Vandaag had Gerrie een taart vol met kaarsje uit moet blazen. Op 6 maart 1951 werd hij in Amsterdam geboren en door vele wielerfans bewonderd.
Gerrie had afzien verheven tot iets heiligs. Vooral in tijdritten al of niet met de ploeg kon Knetemann zichzelf gruwelijk pijn doen.
Stapte Gerrie van de fiets stond hij gelijk klaar om een ieder te woord te staan. Soms met een lach, soms met een traan of soms met wat frustratie als Hinault toch iets sneller was geweest.
Toch wist Gerrie heel veel kleur en inhoud aan z'n uitspraken te geven. Zeker aan z'n "Als je niet kan verliezen kan je ook niet winnen". Zo werd Gerrie in 1974 LAATSTE in Parijs-Roubaix maar een week later ging hij in Limburg bij de Amstel Gold Race de bloemen ophalen. Verliezen om te kunnen winnen!
11 jaar later zou hij nog een keer de Amstel Gold winnen na een heftige revalidatie. In 1983 was Knetemann zeer zwaar gevallen in Dwars door Belgie en kenners gaven geen cent meer voor z'n carriere. Knetemann had echter een eigenwijze kop en ging harder trainen dan ooit tevoren en maakt een waardig slot aan z'n carrière. Misschien was dit herstel wel z'n mooiste overwinning!
Naast twee Amstels prijkt natuurlijk vooral de regenboogtrui op de palmares van Knetemann en was hij een meesterlijke rittenkaper in de Tour.
Kleurrijke personen als Gerrie laten altijd een gat achter en op dagen als vandaag is dat extra voelbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten