Giro di Lombardia 2014

Afgelopen weekende live naar de Ronde van Lombardije wezen kijken. Zelf uiteraard een blokje gefietst en het beroemde kerkje op de top van de Ghisallo bezocht.
De renners ook opgewacht op deze klim. Schitterend las je ze dan van Belaggio aan ziet komen.
Heel wat renners hebben het dan al knap lastig!

Mooi om bij te zijn.
De finale op de hotelkamer zitten kijken want we hadden een hotel op "de top" van deze klim.

Fotoalbum Giro di Lombardia 2014

Parijs-Roubaix teaser 2014

Het regende, regende en het regende. Afzeggingen!

Met een leuk groepje stond een mini Parijs-Roubaix op de planning en voor mij een uitgelezen kans om de gemiste kansen van dit jaar een beetje op te vullen.
Een blik op Buienradar geeft doorgaans genoeg inzicht in het aantal afzeggingen, maar dit keer was de balans wel heel triest.

Gelukkig had ik Nicole gevraagd om mee te gaan anders was ik alleen door het Noord Franse landschap kunnen trekken.
Vorig jaar met Nicole al eens een mini Ronde van Vlaanderen gedaan en ze wilde ook wel eens echte kasseien proeven. Ik wil de Vlaamse stenen niet bagatelliseren, maar ieder die een keer Parijs-Roubaix heeft gefietst weet dat het verschil enorm is.

Auto in Hem gezet en tegen het parcours in gefietst om op 45 kilometer van de meet het parcours op te duiken. Graag had ik een paar stroken extra gedaan, maar de teilen die omlaag kwamen deed me besluiten met een finale van 45 kilometer al een heel gelukkig mens te zijn.
We fietste daar zonder enige ondersteuning en ik was ook nog eens met iemand die dit nog nooit gedaan had. Dan schrap ik liever wat stroken aan de voorkant dan dat ik in de echte finale moest gaan snijden.

Dat was in het geheel niet nodig want Nicole bleek niet alleen de regen en de wind goed te verteren, maar dokkerde ook prima over de kasseien.

De volgende kasseistroken werden aangedaan: Pont Thibaut,Chemin de l'Epinette, Le Moulin de Vertain, no name, Pavé Duclos-Lassalle, Bourghelles naar Wannehain, Camphin-en-Pévèle, Carrefour de L'Arbre , Gruson, Hem en Espace Charles Crupelandt.
In het aanrijden van het parcours begon het al te regenen en met een paar pauzes van enkele minuten (jackje aan jackje uit) zijn we van bui naar bui gefietst. Op veel plaatsen waren de stenen maar net nat aan het worden en was er prima te fietsen. Toch was de helft van de stroken al goed nat en vooral goed glibberig. Oppassen en ik wil dit jaar nog van alles meemaken, maar niet nog een keer een gebroken sleutelbeen.

De koffiestop in het altijd gezellige Cysoing lieten we even aan ons voorbij gaan. Het regende zo enorm hard dat we besloten eerst nog een paar stroken te doen voor alles blank zou staan. Een goed plan bleek later toen het echt hard ging regenen.
Carrefour was spekglad en ligt er iedere keer weer slechter bij. Ik ben echt benieuwd hoe lang het gaat duren voor hier ingegrepen moet (gaat) worden.

Bij 6 Bonniers (recreatiepark even voor de strook van Hem) toch even een pauze. In had op crepes of friet gehoop,t maar met dit slechte weer gaat de keuken niet open. Cappuccino met een Mars kon ik krijgen. Daar toch maar even uit zitten lekken en door naar de laatste echte strook die van Hem. Blijft voor mij toch een lastige strook. Zitten een paar delen tussen waar je vlot doortrapt, maar op sommige delen val je gewoon gruwelijk stil.

Nicole trapte zich uitstekend door "De Hel" heen en vrij vlot draaide we de wielerbaan op. Daar kon je bijna zwemmen want tot de Cote d'Azure (blauwe band) was deze al volgelopen.
Blijft toch een mooi moment die wielerbaan oprijden en op de finishlijn moet ik altijd even stoppen. Wat een helden hebben hier toch allemaal al gereden en het blijft toch een enorm mythische plek.

Nog snel een fotootje en rap terug naar de auto waar een tas met droge kleren stond te wachten.

Met alle afzeggingen begon de dag als een soort bijles in omgaan met teleurstellingen, maar werd uiteindelijk een fantastisch fietsavontuur. En de regen dan? Ja wie wil er nu een droge Parijs-Roubaix? Die edities zijn voor watjes en afzeggers.

Fotoalbum: Parijs-Roubaix Teaser 2014

Gevecht op Gerard's grond

Tijdens mijn vakantie stond er nog een aardig stukje in de krant. Naar aanleiding van de Tour etappe welke over een aantal kasseistroken van Parijs-Roubaix ging.
Leuk interview en Peter Schilthuizen is zelf natuurlijk ook een enorm enthousiaste wielerliefhebber.

Ontroostbaar: Geen Parijs-Roubaix

Ik zit dit met slechts één vinger te tikken. Gister zwaar gevallen en lig flink in de kreukels. Conditie was net aan het betere om op een redelijke manier Parijs-Roubaix te gaan fietsen.
Slechts één keer in de twee jaar en mijn grote doel en grote passie.
De fiets waar ik Parijs-Roubaix mee zou gaan fietsen stond al klaar.
Vers 30mm rubber, een vlakke cassette om optimale versnelling te kunnen kiezen en een extra stevige bidonhouder. Ook het reservemateriaal lag al klaar.

Hoewel ik wist dat het zwaar zou gaan worden had ik gruwelijk veel zin in. Heel veel zin. Het zou het fietsfeestje van het jaar moeten gaan worden.
In de krant stond recent nog een interview met me: "Verslaafd aan een klassieker".

Zeker............en na wat tegenslagen dit voorjaar keek ik er meer naar uit dan ooit tevoren. Al meer dan vijftig keer in de hel gefietst, maar het zou pas m'n vijfde grote editie worden.
Vijf! Daarmee zou ik beter doen dan Roger de Vlaeminck en Tom Boonen. Beide zijn immers op vier overwinningen blijven hangen. Tom krijgt nog kansen maar ik zou op 8 juni mijn vijfde gaan scoren.

Een droom? Ja want naast een gezin, drukke baan en nog wat tijdslurpers ben ik best trots als ik zo'n rit heb voltooid.
Vijf............een droom!

Het zal voorlopig een droom blijven want een onoplettende puber maakte gister aan al mijn ambities een einde.

Hij keek achterom waar z'n vriendje bleef en keerde ineens zonder weer voor zich te kijken. Ik was op een paar meter en was kansloos.
Ik kwam vol in het midden van z'n fiets en ging over de kop en landen op m'n schouder en kop.
Kronkelend van de pijn lag ik op de grond en de pubers waren volledig in paniek.
Aan de ene kant kon ik hem wel vermoorden, maar aan de andere kant had ik met hem te doen. Het joch was zich werkelijk doodgeschrokken.

Hulp had ik niet aan ze, maar vlak voor de crash passeerde er twee jonge vrouwen op de racefiets die te hulp schoten.
De dame die me als eerste hielp vertelde dat ze dokter is. Ze was ook nog adembenemend mooi. Het zit ook wel eens mee.

Na een eerste check mocht ik rechtop komen, maar voelde direct dat m'n sleutelbeen gebroken was en kon m'n tranen niet meer houden.
Pijn van een vleeswond, breuk, kneuzing zijn prima te hanteren. Ik ben immers een wielrenner en geen voetballer.
Alleen de pijn dat ik me realiseerde dat er een streep door Parijs-Roubaix ging was ondraagelijk.

Even heb ik op het punt gestaan om op de fiets te stappen en naar huis te rijden. Het incident gebeurde in Gouda op de dijk bij de begraafplaats.
Twintig minuten fietsen en de twee dames waren op weg van Utrecht naar Delft en zouden mee kunnen fietsen.
Ik realiseerde dat ik met beide handen niet kon remmen en dit leek me niet de dag om nog meer gevaar te introduceren.

De beide dames waren super behulpzaam. Daarnaast waren het echt een paar leuke meiden.
Al lig ik dood te gaan zal ik altijd grappen blijven maken en kon niet laten om te zeggen: "Wat zijn jullie een schatjes zeg, als ik half zo oud was en niet zo gelukkig getrouwd zou ik het best lastig vinden wie van jullie ik als eerste uit zou vragen".

De meiden zorgde voor een sfeer dat de eerste schrik snel zakte. DANK! SUPER!

Ik had m'n vrouw gebeld en ze kwam me ophalen, maar het ging gelijk door naar het Groene Hart Ziekenhuis.
Onderzoek, foto's, onderzoek.

Het was inderdaad een gebroken sleutelbeen, gebroken rib, rechter kant helemaal beurs, linker pols gekneusd en schaafwonden op diverse plekken. In m'n gezicht de meest nare schaafplek.
Even twijfelde de arts om te opereren maar ik werd uiteindelijk met een mitella en zware pijnstillers naar huis gestuurd.

Op bed gaan liggen is een ramp, slapen een drama.
Natuurlijk is het leuk al je onder de douche door je lief wordt ingezeept, maar niet als je haar vervolgens niet even lekker beet kan pakken.
Een tablet vasthouden is al te zwaar en kan niet bukken of wat dan ook. Aan en uitkleden moet ook door de "zuster" gebeuren. Normaal zijn dat leuke spelletjes maar nu even niet.

Toen ik gister met flink wat pillen probeerde te slapen lukte dat pas na een flink potje janken.

De vijfde Parijs-Roubaix zal nog even een droom blijven.

Hoe goed ieder voor me ook is voorlopig ben ik ontroostbaar. Verslaafd aan een klassieker.................het klonk toch zo mooi.

Espoirs: 1 juni 2014

Parijs-Roubaix voor de profs lijkt al weer een eeuwigheid terug. Toch gaat het de komende maand nog even serieus druk worden op het parcours richting Roubaix.

Op 8 juni mogen de wielertoeristen hun kunsten vertonen en een week eerder zijn de espoirs (U23) aan de beurt. Een prachtige koers van een zeer hoog niveau. Gelukkig na een jaar van afwezigheid weer op de kalender.
De heren mogen zich opmaken voor 180 zware kilometers met 17 zware kasseistroken.
Om 12 uur wordt in Péronne het startschot gegeven en rond half vijf wordt de winnaar verwacht. Uiteraard op de legendarische wielerbaan in Roubaix.
Wil je live gaan kijken dan is naast de wielerbaan vooral de strook van Carrefour de L'Arbre een dikke aanrader.

Nederland komt uit met een nationale ploeg maar ook de development teams van Rabo en Giant zijn van de partij.

De organisator heeft naast bovenstaande poster ook een erg fraaie clip gemaakt:

Paris-Roubaix Cyclotourise 2014

Zondag 8 juni 2014 komt rapper en rapper dichterbij. Parijs-Roubaix voor wielertoeristen. Wij (ik ben er ook een) mogen een dagje doen of we Niki, Tom, Fabian, Roger of Eddy zijn.
Even voelen hoe dat is. Een dagje beleven wat het is om dat velodroom te halen. Ruim 200 kilometer trotseren. Eigenlijk maar 55 kilometer, want daar liggen de uitdagingen.
Deze editie voor wielertoeristen is in kilometers iets korter dan de prof editie. De saaie aanloop begint iets later. Om te zorgen dat je toch goed naar de kloten gaat zijn er vlak voor de finale een aantal extra kasseien ingelast. Gewoon als aardigheidje............

Helaas is deze rit maar één keer in de twee jaar. Aan de andere kant bij lange na niet zo'n massaal evenement als Ronde van Vlaanderen en Amstel Gold Race.
In 2012 stonden er 2222 deelnemers aan de start voor twee afstanden. Een dergelijk aantal maakt het net leuk. Je ziet genoeg andere fietsers, maar je hebt over het algemeen ruim baan om over de stenen te ploeteren.

Voor mij persoonlijk gaat het een dag met een sterretje worden. Blessure met duiken opgelopen gaat wel een stuk beter, maar is nog pijnlijk en gister pas op de fiets voor slechts een uurtje. Conditie heeft een zware tik gehad maar ik ga het gewoon doen!
Dus jullie zien mij op 8 juni aan de start. Zo vroeg mogelijk om maximaal ruimte te hebben.
Ik stap liever op 30 kilometer voor Roubaix af dan dat ik niet start...............

Ik hoop veel van de lezers en volgers van deze blog op die dag te ontmoeten. Was in 2012 ook een leuke ervaring. Schiet me gerust aan!
Herkenbaar aan blauwe retro Gios en onze volgwagen geeft graag assistentie aan lezers van deze blog.

Een kleine 900 deelnemers hebben zich inmiddels ingeschreven, waaronder een groot aantal bekende gezichten.
Ze komen weer uit alle hoeken van de wereld: Duitsland, Engeland, Belgie, Frankrijk, Italie, Spanje, Denemarken, Nederland, Oostenrijk, Australie, Finland, Verenigde Staten, Ierland, Nieuw Zeeland, Slovenie, Zweden en Zwitserland.
Indrukwekkend lijkt me!
De sfeer blijf ik van dit event ook ongekend goed vinden. De verbondenheid om samen door "De Hel" te trekken zorgt toch voor een bepaalde sfeer.
Daarnaast is Velo Club Roubaix een uitstekende gastheer. Kan je jaloers op zijn! Ook andere events bij hun gedaan en is altijd helemaal ok!
Je krijgt nergens zo'n waar voor je geld en snap niet hoe ze het er van doen.

Ondanks de professionele organisatie zijn er ook nog wat kneuterige zaken. Wat te denken van de offciele poster. Een knustelwerkje wat m'n dochter maakte toen ze op de lagere school zat.
Toch zijn het dit soort dingen die het juist zo mooi maakt. Heerlijk toch?
Geen 10.000 Euro uitgeven aan een reclamebureau. De waanzin van grote fietsevents. Soms vraag ik me wel eens af of ze nog wel begrijpen wat een wielertoerist wil?
Bij die commerciële organisaties wordt je van alles opgedrongen waar de meeste fietsers niet op zitten te wachten.
Want wat wil je nu als wielertoerist?
- uitdagend parcours
- liefst met wielerhistorie
- duidelijke pijlen
- assistentie bij pech
- bevoorrading
- na afloop douchen
- vriendelijke staf
- fair inschrijfgeld

Bij VCR leveren ze het allemaal! Als je vindt dat je een goede wielertoerist bent moet je dit een keer gedaan hebben. Een beetje wielertoerist heeft Luik-Bastenaken-Luik, Mont Ventoux, Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Alpe d'Huez, Sellaronda op z'n palmares.
Maar echt glimmen gaat dat lijstje toch als je er een doortocht van "De Hel" aan toe kan voegen.

Vooraf inschrijven kan nog tot 11 mei as en op de dag van de tocht zelf. Ook op de zaterdagmiddag voor de toch is er gelegenheid om in te schrijven.

Ik zie jullie graag op zondag 8 juni 2014.

Meer info: website Velo Club Roubaix

Superklassieker

Morgen is in Oudenaarde deze leuke combirit. Al een paar jaar een groot succes en ik blijf het een briljant idee vinden om een dergelijke tocht op een feestdag te houden.
Dit soort dagen glippen anders door je vingers door het doen van doorgaans: NIKS.....

Zelf ben ik er door een blessure helaas niet bij. Was met een collega met de prominenten mee gefietst en was zeker flink foto's gaan maken op Carrefour de L'Arbre.
Van de oude helden en een dergelijke serie graag geplaatst op deze blog.

Wie als wielertoerist geen zin heeft in een volledige Ronde van Vlaanderen en/of Parijs-Roubaix krijgt morgen de kans aan beide te proeven.
Er zijn een groot aantal afstanden waarbij de 125 en 140 kilometer de meest aantrekkelijke lijken.
Geen afstanden waar een getrainde wielertoerist schrik van hoeft te hebben en ook geen afstanden dat je belachelijk vroeg moet starten en of laat thuis komt.

Bedenk wel dat dit een evenement is wat druk bezocht wordt en laat op zo'n dag zaken als gemiddelde voor wat het is. Geniet van het feit dat je op het parcours rijdt van twee grote monumenten uit de wielersport.
Dat er nog een aantal oude helden meedoen maakt het natuurlijk alleen maar specialer.
Ook moet je rekening houden dat op Koppenberg en Paterberg er collega fietsers voor je van de fiets moeten. Accepteer dat en loop je zelf ook gewoon even een stukje. Beter dan met geweld, getier willens en wetens zo'n helling op te rijden. Het is een feestdag immers!
Voor ieder die wel gaat: succes en veel plezier!

Meer info op: www.superklassieker.be

Foto: In totaal zijn er dit jaar 8 afstanden dus opletten bij de splitsingen!

Voorjaar zit erop

Het voorjaar zit erop. Met een klein beetje gemeen lachje moet ik toch constateren dat van alle (semi) klassiekers Parijs-Roubaix verreweg het beste kijkspektakel was.
Dit met dank aan Wiggins, Sagan, Boonen, Cancellara, Vanmarcke, Stybar, etc, etc.

Maar niet alleen Parijs-Roubaix was de moeite van het kijken waard. Strade Bianche, Ronde van Vlaanderen, Dwars door Vlaanderen behoorde tot de betere kijkmomenten.

Het klim drieluik van de afgelopen week was echter drama:

Amstel Gold Race: 2 kilometer spanning
Waalse Pijl: 1 kilometer spanning
Luik-Bastenaken-Luik: 8 kilometer!

Met 80 man begonnen ze vanmiddag (LBL) aan de één na laatste klim. 80! Voor iets wat door sommige als de zwaarste klassieker wordt gepresenteerd.
Sowieso wil ik met ieder die dat denkt wel een keer zowel Luik-Bastenaken-Luik en Parijs-Roubaix rijden. Eerste weekend eerst Luik en op zondag Roubaix (dus beide in 1 weekend) en het weekend daarop andersom.
Wel natuurlijk de volledige afstand met alle beklimmingen en kasseien! Ik weet de weg wel..........

Voor menig fietsende analist is het Bos van Wallers echt een stuk zwaarder dan welke klim in Luik dan ook. Maar toch zijn die klimmetjes in totaal te zwaar. Op een andere manier zwaar.
Dat komt omdat de renners tegenwoordig geen (minder) EPO gebruiken.

In 1994 trok de Gewiss ploeg als een tornado door de Ardennen. Niet veel later fietste iedereen zo hard.
De Gewiss ploeg ging echt als een Ferrari wat ook de naam was van de betreffende ploegarts. Andere ploegen lieten zich niet op hun kop zitten. De top nivelleerde en parcoursbouwers gingen het zwaarder maken om die nivellering te bestrijden.

Met name Milaan-San Remo, Amstel Gold, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik zijn het slachtoffer geworden van deze idiote aanpak.

Inmiddels zijn de parcoursen zwaarder, maar de controles op EPO strenger. Daarnaast zijn de belangen (met name WT-punten) groter en deze combi (geen EPO, zwaarder parcours, punten) zorgt voor een verlammend effect. Met name in die koersen waar het parcours onnodig (quasi) zwaar is gemaakt.

Jammer. Heel jammer. Parijs-Roubaix ligt me het meest aan m'n hart, maar de andere vier top-monumenten vind ik ook prachtige koersen.
Ook klassiekers uit de tweede rij zoals de Amstel en de Waalse pijl draag ik een zeer warm hart toe.

Maar wie nu over de schouder terugkijkt naar het voorjaar, zal toch moeten toegeven dat er nu ECHT wat moet gebeuren!

Foto: Ik ben geen kasseien-nerd en ook de Ardennen hebben mijn aandacht. 

Hier zelf in actie op La Redoute waar vroeger de koers echt ontplofte. 

Doe de finish van LBL maar gewoon weer in het centrum van Luik. Was altijd spannend!

Niki Terpstra: 2014

Ik ben geen chauvinist maar zo'n schitterende overwinning van Terpstra kan ik toch wel enorm van genieten. Persoonlijk ben ik een groot voorstander van mondialisering van welke sport dan ook.
Ook ben ik voorstander dat alle toppers in een bepaalde sport zich in de grootste events van de betreffende sport zich laten zien.

Me dunkt dat ik dit keer op m'n wenken ben bediend. Kijk eens naar die top tien!

Zelf ben ik geen groot fan van Wiggins, maar ik maak nu toch een hele diepe buiging voor de opvallende Brit. Met een plaats in de top tien gaf hij zelf nog aan dat Roubaix mooier is dan de Tour. Ik zou Bradley adviseren er volgend jaar nog eens voor te gaan en wat zou het mooi zijn om weer eens een Tour winnaar op het podium in Roubaix te hebben.
Het zou een reclamestunt zijn TEGEN het doorgeslagen specialisme wat in mijn ogen de laatste jaren de wielersport teveel in haar greep heeft.

Maar kijk eens wie er verder staat in de top tien:
Sagan het wonderkind en die knaap mag dan miljoenen verdienen maar was niet flauw en legde er flink de pees op. In een zeer winderige editie ging hij moedig in de aanval en nadat hij werd teruggepakt wist hij zich in de kop van de koers te handhaven. Keurige zesde plek was zijn deel.

De eveneens nog jonge Degenkolb klopte de achtervolgers voor de tweede plaats en heeft in de paar jaar dat hij bij de profs rijdt toch ook al een paar keer een visitekaartje afgegeven. Schrijf hem maar op voor de komende jaren. John gaat ijzersterk over de stenen en met deze gast wil je niet op de wielerbaan belanden want dan ben je gezien.
De beste kasseispecialist op dit moment is verreweg Sep Vanmarcke. Voor Sep zou alleen de laatste honderd kilometer helemaal kassei moeten zijn. Sep was op de afspraak en met een vierde plaats zal hij zelf wat moeite hebben maar hij laat zien dat hij in dit soort koersen nooit verzaakt.
Wereldkampioen cyclocross was ook op de afspraak en bevestigde zijn sterk optreden van vorig jaar en deed met een vijfde plek zelfs 1 treedje beter.
Sebastian Langeveld is uit de top tien de kleinste naam maar in deze koers hoort hij gewoon van voren te zitten. Jammer dat deze frisse knaap zo vaak van ploeg is gewisseld. Een stabieler "thuis" had zeker al een beter palmares opgeleverd.
Datzelfde heb ik een beetje bij Geraint Thomas. Bezig aan een ijzersterk seizoen maar ook al veel ploegen achter de rug.
Verder staan in de top tien Cancellara en Boonen. Beide hadden de mogelijkheid voor diverse records maar het werd door de wind en de vroege finale een zeer zware dag. Dan blijken mannen als Fabian en Tom ook maar gewone mensen.

Als je een Tour winnaar, twee recordjagers, de wereldkampioen veldrijden, een aantal absolute kasseispecialisten en een multitalent achter je weet te laten ben ze zelf ook een kanjer.

Terpstra is zo'n kanjer. In een kleiner ploeg zou hij ongetwijfeld kopman zijn. Nu zal hij in eerste instantie Boonen moeten helpen en daarnaast wissel kopman. Het was juist diezelfde Boonen die met nog twee uur koers een shot hagel door de kraaienboom joeg.
Het is niet meer stilgevallen en we waren getuigen van het mooiste schouwspel van dit seizoen. De wind maakte het echter onmogelijk om een lange solo er uit te persen zoals Tom en Fabian in het verleden wel gedaan hebben. Het zou pure zelfmoord zijn en de moedige poging van Sagan liet zien dat het onbegonnen werk was.

Als je ziet wie er in de top tien staat dan ben je zelf ook een hele grote jongen als je die achter je weet te houden. Op Facebook kwam ik een serie foto's tegen van de eerste 30 renners aan het eind van Carrefour. Eigenlijk zat allen Terpstra daar nog fris. De rest waren allemaal stervende zwanen inclusief de topfavorieten.
Maar Terpstra was slim genoeg om nog even te wachten. Het stuk tussen de strook van Gruson en die van Hem is net te lang. Zeker als je daarna in de wind in je eentje over de kasseien van Hem moet.
Bij het afrijden van de kasseien van Hem ligt de weg even een beetje in de luwte en ieder likt zijn wonden van deze laatste strook. Erg goed gezien om precies daar te gaan.

Maar dan is het nog wel even bikkelen. In het centrum van Hem moet er nog even een zeer nijdig stuk vals plat worden genomen. Maar Niki heeft al meermaals laten zien een uitstekende solo in de benen te hebben. Dit jaar won hij voor de tweede keer Dwars door Vlaanderen met een imposante solo. Menig kenner was het er over eens dat maar een heel enkel renner in het peloton zo'n solo tot een goed einde kan brengen.
De overwinning in Dwars door Vlaanderen moet Terpstra ook het vertrouwen hebben gegeven dat hij alleen het velodroom kon betreden. Mooier moment is er niet voor een wielrenner: solo aankomen op het velodroom in Roubaix.
En dan over je rug kijken hoe de wereldtop (inclusief Tour winnaar en wereldkampioen veldrijden) om de troostprijzen mag sprinten.

Prachtige sport en van mijn mag de top 30 volgend jaar weer zo'n show gaan geven. Of het Niki dan weer gaat lukken? Zal niet meevallen maar ook op weg naar Roubaix wist ieder dat je deze knaap geen 100 meter moet geven.

Hulde!

Podium 2014
1. Niki Terpstra
2. John Degenkolb
3. Fabian Cancellara

Ook voor de familie Terpstra was het een erg spannende middag getuigen deze bijdrage van Mike Terpstra op YouTube:

Roubaix ontwaakt

Heerlijk filmpje met idem muziek hoe Roubaix wakker wordt en de zondag langzaam naar een kookpunt voert. Must seen voor liefhebbers van romantiek, zwart wit en leuke achtergrond verhalen van koers.

Seps dream

Sep droomt van een overwinning in Roubaix. Leuk filmpje van cyclingnewstv.

De laatste nieuwtjes

Nog één nachtje slapen en dan is het zover. Het Woeste Wilde Web barst bijna uit haar voegen van de voorbeschouwingen en achtergrondartikelen. Voor wie geen zin heeft dat allemaal af te zoeken heb ik gewoon eens een paar aardige artikelen verzameld.
Gaat er niet om of ik het overal mee eens ben maar ik denk dat het een leuke diversiteit aan artiekelen is en leuke leesvoer voor de zaterdagmiddag.

Deelnemerslijst 2014 (website ASO-TdF)
Erelijst (Parijs-Roubaix Blog)
Hoe ging het vorig jaar. Editie 2013 voor de TV (Parijs-Roubaix Blog)
Wiggins doel gemaakt van Parijs-Roubaix (Nieuwsblad)
Boom: met beperkingen (radiofragment NOS)
Tom Boonen nog nooit lek (Nieuwsblad)
Terpstra gemotiveerd (AD)
17 landgenoten aan de start (AD)
Boy van Poppel valt in (NOS)
Bekijk de dubbels (video's op Sporza)
Alcoholverbod op Carrefour (De Standaard)
Vijf miljoen kasseien 1 favoriet (NOS)
Cancellara: geschiedenis schrijven (Volkskrant)
Degenkolb droomt (Wielerflits)
Terpstra dolt met foto's op Twitter (HLN)
Maaskant kopman bij UHC (HLN)
Grootste gratis spektakel (GVA)

Tip voor wie een beetje Italiaans beheerst:
La storia della gara per duri come le pietre (Gazzetta dello Sport)

Foto: Welke naam wordt er morgen in de douches toegevoegd?

Zondag voor de TV

Live koers kijken is natuurlijk het mooiste maar miljoenen wielerfans zullen zondag toch voor de buis gaan zitten. Met een beetje mazzel op het puntje van de stoel.

Uitzendingen zondag 13 april 2014 van de belangrijkste zenders welke in Nederland en Vlaanderen te ontvangen zijn:

Nederland 1 10:15 - Uiteraard wordt in Studio Sport gestart met de marathon van Rotterdam en aansluitend zal de live uitzending van Parijs-Roubaix beginnen.

Canvas 12:50 - Live verslag

Eurosport 13:15 - Live verslag

Eurosport 23:00 - Samenvatting

Voor wie zich niet in Nederland of België verblijft is www.steephill.tv een erg handige site. Tientallen links naar livefeeds. Afhankelijk waar je je bevindt zal de ene link wat beter dan de andere werken. Gewoon een paar proberen.

Foto: Voor veel TV-kijkers zal de passage door Het Bos van Wallers een belangrijk hoogtepunt zijn.

Verslaafd aan een klassieker

In het AD van vandaag aandacht voor deze blog en deze mooie klassieker.

Reine des Classiques

Wat een heerlijke trailer.............

Steen in de Kikkerpoel

Liefhebbers van Parijs-Roubaix zullen de hele zaterdag druk zijn met de voorbeschouwingen in de krant. Op de koersdag zelf zal er alleen aandacht zijn voor live-feeds op internet en natuurlijk de TV voor de laatste 120 kilometer.
Toch kan Parijs-Roubaix een heerlijk familiefeest worden. Volg gewoon de tips op van "De Steen in de Kikkerpoel.

Kijk eens op de blog van De Steen in de Kikkerpoel want deze jongens hebben niet alleen verstand van koers maar ook van zelfspot. Heerlijk om te zien!

Presentatie parcours

Afgelopen maandag heeft de ASO het parcours aan de pers gepresenteerd. Uiteraard was er ook ruime aandacht voor de komende Tour waar (gelukkig) de etappe van 9 juli een aantal kasseistroken van Parijs-Roubaix zal aandoen.
Aan het woord zien we natuurlijk JF Pescheux (koersdirecteur) en Christian Prudomme (directeur TdF)

Stroken 2014

Totaal 28 stroken met iets meer dan 50 kilometer kasseien krijgen de renners zondag onder de wielen. We tellen terug van 28 naar 1.

28 Troisvilles - Pave Jean Stablinski (km 97.5 – 2,200 m) ***
27 Viesly (km 104 – 1800 m) ***
26 Quiévy (km 106.5 – 3700 m) ****
25 Saint-Python (km 111 – 1500 m) **
24 Solesmes (km 119.5 - 800 m) **
23 Saulzoir (km 126 - 1200 m) **
22 Verchain-Maugré (km 130.5 - 1600 m) ***
21 Quérénaing - Famars (km 135 - 1200 m) **
20 Monchaux-sur-Ecaillon (km 140.5 – 1600 m) ***
19 Haveluy - Pave Hinault (km 153 - 2500 m) ****
18 Trouée d'Arenberg (km 161.5 – 2400 m) *****
17 Wallers - Hélesmes, "Pont Gibus" (km 167.5 – 1600 m) ***
16 Hornaing (km 174.5 - 3700 m) ****
15 Warlaing - Brillon (km 182 – 2400 m) ***
14 Tilloy - Sars-et-Rosières (km 185 - 2400 m) ****
13 Beuvry-la-Forêt - Orchies Pave Madiot (km 191.5 – 1400m) ***
12 Orchies (km 196.5 - 1700 m) ***
11 Auchy-lez-Orchies - Bersée (km 202.5 - 2700 m) ****
10 Mons-en-Pévèle (km 208 – 3000 m) *****
9 Mérignies - Avelin (km 214 – 700 m) **
8 Pont-Thibaut (km 217.5 – 1400 m) ***
7 Templeuve - Moulin de Vertain (km 223.5 – 500 m) **
6a Cysoing - Bourghelles Pave Ducloss Lassalle (km 230 – 1300 m) ****
6b Bourghelles - Wannehain (km 232.5 – 1100 m) ***
5 Camphin-en-Pévèle (km 237 – 1800 m) ****
4 Le Carrefour de l'Arbre (km 240 – 2100 m) *****
3 Gruson (km 242 – 1100 m) **
2 Hem (km 249 – 1400 m) **
1 Espace Charles Crupelandt (km 256 – 300 m) *

Vier maal Roger!

Toen Roger de Vlaeminck in 1977 als winnaar over de streep ging was dat een absoluut record. Vooral in die jaren erg knap want er waren veel meer kandidaat winnaars dan tegenwoordig.
Tom Boonen is vorig jaar met z'n overwinning op gelijke hoogte gekomen met Roger. Dat legt een grote druk op Tom om zondag naar een absoluut record te rijden. Maar er zijn kapers op de kust want Cancellara kan de teller ook op vier zetten en met z'n overwinning afgelopen zondag in Vlaanderen is hij ook nog eens topfavoriet.

Om in de juiste sfeer te komen nog even de magistrale overwinning van Roger in 1977:

Geen Kasseien Vreten

Voor mij dit jaar geen kasseien in aanloop naar de mooiste koer van het jaar. Al jaren ga op op donderdag of vrijdag een stuk van het parcours rijden om foto's van de trainende profs te maken. Ook al een aantal jaar op de zaterdag voor de koers zelf deelgenomen aan de Toertocht Kasseien Vreten.
Afgelopen jaar zelfs de vrijdag en de zaterdag gedaan wat goed was voor totaal meer kasseien dan er in de koers zitten.

Het zal niet voor dit jaar zijn want een geblesseerde enkel zorgt ervoor dat ik dit keer zelf geen kassei beleving zal ondergaan. Afgelopen zaterdag ben ik op Bonaire met duiken zwaar onderuit gegaan bij het te water gaan van de laatste duik.
M'n enkel schoot in een gat op precies hetzelfde moment dat ik door een zeer hoge golf werd geraakt. Gelukkig niet gebroken want dat had evengoed ook het geval kunnen zijn. Een jammerlijk slot van een geweldige week duiken. Foto's en verslagen kan je vinden op m'n duikblog.

Dit jaar dus geen foto's van trainende profs want ook met de auto naar Noord Frankrijk is even geen optie. Gewoon rust dus en de volledige Parijs-Roubaix beleving dit jaar zal ik moeten hebben van de media (TV, kranten, internet).

Evengoed zal ik de komende dagen nog een aantal artikelen plaatsen om maximaal warm te lopen voor de volgende editie van de mooiste koers van het jaar.

Voor een simpele wielertoerist als ik is het jammer als er niet gefietst kan worden maar ook niet meer dat dat.
Voor een prof die van Parijs-Roubaix een van z'n hoofddoelen heeft gemaakt is het natuurlijk een klein drama als je niet in Compiegne aan de start kan verschijnen.

Van een aantal renners is al bekend dat ze niet zullen starten en er zijn een aantal twijfel gevallen.

Martin Elminger brak zondag tijdens De Ronde een botje in z'n hand en zal niet van de partij zijn. Elminger is voor IAM een belangrijke kracht in dit soort koersen en kan mee tot de finale echt begint.
Deelname van Vansummeren is onduidelijk. Johan ontroerde een paar jaar geleden nog de hele wereld met een huwelijksaanzoek wat volgde op z'n fraaie zege in Roubaix. Afgelopen zondag zal voor Johan wat slechter te verteren zijn toen hij ongelukkig in botsing kwam met een bejaarde dame. Los van de fysieke klap zal het na dit tragisch incident ook een stevige mentale klus zijn om weer op de fiets op en top te zijn. Natuurlijk hopen we allemaal Johan zondag op de stenen te zien!
Devolder ging zondag in De Ronde zwaar onderuit en doet vandaag een test hoe het verder gaat deze week. De altijd hard werkende Stijn zien we natuurlijk liever wel dan niet in de koers.
Matti Breschel ook slachtoffer van de velen valpartijen van afgelopen zondag geeft definitief aan niet deel te nemen aan Parijs-Roubaix dit jaar. Voor Matti wordt het toch een lastig verhaal want een dergelijk talent had op zijn leeftijd (dit jaar wordt hij 30) toch een ander palmares moeten kunnen laten zien.
Andre Greipel was misschien niet de grootste kandidaat maar bij een bepaald koersverloop zou hij met zijn sprint een gevaarlijke klant kunnen zijn. Hij zal er niet bij zijn net als z'n Lotto ploeggenoot Jürgen Roelandts. Juist met de combi van die twee had de ploegleiding van Lotto een stel mooie troefkaarten.
Ian Stannard maakte in Gent-Wevelgem een zware val en zal helaas ook niet van de partij zijn. Voor het Sky team gaat een belangrijke pion verloren.
Definitie deelnemerslijst wordt niet eerder dan vrijdag verwacht want ook de Grote Scheldeprijs die morgen wordt gehouden zal nog wel wat slachtoffers gaan eisen.

Foto: Verkenning 2013 waar de jongens van Europcar niet alleen tegen de kasseien

 maar ook tegen de koude wind aan het knokken zijn.

Cancellara topfavoriet

Met z'n schitterende overwinning in Vlaanderens Mooiste is Cancellara gelijk de topfavoriet voor aanstaande zondag. Hoewel het niet z'n makkelijkste overwinning in de Ronde van Vlaanderen was liet hij vooral op de Kwaremont zien dat hijh straks op de zware stroken op weg naar Roubaix het zijn tegenstanders weer erg zwaar gaat maken.
Na zijn sprint vorig jaar op de wielerbaan, de verschillende sprints in Milaan-San Remo en die van gister hoeft hij ook niet veel renners te vrezen na een zware koers. Een Kristoff is waarschijnlijk een van de weinig waar Fabian beter niet mee naar de wielerbaan kan rijden.
Want ook Kristoff is in mijn ogen een grote kanshebber om zondag de kassei de lucht in te steken.
Voor vele was de overwinning van Alexander Kristoff in Milaan-San Remo een verrassing maar wie het rijtje uitslagen in de 3 eerste topkoersen ziet weet wel beter.

Voor mij is Cancellara echter de topfavoriet voor Kristoff, Vanmarcke en Gaudin. De laatste was in de E3-prijs al z'n fiets voor Parijs-Roubaix aan het testen. Niemand viel het op dat hij met zo'n bijzondere fiets aan het koersen was maar deze knaap voelt dat het podium haalbaar is.
Bij Quick-Step schat ik de kansen van drie man even hoog en Chavanel is nu los van Quick-Step wat zowel een voor als een nadeel zal zijn. Avermaet en Langeveld hebben zondag laten zien beide goed te zijn maar zullen het meer van de omstandigheden dan van de groet motor moeten hebben.
Een Stijn Vandebergh kan op de Knaven-manier de overwinning kapen en Leukemans heeft in z'n nieuwe ploeg voldoende motivatie om op een dergelijke dag boven zichzelf uit te groeien.

Misschien pas ik het lijstje nog aan maar hier een eerste versie:
***** Cancellara
**** Kristoff, Gaudin, Vanmarkce
*** Terpstra, Boonen, Stybar, Chavanel
** Avermaet, Langeveld
* Vandebergh, Leukemans

Om warm te lopen voor zondag nog even kijken hoe het vorig jaar er aan toeging. Ruim drie uur kijkplezier met een bloedstollend sprintje op de wielerbaan.

Terpstra kandidaat #1

Met z'n overwinning vandaag in Dwars door Vlaanderen is Terpstra gelijk kandidaat voor de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. In een indrukwekkende rush trok hij op de Paterberg van het achtervolgende peloton naar de kopgroep en er direct overheen.
Hij kreeg de voorsprong niet cadeau maar bleef zelf druk uitvoeren en uiteindelijk gaven de achtervolgers zich gewonnen. Dat waren niet de minste wat de overwinning nog een stuk extra glans geeft.
Paar jaar geleden heb ik Niki eens een praatje staan maken en het is een heerlijke opgeruimde gast die als geen ander weet wat z'n rol is. Natuurlijk moet hij een Boonen aan de overwinning helpen als de situatie er naar is. Aan de andere kant is Terpstra een wisselspeler die je geen 10 seconden moet geven.
Op 9 km voor de finish kreeg ik zelfs kippenvel en schoof ik naar het puntje van m'n stoel!
Ieder die wel eens op een dergelijk parcours met een beetje wind heeft gefietst kan een heel klein beetje invoelen welke prestatie dit is.
Op de Kwaremont konden we trouwens al goed zien dat Terpstra fris was, sterk was en goed zat op te letten.

Overigens was Dwars door Vlaanderen sowieso een prachtige koers om te zien. Fantastisch optreden van de gehele Quick Step ploeg, maar ook Topsport Vlaanderen liet zich (weer) van de goede kant zien.
Ook Trek met de jonge Stuyven en een sterke Devolder bliezen een mooie partij mee.
Extra opmerkelijk was het optreden van Valverde. Heerlijk om een dergelijke renner eens "bij ons" aan het werk te zien. Grote klasse dat hij deze handschoen oppakt en wat mij betreft smaakt het naar meer. Valverde kandidaat voor Ronde van Vlaanderen? Ik zou het wel weten als ik wat te vertellen had in die ploeg.

Toch gaat de meeste eer naar Nike en wat mij betreft staat hij op het lijstje kandidaten voor Parijs-Roubaix.

Foto: Tijdens de training voor de Tour proloog in Rotterdam.

Goede voorbereiding is het halve werk

Deze cartoon circuleerde afgelopen dagen op Facebook en hoort zeker thuis op deze blog. Overigens de rollenbank is echt minder gek dan we denken. In het museum van het Centrum Ronde van Vlaanderen staat een kasseienrollenbank waar je als bezoekers ook een gokje mag wagen.
ww
ww
Leuke cartoon en de kasseikoersen zitten er nu aan te komen. Liefhebbers die vanmiddag tijd hebben kruipen natuurlijk voor de buis bij Dwars door Vlaanderen en tot Parijs-Roubaix is het bal als het om kasseien gaat.

26 maart Dwars door Vlaanderen
28 maart E3 prijs
30 maart Gent Wevelgem
1-3 april Driedaagse De Panne-Koksijde
6 april Ronde van Vlaanderen
9 april Grote Scheldeprijs
13 april Parijs-Roubaix

Goed voor vele spannende uren voor de TV! Laat de koers maar komen! Met bovenstaande cartoon en een wat gemene glimlach, want heel wat renners gaan het de komende twee weken erg moeilijk krijgen.................

Rouge Roubaix 2014

Opmerkelijk evenement wat al jaren in de USA wordt gehouden. Het parcours heeft meer weg van Strade Bianche dan van Parijs-Roubaix. Toch heeft de naam Roubaix een enorme uitstraling en dat zal een belangrijke reden geweest zijn voor de naamgeving van deze cyclo.
Voor veel Amerikaanse coureurs en wielertoeristen is her deelnemen aan Parijs-Roubaix om veel redenen al een brug te ver.
Je moet of een heel erg goede coureur zijn om aan de koers deel te nemen of een wielertoerist met een hele dikke beurs.
Veel Amerikanen hebben immers maar een paar dagen vakantie en even een weekje naar Europa om aan een cyclo of toertocht te rijden is weinig gegeven. Op dit moment heeft er ook pas 1 Amerikaan zich ingeschreven voor de toerversie van Parijs-Roubaix welke in juni wordt verreden.
Niet gek dat in Amerika (maar ook in Australie) een aantal alternatieven worden georganiseerd. Begin deze maand was het weer zover. 106 mijlen onder harde omstandigheden. Slechte wegen en flink hoogtemeters.

Als het budget het nog eens toelaat staat deze rit zeker nog op m'n verlanglijstje. Wie volgend jaar al een kansje wilt wagen kan terecht op:www.rougeroubaix.com

Mooi te combineren met een bezoek aan New Orleans..............

Sur le haut du pavé

Maxime Boilon maakt prachtige sportdocumantaires. Vaak van bestaand materiaal en om dit op een krachtige wijze aan elkaar knoppen vult hij dit op met zelfgemaakte overbruggingen. Van Parijs-Roubaix heeft Boilon een aantal jaar geleden beklijvende sportdocu gemaakt van 52 minuten lang.
Wel sterk door een Franse bril en vooral gericht op Franse ex winnaars. Toch meer dan dik de moeite waard om een regenachtig middag dragelijk te maken.
Tegen betaling is een download beschikbaar en ook is de docu op DVD beschikbaar. Wie genoegen neemt met de kwaliteit van YouTube kan daar nu terecht:

Sur le haut du pavé kan je vinden bij filmsdocumentaires.com

Poster 2014

De poster voor 2014 is qou stijl en opzet hetzelfde als de afgelopen jaren. Als je langs het parcours tijdens de koers gaat kijken is dit natuurlijk een leuk souvenir. Zorg wel dat je aan de betreffende kroegbaas het direct bij binnenkomst vraagt want er zijn doorgaans meer kapers op de kust.

Nooit gewonnen

Van sommige renners verwachte je dat ze een keer toeslaan in "De Hel" en op de een of andere manier wil het niet lukken.
De lijst is verre van compleet maar toch eens een aantal opvallende namen:

Edouard Wattelier was er in de beginjaren van de koers een aantal keren zeer dicht bij. Een vijfde plaats, tweemaal vierde, een keer derde en een keer tweede. Voor toen een zeer indrukwekkend rijtje uitslagen. Een echte overwinning zat er helaas niet in.

Raymond Poulidor had natuurlijk z'n bijnaam al tegen. Met de "eeuwige tweede" wilde het ook in Roubaix niet lukken. Zes keer bij de eerste tien en elf keer bij de eerste vijfentwintig! Dan kan je echt wel een stukje op de stenen trappen.

Jacques Anquetil heeft qua klassiekers een vrij magere erelijst en wilde wat graag de Noord Franse koers op z'n naam zetten. In al z'n pogingen kwam hij niet verder dan een 8e plaats.

Freddy Maertens heeft maar een paar keer deelgenomen aan Parijs-Roubaix maar kwam wel met uitstekende rapportcijfers terug: 5e, 7e, 6e, 3e en 4e. Me dunkt! Maar geen overwinning zelfs niet na een contractuele en schriftelijke combine met De Vlaeminck.

Adrie van der Poel mag je met z'n cross ervaring hier ook verwachten. Maar liefst dertien keer staat van der Poel in de uitslag, maar zelfs een podiumplaats zat er voor dit gedreven trainingsbeest niet in.

Tristan Hoffman had iedereen het gegund. Altijd sterk en alert in het Franse Noorden. In 2004 in zijn laatste deelname een prachtige tweede plek.
In 2005 gingen z'n kansen verloren door een zware val in het begin van het seizoen. Deze val zorgde voor een versnelde wissel van de racefiets naar de ploegleidersauto.

Renners die dit jaar nog actief zijn en eigenlijk een keer "moeten scoren" zijn natuurlijk Hushovd, Pozzato, Boom en Leukemans.

Foto: Tristan Hoffman in z'n nieuwe rol tijdens
de verkenning van het parcours in 2011.

Orchies

1700 meter - 3 sterren

Deze strook heeft een L vorm en bestaat uit twee delen namelijk chemin des Prières (1000m) en de chemin des Abattoirs (700m).
Vooral het tweede deel heeft natuurlijk een prachtige naam. Dit deel werd in 1977 al een keer in tegenovergestelde richting gereden.
De huidige combi van deze twee stroken wordt gebruikt sinds 1980.
Het eerste deel na het verlaten van Orchies ligt er niet heel slecht bij, maar de landbouwwerktuigen zorgen dat hier bijna het hele jaar door klei op de weg ligt.
Na ongeveer een kilometer heb je een onhandige slinger gelijk gevolgd door een bocht naar links. Als je weet hoe het zit geen lastige passage maar ik heb er daar al in de kant zien gaan.

Als wielertoerist kan je in deze bocht even de tijd nemen van de gevel van Cafe de la Villette. Op de gevel een geschilderde wielrenner en een pijl welke kant op om in Roubaix uit te komen.
Vanaf de bocht loopt de strook iets op en de kasseien liggen hier een stuk rommeliger.

Over de hele strook zitten wel wat diepere kuilen en om stootlek te voorkomen moet je hier optimaal geconcentreerd blijven.

Het is vooral de opeenvolging van dit soort stroken die voor het sloopwerk zorgen en hier al volle bak gaan rijden is echt alleen voor de allersterkste voorbehouden.
Van hier is het immers nog 60 kilometer tot de wielerbaan en er wachten nog vele, vele stroken.......

Kasseistroken Parijs Roubaix weergeven op een grotere kaart

Wildcards 2014

Afgelopen week zijn de wildcards voor de voorjaarsklassiekers vastgesteld. Per klassieker kunnen hier verschillen tussen zitten. Zeven ploegen hebben een wildcard voor Parijs-Roubaix gekregen:

IAM Cycling
Cofidis
Topsport Vlaanderen
Wanty-Groupe Gobert
UnitedHealthcare
Bretange Séché
NetApp-Endura

Goed nieuws voor Sylvain Chavanel (IAM) want zo'n renner wil je niet missen in een koers als Parijs-Roubaix. Na jaren toch wat gevangen te hebben gezeten bij Boonen & Co zullen velen benieuwd zijn welke mogelijkheden hij heeft als hij 100% vrij mag koersen.
Maar ook z'n verse ploegmaat Heinrich Haussler kan een eind komen op de stenen. Chavanel voor de ontsnappingen en Haussler achter de hand als het op een sprintje aan gaat komen.
Met renners als Gustav Larsson en Sébastien Hinault heeft AIM ook nog eens een aantal helpers die tot heel ver in de finale mee kunnen komen.
Cofidis hoort als Franse ploeg aan de start te komen maar of die een blok kunnen vormen in "De Hel" is maar de vraag en de ploeg is wellicht meer vormgegeven voor het klimwerk later dit jaar.
Topsport Vlaanderen heeft met het Belgsiche openingsweekend. Zowel in Omloop Het Nieuwsblad Elite las in Kuurne-Brussel-Kuurne deed de ploeg gedurfd en volwaardig mee in de top van de wedstrijd.
Met een Walter Planckaert als zeer ervaren ploegleider gaat deze ploeg ook zeker van zich laten horen op weg naar Roubaix.

Met Björn Leukemans heeft Wanty-Groupe Gobert een belangrijk troef in de hand. Wie gunt het Leukemans nu niet om eens bij een topkoers op de hoogste tree te staan.
Unitedhealthcare komt met onze landgenoot Martijn Maaskant aan de start. Maaskant is toch een beetje een eeuwige belofte geworden als het om Parijs-Roubaix gaat. In 2008 bonste hij met een vierde plek in Roubaix stevig op de poort maar heeft deze prestatie niet weten voort te zetten. On 2011 zeer zwaar gevallen en hopelijk heeft Maaskant in het tweede deel van z'n carrière want minder pech en kan hij z'n prestatie van 2008 om gaan zetten in een plekje op het podium. Natuurlijk van harte gegund maar er zijn veel kapers op de kust.

Die hoeven we wellicht niet gelijk uit de hoek van Bretange Séché te verwachten. Met deze ploeg al een paar keer op de training op de dagen voor de koers meegereden. Deze jongens (doorgaans vrij jonge gasten) koersen op de trainingsdag. Of hun leven er vanaf hangt knallen ze door de training heen.
Schrijf ze op voor een lange vlucht maar boven de 200 gaan deze jongens het toch moeilijk krijgen maar ik laat me graag verrassen.

De zevende wildcard gaat naat NetApp. Een ploeg die altijd met veel enthousiasme en beroepsernst een koers als Parijs-Roubaix aanpakt. Toch is de ploeg zich meer op het klimmen en klassementen aan het richten. Maar ook in deze ploeg zitten jongens die op de stenen een lange vlucht kunnen dragen.

Het mooie van ploegen die met een wildcard aan de start komen is toch de bewijsdrang. Toch zal het niet meevallen voor dit soort ploegen want ze moeten het opnemen tegen 18 pro-tour ploegen van formaat:

Ag2r La Mondiale
Argos
Astana
Belkin Pro Cycling
BMC Racing
Europcar
FDJ.fr Lapierre
Garmin – Sharp
Katusha Canyon
Orica – Greenedge
Lampre – Merida
Cannondale
Lotto-Belisol
Movistar
Omega Pharma-Quick Step
Team Sky
Tinkoff-Saxo
Trek Factory Racing

Totaal dus 25 ploegen wat dus ook 25 auto's betekend en lekrijden moet je als renner dan maar zo veel mogelijk proberen te voorkomen.
Nog vijf weekjes en de ploegen hebben de definitieve lijstjes bekend gemaakt met welke renners ze op zondag 12 april "De Hel" intrekken.


Foto (verkenning 2013): Ook Lampre zal weer van de partij zijn hoewel ze niet direct een kandidaat winnaar in huis hebben.

Magnus Bäckstedt: 2004

Deze editie had niet alleen een zeer geanimeerd koersverloop, maar ook een aantal relevante incidenten.
Johan Museeuw kon in z'n jaar van afscheid voor een evenaring van het record van De Vlaeminck zorgen.
Maar er waren meer Vlamingen goed op dreef zoals van Petegem, Hoste, Dierckxsens en Boonen.

Van begin waren er veel uitvallen en de laatste 30 kilometer was het volle bak finale.
Hoofdrolspelers Boonen, Hoste, Mengin, Flecha, Baldato, Wesseman, van Petegem, Bäckstedt, Cancellara, Hincapie, Hammond en Hoffman.
Leif Hoste viel weg vanwege een onzorgvuldige supporter en werd letterlijk door een Vlaamse Leeuw uitgeschakeld.
Helaas is er dat jaar niet veel van geleerd en is het op een aantal stroken nog idioter geworden. De laatste jaren is het gelukkige strenger, maar daar heeft Hoste niets meer aan.
Een andere kanshebber Van Petegem reed lek en ondanks z'n geweldige achtervolging kwam hij niet meer bij de eerste.
Voor het oprijden van de laatste relevante strook in Hem bleef er vijf man over: Hammond, Museeuw, Bäckstedt, Cancellara en Hoffman.
Als deze vijf naar de wielerbaan zouden rijden maakte Museeuw veel kans op een record overwinning. Maar ook een Bäckstedt en Hoffman zijn na een zware koers niet traag en na 260 kilometer kan een sprint gek uitpakken.
Helaas voor Museeuw liep de lucht uit een van z'n banden en was hij genoodzaakt om samen met Van Petegem de achtervolging in te zetten.
Ze komen tot op een halve wielerbaan, maar Bäckstedt had toen de overige drie koplopers al verschalkt.
Onze landgenoot Hoffman wordt prachtig tweede voor Hammond.
De Zwitser Cancellara die vierde wordt bonkt duidelijk stevig op de deur van "De Hel" en laat zien voor dit werk gemaakt te zijn.
Museeuw en van Petegem gaan samen elkaar troostend over de finish wat wel heel erg mooie plaatjes opleverde.

Podium 2004
1 Magnus Bäckstedt
2 Tristan Hoffman
3 Roger Hammond

Film van de laatste twee kilometer en de finish op de wielerbaan:



Niet alleen Museeuw had tragische pech. In dit filmpje is te zien hoe Leif Hoste door een supporter kansloos wordt gemaakt. Supporters..............je kan er ook een paar teveel hebben!

Gerrie Knetemann

"Als je niet kan verliezen kan je ook niet winnen". Een van de gevleugelde uitspraken van Gerrie Knetemann en misschien wel de Johan Cruijff van de wielersport. Helaas te vroeg van ons ontnomen, want Gerrie zou nog op prachtige wijze zijn inzicht en ervaring door kunnen geven aan nieuwe generatie renners.

Vandaag had Gerrie een taart vol met kaarsje uit moet blazen. Op 6 maart 1951 werd hij in Amsterdam geboren en door vele wielerfans bewonderd.
Gerrie had afzien verheven tot iets heiligs. Vooral in tijdritten al of niet met de ploeg kon Knetemann zichzelf gruwelijk pijn doen.
Stapte Gerrie van de fiets stond hij gelijk klaar om een ieder te woord te staan. Soms met een lach, soms met een traan of soms met wat frustratie als Hinault toch iets sneller was geweest.

Toch wist Gerrie heel veel kleur en inhoud aan z'n uitspraken te geven. Zeker aan z'n "Als je niet kan verliezen kan je ook niet winnen". Zo werd Gerrie in 1974 LAATSTE in Parijs-Roubaix maar een week later ging hij in Limburg bij de Amstel Gold Race de bloemen ophalen. Verliezen om te kunnen winnen!
11 jaar later zou hij nog een keer de Amstel Gold winnen na een heftige revalidatie. In 1983 was Knetemann zeer zwaar gevallen in Dwars door Belgie en kenners gaven geen cent meer voor z'n carriere. Knetemann had echter een eigenwijze kop en ging harder trainen dan ooit tevoren en maakt een waardig slot aan z'n carrière. Misschien was dit herstel wel z'n mooiste overwinning!

Naast twee Amstels prijkt natuurlijk vooral de regenboogtrui op de palmares van Knetemann en was hij een meesterlijke rittenkaper in de Tour.

Kleurrijke personen als Gerrie laten altijd een gat achter en op dagen als vandaag is dat extra voelbaar.

Kijktip: Strade Bianche

Zaterdag wordt in Italië de Strade Bianche verreden. Het parcours is enigszins aangepast en de start is niet meer in Gaiole maar in San Gimignano.
Hierdoor verloopt het eerste deel van de koers iets anders maar lood en loodzware stroken als Monte Sante Marie maken nog steeds deel uit van het parcours.
De jonge klassieker wil zich ontwikkelen tot "De Hel van Het Zuiden". In tegenstelling tot de kasseien bevat deze Italiaanse voorjaarskoers een tiental stroken strade bianche: Aangestampt klei met slpit!

Afgelopen week ging ik bij zusterkoersen al iets verder in op deze prachtige koers. Slechte wegen, veel hoogtemeters en Italie zijn de ideale ingrediënten voor een prachtige koers.
Veel renners zullen gretig zijn want als je deze koers vast op je lijstje kan zetten is je seizoen al een heel eind geslaagd.
De finale vindt plaats in de straten van Siena en wie daar wel eens omhoog heeft gefietst weet dat het dan alleen voor de hele sterke jongens is weggelegd.

Op Sporza wordt de koers live uitgezonden en samen met de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix is dat toch wel de kijktip van het voorjaar.

Foto: Wielertoeristen tijdens hun versie van de Strade Bianche welke gereden wordt als retro-rit.

De organisatie heeft een prachtige persmap gemaakt met alle info over start en finishplaats, route, prijzen en achtergrondinformatie: Strade Bianche 2014 (pdf). Even downloaden want dat maakt het kijken zeker een stuk aantrekkelijker.

De wedstrijd Strade Bianche is afgeleidt van L'Eroica een historische uitstap voor wielertoeristen. Deze heb ik zelf een vijftal keer gereden en op mijn gewone blog vind je daar tientallen artikelen over: L'Eroica

Clinic WV Breda

Deze vereniging hield afgelopen zaterdag een clinic op de laatste 60 kilometer van het parcours van Parijs-Roubaix. Speciaal voor de jongere categorieen om deze eens te laten kennismaken met de zwaarste van de zwaarste beproevingen. Dit alles onder leiding van Servais Knaven. In 2001 wist Knaven deze koers zelf te winnen. Met zestien deelnames is hij recordhouder en hij weet dus als geen ander waar hij over praat.

Mooi initiatief en ze hebben er ook maar gelijk een mooi filmpje van gemaakt:

Pavé Duclos-Lassalle

1300 meter - 3 sterren

De strook heet officieel Cysoing à Bourghelles maar heeft als extra benaming die van de tweevoudige Franse winnaar Gilbert Duclos-Lassalle.
De strook begint bij het uitrijden van Cysoing en loopt 6-700 meter iets omhoog. De kasseien zijn slecht en liggen ver uit elkaar. OP dit stuk kan ook veel klei liggen van boeren die hier heen en weer rijden en als het dan regent is het dikke pret.
Na het stuk vals plat volgt er een haakse bocht naar rechts en is het wederom 6-700 meter over kasseien maar nu bergaf richting Bourghelles. Snelheid kan hier hoog zijn, maar je rammelt werkelijk van je fiets. De laatste paar honderd meter wordt de strook beter.

Foto: Bij het begin van de strook staat een fraai schild om de
 overwinningen van Gilbert Duclos-Lassalle te benadrukken.

In Cysoing zeg ik altijd: "nu gaat het pas echt beginnen".

Foto: De enige haakse bocht in deze strook. De bocht komt halverwege en dat is tevens

 het punt  dat de weg weer omlaag gaat lopen.

Nu pas beginnen? Ja ik zeg het iedere keer. In Cysoing gaat het pas echt beginnen.

Als de renners (of wielertoeristen) Cysoing verlaten dan is het geen 30 kilometer meer maar achter elkaar komen dan:
1300m *** Cysoing à Bourghelles (Pavé Duclos-Lassalle)
1100m *** Bourghelles to Wannehain
1800m **** Camphin-en-Pévèle
2100m ***** Carrefour de l'Arbre
1100m ** Gruson
1400m *** Hem
600m * Espace Charles Crupelandt

Die laatste is dan een niemendalletje maar wie denkt dat Gruson en Hem eenvoudige stroken zijn zal zich vergissen. De kilometers beginnen immers ook te wegen.
Het uitrijden van Cysoing betekend weliswaar minder dan 30 kilometer maar daarvan zijn er meer dan 6 kilometer kasseien in de categorie 4 sterren of meer.
De finale is nu echt begonnen......

Zusterkoersen

Parijs-Roubaix is natuurlijk de enige in haar soort. Toch zijn er wel een aantal zusterkoersen. De belangrijkste is natuurlijk de Ronde van Vlaanderen. Een overwinning in beide koersen in hetzelfde kalenderjaar wordt dan ook "de dubbel" genoemd.

In Italië wordt sinds een paar jaar Montepaschi Strade Bianche - L'Eroica (dit jaar kortweg: strade bianche) gereden en in Bretagne wordt half april de Tro Bro Leon verreden.

Laten we eens wat dieper op de drie zusterkoersen ingaan.

De Ronde van Vlaanderen
Voor het eerst verreden in 1913 en tot de tweede wereldoorlog vooral een nationaal gebeuren. Na de oorlog ontwikkelde de koers zich tot een internationaal evenement en groeide uit tot één van de vijf grote klassiekers.
Vroeger ging De Ronde over een vlak parcours en bevatte net als het toenmalige Parijs-Roubaix maar een paar hellingen. Ook bevatte in de begin periode De Ronde meer en vooral slechte kasseistroken.
De Ronde heeft echter steeds meer korte nijdige helling gekregen, waardoor de koers toch een heel ander karakter heeft dan Parijs-Roubaix.
De kasseien en de wind zorgen dat dezelfde sterke types op het podium kunnen komen. De nijdige hellingen zorgen toch dat ook een ander type renner kans maakt op een overwinning in de Ronde. Claude Criquielion en Moreno Argentin zijn mooie voorbeelden van winnaars die wel in de Ronde maar niet Roubaix op het podium hebben gezien.
Het is dus niet zo eenvoudig dat als je De Ronde kan winnen je ook Roubaix kan winnen of andersom.
De Ronde winnen is voor Vlaamse coureurs ongeveer het hoogst haalbare.

Foto: De intimiderende Koppenberg

Montepaschi Strade Bianche - Eroica
Deze koers is afgeleid van een historische toertocht. Al 15 jaar lang rijden wielertoeristen in het eerste weekend van oktober op oude stalen fietsen over de stoffige Toscaanse wegen. Een soort eerbetoon aan vervlogen tijden.
Bij La Gazzetta dello Sport waren ze gefascineerd door het parcours en sinds 2007 is er van deze rit een prof editie.
Hoewel de profs slecht 50 kilometer stroken krijgen ten opzicht van 112 van de toereditie blijft het een gruwelijk lastig parcours.
De organisatie wil deze koers uit laten groeien tot "De Hel van het Zuiden".
De stroken zijn echter geen kasseien maar strade bianche. Aangewalste klei met split.
In Toscane maken deze wegen gewoon deel uit van de infrastructuur.
De koers bevat een groot aantal hoogtemeters en in een aantal gevallen zijn de beklimmingen gruwelijk steil (18% plus).
Met namen het klimmen zorgt dat er naast de specialisten van het slechte wegdek ook de mannen van de nijdige beklimmingen op de erelijst staan.
Zo staan zowel Cancellara als Gilbert op deze nog korte erelijst.
Een aantal stroken uit deze koers zijn de afgelopen jaren ook in de Giro opgenomen om aandacht te vragen voor deze koers.
Absoluut een koers om in de gaten te houden en een van de meest fotogenieke koersen die er is.

Foto: Bij droog weer zijn de wegen van L'Eroica vooral stoffig.

Tro Bro Leon
Deze koers wordt gehouden in Bretagne en gaat over een parcours wat een mix is van de stroken van Parijs-Roubaix en de stroken van L'Eroica.
De koers valt doorgaans samen met de Amstel Gold Race en is daarom vooral een Frans onderonsje.
Toch verdient deze koers enig aanzien want hier ga je echt niet winnen als je niet een hele sterke jongen bent.
Een ander plek op de agenda zou de koers zeker meer aanzien geven.
Op de erelijst Frédéric Guesdon die in 1997 Parijs-Roubaix wist te winnen. Ook winnaar van de Ronde van Vlaanderen Jacky Durand staat op de erelijst.

Wielertoeristen
Van alle vier de koersen is ook een versie voor wielertoeristen. De eerste drie heb ik meermaals gereden en de Tro Bro Leon staat nog op m'n verlanglijst.
Als je goed op kasseien kan rijden maar niet zo goed kan klimmen dan is L'Eroica verreweg de zwaarste. Ben je minder handig op de stenen dan zal je met Parijs-Roubaix de meeste moeite hebben.
Het rijden van een aantal van deze ritten geeft echter wel wat inzicht. Inzicht dat zusterkoersen een mooi begrip is, maar de koersen minder op elkaar lijken dan in de pers wel eens getoeterd wordt.

Charles Crupelandt: 1912 en 1914

Heroïsche verhalen zijn mooi, maar van het verhaal van Crupelandt wordt ik altijd wat verdrietig.
Verstoten door de Franse wielerbond en blind sterven met twee geamputeerde benen.
Hoeveel leed kan een mens hebben.

Charles was bij het uitbreken van de oorlog (WWI) aan het smokkelen gegaan. Tegenwoordig zou hij tot held worden uitgeroepen want het was niet zonder gevaar.
In de Eerste Wereldoorlog ging dat er allemaal wat anders aan toe en hadden we heel andere normen.

Vergruist en geschorst door de bond. Na de oorlog waren er voor Crupelandt dan ook geen mogelijkheden meer voor een derde overwinning in zijn Roubaix.
Hoe zoet en tegelijk wrang is het eerherstel voor Charles dat laatste strook in Roubaix naar hem is vernoemd.
Crupelandt was een echte Nordist en kwam uit het industriële Roubaix. Hij was een zeer verdienstelijk coureur met een palmares waar je op een feestje best mee voor de dag kan komen..
Binnen het kader van deze blog is het nog noemenswaardig dat Charles in 1910 de eerste etappe van de Tour de France wist te winnen: Paris-Roubaix.
Nu klagen renners als er in een Tour etappe een paar sukkelige strookjes gedaan moeten worden. Vroeger reden ze als eerste etappe een complete Parijs-Roubaix!
In 1912 won Crupelandt - bijna als een traditie - de eerste etappe die eveneens door Le Nord ging maar nu eindigde in Duinkerken.

Aantoonbaar een groot specialist die zonder de gruwelijke oorlog beslist een onnavolgbare erelijst in Le Nord bij elkaar had gereden.
Bedenk dat Crupelandt al op z'n zeventiende aan de start stond en deze sterke vent gerust tot z'n vijfendertigste had kunnen koersen.

Helaas is het bij twee overwinningen gebleven en juist mooi om vandaag de sterfdag van Charles nog eens stil te staan bij zijn prestaties in zijn Roubaix.

Podium 1912
1 Charles Crupelandt
2 Gustave Garrigou
3 Maurice Léturgie

Podium 1914
1 Charles Crupelandt
2 Louis Luguet
3 Louis Mottiat

Bernard Hinault: 1981

Een strontkoers noemde Hinault het. De kasseien vond hij maar helemaal niks. Net zoals hindernissen als de Koppenberg.
Geweldig om iets een strontkoers te vinden en er dan toch naar toe gaan om hem een keer te gaan winnen. Dan ook nog in de regenboogtrui!

1981 was een prachtige natte Parijs-Roubaix met een hoofdrol voor Roger De Vlaeminck die er niet aan moest denken dat Francesco Moser een vierde op rij ging scoren.
Moser was daar natuurlijk op gebrand want dat was nog niemand gelukt. Buiten de koers konden (en nog) die twee samen prima een bordje pasta slurpen maar op de stenen richting Roubaix was het water en vuur.
Dat had alles te maken met gemiste kans voor De Vlaeminck toen hij voor de ploeg van Moser fietsten. Roger letten in 1981 dus vooral op Moser.
Hennie Kuiper had de week ervoor de Ronde van Vlaanderen gewonnen en wilde graag wat terug doen voor ploegmaat De Vlaeminck.
Wie had ooit gedacht dat die twee nog eens in één ploeg voor elkaar zouden werken. Toen Kuiper wereldkampioen werd kon De Vlaeminck z'n tranen van verdriet niet bedwingen.
Roger heeft z'n hart op z'n tong liggen en iedere journalist die het maar horen wilde kreeg hetzelfde verhaal: "Kuiper is geen waardig kampioen".
Tijdens dat WK was Kuiper natuurlijk de oorzaak dat De Vlaeminck op twee kwam te staan, maar nu op de baan in Roubaix had De Vlaeminck het aan zichzelf te danken.
Kuiper had z'n werk gedaan door Hinault terug te halen en het was nu aan Roger om met een vijfde overwinning onsterfelijk te worden.
Na een zeer geanimeerd koers bereikt een kopgroep van zes de wielerbaan in Roubaix.

Hinault was meermaals gevallen maar keerde steeds terug. Andere kassei-specialisten zoals Kelly, Planckaert, De Wolf, Braun, Delcroix en Ducloss Lasalle was het niet gelukt om terug te keren. De zes man in de kopgroep konden gaan uitmaken wie er met de bloemen en de kassei naar huis mocht.
Vrij snel kwam Hinault op kop en ging steeds een beetje harder rijden. Harder, harder, harder, harder, harder, winnen!

De Vlaeminck gunde hem geen blik toen ze aan het uitbollen waren. Verslagen in een strontkoers.
De Fransen waren door het dollen heen. Het was immers al even geleden (Bobet 1956) dat er een Fransman op het hoogste podium had gestaan.

Schitterende overwinning!

Toch nog wel een kritische noot aan het adres van onze Hinault. Als je nou als coureur echt vond dat dit soort koersen niet gehouden moeten worden, dan ga je na je carrière toch niet in een officiële rol na diezelfde koers op het podium handjes staan schudden?

Podium 1981:
1 Bernard Hinault
2 Roger De Vlaeminck
3 Francesco Moser

Foto: Ondank dat hij het een strontkoers vindt is er zelfs een kasseistrook naar Hinault genoemd. Het gaat om de strook bij Haveluy en bij het oprijden van de strook staat een kleine stenen zuil met zijn naam.

Diverse gerenommeerde TV journalisten blijven hardnekkig beweren dat Hinault maar één keer heeft deelgenomen aan Parijs-Roubaix. Een mooi verhaal maar niet gebaseerd op de feiten.
De uitslagen van Hinault in Parijs-Roubaix zijn:
1978 - 13
1979 - 11e
1980 - 4e
1981 - 1e
1982 - 9e

1904: 795 rondjes op het velodroom

Wie het bedacht heeft heb ik niet kunnen achterhalen, maar dit is wel de meest bizarre variant van Parijs-Roubaix die we ooit gezien hebben. De renners moesten de volledige afstand van 265 kilometer afleggen op de 333 meter lange wielerbaan.
Dat betekende in totaal 795 rondjes en of het publiek hier nu dol enthousiast van geworden is betwijfel ik.
De controles die normaal in de wegwedstrijd zaten werden nu vervangen door tussensprints waar punten waren te halen.
De koers werd gehouden op 15 mei 1904 maar veel meer is er niet van bekend.

Podium baaneditie 1904
1. Petit Breton
2. Leon Vanderstyuft
3. Charles Crupelandt

Opmerkelijk is het optreden van de jonge (nog geen 18) Crupelandt. In de wegwedstrijd een paar maanden eerder had hij zich als jonge knaap al laten gelden en nu mengde hij zich weer tussen de grote mannen. Alle koersen die in op en rond z'n woonplaats Roubaix gehouden zouden worden zou Crupelandt een belangrijke rol spelen.

Petit Breton wist nooit de normale Parijs-Roubaix te winnen, maar haalde wel winst in Milaan-San Remo, Parijs-Tours, Parijs-Brussel en tweemaal de Tour de France. 

Leon Vanderstyuft die het podium compleet maakte was vooral een baanrenner en deed het erg goed achter de grote motoren. Indrukwekkend is zijn uurrecord van ruim 130 kilometer gehouden op een autoracecircuit.

Voor zover ik kan achterhalen is het bij deze ene keer gebleven wat het echt tot een zeer curieuze Parijs-Roubaix maakt.

Foto: Petit Breton op de baan m'n z'n kenmerkende snor en scheiding.

Eerste verkenning 2014

Thierry Gouvenou is sinds kort namens de ASO belast met het parcours van Parijs-Roubaix en hij drukt gelijk flink z'n stempel op het geheel.
Dat is nodig ook want voorganger Jean-François Pescheux heeft jaren een dominerende maar tevens uitstekende rol gespeeld in het opbouw van het parcours.
In onderstaand filmpje een eerste verkenning met Gouvenou die net als Pescheux een ex-coureur is en dus prima weet waarover hij praat.

Bianchi Paris-Roubaix

Een van de meest opvallende producten die naar deze koers is genoemd. In eerdere blogjes al eens aan bod gekomen maar dit filmpje wat deze maand op YouTube verscheen zal de liefhebber zeker weten te waarderen.

Zie ook:
Bianchi Parigi-Roubaix 1950
Cambio Paris-Roubaix

Bidons verzamelen

Christian Guilbert woonachtig langs het parcours van Parijs-Roubaix en verwoed verzamelaar van bidons die de renners achterlaten. De hobby is wat uit de hand gelopen zoals we op onderstaand filmpje kunnen zien.
Ook z'n verzameling pijlen mag er zijn en op de achterkant heeft hij bij ieder jaar het podium geschreven. Hoewel Christian wat ingetogen is hebben we hier duidelijk met een zeer gepassioneerde verzamelaar te maken.
Uiteraard in het Frans maar zelf als je dat niet beheerst heerlijk om te zien.

Waarom Parijs Roubaix?

Deze blog is sinds 12-12-2011 in de lucht en ik heb de afgelopen twee weken weer veel reacties gekregen.
De meeste reacties zitten in de sfeer van "Waarom Parijs-Roubaix?"

Ik heb het begin 2012 al eens uitvoerig uitgelegd, maar sinds dien veel nieuwe volgers. Volgers via Facebook groeit met een dergelijk klein thema natuurlijk langzaam maar nog steeds komen nieuwe volgers bij.

Ja waarom Parijs-Roubaix? Dat is natuurlijk lastig om dat te rationaliseren.
Hoe je het ook wend of keert is Parijs-Roubaix een totaal andere koers dan alle andere koersen.
De oerkoers. Terug naar het verleden. Veel mannen van mijn leeftijd hebben last van sentimenten, dus daar zou het vandaan kunnen komen.

Zou....

Want ik heb al sinds m'n 14e m'n hart definitief aan Parijs-Roubaix verpand. Toen ik in 1971 Roger Rosiers door het stof zag denderen is er een schakelaar omgegaan.

Toch zal ik hieronder een poging doen om een aantal aspecten te benoemen, die bij mij invloed hebben op de keuze.

Oudste klassieker
Hoewel de organisatie van Luik-Bastenaken-Luik anders doet geloven is Parijs-Roubaix echt de oudste internationale profkoers die NU nog gereden wordt. Voor het eerst georganiseerd in 1896.
De eerste edities van Luik-Bastenaken-Luik gingen over een duidelijk ander parcours en deze wedstrijden waren niet voor profs. Vanaf de eerste editie van Parijs-Roubaix ging het om een internationale koers voor professionele wielrenners.

Aantal edities
In dit jaar (2014) is Parijs-Roubaix maar liefst toe aan haar 112e editie. Het aantal edities bepaald toch in hoge mate de rijkheid aan historie van de klassieker.
Hoe graag zou ik al die edities als een film kunnen aanschouwen. Deze blog is een bescheiden eerbetoon aan al die 112 edities.

Kasseistroken
In geen enkel ander parcours zitten zoveel slechte wegen die alles, maar dan ook alles vragen van renner, materiaal en mecanicien.
Er is geen ruimte voor foutjes en verkeerde keuzes. Parijs-Roubaix is een koers voor perfectionisten. Iets waar ik zelf ook wel een beetje last van heb.

Materiaal
Daar op aansluitend is natuurlijk het materiaal bij deze koers op een heel andere manier belangrijk dan normaal. Renners en mecaniciens halen de malste dingen uit om comfortabel en zonder pech over de stroken te geraken.
Ik ben verre van een hardware-fetisjist. Integendeel en ik hou het zelf doorgaans bij vrij klassieke fietsen.
Wat als we Tom Boonen op de fiets (Gios) zetten waar De Vlaeminck in 1977 z'n "vierde" mee won?
Is hij dan kansloos? Sponsor technisch niet haalbaar maar wel een prikkelende gedachten.
Overigens ben ik van mening dat als je echt goed op de kasseien kan rijden je met een paar goede banden al een heel eind kan komen. Neemt niet weg dat de mythe rond het materiaal een bijdrage levert ten aanzien van de aantrekkingskracht van deze koers.

Parcours
Net als andere klassiekers heeft het parcours van Parijs-Roubaix zich geëvolueerd. In dit geval is het parcours wat naar het oosten opgeschoven om de oprukkende asfaltmachines te ontlopen.
Wat uniek is ten opzichte van iedere andere klassieker is de "bewaking" van het parcours.
Er is zelfs een serieuze vereniging voor opgericht: Les Amis de Paris-Roubaix.
De vereniging draagt er zorg voor dat de kasseistroken in goede (lees: eigenlijke slechte) staat blijven. Daarnaast doet de vereniging aan promotie om de koers positief op de kaart te zetten en zo voldoende draagvlak te krijgen bij de bevolking. Die vereniging is het HELE jaar met deze koers bezig. Zo gek is zo'n blog als deze nog niet!

Individuele sport
Wielrennen is natuurlijk al jaren geen individuele sport meer. Een van de grondleggers van de moderne ploegtactiek was Fausto Coppi. Vanaf de tweede wereldoorlog is het heel normaal dat een ploeg opgebouwd wordt rond één of twee kopmannen.
Hoewel in Parijs-Roubaix de kopmannen zeker voordeel van helpers kunnen hebben, is er geen koers waar de individuele prestatie zo'n invloed heeft op het eindresultaat.

Erelijst
Hooguit de erelijst van Milaan-San Remo komt in de buurt van die van Parijs-Roubaix. Natuurlijk kent de erelijst van Parijs-Roubaix ook een aantal kleinere namen, maar wie zich er in verdiept zal zien dat dit ook geen toevalligheden zijn.
Voor velen was Vansummeren in 2011een toevallige winnaar. Kijk eens naar de prestaties van Johan in 2008 en 2009! En in de kassei-etappe in de Tour van 2010.
Mooi aan de erelijst van Parijs-Roubaix vind ik de mix tussen kampioenen en de echte specialisten.
Toch zou het mooi zijn als er weer eens een Tour winnaar zich in "De Hel" kwam laten zien. Hinault is nu de laatste Tour winnaar die ook Parijs-Roubaix heeft gewonnen. Wiggins heeft inmiddels aangekondigd dit jaar mee te doen!

Openlucht museum
Alleen de Ronde van Vlaanderen kan hier mee wedijveren. Nergens is er langs het parcours zoveel zichtbaar dat hier één keer per jaar een grote koers is.
Van de reuzefietsen bij het uitrijden van Haveluy, het infobord bij het inrijden van het Bos van Wallers, het monument van Kuiper en in Roubaix hebben ze er helemaal een circus van gemaakt.
Cafe Au Pave is een waar museum en de douches, de plaquettes in de laatste strook, de superkassei en de wielerbaan zijn natuurlijk "must haves" om een keer te bezoeken.

De bijnamen
Geen koers heeft zoveel bijnamen gekregen. In eerste instantie "Le Pascale" omdat de koers op Pasen of in de dagen eromheen werd georganiseerd. "La Reine" of koningin der klassiekers, de Hel van het Noorden, de Helleklassieker en Kasseiklassieker. Een fascinerend verschijnsel. Probeer eens in één woord Parijs-Roubaix een label te geven. De ideale bijnaam voor deze koers zal dan ook altijd een zoektocht blijven.
De meest opvallende bijnaam is wel door Hinault gegeven: "strontkoers"

Fotogeniek
Zowel regen en stof zorgen op een dergelijk parcours voor geweldige plaatjes en ik ben nu eenmaal een plaatjes mens. Ik zou er ook heel wat voor over hebben om een keer achterop de motor met een paar camera's mee te mogen.
Liever nog twee keer: een keer met stof en een keer met blubber. Beide zorgt immers voor heerlijke beelden!

Oorlogsverleden
De streek waar Parijs-Roubaix doorheen trekt is er een van veel veldslagen. Vooral het deel van Valenciennes tot aan de finish. Natuurlijk de meest gruwelijk periode in deze streek was de Eerste Wereldoorlog waar de koers een van haar bijnamen aan te danken heeft.
Ook de Tweede Wereldoorlog heeft er zijn sporen achtergelaten.
Maar voor de twee wereldbranden was het hier om de zoveel jaren wel een keer raak. Het kan niet anders dat dat invloed heeft de atmosfeer die in deze streek hangt.
Nergens is het slagveld ook zo'n metafoor als hier in Le Nord.

Schoonste koers
Vergelijk de erelijst van Luik-Bastenaken-Luik met die van Parijs-Roubaix en streep de doping zondaars eruit. Ik heb het niet bedacht het is gewoon een feit. Koersen waar veel geklommen moet worden zijn minder schoon en spreken me dus minder aan.

Zelf fietsen
Op kasseien rijden gaat me redelijk goed af. Ik dwing mezelf in een trance en dat bereik ik met geen een andere activering. Een soort van superfocus dat me echt het gevoel geeft los te komen van de wereld.
Maar zelfs als ik straks te oud ben om zelf nog te fietsen zal ik deze koers op de voet blijven volgen.

Het zijn wat quasi wetenschappelijk beschouwingen om een gevoel te geven waarom voor mij dit de mooiste koers is. Veel zaken zijn feiten, maar het is toch vooral het oergevoel dat deze koers mijn hart heeft doen stelen.

Foto: Om het oergevoel te versterken duik ik
ook wel eens op een retrofiets "De Hel" in.