Deze editie ga ik niet snel vergeten. Ik zat zelf in een berghut in Zwitserland tegen de Italiaanse grens aan.
Een late skivakantie en ik was op tijd van de piste gekomen om de koers op TV te kunnen zien.
Mit Schweizerdeutsch commentaren. Dat zingt zo lekker. Jaartje in Zwitserland gewoond dus het ging er in als een fors tablet Zwitserse praline chocolade.
Het was nog 100 kilometer toen ik voor de buis schoof. In de koers was het slecht weer, modder en het was direct helder dat het gemiddelde van deze editie laag zou zijn.
Winterse neerslag, heel veel regen en flinke wind kenmerken deze editie.
Een editie voor jongens die zelf van kasseien zijn gemaakt. Jongens zeg ik? Mannen! Voor jongens was er in deze editie geen plek.
Keiharde mannen zijn het die het in de uitslag halen. Minder dan 50 uitgemergelde coureurs komen op tijd aan in het al duister wordende Roubaix.
Tchmil gaat op ruim 60 kilometer van de streep in de aanval. Ogenschijnlijk een zelfmoordpoging.
Toch heeft Tchmil allang door dat hij aan z'n medevluchters niet veel heeft.
Alleen op pad en het Noord Franse landschap had er nog nooit zo somber uitgezien. Mistroostiger kon bijna niet.
Nat, blubber en koud, maar Tchmil wil maar één ding en dat is winnen in Roubaix. Zelfs als Museeuw fors aandringt en tot een handvol seconden nadert blijft Tchmil gas geven. De benen van Tchmil zullen hebben moeten branden als de hel. Want beetje bij beetje kraakt Museeuw en dat is toch niet een van de minste als het om een potje Parijs-Roubaix gaat.
Tchmil verslapt geen moment en rijdt in een van de meest imponerende solo's naar de overwinning.
Ik zat zelfs voor de TV te klappen. Wat een held! Wat een editie. Wat een overwinning.
Podium 1994
1 Andrei Tchmil
2 Fabio Baldato
3 Franco Ballerini
Prachtig podium met nog twee specialisten die in de blubber overeind zijn gebleven.
Ga er maar eens op je gemak voor zitten want op YouTube heb ik de volledige solo van Tchmil kunnen vinden. Laat je niet door het flauwe zonnetje afleiden als ze in het begin het Bos van Wallers inrijden. Het zonnetje zal snel verdwijnen en het wordt echt nog heel gemeen!
Die passage van het bos....mijn hemel. Spekgladde kasseien en dan nog dat publiek. Hebben ze de renners wel geteld? Zou me niets verbazen als er destijds iemand het bos in is gereden maar er nooit meer uit is gekomen. ;-)
BeantwoordenVerwijderenVerder een indrukwekkend staaltje fietsen van Tchmil en leuk om te zien dat een aantal Nederlandse renners ook goed voorin zaten.