Tadej Pogačar

 

Pont Gibus

1600 meter - 3 sterren

De strook is in gebruik vanaf 1974 maar in de recente geschiedenis ontbrak hij vanwege de slechte staat.
In het najaar van 2012 is de strook - voor heel veel geld - gerestaureerd en maakt na een paar jaar van afwezigheid sinds de editie van 2013 weer deel uit van het parcours.
De strook kenmerkt zich door de twee brughoofden halverwege de strook. Op een van de brughoofden staat met grote letters: GIBUS.
De officiële naam van de strook is pavé de Wallers à Hélesmes, maar gaat al jaren als Pont Gibus door het leven. 

Gibus is een koosnaampje voor Gilbert-Duclos Lassalle. De stoere Franse bonk uit Gap (nota bene hooggebergte) wist de Helleklassieker twee keer te winnen en genoot grote populariteit onder het Franse publiek.
Deze strook is min of meer door de fans toebedeeld aan  Gilbert-Duclos Lassalle. In de finale ligt even buiten Cysoing een strook en deze heeft formeel de naam Pave Gilbert-Duclos Lassalle gekregen.

 

 Foto: De twee brughoofden met daarom de koosnaam voor Gilbert-Duclos Lassalle.

De strook begint aan de D40 even zuidelijker waar de renners deze bereikt hebben na de doorkomst in het Bos van Wallers.
De strook loopt richting noordwesten. Nagenoeg in een rechte lijn en halverwege bij het oude spoor zit er een slinger in de strook. De strook komt uit op de D955

Gilbert-Duclos Lassalle legde in 2012 de eerste steen (kassei dus) voor het restauratie project. De restauratie betrof met name het eerste deel tot aan de oude brughoofden. Het hoefde namelijk maar een heel klein beetje te regenen en het eerste deel stond helemaal onder water. De kasseien op dit deel zijn weggehaald en er is een drainage aangebracht zodat het water dat uit de hemel op de hel valt weg kan. Hierna zijn de kasseien weer neergelegd en die liggen nu een stuk beter dan voor de restauratie. Het tweede deel is niet gerestaureerd en komt met regen ook niet volledig onder water te staan.

Foto: Wielertoeristen op het tweede deel tijdens de 

toereditie van Velo Club Roubaix van 2024

Na de restauratie heeft de strook een ster verloren en staat nu op drie sterren. Dat neemt niet weg als je net het Bos van Wallers achter de kiezen hebt dit een lastige strook blijft.
Daarom zullen veel renners toch blij zijn met de restauratie want voor 2012 lag de strook er heel beroerd bij en was voor veel renners het tussenstuk op de D40 te kort om op adem te komen.

Pont Thibaut

1400 meter - 3 sterren

Van hier is het nog 35 kilometer tot de finish met in totaal nog 11 kilometer kasseien. De strook van Pont Thibaut heeft "slechts" 3 sterren.
Toch is het verre van een eenvoudige strook en de renners hebben op dat moment goed 220 kilometer in de mik zitten. Het gaat wegen en tellen!

De strook is mede een uitdaging door een aantal zeer lastige bochten. Vooral de rechts links combinatie in het tweede deel is erg lastig. Renners vallen hier of je bent ineens helemaal je tempo kwijt.
Dit zijn echt bochten waar je helemaal stil kan vallen.
Het laatste deel is een paar jaar geleden gerestaureerd. Dat was echt nodig want een stuk van 100 meter aan de rechterkant van de weg was volledig weggezakt

Foto: Laatste stuk Pont Thibault voor de restauratie

De strook maakt sinds 1978 deel uit van Parijs-Roubaix en is een vaste waarde in de finale.
In 2011 plaatste Fabian Cancellara op deze strook een schitterende aanval. Bijzonder hoe hij op de pedalen ging staan om maximale snelheid te krijgen.
Toch ging een stuurmanskunstenaar als Cancellara opmerkelijk voorzichtig door de bochten. Bewijs van parcourskennis en inzicht.
Daarnaast is Fabian natuurlijk iemand die weer snel op tempo kwam en deze strook was als het ware op maat voor hem gemaakt.

Foto: Saxo ploeg tijdens de Recon van 2012

Renners die een fiets weer rap op snelheid weten te brengen zijn hier dik in het voordeel. Vanaf hier is het minder dan een uur koers en wordt er op niemand meer gewacht.
De finale is al even aan de gang en wie nu voorop rijdt zal er veel aan doen om achtervolgers niet meer terug te laten komen.

Meestal staan hier weinig toeschouwers omdat die doorgaans dan kiezen voor Mons-en-Pévèle of Carefour de L'Arbre. Toch is juist deze strook de moeite om koers te gaan kijken omdat door de bochten je de renners over een lange afstand kan zien. 

Foto: Neutrale Mavic auto tijdens een event voor wielertoeristen

De strook is ook regelmatig een breekpunt in de koers. Als het geregend heeft is het hier één grote modderpoel omdat op veel plaatsen de akkers net iets hoger liggen en het water met blubber naar de weg loopt.
De strook begint in Pont Thibault aan de D917 en loopt naar Ennevelin. In het dagelijks leven heeft deze strook nauwelijks een andere functie dan een boerenweg.
Het gebeurd ook regelmatig dat op dagen dat er geen koers is er veel mest op de weg ligt.

Afbeelding: De renners komen van links vanaf de D917. 

De straatnaam van de strook is Rue de Pont Thibaut

Pont Thibault wordt zowel met een "L" als zonder geschreven. Op het plaatsnaambordje staat wel een "L", maar op het zuiltje aan het begin van de strook dan weer niet. Al jaren worden beide schrijfwijze gehanteerd.

 

Foto: Zelf in actie tijdens Paris-Roubaix Cyclotourism 2024

Compiègne en haar trein

Deze historische stad ligt een kleine 100 kilometer ten noorden van Parijs. Sinds 1977 vormt Compiègne het decor voor de start van Parijs-Roubaix. Dit heeft alles te maken met de oprukkende asfaltmachines.
Het werd steeds moeilijker om het traditionele traject te handhaven en geschikte kasseistroken waren alleen nog te vinden ten oosten van Roubaix.
Hierdoor was het noodzakelijk om de start naar het Noorden te verplaatsen.
Een belangrijke stap was al eens gezet door de start naar Chantilly te verplaatsen. Deze overigens eveneens historische stad met het prachtige kasteel van Chantilly ligt 45 kilometer ten noorden van Parijs.
Om toch voldoende kasseien in het parcours te stoppen en binnen de grens van de 270 kilometer te blijven besloot de organisatie nog een keer op te kruipen richting het noorden.

Compiègne kan moeilijk als een flauw compromis worden gezien, want de stad heeft impliciet alles, maar dan ook alles met Parijs-Roubaix te maken.

De stad barst bijna uit haar voegen van de kerken, kastelen, statige panden en musea. Compiègne is een etappeplaats in de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella en massa aan historie komt hier samen.
Het Franse koningshuis (van Karel de vijfde tot Lodewijk XV) wist hier haar weg wel te vinden.
Opmerkelijk zijn de banden van Jeanne d'Arc die hier haar laatste campagne starten. Meer oorlog is te vinden in het museum la Figurine Historique met de Slag bij Waterloo in miniatuur soldaatjes.
De absolute link met Parijs-Roubaix vormt natuurlijk het Forêt de Compiègne met het indrukwekkende oorlogsmuseum.

Compiègne was in de Eerste Wereldoorlog het commandocentrum van de Franse troepen en en lag voor de hand dat hier de wapenstilstand werd getekend. Dat gebeurde op 11 november 1918 onder aanvoering van generaal Ferdinand Foch. Later werd Foch benoemd tot maarschalk van het Franse leger.
Het tekenen van de wapenstilstand vond plaats in een treinwagon van Wagon-Lits. Deze wagon heeft deel uitgemaakt van de legendarische Oriënt-Express. De vernedering voor de Duitsers was groot. De wapenstilstand betekende overigens wel het einde van deze oorlog.
Toch was de Franse generaal Foch niet erg optimistisch en hoewel hij vooral een theoreticus was prevelde hij de pijnlijke woorden: "Dit is geen vrede maar een wapenstilstand voor 20 jaar".
Hoewel de Duitsers hun munitie moesten inleveren, kregen ze door het onzorgvuldig afhandelen van deze oorlog eigenlijk genoeg munitie in handen om een volgde oorlog te starten.

Deze kwam er dan ook en toen in 1939 West Europa onder de voet werd gelopen, kwam Hitler hoogste persoonlijk naar Compiègne om de Fransen op 22 juli 1940 te laten capituleren.
Nadat de Fransen de treinwagon een aantal jaren als trofee hadden rondgesjouwd was het nu de beurt aan de Duitsers.
Veel plezier hebben ze er niet van gehad en in 1945 is de houten bovenbouw (op bevel van Hitler?) vernietigd om een volgende vernedering in deze wagon te voorkomen.
Het metalen onderstel heeft de brand overleefd en heeft in Oost Duitsland een aantal jaren dienst gedaan al werktrein.
In Compiègne bevindt zich in het oorlogsmuseum een replica van de treinwagon.

Of veel renners zich realiseren dat ze met hun rit van Van Compiègne naar Roubaix zo'n historisch reis maken laat zich wel raden. Renners zullen vooral bezig zijn of ze niet lek rijden, of de materiaalwagen in de buurt is, of ploegmaten niet vallen en of de regen wacht tot maandag.

Toch heeft Parijs-Roubaix haar naam te danken aan een oorlog die door de Fransen vanuit Compiègne werd gevoerd en waar uiteindelijk ook de wapenstilstand van die oorlog werd getekend.
Enkele maanden na het tekenen van de wapenstilstand in 1918 werden de renners al door de slagvelden gejaagd en dat moet toch een bizarre metafoor zijn geweest voor soldaten die uit hun loopgraaf richting vijand werden gestuurd.

De volgende dag in de kranten werd dan ook voor het eerst de term "De Hel Van Het Noorden" gebruikt. Het slagveld was voor de meeste gewone burgers tot dat moment onzichtbaar gebleven. Maar nu was het gewezen slagveld het decors voor de renners en je hoefde geen groot voorstellingsvermogen te hebben om je te realiseren wat een gruwelijkheden hier hadden plaatsgevonden.

De start van Parijs-Roubaix wordt gehouden bij het kasteel van Compiègne. In het kasteel is een museum met onder andere een uitvoerige collectie oude fietsen.

Foto: Het legendarische rijtuig van Wagon Lits wat uiteindelijk eindigde als werktrein in Oost Duitsland.

Compiègne is een stad die om meer redenen meer dan de moeite waard is om eens te bezoeken.