woensdag 20 maart 2024

Paris–Roubaix Espoirs

Sinds 1967 wordt er van Parijs-Roubaix ook een versie verreden voor Amateurs of U23 (onder 23 jaar) zoals dat op dit moment officieel heet.
De koers wordt de laatste jaren eind mei gehouden en is doorgaans een goede 180 kilometer lang.
Wie de erelijst afgaat ziet dat daar heel wat deftige coureurs staan, die in hun prof loopbaan hele knappe palmaressen bij elkaar hebben gefietst.

Het is echter tot nu toe alleen Marc Madiot gelukt om zowel de amateurkoers als de grote versie te winnen. De grote versie zelfs twee keer en Marc was in 1985 en 1991 de concurrentie te snel af.
Voor velen kwam de overwinning van Madiot in 1985 uit de lucht vallen. Wie onderstaande lijstje kende wist wel beter.

Schrijf daarom voor de toekomst toch maar een paar namen op. Vooral Filippo Ganna zie ik wel in staat om naast zijn overwinning bij de Espoirs ook die bij de de Elite binnen te halen.

In 2013 is er helaas geen race voor Espoirs gehouden en ook in de jaren 2020 t/m 2022 was er geen editie voor Espoirs. Deels afgelast vanwege de Corona crisis en pas vorig jaar was er weer een editie die gewonnen werd door onze zuiderbuur Tijl De Decker.


Erelijst Espoirs
1967 Georges Pintens (Bel)
1968 Alain Vasseur (Fra)
1969 Roger Desmaret (Fra)
1970 Enzo Mattioda (Fra)
1971 Louis Verreydt (Bel)
1972 Yvan Benaets (Bel)
1973 Patrick Béon (Fra)
1974 Marc Steels (Bel)
1975 Pol Verschuere (Bel)
1976 Gérard Simonnot (Fra)
1977 Michel Lloret (Fra)
1978 Fons De Wolf (Bel)
1979 Marc Madiot (Fra)
1980 Stephen Roche (Ier)
1981 Kenny De Maerteleire (Bel)
1982 Rudy Rogiers (Bel)
1983 Frank Verleyen (Bel)
1984 Thierry Marie (Fra)
1985 Christian Chaubet (Fra)
1986 Vincent Thorey (Fra)
1987 Franck Boucanville (Fra)
1988 Laurent Bezault (Fra)
1989 Frédéric Moncassin (Fra)
1990 Thierry Gouvenou (Fra)
1991 Eric Larue (Fra)
1992 Stéphane Chanteur (Fra)
1993 Marek Lesniewski(Pol)
1994 Kurt Dhont (Bel)
1995 Damien Nazon (Fra)
1996 Dany Baeyens (Bel)
1997 Marc Chanoine (Bel)
1998 Thor Hushovd (Nor)
1999 Sébastien Joly (Fra)
2000 Eric Baumann (Dui)
2001 Yaroslav Popovych (Ukr)
2002 Mikhail Timochine (Rus)
2003 Sergey Lagutin (Uzb)
2004 Koen de Kort (Ned)
2005 Dimitry Kozontchuk (Rus)
2006 Tom Veelers (Ned)
2007 Damien Gaudin (Fra)
2008 Coen Vermeltfoort (Ned)
2009 Taylor Phinney (USA)
2010 Taylor Phinney (USA)
2011 Ramon Sinkeldam (Ned)
2012 Bob Jungels (Lux)
2013 Geen wedstrijd
2014 Mike Teunissen
2015 Lukas Spengler
2016 Filippo Ganna
2017 Nils Eekhoff
2018 Stan Dewulf
2019 Tom Pidcock
2020-2022 Afgelast
2023 Tijl De Decker

Foto: Veel fans hadden verwacht dat Thor Hushovd ook bij de profs wel een
 keer de zege binnen zou halen. Zo simpel is het allemaal niet. 
(Foto training Tour Rotterdam 2010)

donderdag 14 maart 2024

Henri Cornet: 1906

In zijn debuutjaar als negentienjarig prof wist Cornet direct de Tour De France van 1904 te winnen. Hiermee is hij nog steeds de jongste Tour winnaar. 
De overwinning van Cornet in deze Tour kwam echter pas maanden nadat de koers was gereden. Een aantal deelnemers werd gediskwalificeerd vanwege het niet reglementair afleggen van het parcours. Altijd triest dat de echte winnaar in zo'n situatie niet gehuldigd is en niet de aandacht in de media heeft gekregen die hij verdiend.

Hoewel Cornet nog een aantal keren aan de Tour deelnam wist hij dit succes niet te herhalen.
Van de acht deelnames aan de Tour moest hij drie keer opgeven. Verder werd hij in La Grande Boucle nog een keer 8e, 12e, 16e en 28e.
 
Cornet kwam eigenlijk alleen in Franse koersen uit en zien we hem alleen in klassiekers als Parijs-Roubaix en Parijs-Tours in de uitslag staan.
In het jaar voor zijn overwinning in Roubaix had Cornet met een derde plek al op het podium gestaan en ook in Parijs-Tours wist hij het podium een keer te halen.
 
Bij de 270 kilometer lange editie van 1906 stonden er 71 renners aan de start waarvan er maar 14 de finish in Roubaix wisten te halen. De top 10 bestaat volledig uit Franse renners maar let eens op de verschillen. Hierbij is het wel goed om je te realiseren dat renners in die periode alles zelf moesten regelen en een paar lekke banden meer of minder kon al voor enorme verschillen zorgen.
 
Hoewel Cornet een aantal zeer indrukwekkende overwinningen heeft behaald heeft zijn carrière door een matige gezondheid helaas niet erg lang geduurd. Cornet - die de bijnaam Le Rigolo (de Joker) had - overleed uiteindelijk op 56 jarig leeftijd aan hartfalen.

Top 10 editie 1906:

Plaats Naam Tijd
1  Henri Cornet 9u59’20”
2  Marcel Cadolle z.t.
3  René Pottier +5’15”
4  Louis Trousselier +8’45”
5  César Garin +14’45”
6  Hippolyte Aucouturier +21’45”
7  Georges Passerieu +23’45”
8  Émile Georget +2’00’45”
9  F. Saint +2’25’45”
10  Georges Fleury +2’35’45”
 
 

woensdag 13 maart 2024

Secteur Quérénaing à Maing

2500 meter - 3 sterren

De strook werd voor het eerst gebruikt 1996 en loopt bijna in een rechte lijn. De kasseien liggen vrij goed en op een aantal plaatsen ligt er een strookje asfalt.
De lastigheid zit echter in het hoogteverschil.
De strook loopt serieus op en een tand te groot duwen kan je lelijk opbreken. In het tweede deel loopt de strook weer een stuk omlaag en daar is het goed uitkijken.
Dit is een plek waar het bidons regent. Ook hier liggen de kasseien vrij goed maar door de hoge snelheid stuitert alles alle kanten op.
Alert blijven is hier van groot belang want hier wil je niet vallen. Een schuiver in een bocht van een vlakke strook kan een keer gebeuren en valt doorgaans mee.
In het vals plat omlaag richting Maing kan de voorste groep echt op hol slaan en hier wil je niet over de kop.

In edities voor wielertoeristen zie je sommige fietsers hier ook enigszins in paniek raken als de snelheid in het tweede deel teveel oploopt.

Opletten dus!

De officiële naam van de weg is Rue de Maing en het wegnummer is D59.

 
Kasseistroken Parijs Roubaix weergeven op een grotere kaart

maandag 11 maart 2024

Eerste Haarlems Wielercafé Vol. 8

Gister werd de achtste editie van het Eerste Haarlems Wielercafé gehouden en het thema was dit keer Parijs-Roubaix, Hoofdgast was Hennie Kuiper die in 1983 de Helletocht wist te winnen. Hennie kan nog steeds met passie praten over de koers en wat is het toch ook een fijn mens en hij kon het dan ook niet laten even stil te staan bij alle ellende in de wereld.
Uiteraard kwam het fatale incident op de strook van Hem uitvoerig aan bod en Hennie staat dan nog steeds in vuur en vlam. Heerlijk om te zien.

Ook Tom Veelers was van de partij en die was in 2006 bij de Espoirs (U23) de beste. Tom is tegenwoordig bondscoach van de U23 en volgens mij heeft de KNWU daar een geweldige keuze mee gemaakt. Tijdje met Tom zitten praten en dat is een echt mensen mens.
Jonge talentvolle renners hebben tegenwoordig alles van fiets, kleding, voeding tot trainingskamp. Renners tot een ploeg (in dit geval een nationale) smeden moet je vooral snappen dat alle mensen anders zijn en ze anders moet benaderen en Tom voelt dat perfect aan. Net als Hennie een fijn mens!

Arjan Dijkstra hield dan weer een energiek betoog waarbij hij het Franse wegennet als kapstok gebruikte om de ontwikkeling van het parcours voor het voetlicht te brengen. Een verhaal met heerlijke details dat net als het verhaal van Hennie en Tom best wat langer gemogen. De tijd vloog als een koers in recordsnelheid dan ook voor voorbij.

Zelf was ik - mede door deze blog - uitgenodigd als superfan van deze schitterende koers. Als een echte knecht (ik kom natuurlijk nog niet tot de enkels van Hennie en Tom) mocht ik de eerste kilometers van de achtste editie van het EHW aftrappen.

In een soort van kruisverhoor werd niet alleen mij passie van deze koers maar ook mijn kennis getest. Peter de Brock en Matthijs Wind brachten op een erg leuke manier de vragen. Ik mag de combi wel waarbij er een fijne mix tussen serieus en ondeugend wordt gemaakt.

In het bekende spelletje Petje Op - Petje Af moest ik het opnemen tegen het publiek. Ik bleef overheid tot de laatste vragen over de koers, maar er waren nog een paar kenners in het publiek. We hadden duidelijk te maken met een publiek vol met liefhebbers. Mooi!

Quizmaster Matthijs moest toch een winnaar hebben en besloot dan maar te vragen hoeveel mensen er in Roubaix wonen. Onder het rode vot liet ik de winst liggen en zat ik er helemaal naast.

Een middag met leuke feitjes, gekke anekdotes, passionele betogen, ondeugende grappen en een zeer enthousiast publiek werd afgesloten met een tombola met beslist een aantal erg leuke prijzen.

Een zeer geslaagde dag waarbij Peter en Matthijs ondersteund werden door een enthousiaste staf die er voor zorgde dat alles op rolletjes liep.

Ik stapte dan ook met een zeer voldaan gevoel in de auto terug naar huis.

In Het Haarlems Dagblad staat een leuk verslag:


zaterdag 9 maart 2024

Van Looy: 1961

Rik II zoals Rik Van Looy ook wel genoemd werd wist drie keer Parijs-Roubaix te winnen waarmee hij in die jaren mede-recordhouder was.

Zijn eerste overwinning op de Noord Franse kasseien was deze in 1961. Ook een jaar later wist Van Looy te winnen en zijn derde pakte hij in 1965. Overigens hadden het zomaar 4-5 overwinningen kunnen zijn want Van Looy stond nog drie keer op het podium en finishte totaal maar liefst acht keer bij de eerste tien.

Bij de eerste overwinning van Van Looy in 1961 leek het overigens wel het Belgisch wegkampioenschap. In de top tien staan maar liefst acht Belgen aangevuld met twee Nederlanders. 
Kijken we verder in de uitslag dan staan er 16 Belgen in de top 20............ Gouden jaren voor onze Zuiderburen!
Toen Van Looy zijn eerste Roubaix won had hij al een heel knappe erelijst en zo was hij het jaar ervoor wereldkampioen geworden.
Veel mooier kan het ook niet worden om in een regenboogtrui als eerste over de streep te gaan op de wielerbaan van Roubaix.

Van Looy draaide bij deze 59e editie samen met vijf andere de wielerbaan op. Toch altijd een lastige sprint. Vraag dat maar aan Roger de Vlaeminck en Tom Boonen. Van Looy liet zich echter niet in de luren leggen en won overtuigd.

Top 10 editie 1961

1  Rik Van Looy (BEL) Faema 6h 19' 08"
2  Marcel Janssens (BEL) Dr. Mann + 0"
3  René Vanderveken (BEL) Solo–Van Steenbergen + 0"
4  Norbert Kerckhove (BEL) Dr. Mann + 0"
5  Albertus Geldermans (NED) Rapha–Gitane–Dunlop + 0"
6  Emile Daems (BEL) Philco + 0"
7  Bas Maliepaard (NED) Rapha–Gitane–Dunlop + 50"
8  Armand Desmet (BEL) Faema + 50"
9  Arthur Decabooter (BEL) Groene Leeuw–SAS–Sinalco + 1' 05"
10  Gilbert Desmet (BEL) Carpano + 1' 05"




vrijdag 1 maart 2024

Strade Bianche 2024 (kijktip)

Morgen wordt in Toscana voor de 18e keer de Strada Bianche gereden. Door de jaren heen krijgt deze koers steeds meer fans en steeds meer grote namen willen de koers maar wat graag op hun erelijst zetten.
De koers werd pas in 2007 voor het eerst voor profs georganiseerd maar is hard op weg om al een echte klassieker te worden. Het idee van de koers is overgenomen van de toertocht L'Eroica die ieder jaar in Toscana in oktober wordt gereden. 
 

Deze toertocht is een ode aan de rijke Italiaanse wielerhistorie Bij deze tocht ben je verplicht om in een klassieke outfit aan de start te verschijnen. Dus stalen frame, wollen trui en op je fiets zaken als toeclips en schakelen op de schuine buis.
Wielertoeristen kunnen kiezen uit vier afstanden. De langste rit die ikzelf vijf keer gereden heb is 209 kilometer met maar liefst 112 kilometer strade bianche. 
De tocht is zelfs voor een getrainde wielertoerist een zeer stevige uitdaging omdat er ook nog eens een kleine 4000 hoogtemeters gemaakt moeten worden.
 
Door schitterende landschap en het stof (of blubber bij regen) is naast een stoer stukje fietsen ook een enorm fotogeniek evenement. De vraag om in een dergelijk decors de wereldtop te laten fietsen was dan ook onvermijdelijk.
 

De profs hoeven morgen iets minder strade bianche, maar dit jaar is zowel de totale afstand als het aantal kilometers aan strade bianche wat opgerekt. Totaal 215 kilometer en 71 kilometer strade bianche.
Samen met Parijs-Roubaix is Strade Bianche voor mij de mooiste eendagskoers om te kijken.
 
Morgen zit ik dan ook zeker voor de buis. Je zal echter op Eurosport af moeten stemmen. Doe dat om 12:00 uur om de vrouwen in actie te zien. Blijf dan lekker zitten want vanaf 14:00 begint het liververslag van de elite mannen.
Aankomst op de Piazza del Campo in Sienna is omstreeks kwart voor vijf.

Gaat genieten worden!