Geweldig om iets een strontkoers te vinden en er dan toch naar toe gaan om hem een keer te gaan winnen. Dan ook nog in de regenboogtrui!
1981 was een prachtige natte Parijs-Roubaix met een hoofdrol voor Roger De Vlaeminck die er niet aan moest denken dat Francesco Moser een vierde op rij ging scoren.
Moser was daar natuurlijk op gebrand want dat was nog niemand gelukt. Buiten de koers konden (en nog) die twee samen prima een bordje pasta slurpen maar op de stenen richting Roubaix was het water en vuur.
Dat had alles te maken met gemiste kans voor De Vlaeminck toen hij voor de ploeg van Moser fietsten. Roger letten in 1981 dus vooral op Moser.
Hennie Kuiper had de week ervoor de Ronde van Vlaanderen gewonnen en wilde graag wat terug doen voor ploegmaat De Vlaeminck.
Wie had ooit gedacht dat die twee nog eens in één ploeg voor elkaar zouden werken. Toen Kuiper wereldkampioen werd kon De Vlaeminck z'n tranen van verdriet niet bedwingen.
Roger heeft z'n hart op z'n tong liggen en iedere journalist die het maar horen wilde kreeg hetzelfde verhaal: "Kuiper is geen waardig kampioen".
Tijdens dat WK was Kuiper natuurlijk de oorzaak dat De Vlaeminck op twee kwam te staan, maar nu op de baan in Roubaix had De Vlaeminck het aan zichzelf te danken.
Kuiper had z'n werk gedaan door Hinault terug te halen en het was nu aan Roger om met een vijfde overwinning onsterfelijk te worden.
Na een zeer geanimeerd koers bereikt een kopgroep van zes de wielerbaan in Roubaix.
Hinault was meermaals gevallen maar keerde steeds terug. Andere kassei-specialisten zoals Kelly, Planckaert, De Wolf, Braun, Delcroix en Duclos-Lassalle was het niet gelukt om terug te keren. De zes man in de kopgroep konden gaan uitmaken wie er met de bloemen en de kassei naar huis mocht.
Vrij snel kwam Hinault op kop en ging steeds een beetje harder rijden. Harder, harder, harder, harder, harder, winnen!
De Vlaeminck gunde hem geen blik toen ze aan het uitbollen waren. Verslagen in een strontkoers.
De Fransen waren door het dollen heen. Het was immers al even geleden (Bobet 1956) dat er een Fransman op het hoogste podium had gestaan.
Schitterende overwinning!
Toch nog wel een kritische noot aan het adres van onze Hinault. Als je nou als coureur echt vond dat dit soort koersen niet gehouden moeten worden, dan ga je na je carrière toch niet in een officiële rol na diezelfde koers op het podium handjes staan schudden?
Podium 1981:
1 Bernard Hinault
2 Roger De Vlaeminck
3 Francesco Moser
Foto: Ondank dat hij het een strontkoers vindt is er zelfs een kasseistrook naar Hinault genoemd. Het gaat om de strook bij Haveluy en bij het oprijden van de strook staat een kleine stenen zuil met zijn naam.
Diverse gerenommeerde TV journalisten blijven hardnekkig beweren dat Hinault maar één keer heeft deelgenomen aan Parijs-Roubaix. Een mooi verhaal maar niet gebaseerd op de feiten.
De uitslagen van Hinault in Parijs-Roubaix zijn:
1978 - 13
1979 - 11e
1980 - 4e
1981 - 1e
1982 - 9e
Weer mooi Gerard.
BeantwoordenVerwijderen