Langzaam ontstond het idee om daar de finale van Parijs-Roubaix voor te gebruiken. Door het parcours over vele kilometers te schilderen groeide een fraai kunstwerk wat ook nog eens op een zeldzaam hoog aantal toeschouwers mocht rekenen. Vooral de opnames uit de lucht deden het erg goed tijdens de live TV uitzending.
Met een team van 10 man is in een halve maand 16 ton verf uitgesmeerd over 12 kilometer parcours.
Ik kan me nog goed herinneren dat dit kunstproject in de media werd aangekondigd. Veel scepsis natuurlijk, maar dat zijn we van het conservatieve wielerwereldje wel gewend.
Toch zijn Parijs-Roubais en Mahjoub van elkaar gaan houden. Het kunstwerk zorgde voor extra exposure en de kunstenaar kreeg een grote zwak voor de koers. Dat laatste heeft zelfs voor de nodig schilderijen gezorgd.
Zelf heb ik in 1988 nog over een paar beschilderde stroken gereden, maar de tijd heeft het kunstwerk volledig opgeslokt en de laatste verf is de laatste jaren verdwenen.
Foto: Mahjoub Ben Bella aan het werk op een van de stroken in de finale.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten