Klassiekerbrevet

Het Klassiekerbrevet is een initiatief van Le Champion. Le Champion is een vereniging die zich toespitst op de recreatieve sporter en ze organiseren jaarlijks een groot aantal fiets, loop en wandelevenementen.

Begin jaren 80 zat het toerfietsen enorm in de lift. Toerfietsers gingen meer en meer uitdagingen zoeken en om aan die vraag te voldoen introduceerde Le Champion het Klassiekerbrevet.
Doel van het brevet is alle (stand jaren 80) klassiekers eenmaal te rijden, maar dan wel de volledige afstand.
Het werkt eenvoudig. Je vraagt een set controlekaarten aan en na iedere klassieker die je hebt gefietst laat je de betreffende kaart afstempelen.
Heb je drie klassiekers gereden kan je een souvenirbord aanvragen. Bij iedere volgende klassieker die je rijdt komt er een volgend plaatje bij net zolang tot je compleet bent.
Heb je alle 13 klassiekers dan krijg je een oorkonde met daarop een vermelding van alle klassiekers en in welk jaar je ze hebt voltooid.

Niet van alle klassiekers is er een officiële toerversie. Le Champion vult dit gat op en organiseert regelmatig de ontbrekende klassiekers.
Zelf heb ik veel plezier gehaald uit het behalen van dit brevet. Toch is het brevet de laatste jaren in populariteit weggezakt.

Ik heb daar eens een tijd over na lopen denken en er met een groot aantal toerfietsers eens van gedachten over gewisseld.

Na wat analyse kom ik tot vier oorzaken:
- Economisch
- Specialisatie
- Opkomst cyclo's
- Geen ontwikkeling



Economisch
het behalen van dit brevet is niet alleen een stoer potje toerfietsen. Het is ook een aanslag op je spaarvarken.
Als je alle inschrijfgelden, hotel en reiskosten bij elkaar telt gaat het je niet lukken om onder de 3500 Euro dit brevet te halen.
Voor iemand met een goede baan en geen kinderen wellicht geen bezwaar, maar ook dan een heel serieus bedrag. Het is gewoon een zeer kostbaar project.

Specialisatie
Net als bij de profs zie je bij toerfietsers specialisatie ontstaan. Vroeger reed een prof gewoon alle klassiekers en dat deed je als toerfietser ook.
Joop Zoetemelk is gewoon een keer vierde geworden in Parijs-Roubaix om maar een voorbeeld te geven.
Sommige toerfietsers nemen zichzelf iets te serieus door te denken dat een keer een dagje op de kasseien "hun kansen" in een klimrit worden gehypothekeerd.
Diversiteit is leuk en alle klassiekers hebben hun eigen karakter. Ik prijs mezelf dan ook gelukkig ze allemaal een keer te hebben gereden.

Opkomst Cyclo's
Cyclo's als de Marmotte zijn voor sommige wielertoeristen zo'n belangrijk doel dat er geen ruimte meer is voor iets anders. Als je bij de eerste 25 kan rijden begrijp ik dat maar..............je gaat al die mooie klassiekers toch niet laten schieten om 1734e te worden ipv 1827e? Toch werkt het zo.

Geen ontwikkeling
Helaas is het brevet een klassiek rijtje wat begin jaren 80 heel valide was maar nu fors achterhaald.
Ook de kijk op klassiekers en welke daar onder vallen evolueert in de loop der jaren.
Een topkoers als San Sebastian heeft in mijn ogen op dit moment veel meer recht om in "de 13" te staan dan een failliet Kampioenschap van Zurich.
Het rijtje is in mijn ogen zwaar achterhaald en om jonge mensen te interesseren zal het toch aan moeten sluiten op een modern beeld ten aanzien van de klassiekers.

Een impuls voor het brevet zou het volgende kunnen zijn: 5 topklassiekers die staan vast. De andere 8 worden per jaar bepaald. Zo kan het zijn dat de complete vulling van een bord uit 1988 er anders uitziet dan een van 2012. Je moet echter wel altijd 13 klassiekers rijden om het bord vol te maken.
Zoiets zou veel meer aansluiten op de werkelijkheid en een gebalanceerde actualiteit zou een dergelijk brevet beslist een impuls kunnen geven.
Daarnaast geeft een dergelijk reglement ruimte en lucht naar de toekomst. Ook is het dan interessanter voor hen die een tweede of een derde brevet gaan halen.

Ondanks de hier geschetste kritiek toch de moeite waard voor de wielertoerist die liefhebber van klassiekers is.

Meer info: www.lechampion.nl