grotere kaart
De strook is pas in gebruik sinds 2011. Na het wegvallen van Pont Gibus zocht de organisatie naar een strook die vrij snel na Het Bos in het parcours kon worden opgenomen.
Vier kilometer is "het gat" tussen beide stroken.
Of de strook van Millonfosse ook in de 2013 editie zit is nog niet duidelijk. Op zich is deze te combineren met de strook van Pont Gibus, maar de lengte van de koers mag niet teveel oplopen.
Foto: Dag voor de editie van 2012. De strook wordt aan het begin gemarkeerd door een watertoren. Aan de vlaggen kan je zien dat de wind hier een belangrijker speler kan zijn.
Foto: Saxo bank op training voor de editie van 2011 en staan op het punt de strook te verlaten.
Het is een lastige strook maar niet extreem. Toch zien we zowel in de koers als bij de toertocht dat veel renners de kantjes opzoeken.
Als je dat wil doe dat aan de rechterkant want daar is het gras het beste te berijden.
Een kilometer voor het bereiken van deze strook kom je langs een oude boerenkar die volgeladen is met kasseien. Renners hebben daar geen tijd voor maar de wielertoerist kan daar even een plaatje schieten.
Foto: Kasseikar aan de D953
Kasseistroken Parijs Roubaix weergeven op een grotere kaart
vrijdag 15 februari 2013
Banden
Meer en meer zijn renners verplicht om materiaal te gebruiken dat door een sponsor beschikbaar is gesteld.
Een eerste opkomst van dit verschijnsel zagen we in de jaren 80 toen merken als Look de wielersport binnenstapte en waar voor hun geld wilde.
De laatste jaren zien we dat er zelfs dat fabrikanten van materiaal hoofdsponsor zijn. Je bent tegenwoordig ook niet meer welkom bij een topploeg als je wat spullen komt brengen en moet daarnaast een forse zak geld meenemen.
Dat heeft dan weer als effect dat sponsors eisen dat het hele jaar hun spullen worden ingezet.
Op sommige dagen kan dat dan weer smerig in de weg zitten.
Parijs-Roubaix is zo'n dag.
Vroeger was het heel gebruikelijk dat renners op een frame van merk A fietste terwijl er merk B op het frame stond.
Voorbeelden zijn Maertens op een overgespoten Gios en Knetemann op een overgespoten RIH.
In die jaren werd dat geaccepteerd. In het moderne wielrennen waar fietsfabrikanten miljoenen investeren willen ze dat renners echt op hun product rijden.
Merken als BMC, Specialized en Cervelo hebben zich de afgelopen jaren ook stevig geprofileerd als het gaat om het fietsen van Parijs-Roubaix.
Alle drie de fabrikanten hebben prachtige filmpje in "De Hel" gemaakt die op deze blog ook onder de aandacht zijn gebracht.
Ook bij wielfabrikanten zien we dat deze verwachten dat ploegen met hun wielen rijden. Voorheen werd daar fors mee gesmokkeld, maar dat wordt steeds minder. Afgelopen jaren ben ik drie keer bij de verkenning wezen kijken en ik zag meer en meer ploegen op gesponsorde wielen rijden.
Een product waar ploegen nog enige vrijheid hebben zijn de banden. Nu komt dat goed uit want banden hebben het meeste effect.
Strikt kan je gewoon met iedere normale racefiets Parijs-Roubaix rijden. Voor toppers die kunnen winnen wordt natuurlijk alles gedaan, maar voor een doorsnee renner zijn een paar optimale banden voldoende.
Alleen niet alle bandenfabrikanten hebben speciale banden in hun programma. Met een wedstrijd als Parijs-Roubaix wordt dan een beroep gedaan op specialisten als Dugast en FMB.
Zeer kostbare banden met topmodellen van natuurzijde en natuurlijk bevatten deze tubes een latex binnenband.
De wangen zijn doorgaans van een beschermlaagje voorzien om lek stoten te voorkomen als een renner van een kassei schiet.
Profs rijden met dit soort koersen nagenoeg allemaal met tubes en de breedte varieert van 25 tot 28mm. Een enkele gekke uitschieter naar boven en meestal rijden renners dan op hun crossfiets omdat in een gewone wegfiets niet zulke brede banden passen.
Hoe goed banden ook zijn er is altijd nog zoiets als bandendruk. Ik heb zelf eens een heel deel van het parcours met minder dan 4 bar gereden met 28mm.
Een jaar later met de verkenning in het wiel van wereldkampioen Hushovd was 5 bar niet genoeg om de boel heel te laten.
Het grote verschil is concentratie. Met minder dan 4 bar had ik maximaal zicht en fietste er niemand in de weg. Rij je een stukje met de grote mannen mee moet je er niet aan denken dat je er een van de weg rijdt. Dan let je minder op je banden en...........pffffffffffffff.
Hoe lager de druk in je banden hoe meer comfort en hoe langer je handen, rug, voeten en nek heel blijven.
Meester in het rijden met een lage bandenspanning is Tom Boonen. Met net 4 bar knalt hij over de stenen. Bedenk dat Boonen geen lichte jongen is en dat hij gruwelijk tekeer gaat op die stenen.
Rij je in een training met 30 over zo'n strook is toch iets anders dan maximaal aanvallen op Carrefour.
Wie met dit soort bandendruk daar wel eens gefietst heeft weet hoe vaak je de velg voelt en het is razendknap hoe hij dat doet.
Bedenk dat ploegen als FDJ en Eurocar in de 2012 editie 1,5 bar meer in hun banden hadden zitten als Boonen!
Voor wielertoeristen zijn tubes vaak geen keuze. Tubes die optimaal zijn voor een dergelijk parcours zijn voor de doorsnee wielertoerist te kostbaar.
Veel wielertoeristen kiezen dan ook voor draadbandjes. Je kan ook eenvoudiger vijf binnenbandje meenemen dan vijf reserve tubes.
Neem als wielertoerist wel een wat stevige band en minimaal 25mm. Ben je boven de 80-85 kilo is 28mm een betere keuze. Heb je veel problemen om over de stenen te rijden neem dan evt een crossfiets met crossbanden met een fijn profiel.
Een eerste opkomst van dit verschijnsel zagen we in de jaren 80 toen merken als Look de wielersport binnenstapte en waar voor hun geld wilde.
De laatste jaren zien we dat er zelfs dat fabrikanten van materiaal hoofdsponsor zijn. Je bent tegenwoordig ook niet meer welkom bij een topploeg als je wat spullen komt brengen en moet daarnaast een forse zak geld meenemen.
Dat heeft dan weer als effect dat sponsors eisen dat het hele jaar hun spullen worden ingezet.
Op sommige dagen kan dat dan weer smerig in de weg zitten.
Parijs-Roubaix is zo'n dag.
Vroeger was het heel gebruikelijk dat renners op een frame van merk A fietste terwijl er merk B op het frame stond.
Voorbeelden zijn Maertens op een overgespoten Gios en Knetemann op een overgespoten RIH.
In die jaren werd dat geaccepteerd. In het moderne wielrennen waar fietsfabrikanten miljoenen investeren willen ze dat renners echt op hun product rijden.
Merken als BMC, Specialized en Cervelo hebben zich de afgelopen jaren ook stevig geprofileerd als het gaat om het fietsen van Parijs-Roubaix.
Alle drie de fabrikanten hebben prachtige filmpje in "De Hel" gemaakt die op deze blog ook onder de aandacht zijn gebracht.
Ook bij wielfabrikanten zien we dat deze verwachten dat ploegen met hun wielen rijden. Voorheen werd daar fors mee gesmokkeld, maar dat wordt steeds minder. Afgelopen jaren ben ik drie keer bij de verkenning wezen kijken en ik zag meer en meer ploegen op gesponsorde wielen rijden.
Foto: Het monteren van 28mm banden geeft in veel frames een probleem.
Een product waar ploegen nog enige vrijheid hebben zijn de banden. Nu komt dat goed uit want banden hebben het meeste effect.
Strikt kan je gewoon met iedere normale racefiets Parijs-Roubaix rijden. Voor toppers die kunnen winnen wordt natuurlijk alles gedaan, maar voor een doorsnee renner zijn een paar optimale banden voldoende.
Alleen niet alle bandenfabrikanten hebben speciale banden in hun programma. Met een wedstrijd als Parijs-Roubaix wordt dan een beroep gedaan op specialisten als Dugast en FMB.
Zeer kostbare banden met topmodellen van natuurzijde en natuurlijk bevatten deze tubes een latex binnenband.
De wangen zijn doorgaans van een beschermlaagje voorzien om lek stoten te voorkomen als een renner van een kassei schiet.
Profs rijden met dit soort koersen nagenoeg allemaal met tubes en de breedte varieert van 25 tot 28mm. Een enkele gekke uitschieter naar boven en meestal rijden renners dan op hun crossfiets omdat in een gewone wegfiets niet zulke brede banden passen.
Hoe goed banden ook zijn er is altijd nog zoiets als bandendruk. Ik heb zelf eens een heel deel van het parcours met minder dan 4 bar gereden met 28mm.
Een jaar later met de verkenning in het wiel van wereldkampioen Hushovd was 5 bar niet genoeg om de boel heel te laten.
Het grote verschil is concentratie. Met minder dan 4 bar had ik maximaal zicht en fietste er niemand in de weg. Rij je een stukje met de grote mannen mee moet je er niet aan denken dat je er een van de weg rijdt. Dan let je minder op je banden en...........pffffffffffffff.
Hoe lager de druk in je banden hoe meer comfort en hoe langer je handen, rug, voeten en nek heel blijven.
Meester in het rijden met een lage bandenspanning is Tom Boonen. Met net 4 bar knalt hij over de stenen. Bedenk dat Boonen geen lichte jongen is en dat hij gruwelijk tekeer gaat op die stenen.
Rij je in een training met 30 over zo'n strook is toch iets anders dan maximaal aanvallen op Carrefour.
Wie met dit soort bandendruk daar wel eens gefietst heeft weet hoe vaak je de velg voelt en het is razendknap hoe hij dat doet.
Bedenk dat ploegen als FDJ en Eurocar in de 2012 editie 1,5 bar meer in hun banden hadden zitten als Boonen!
Voor wielertoeristen zijn tubes vaak geen keuze. Tubes die optimaal zijn voor een dergelijk parcours zijn voor de doorsnee wielertoerist te kostbaar.
Veel wielertoeristen kiezen dan ook voor draadbandjes. Je kan ook eenvoudiger vijf binnenbandje meenemen dan vijf reserve tubes.
Neem als wielertoerist wel een wat stevige band en minimaal 25mm. Ben je boven de 80-85 kilo is 28mm een betere keuze. Heb je veel problemen om over de stenen te rijden neem dan evt een crossfiets met crossbanden met een fijn profiel.
Foto: Banden krijgen rake klappen. Hier een wielertoerist in 2008 tijdens de doortocht in het Bos van Wallers.
woensdag 13 februari 2013
Tacx: Hell Of the North
Zelf fiets ik het liefst buiten maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die behoefte hebben om met name in de winter binnenshuis een training te kunnen doen.
Vroeger fietste we dan op de rollen, maar meer en meer zijn toestellen beschikbaar waar het achterwiel in wordt geklemd.
Dit voorkomt dat je omvalt en dit soort apparaten geven vaak meer mogelijkheden voor het instellen van een gewenste weerstand.
Ook geven dit soort toestellen de mogelijkheid informatie over de fietsprestatie beschikbaar te stellen. Via een apart console of via je eigen PC.
Tacx is een van de fabrikanten van dergelijke toestellen en beschikt over een rijk productassortiment.
Inmiddels zijn er toepassingen met echte koersen voor op de computer om deze te koppelen aan het trainingstoestel.
Op deze manier kan je in je slaapkamer de Alpe D’Huez beklimmen, in de kelder Milaan-San Remo fietsen en natuurlijk........in de schuur Parijs-Roubaix.
Op de PC is een video zichtbaar en afhankelijk van je eigen snelheid ga je sneller door het beeld (parcours) of sta je "geparkeerd".
Onder de naam "Hell of the North" wordt een interactieve dvd aangeboden om op Tacx toestellen de Helleklassieker na te fietsen.
Het kan natuurlijk niet zijn dat ik als geestelijk vader van deze blog een dergelijke ervaring aan me voorbij laat gaan. Toch?
Dus ik heb contact gezocht met Tacx.
Mijn aanbod was heel simpel. Ik stelde voor om bij Tacx in de showroom een VOLLEDIGE Parijs-Roubaix op de Tacx rijden en daar een verslag van maken op deze blog.
Tegenprestatie wilde ik in de vorm van twee van dergelijke DVD's.
Eén exemplaar zou deel uitmaken van mijn archief. Als een soort van naslag.
Het andere exemplaar zou ik beschikbaar stellen onder de lezers van deze blog. Wie het beste mijn eindtijd zou raden zou dan eigenaar worden van deze DVD.
Helaas is Tacx niet ingegaan op mijn aanbod. Gek want zoiets kan je toch aardig uitnutten, maar wellicht hebben ze onvoldoende vertrouwen in hun eigen product.
Jammer.
Heel jammer want ik ben nog steeds benieuwd hoe realistisch een dergelijke DVD is. Vooral hoe realistisch is het om op een dergelijk manier een heuse klassieker te fietsen. Natuurlijk is het anders, maar dat kan nog steeds leuk zijn. Zeker als je er een non stop onder de wielen schuift.
Ben gewoon benieuwd!
Dus als er lezers zijn die ervaring hebben met deze DVD maak gerust gebruik van de reactieknop of reageer op de facebookpagina.
Vroeger fietste we dan op de rollen, maar meer en meer zijn toestellen beschikbaar waar het achterwiel in wordt geklemd.
Dit voorkomt dat je omvalt en dit soort apparaten geven vaak meer mogelijkheden voor het instellen van een gewenste weerstand.
Ook geven dit soort toestellen de mogelijkheid informatie over de fietsprestatie beschikbaar te stellen. Via een apart console of via je eigen PC.
Tacx is een van de fabrikanten van dergelijke toestellen en beschikt over een rijk productassortiment.
Inmiddels zijn er toepassingen met echte koersen voor op de computer om deze te koppelen aan het trainingstoestel.
Op deze manier kan je in je slaapkamer de Alpe D’Huez beklimmen, in de kelder Milaan-San Remo fietsen en natuurlijk........in de schuur Parijs-Roubaix.
Op de PC is een video zichtbaar en afhankelijk van je eigen snelheid ga je sneller door het beeld (parcours) of sta je "geparkeerd".
Onder de naam "Hell of the North" wordt een interactieve dvd aangeboden om op Tacx toestellen de Helleklassieker na te fietsen.
Het kan natuurlijk niet zijn dat ik als geestelijk vader van deze blog een dergelijke ervaring aan me voorbij laat gaan. Toch?
Dus ik heb contact gezocht met Tacx.
Mijn aanbod was heel simpel. Ik stelde voor om bij Tacx in de showroom een VOLLEDIGE Parijs-Roubaix op de Tacx rijden en daar een verslag van maken op deze blog.
Tegenprestatie wilde ik in de vorm van twee van dergelijke DVD's.
Eén exemplaar zou deel uitmaken van mijn archief. Als een soort van naslag.
Het andere exemplaar zou ik beschikbaar stellen onder de lezers van deze blog. Wie het beste mijn eindtijd zou raden zou dan eigenaar worden van deze DVD.
Helaas is Tacx niet ingegaan op mijn aanbod. Gek want zoiets kan je toch aardig uitnutten, maar wellicht hebben ze onvoldoende vertrouwen in hun eigen product.
Jammer.
Heel jammer want ik ben nog steeds benieuwd hoe realistisch een dergelijke DVD is. Vooral hoe realistisch is het om op een dergelijk manier een heuse klassieker te fietsen. Natuurlijk is het anders, maar dat kan nog steeds leuk zijn. Zeker als je er een non stop onder de wielen schuift.
Ben gewoon benieuwd!
Dus als er lezers zijn die ervaring hebben met deze DVD maak gerust gebruik van de reactieknop of reageer op de facebookpagina.
vrijdag 8 februari 2013
Secteur Quiévy à Saint-Python
3700 meter - 4 sterren
De strook is vanaf 1973 in gebruik en het laatste stuk is 2007 opnieuw bestraat.
Al een aantal jaren is het de langste strook en met 4 sterren een heftige uitdaging. De strook heeft een V-vorm en halverwege rij je eigenlijk weer terug waar je vandaan bent gekomen.
De strook begint en eindigt dan ook aan dezelfde weg namelijk de D113.
Verder is opmerkelijk dat het tweede deel nadat je rechtsaf bent geslagen een "gewone" D-weg is.
Door de lengte kijk je echt naar jet einde uit.
De bocht halverwege mag niet onderschat worden want de weg is smal en bocht knijpt een beetje. Vooral lastig als je hier met een grote groep passeert.
Verder loopt het op een aantal plaatsten vals plat omhoog en dat in combinatie met de slechte stenen maakt het tot een serieuze uitdaging.
Op het einde van de strook staat aan de linker kant een prachtige boerenhoeve de Ferme de la Fontaine au Tertre. Deze hoeve uit de middeleeuwen speelde aan het eind van de Eerste Wereldoorlog een belangrijke rol toen deze werd ingericht als veldhospitaal.
Kasseistroken Parijs Roubaix weergeven op een grotere kaart
De strook is vanaf 1973 in gebruik en het laatste stuk is 2007 opnieuw bestraat.
Al een aantal jaren is het de langste strook en met 4 sterren een heftige uitdaging. De strook heeft een V-vorm en halverwege rij je eigenlijk weer terug waar je vandaan bent gekomen.
De strook begint en eindigt dan ook aan dezelfde weg namelijk de D113.
Verder is opmerkelijk dat het tweede deel nadat je rechtsaf bent geslagen een "gewone" D-weg is.
Door de lengte kijk je echt naar jet einde uit.
De bocht halverwege mag niet onderschat worden want de weg is smal en bocht knijpt een beetje. Vooral lastig als je hier met een grote groep passeert.
Verder loopt het op een aantal plaatsten vals plat omhoog en dat in combinatie met de slechte stenen maakt het tot een serieuze uitdaging.
Op het einde van de strook staat aan de linker kant een prachtige boerenhoeve de Ferme de la Fontaine au Tertre. Deze hoeve uit de middeleeuwen speelde aan het eind van de Eerste Wereldoorlog een belangrijke rol toen deze werd ingericht als veldhospitaal.
Kasseistroken Parijs Roubaix weergeven op een grotere kaart
zaterdag 2 februari 2013
Roger De Vlaeminck: 1974
Maar liefst 274 kilometer was deze editie. Roger is bezig aan z'n tweede seizoen bij Brooklyn en het is een van z'n mooiste seizoenen:
Een seizoen met overwinningen in Parijs-Roubaix, Ronde van Lombardije, Tirreno-Adriatico, Ronde van Sicilië, Milaan-Turijn (waar z'n fietsconstructeur Gios zat) en Belgisch kampioen crossen. Verder een rij etappes en minder grote koersen.
Podiumplaatsen in Milaan-San Remo, Gent-Wevelgem en Waalse Pijl.
Roger had het zichtbaar naar z'n zin in de Brooklyn ploeg. Het is ook onmiskenbaar de beste periode uit de carrière van De Vlaeminck en het is de moeite om daar in een later stadium nog eens verder op in te zoomen.
Tijdens Parijs-Roubaix 1974 domineren de Belgen als vanouds. De doortocht door het Bos van Wallers die sinds een aantal jaar een vast waarde is zit dit keer niet in het parcours.
Toch krijgen de renners een kleine 50 kilometer aan stenen te verteren. Onder de renners geen Gimondi die zijn regenboogtrui (Montjuich 1973) elders wilt tonen.
Italië wordt wel vertegenwoordigd door Francesco Moser die een droomdebuut maakt.
Moser is nagenoeg vanaf de eerste kasseistrook bezig om het verschil te maken. Uiteindelijk zal Moser stranden op minder dan een minuut van een ontketende De Vlaeminck.
De onervaren Moser had een uitglijder gemaakt en dat moet je diep in de finale van een dergelijk koers niet doen.
Zeker niet als een ervaren en gewiekste tegenstander De Vlaeminck heet. Moser zou de komende jaren echter snel leren en vanaf 1978 zet hij een prachtig drieluik neer.
De ander toppers waren te ver weg om Moser te helpen om nog bij De Vlaeminck te komen.
Meest gefrustreerde onder de toppers was Merckx. Het ging er meer op meer op lijken dat hij dit voorjaar voor het eerst zonder grote vis thuis zou komen.
Sinds 1966 had Merckx onafgebroken ieder voorjaar één of meer topklassiekers gewonnen.
Voor Roger was het zijn tweede overwinning in de stenenklassieker en er zouden er nog twee gaan volgen.
Podium 1974
1. Roger De Vlaeminck
2. Francesco Moser
3. Marc Demeyer
Een seizoen met overwinningen in Parijs-Roubaix, Ronde van Lombardije, Tirreno-Adriatico, Ronde van Sicilië, Milaan-Turijn (waar z'n fietsconstructeur Gios zat) en Belgisch kampioen crossen. Verder een rij etappes en minder grote koersen.
Podiumplaatsen in Milaan-San Remo, Gent-Wevelgem en Waalse Pijl.
Roger had het zichtbaar naar z'n zin in de Brooklyn ploeg. Het is ook onmiskenbaar de beste periode uit de carrière van De Vlaeminck en het is de moeite om daar in een later stadium nog eens verder op in te zoomen.
Tijdens Parijs-Roubaix 1974 domineren de Belgen als vanouds. De doortocht door het Bos van Wallers die sinds een aantal jaar een vast waarde is zit dit keer niet in het parcours.
Toch krijgen de renners een kleine 50 kilometer aan stenen te verteren. Onder de renners geen Gimondi die zijn regenboogtrui (Montjuich 1973) elders wilt tonen.
Italië wordt wel vertegenwoordigd door Francesco Moser die een droomdebuut maakt.
Moser is nagenoeg vanaf de eerste kasseistrook bezig om het verschil te maken. Uiteindelijk zal Moser stranden op minder dan een minuut van een ontketende De Vlaeminck.
De onervaren Moser had een uitglijder gemaakt en dat moet je diep in de finale van een dergelijk koers niet doen.
Zeker niet als een ervaren en gewiekste tegenstander De Vlaeminck heet. Moser zou de komende jaren echter snel leren en vanaf 1978 zet hij een prachtig drieluik neer.
De ander toppers waren te ver weg om Moser te helpen om nog bij De Vlaeminck te komen.
Meest gefrustreerde onder de toppers was Merckx. Het ging er meer op meer op lijken dat hij dit voorjaar voor het eerst zonder grote vis thuis zou komen.
Sinds 1966 had Merckx onafgebroken ieder voorjaar één of meer topklassiekers gewonnen.
Voor Roger was het zijn tweede overwinning in de stenenklassieker en er zouden er nog twee gaan volgen.
Podium 1974
1. Roger De Vlaeminck
2. Francesco Moser
3. Marc Demeyer
Foto: Jubileumtrui welke door Gios Torino is uitgebracht ter gelegenheid van 40 jaar Brooklynploeg.
Voor deze heeft De Vlaeminck maar liefst drie overwinningen in Parijs-Roubaix weten te behalen.
vrijdag 1 februari 2013
Vertain à Saint-Martin-sur-Écaillon
2200 meter - 3 sterren
De strook werd voor het eerst ingezet in 1985. Op een lichte knik naar links loopt de strook in nagenoeg een rechte lijn.
Wel loopt de strook iets af en daar zit ook het gevaar. Vooral op de plaatsen waar zijwegen zijn zitten er een paar flinke putten in de weg.
De rest van de strook is vrij goed te doen en de aanduiding van drie sterren lijkt gerechtvaardigd.
De officiële naam van de weg is echt geweldig: Branche d'Enfer.
Kasseistroken Parijs Roubaix weergeven op een grotere kaart
De strook werd voor het eerst ingezet in 1985. Op een lichte knik naar links loopt de strook in nagenoeg een rechte lijn.
Wel loopt de strook iets af en daar zit ook het gevaar. Vooral op de plaatsen waar zijwegen zijn zitten er een paar flinke putten in de weg.
De rest van de strook is vrij goed te doen en de aanduiding van drie sterren lijkt gerechtvaardigd.
De officiële naam van de weg is echt geweldig: Branche d'Enfer.
Kasseistroken Parijs Roubaix weergeven op een grotere kaart
Abonneren op:
Posts (Atom)