Voor hij in 1972 naar Dreher ging fietste Roger bij de roemruchte Flandria brigade.
Jaren een succesvolle ploeg, maar ook wel erg veel toppers op een paar vierkante meter.
De Flandria ploeg was zo groot dat deze probleemloos op meer fronten actief kon zijn en in die zin haar tijd ver voorruit.
Toch waren er veel toppers in de jaren dat De Vlaeminck bij Flandria fietste die in dezelfde vijver viste als Roger.
Als we alleen al kijken naar de concurrenten ten aanzien van Parijs-Roubaix die de Vlaeminck bij Flandria had, dan snappen we de overstap naar Dreher.
Kleppers die Rogers sportieve ontwikkeling in de weg stonden bij Flandria waren onder andere Jempi Monsere, Eric Leman, Walter Godefroot, Eef Dolman, Eric de Vlaeminck, Marc Demeyer en Joop Zoetemelk (toch een keer 4e in PR).
Verder zaten er in de Flandria ploeg een hele berg knechten die op een goede dag ook een klassieker konden winnen.
De overstap van De Vlaeminck naar Dreher was vanuit sportief ook een zeer goede beslissing. 1972 was ook het jaar waar de liefde voor Italië tot grote bloei kwam.
1972 werd tevens het jaar naar de opstap naar de zeer succesvolle Brooklyn periode.
1972 werd een jaar waar Roger echt doorzetten als topper. In de jaren ervoor had de jonge Roger al Luik-Bastenaken-Luik en de Waalse Pijl gewonnen. Podium bij Milaan-San Remo en Gent Wevelgem. Belgisch kampioen (zowel op de weg als in het veld) in z'n debuutjaar als porf, maar ook koersen als Omloop Het Volk, De Grote Scheldeprijs en Kuurne-Brussel-Kuurne.
Een erelijst waar menig prof over een hele carrière al trots op zou zijn.
In die jaren moest je echter wel met wat meer adelbrieven komen, want de concurrentie in België was moordend.
Natuurlijk was daar ene Eddy Merckx die over z'n hele prof carrière 1 op de 3 wedstrijden wist te winnen. Roger haalde als je crossen meerekent ook een dergelijk moyenne.
Maar begin jaren 70 hadden de eerder genoemde Godefroot en Monsere maar ook Verbeek, Van Springel, Pintens, Van Looy, Rosiers, Guido Reybrouck, André Dierickx, Willy Vaneste en ik ga er vast nog een hoop vergeten.
De stap naar Dreher deed Roger kennis maken met Italië en zowel in de Giro als de Tirreno-Adriatico deed hij het meer dan uitstekend. Twee etappes in de Tirenno en het eindklassement en in de Giro drie etappeoverwinningen.
Z'n mooiste succes in 1972 was echter toch z'n eerst Parijs-Roubaix. Het kon niet uitblijven na een 5e een 2e en een 7e plaats bij z'n eerste drie deelnames.
Als je dan een eerste Parijs-Roubaix moet winnen dan maar in een hondenweer. Regen, zware wind en veel blubber.
Krakende wielen en valpartijen.
Merckx trekt zich daar niks van aan en gunt het niemand om in de luwte van het peloton een deel van de koers af te leggen.
De doorkomst in het Bos van Wallers is een ware veldslag. Hier komen de kwaliteiten van Roger als veldrijder uitstekend van pas.
De Vlaeminck test na Het Bos de tegenstand een keer maar laat betijen.
Van Maldergem en Santy ruiken hun kans maar de twee zijn net een klasse te licht voor een zware editie als die van 1972.
Toch blijft Van Maldergem lang standhouden en er is een erg goede de Vlaeminck nodig om hem in te rekenen.
Roger is niet te houden en ruikt "zijn eerste" en soleert naar een schitterende overwinning.
Op de wielerbaan van Roubaix moet hij twee minuten wachten op de volgende.
De weersomstandigheden en de prachtige solo maken deze editie om in te lijsten. Roger heeft zich definitief een plaats verworven tussen de specialisten.
De mooiste periode moest echter nog komen: De Brooklyn jaren.....
Podium 1972
1 Roger de Vlaeminck
2 André Dierickx
3 Barry Hoban
Geen opmerkingen:
Een reactie posten