Na de grote rondes kan ik zelf altijd enorm naar het WK uitkijken. Het is een andere dan alle andere wedstrijden. Dat komt door een paar aspecten. Belangrijkste is natuurlijk dat het WK volgens het landenconcept wordt gereden. Dit heeft als effect dat grote wielerlanden de betere knechten vaak thuis laten omdat “alle” kopmannen worden uitgezonden. Of een gevecht over welke kopman krijgt welke knechten.
Daarnaast wordt het WK op een omloop gereden. Ook dat heeft een bepaald effect op een koers. Verder is de transfermarkt een belangrijker beïnvloeder van de koers. Renners kunnen in één dag hun seizoen goedmaken. Maar nog meer invloed is het magische spel van een renner uit land A die voor ploeg X uit land B rijdt maar volgend jaar voor ploeg Y uit land C gaat rijden.
Voor mij – en dan ga ik helemaal niks geks zeggen – is Parijs Roubaix de allermooiste koers die er is. De schoonste zoals mijn Belgische vrienden zeggen. Maar het WK is de meest fascinerende. Ruim voor de start rol je al over de belangen. Forse geldbedragen (liefkozend premies genoemd) rollen bij een titel over tafel. Renners, sponsors, toekomstige sponsors, bonden en zelfs de media stellen eisen. Een ingewikkeld spel waarbij de huidige financiële crisis een flauw potje “Mens erger je niet” is.
Er is bij ieder WK ook altijd wel wat aan de hand. Daarom gewoon een luchtige greep uit de historie…..als warmloper.
1963 – In een dolle massaspurt klopt knecht Benoni Beheyt de Keizer van Herentals. Dat laatste is de bijnaam voor Rik van Looy ook wel Rik II genoemd. Van Looy was snel en zo zegen zeker. De clan van Looy heeft sinds dien het leven van Benoni tot een hel gemaakt. Hoewel ik groot respect heb voor de erelijst van Looy heb ik het altijd een naar mens gevonden. De vriendschap tussen Rik en Benoni is ook nooit meer wat geworden. Ik begrijp Benoni wel.
1969 – Harm Ottenbros was voor mij een van de inspiraties om aan wielrennen te gaan doen. Ik heb vele foto’s en kaarten met handtekeningen van Harm. Merckx en Van Looy misdroegen zich beide weer eens op vaderlandse bodem en knecht Stevens kon Harm niet van de titel houden. Heel België weende en Harm was een onwenselijk kampioen. Harm werd verguist want Belgisch supporters zijn niet de meest sportieve als het resultaat niet bevalt. De vriendschap tussen Harm en de wielersport was dan ook ver te zoeken en Harm kapte te vroeg met z’n carrière. Triest!
1973 – Ocana, Maertens, Merckx en Gimondi gaan als keizer-kwartet naar de finish. Freddy is de snelste, Luis rijdt een thuiswedstrijd, Merckx kan een record vestigen en Gimondi mist nog een regenboogtrui op z’n palmares. De twee Belgen… de twee Belgen gunnen elkaar het licht niet in de ogen. Eddy en Felice zijn al jaren bevriend en Merckx speelt het spel in het voordeel van z’n vriend. Heel België staat op z’n kop en de vriendschap tussen Eddy en Freddy had het nodige onderhoud nodig.
1977 – Francesco Moser klopt “Der Didi” in een zeer dubieuze spurt. Thurau hangt zelfs aan z’n remmen. Het is overigens niet alleen Checco die met de duiten wuift. Ook de toekomstige sponsor van Didi ziet de Duitser liever in een sponsortrui rijden dan in een regenboogtrui. De vriendschap tussen Moser en Thurau werd er niet minder door en later werden ze ploegmaten en zesdaagse koppel.
1978 – Checco wilde weer met een zak geld rammelen. Nu naar onze eigen Gerrie. De Kneet was natuurlijk niet de domste en liet Moser in de waan dat hij met een tweede plek ook heel gelukkig zou zijn. De hemel had de hele dag gehuild maar Gerrie deed er nog een schepje bovenop. Tranen op het podium! Prachtig! Ondanks dat ik een groot Moser fan ben genoot ik enorm van dit WK. De vriendschap tussen Gerrie en Moser is nooit meer wat geworden. Toch praat Moser nog steeds oprecht met respect over De Kneet.
1979 – Nu is het Raas die Thurau klopt. Niet omdat Didi in de remmen hing maar Raas had geen al te zware dag gehad. Jan werd iedere beklimming de Cauberg opgeduwd en de NOS bracht het keurig in beeld. De vriendschap tussen Jan en de NOS is nooit meer wat geworden.
1988 – Maurizo Fondriest stond aan het begin van z’n carrière en profiteerde optimaal van de strijd tussen Bauer en Criquelion. Nu heb ik Criquelion altijd een jankebankerd gevonden en Bauer nooit een echt onsportieve vent. Maar we waren in België (Ronse) dus Bauer ging op het offerblok. Dit zijn ook van die momenten dat ik ineens een stuk minder van België hou. Het supporters-cross-sfeertje zeg maar. Lijkt mij teveel op voetbal. Maar de vriendschap tussen Bauer en Criquelion was natuurlijk definitief naar vaantjes.
2007 – Bettini bolt met een symbolisch pistoolschot als winnaar over de finish in het “brave” Stuttgart. Getergd door politici die hem niet wilde laten starten. Ik kon zelf ook m’n grijns niet onderdrukken toen ik hem zag winnen.
2010 – Pozzato heeft een half jaar geen sex omdat dat een goed resultaat op het WK zou brengen. De ijdele Pipo haalt net het podium niet en is het lachertje van het peloton. Thor had die week veel “zondiger” geleefd als we z’n glimlach op het podium mogen geloven.
2011 – De Italiaanse bond heeft besloten geen ex-dopingzondaars mee te nemen. Dat doet Pettachi mogelijk besluiten Kazak te worden. Kijk eens naar het doping verleden van dat land en wat een wrange keuze moet dat dan zijn.
Gewoon een paar voorbeelden en het geeft zo prachtige aan dat het WK altijd een beladen koers is. Daarom ook zo jammer dat deze in de achterkant van de kalender is geduwd. Ik zie het WK veel liever tussen Tour en Vuelta. Is ook voor de Vuelta beter want die wordt nu door teveel renners als trainingskoers gebruikt.
Het WK.... het duurt nog even maar ik ben er helemaal klaar voor.
Foto: Een van m'n plakboeken en een foto van Harm Ottenbros met handtekening
Geen opmerkingen:
Een reactie posten