Zo ook deze editie van Parijs-Roubaix.
Bobet had al een indrukwekkende erelijst bij elkaar gefietst toen hij op de druilerige zondag in april zich aan de start kwam melden.
Wat te denken van drie maal overwinnaar in de Tour. Bobet was al een keer wereldkampioen geweest en zeges in Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen (als wereldkampioen) en Ronde van Lombardije.
Met zo'n bagage kan je aan de start komen voor een nieuwe poging in Noord Frankrijk.
Driemaal was Bobet al heel dicht in de buurt gekomen. Tweede in 1951, vierde in 1953 en derde in 1955.
Sommige kenners zijn van mening dat Bobet over een uitzonderlijk talent beschikte. Kan zijn maar het is natuurlijk niet zo simpel. Wellicht had hij wat extra aanleg voor de fiets, maar daar rij je nog niet zo'n erelijst bij elkaar.
Vooral z'n doorzettingsvermogen en z'n wilskracht hebben hem een dergelijk palmares bezorgt.
Bobet was daarnaast ook een verzorgde sporter en was daardoor ook bij de dames een graag geziene sporter.
Om z'n erelijst compleet te maken wil Bobet daar graag een overwinning in Parijs-Roubaix aan toevoegen. Tot dat moment had het seizoen nog niet meegezeten maar Bobet liet zich daardoor niet van de wijs brengen.
Direct vanuit de start werden er ontsnappingen op poten gezet alsof het een junioren koers betrof.
Een aantal kleinere goden namen 5 minuten maar dat vonden de grote namen genoeg. Iets voor half koers komt alles samen om daarna een spetterende koers te worden.
Mons-en-Pévèle (toen nog met klim) speelde weer een belangrijke rol maar alle grote namen waren op de afspraak: Forestier, De Bruyne, Derycke, Van Looy Van Steenbergen, Cerami wisten alle één of meer keer Parijs-Roubaix te winnen en lieten zich in de finale zien.
Uiteindelijke weten zes renners te ontsnappen waaronder de razendsnelle Van Steenbergen.
De Bruyne is ook niet traag en Forestier was ook een gevaarlijke gast. Forestier had een week eerder in een ultieme jump zo'n beetje dezelfde renners achter zich gelaten in de Ronde van Vlaanderen. Een dubbel hoorde tot de mogelijkheden.
Wie er ook ging zitten rekenen en welke logica er ook werd gehanteerd, die hield geen rekening met Bobet.
Vooraf niet genoemd bij de kanshebbers maar toen hij eenmaal met de eerste op het beton van Roubaix was aangekomen liet Bobet het niet meer glippen.
Van Steenbergen wilde een trilogie volmaken, maar was 20 kilometer lang achter iedere ontsnappingspoging aangegaan. Van Steenbergen - normaal razendsnel - was volledig door z'n krachten heen.
Dan was er nog die andere snelle Belg Fred De Bruyne.
De Bruyne zou z'n kopman zeker niet in de wegrijden, maar Bobet moest er toch vanuit gaan dat De Bruyne voor eigen kans zou rijden.
Met een indrukwekkende sprint liet Bobet er echter geen twijfel over bestaan en liet met ruime voorsprong zijn medevluchters achter zich.
De Fransen werden gek van enthousiasme. Bobet had hier zo lang op moeten wachten.
Opmerkelijk is de notering van acht man op de twaalfde plaats. De Franse jury had blijkbaar even niet op zitten letten en genoot blijkbaar van de schitterende overwinning van hun landgenoot.
Bobet is ook als fietsenmerk actief geweest en tevens sponsor van de ploeg van Bobet. Toen Bobet echter een punt achter z'n prof carrière had gezet was het in een paar jaar met de sponsoring gedaan.
Podium 1956
1. Louison Bobet
2. Fred De Bruyne
3. Jean Forestier
Foto: Bobet tweemaal op postzegels van het oliestaatje Manama (Bahrain). Serieuze verzamelaars gruwelen van
dit soort zegels maar wie het leven met een knipoog neemt zal er toch van kunnen genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten