Jean Metzinger - Au Vélodrome

Dit werk van de Franse schilder Jean Metzinger is duidelijk herkenbaar als een product van het kubisme. Het schilderij is geïnspireerd op de sprint op de wielerbaan (toen nog de oude baan) van Roubaix na een lange zware koers.

Symbolisch gezien kan een pure kassei als kubisme worden afgedaan. Toch is dit een kunststroming die me minder aanspreekt.
Het schilderij laat echter wel zien tot hoever de reikwijdte van Parijs-Roubaix gaat. Metzinger was een van de vooraanstaande schilders binnen de stroming van het kubisme. Dergelijke schilders waren beslist kritisch in hun keuze voor een onderwerp, maar in 1912 toen het schilderij tot stand kwam had Parijs-Roubaix al een enorm aanzien.
Samen met collega Albert Gleizes schreef hij het manifest "Du Cubisme". Hoewel Parijs-Roubaix niet in de titel voorkomt, laat de tekst op onder de arm van de renner geen enkele twijfel bestaan dat het hier om de wielerbaan van Roubaix gaat.

Ghost Rider

Het schilderij "Ghost Rider" van  Diana Sudyka met als thema Parijs-Roubaix. Door welke strook heeft ze zich laten inspireren en door welke renner?

Geen prijsvraag maar wel leuk om te weten.

Kerstpuzzel

Klik op de afbeelding voor een grote weergave.

Fischer, Garin, Champion, Bouhours, Lesna, Aucouturier, Trousselier, Cornet, Passerieu, VanHauwaert, Lapize, Faber, Crupelandt, Pelissier, Deman, Dejonghe, Suter, Vanhevel, Sellier, Delbecque, Ronsse, Leducq, Meunier, Vervaecke, Gijssels, Maes, Speicher, Rossi, Storme, Masson, Kint, Desimpelaere, Maye, Claes, VanSteenbergen, Coppi, Mahé, Coppi, Bevilacqua, Derycke, Impanis, Forestier, Bobet, DeBruyne, VanDaele, Fore, Cerami, Van Looy, Daems, Post, Gimondi, Janssen, Merckx, Godefroot, Rosiers, De Vlaeminck, Demeyer, Moser, Hinault, Raas, Kuiper, Madiot, Kelly, Vanderaerden, Demol, Wampers, Planckaert, Duclos Lassalle, Tchmil, Ballerini, Museeuw, Guesdon, Tafi, Knaven, VanPetegem, Backstedt, Boonen, Cancellara, O'Grady, Vansummeren.

Welke van de bovenstaande winnaars ontbreekt er in bovenstaand diagram? Maar wie missen we nog meer?

Je kan geen prijs winnen maar gewoon voor de eeuwige roem!

Echte kenners printen natuurlijk het diagram uit en gaan zonder het lijstje van de winnaars aan de gang!

Marc Demeyer: 1976

M'n teleurstelling was groot toen ik op TV Demeyer m'n idool De Vlaeminck zag kloppen.
Ik heb niks tegen Demeyer. Helemaal niet, want ik vond het altijd een enorme stoere bonk.
Alleen gunde ik het mijn idool dat hij absoluut recordhouder zou worden.

Roger mocht dankzij Marc nog een jaar op z'n honger gaan zitten hoewel hij die dag zeker een van de beste was.
Extra geprikkeld door de vele camera’s van het team van Jorg Leth die dit weekend materiaal zouden schieten voor de documentaire A Sunday in Hell.

De Brooklynploeg liet ook direct vanaf het begin zien wat de intenties waren. De hele dag werd onder een heerlijk voorjaarszonnetje een geanimeerde koers gereden.

Zelden hebben ook zulke toppers om de overwinning gestreden. Vanuit het oogpunt van palmaressen is dit dan ook een van de fraaiste edities om te winnen.

Wat te denken van de top 7? In de uitslag: Marc Demeyer, Francesco Moser, Roger de Vlaeminck, Hennie Kuiper, Walter Godefroot, Eddy Merckx, Jan Raas.
Samen goed voor veertien (!!!!) overwinningen in Parijs-Roubaix. Vier van hen zijn minimaal één keer wereldkampioen op de weg geweest.
Dit was in die jaren het creme van de klassiekerspecialisten en Marc legde ze er allemaal op die dag.
Natuurlijk heeft Marc van deze zeven renners de dunste erelijst, maar die dag was hij gewoon de beste. Vooral de sterkste en hij liet zich op de wielerbaan niet intimideren door Moser en De Vlaeminck.

Marc maakte deel uit van de Flandria brigade waar hij een soort van superknecht was voor Freddy Maertens. Marc legde er in de laatste kilometers voor z’n kopman meermaals een verschroeiend tempo op. Freddy maakte het dan in de meeste gevallen af, maar Marc was zelf verre van traag.

Moser en De Vlaeminck weten dat nu ook. Marc was in 1974 al eens derde geweest en in 1975 vierde. Dus helemaal uit de lucht vallen kwam deze overwinning nu ook weer niet.

De Vlaeminck baalde zoals geen ander dat kan doen en Moser klopte duidelijk op de deur dat hij deze koers ook zou gaan winnen.

Naast deze schitterende overwinning in Parijs-Roubaix won Demeyer onder andere etappes in de Tour, Nokere koers, Dwars door Belgie en Parijs-Brussel.

In 1982 ruilde Marc het aardse voor het eeuwige en daarmee verliet een stoere Vlaamse bonk ons veel en veel te vroeg.

Podium 1976
1 Marc Demeyer
2 Francesco Moser
3 Roger de Vlaeminck

Hier een prachtige sfeerimpressie inclusief een heerlijke sprint op de wielerbaan.

Met nummer 5 in de VTT van 2013

Zo'n blog als deze mag natuurlijk zo nu en dan een persoonlijke noot. Deze blog is immers geen journalistiek werkje maar een ultieme liefdebetuiging voor de mooiste koers.
Volgend jaar neem ik weer deel aan de Rally Raid Paris-Roubaix VTT. Een 125 kilometer lang uitdaging voor wielertoeristen op MTB.
Toen de inschrijving open ging me gelijk ingeschreven en ik mag met nummer 5 van start.

12 mei 2013 gaat het gebeuren.

Seán Kelly: 1986

Nadat Kelly twee jaar eerder de brave Rogiers al naar de slachtbank had gebracht was het nu de beurt aan Rudy Dhaenens.
Ik ben zwaar onder de indruk hoe deze Ierse klepper een zeer indrukwekkende erelijst bij elkaar heeft gefietst.
Kelly is vooral een doener en dat is wat me enorm in me aanspreekt. Door de jaren ben ik Kelly meer gaan waarderen.
Daar waar ik in het begin wat moest wennen aan deze Ier groeide de bewondering. Voor de Tour was Kelly wellicht een tikje te licht (dus eigenlijk te zwaar) maar verder kon en deed hij alles.
Toen Kelly in 1086 aan de start stond van Parijs-Roubaix had hij niet zoveel meer te bewijzen.
Al een enorme rij aan successen had Sean bij elkaar gefietst. Klassiekers, etappes, kleine rittenkoersen en groene truien.
Hij had het allemaal hangen in z'n prijzenkast.
In die jaren was je op je dertigste al op je retour maar Kelly niet.
Kelly zag alleen maar mogelijkheden en liet zich niet belemmeren door barrières.
Of het nu beklimmingen, slecht weer of kasseistroken waren.

Kelly ging gewoon.

Toch was de editie van 1986 er een die wat mij betreft niet groot in de boeken staat. Dat doet niks af aan de schitterende overwinning van Kelly. Als je snel aan de meet bent hoef je de koers niet iedere keer te maken.

Maar in 1986 maakte eigenlijk niemand de koers. Heel lang bleef het bij elkaar en pas het laatste uur kregen de renners me op het puntje van m'n stoel.

Keer op keer zijn er wat pogingen geweest maar nooit zetten renners echt door. Moser probeert met de moed der wanhoop in een van z'n laatste Noord Franse kunstjes de gelijkmaker met De Vlaeminck te maken.
Bij Moser gaan de jaren echter tellen. Ervaring is belangrijk maar te oude benen kunnen dan ook weer in de weg zitten.
Uiteindelijk mag er bij Redoute voor de deur met een paar renners voor de bloemen worden gesprint.
Niet op de wielerbaan...........

Een van de zwarte bladzijde in deze prachtige koers. Het sponsor belang boven de historische waarde. Gelukkig heeft dat maar een paar jaar geduurd en komen we nu al weer jaren aan op de wielerbaan.

Het zal Kelly allemaal een worst zijn want hij haalde tweede Roubaix binnen en ook nog op zeer overtuigende wijze.

Podium 1986
1 Sean Kelly
2 Rudy Dhaenens
3 Adrie Van Der Poel

De laatste kilometers op Youtube:

Instructiefilmpje: Hell of the North

Leader 1 "Hell Of The North" is een bordspel met als thema Parijs-Roubaix. Zelf heb ik het ook maar de spelregels zijn vrij uitvoerig.
Dit filmpje helpt je een heel stuk op weg.

Leuk spel voor wie er maar geen genoeg van krijgt.

Georges Claes: 1946 & 1947

Claes was een bescheiden Belgische renner die de pech had dat het begin van zijn carrière samenviel met de Tweede Wereldoorlog.
Zo nam hij in 1944 voor het eerst deel aan Parijs-Roubaix maar een jaar later zat hij onder de wapens.
Gezien de start van z'n loopbaan als beroepswielrenner verdient het alle lof dat hij in 1946 Parijs-Roubaix wist te winnen.
Dat geeft gelijk aan dat Claes niet alleen over talent, maar ook over de juiste mentaliteit beschikte.
Hij liet zich met z'n beperkte ervaring intimideren door kleppers als Steenbergen, Schotte, Buysse, Gauthier en Kint om er maar eens een paar te noemen.

Steenbergen valt na meerdere keren pech uit de koers weg. Het viel in deze editie ook niet mee om terug te keren na een lekke band want vanaf het begin was het een geanimeerde koers.
Uiteindelijk bereiken ze met drie man het velodroom in Roubaix en Claes legde z'n medevluchters er als een volleerd pisterenner op.
Met een prachtig zegegebaar haalde Claes z'n eerste binnen.

Podium 1946
1 Georges Claes
2 Louis Gauthier
3 Lucien Vlaemynck

Direct na z'n eerste overwinning in Parijs-Roubaix haalde Claes z'n tweede binnen. Maar dat was nog even werken want ook nu ging het lont al rap in het kruitvat en na een half uur koers was de bende al flink op hol geslagen.
In het begin van de koers groeit de kopgroep en verder in de koers wordt deze weer meer en meer uitgedund.
Een opmerkelijke renner blijft er over: Olimpio Bizzi.

Velen van jullie zullen nog nooit van deze renner hebben gehoord. Toch 10 keer top 20 in Milaan San Remo. Dertien (13!) etappes in de Giro, Italiaans kampioen en diverse etappes in kleinere rittenkoersen en een handje Italiaanse semiklassiekers.
Bizzi blijft tijdens een drijfnatte editie alleen over van kopgroep met potentie.
Alleen zoekt hij zijn weg naar Roubaix. Onervaren op dit terrein en een meute hongerige wolven hijgend in z'n nek.
De wolven zijn vooral Vlaamse leeuwen en de ongelukkige Bizzi rijdt ook nog een wiel kapot.

Na een vlucht van 235 kilometer wordt Bizzi op twee kilometer voor de wielerbaan in z'n nekvel gegrepen.
De Italiaanse journalisten zaten al klaar om de meest overtreffende krantenkoppen te bedenken.
Helaas.
Toch kwam L'Equipe met een kop die nu nog kippenvel bezorgt:
Bataille, dans un tres grand PARIS-ROUBAIX, a pres de 40 kms de moyenne, sous la pluie
BIZZI DOMINE PENDANT 235Kms, MAIS....
....CLAES BONDIT ET GAGNE!

Bizzi zal ontroostbaar zijn geweest maar Claes trok op de kletsnatte wielerbaan z'n tweede Parijs-Roubaix naar zich toe.

Als je de diverse verhalen van deze editie leest mag daar een 7 uur duurde DVD van gemaakt worden.

Claes bevestigd na 1947, maar Olimpio Bizzi is de held van de dag!

Podium 1947
1 Georges Claes
2 Adolf Verschueren
3 Louis Thiétard

Na zijn actieve carrière begint Claes in z'n woonplaats Boutegem een cafe wat hij noemt naar z'n mooiste overwinningen: Parijs-Roubaix.

De kroeg is overgegaan in andere handen maar ligt nu stil. Begin dit jaar heb ik er nog een bezoek gebracht en aangebeld bij de weduwe van Claes die nog steeds tegenover het cafe woonde.
Toch heeft recent iemand de uitdaging weer opgepakt en is het cafe weer open.
Adres: Malendriesstraat 40, Boutersem

George Claes overleed in 1994. Z'n weduwe Rosa was een zeer sterke vrouw maar is afgelopen oktober haar George gaan opzoeken.

De rouwkaart was eenvoudig zoals het hoort:
"Na een leven, gekenmerkt door toewijding,
eenvoud en stille goedheid, ging van ons heen "

Rosa BIESEMANS
weduwe van de heer Georges CLAES

Foto: Het gewezen cafe van George Claes stond er begin dit jaar troosteloos bij. 

Jammer want het is toch een prachtige naam voor een wielercafe.

Nog 111 dagen

Ik kan er een dagje naast zitten maar het is nog 111 dagen tot de 111e editie van Parijs-Roubaix.

Dat betekend dat vandaag de serie start van 111 blogjes als ultieme voorbereiding op - dat vind ik nochtans - de mooiste eendagskoers van het jaar.

De 111e editie zal verreden worden op zondag 7 april 2013. Het is natuurlijk nog te vroeg om nu al te gissen wie er tot de kanshebbers behoren.
Ieder zal Boonen, Cancellara, Hushovd, Boom, Ballan, Phinney, Terpstra, Flecha, Vansummeren en Vanmarcke op z'n lijstje hebben staan.

Maar Fabian Cancellara weet wat dat soort lijstjes waard zijn. Door een sukkelige valpartij in de Ronde van Vlaanderen dit jaar werd Fabian met een enkele klap van topfavoriet een doorsnee toeschouwer.
Boonen liet het echter niet aan z'n hart en zonder al te grote tegenstand zocht hij dan de tegenstand vooral in zichzelf.
Met een indrukwekkende solo ging hij op weg naar z'n vierde Parijs-Roubaix en daarmee kwam hij gelijk met recordhouder Roger De Vlaeminck.

Gaat Boonen dit jaar voor het onmogelijke? Echt onmogelijk is het niet. Als De Vlaeminck iets meer mazzel had gehad had hij zomaar op zeven uit kunnen komen.

Toch is het mooi om 111 dagen lang toe te leven naar deze koers die met geen andere koers te vergelijken is.

De komende 111 dagen zal ik diep de geschiedenis induiken, maar ook alle relevante actualiteiten volgen.

Wie niks wil missen kan ook via Twitter en Facebook de updates op deze blog volgen.
Eerdaags zullen de berichten ook daar worden geplaatst. Van Facebook naar Twitter gaat inmiddels automatisch, maar van Blogger naar Facebook wil nog niet lukken.

Morgen neem ik de aftrap met Georges Claes die Parijs-Roubaix zowel in 1946 als 1947 wist te winnen.

Foto (Ingmar de Weijer): Boonen komt in 2012 dolgelukkig over de streep op het velodroom van Roubaix.

Paris-Roubaix Challenge 2013

Hoewel nog niet definitief ziet het er naar uit dat de Challenge volgend jaar op 6 april wordt gehouden.

Nieuw is de keuze uit drie afstanden. Bij de vorige twee edities fietste je net als de koers een rit in lijn.
Ook in 2013 bestaat deze mogelijkheid en deze rit zal 170 kilometer lang zijn met daarin 50 kilometer kasseien.

Nieuw zijn de twee ritten welke gereden worden als een rondrit met start en finish in Roubaix. Je hebt daarbij de keuze uit 70 en 140 kilometer.

Meer details op 22 december aanstaande op de website van Paris-Roubaix Challenge.


Foto: Bij de 70 km van de Paris-Roubaix Challenge ligt het hoogtepunt bij Carrefour de L'Abre. Wel even tijd nemen om een foto te maken.

Toekomstplannen PR Blog

De wintermaanden en met name de Kerstdagen en de jaarwissel zijn voor veel mensen een moment van overpeinzing.
Natuurlijk gaan hele volksstammen zich te buiten aan veel eten en te veel drank.
Laat even duidelijk zijn dat ik ook niet vies ben van een knap bordje eten of een goed glaasje.
Na een pittige toertocht mag ik graag een schoon Belgisch pintje drinken en als ik zit te bloggen zoals nu dan neem ik graag een mooi glaasje whisky.
Een Balvenie Double Wood is het vandaag geworden.

Maar er is nog steeds een verschil tussen genieten en de buitensporige slemppartijen waar sommige Kerstdagen mee worden opgesierd.
Dat gekoppeld aan opzitten en pootjes geven is aan mij al helemaal niet besteed.
Ik ben dol op een gezamenlijk etentje. Maar wel met als belangrijkste doel het samen zijn.
Zo kan ik altijd enorm genieten van de etentjes met onze Italiaanse vrienden. Gewoon drie liever vier uur met elkaar aan tafel.

Foto: Ongeduldige fans staan dagen van te voren klaar om de renners op te wachten. Mooi toch?

Dit soort ontmoetingen geven me ook de kracht dat er nog genoeg mensen zijn die zonder doorgedraaide weldaad de donkere maanden doorbrengen.
Dit zelfs zonder religieuze overtuiging.

Je begint per slot ook niet een blog over "De Hel" als je in de hemel gelooft.

De hemel moet jezelf maken en het platform waar dat moet gebeuren heet: "De Aarde".

Persoonlijk heb ik genoeg overpeinzingen die ik niet allemaal met jullie hoef te delen.
Een complexe vriendschap, een weerbarstige puber en het werk dat onder de economie lijdt. Natuurlijk het ouder worden, waar ik weliswaar niet tegen vecht maar wel mee te doen heb.

Laat ik me met de overpeinzingen vooral even beperken tot deze blog. Als ik kijk welke aandacht (oa in de media) deze blog in het eerste seizoen heeft gehad, dan is er maar één mogelijkheid: DOORGAAN!

Foto: Wielersport journalist Peter Schilthuizen was een van de eerste die aandacht besteden aan deze Blog.

Vorig jaar starten ik op 22 december een serie met nog 110 dagen.
Nog 110 dagen tot de 110 editie van Parijs-Roubaix.

De sneeuvlokken vallen op dit moment langs m'n studio. Ik kan terugkijken op een van m'n beste jaren uit m'n leven. Genoeg tegenslag maar zonder tegenslag is ook Parijs-Roubaix van nul en gene waarde.

In die zin is de koers over de stenen een perfecte metafoor voor het leven. Soms gaat het vanzelf soms is het gruwelijk zwaar. Je staat er niet alleen voor, maar moet het toch vooral zelf doen.
Zo mooi als het leven is, zo mooi is ook de koers door het wat droevige Noord Franse land.
Een mix tussen melancholie en euforie. Gewoon zoals ik het leven graag zie om toch nog een persoonlijke noot weg te geven.

Om er niet een al te filosofisch (of sentimenteel) verhaal van te maken: Eind dit jaar start ik een serie van 111 blogjes als ultieme liefdesverklaring voor de 111e editie van Parijs-Roubaix.

Een 20  22 artikelen zijn inmiddels klaar en worden straks automatisch gepubliceerd.

Foto: Komend seizoen zal ik wederom de beginperiode van deze prachtige koers op de voorgrond 

plaatsen. Er is meer over te vertellen dan een mensenleven groot is.

Wat mag je verwachten?
Waarom Peter Post mij meer doet dan een aantal andere Nederlandse winnaars?
Waarom de vierde van Roger in 1977 zo bijzonder is?
Een aantal Franse veel winnaars.
De Vlaamse overmacht op de stenen.
Tips voor wielertoeristen die zelf aan de bak willen.
Boekbesprekingen.
Wat heb ik met kleine Eddy en Eric?
Hoe bijzonder zijn de beide oorlogsperiodes?
En op dit punt van een artikel schrijft een redacteur:
en nog veel, en veel meer......

Foto: Hier ikzelf op Carrefour de L'Arbre tijdens de toereditie van 2012. Deze blog wordt niet alleen vanachter de PC gemaakt, maar ik ben regelmatig in het Franse Noorden actief om de koers te voelen en te proeven.

De komende donkere dagen ga ik gebruiken om de serie van 111 compleet te maken. Met veel plezier want het is een gruwelijk boeiend onderwerp.

Als er een specifiek onderwerp of editie is waar je graag meer over wilt weten voel je dan vrij te reageren. Dat kan ook via de speciale Facebookpagina.

Fijne decembermaand en overpeins vooral met mate!

Milaan-San Remo op zondag

Twee maanden terug maakt e ik de kalender bekend van de voorjaarsklassiekers. Deze was door de UCI goedgekeurd dus dan durf je zoiets wel te plaatsen.

Edoch.......... Milaan-San Remo verhuisd van de zaterdag naar de zondag.

Dus niet op zaterdag 16 maart voor de TV gaan zitten maar op zondag 17 maart.

Het zal even wennen zijn............

Toch is Milaan-San Remo altijd een eerste indicatie wie goed zal zijn in Parijs-Roubaix.

Foto: Afgelopen jaar waren we bij de start en de passage op de Poggio. Of dat het komend jaar gaat lukken?

Inschrijven rally raid 2013

Velo Club Roubaix heeft zojuist de nieuwsbrief verstuurd. Hierin wordt aangekondigd dat het vanaf nu mogelijk is in te schrijven voor de 4e Rally Raid Paris-Roubaix VTT.
De Rally Raid is een 125 kilometer lange MTB uitdaging voor wielertoeristen.

De rit is op zondag 12 mei 2013.

Alle belangrijke kasseistroken vanaf het Bos van Wallers maken onderdeel uit van het parcours. Tussen de kasseistroken worden de nodige bos en landwegen aangedaan.

Online inschrijven kan vanaf vandaag op de website van VCR

Foto: Verwacht geen groot aantal hoogtemeters maar een paar leuke hoogte passage ontbreken niet.

Cyclocross worldcup: 2 december 2012

Op zondag 2 december wordt op en rond de wielerbaan van Roubaix een cyclocross gereden. Deze maakt onderdeel uit van de UCI worldcup.
de dames starten om 13:30 en de elite heren komen om 15:00 aan de start.

Leuke aanleiding (zeker voor niet fietsers) om een keer de wielerbaan de bezichtigen.
Ander kijktips als je gaat zijn natuurlijk de nieuwe overdekte wielerbaan en Cafe Pave.
Met een beetje mazzel kan je even een kijkje in de douches nemen. Doe dat ruim voor de koers dan is de kans het grootst dat het je lukt.

In je agenda dus: 2 december 2012!

De totale UCI Wordcup kalender bestaat uit de volgende wedstrijden
21 okt 2012 Tabor (Kevin Pauwels)
28 okt 2012 Plizen (Niels Albert)
24 nov 2012 Koksijde
2 dec 2012 Roubaix
23 dec 2012 Namur
26 dec 2012 Heusden-Zolder
6 jan 2013 Roma
20 jan 2013 Hoogerheide

Foto: Ik heb nog geen info over het parcours voor dit jaar. Dit is het kaartje van 2010. 

Duidelijk is te zien dat de wielerbaan in tegenovergestelde richting werd gefietst.

Ronde des Rois du VTT 2013

Op 6 januari 2013 organiseert Velo Club Roubaix een toertocht voor de MTB.
Start bij de wielerbaan en de rit wordt natuurlijk afgesloten met een rondje op het legendarische ovaal.
na afloop kan je douchen in de al even legendarische douches.
Afstanden zijn 30, 40 en 50. De tocht bevat relatief weinig hoogtemeters maar hou wel rekening met goede vette Noord Franse klei.

Heb je familie die liever gaat wandelen? Ook daar is aan gedacht en er zijn twee wandelingen uitgezet van 7 en 12 kilometer.
Start vanaf 8:30 tot 10:00 en je moet om 13:00 terug zijn. Als het parcours een beetje nat is dan is dat natuurlijk doorbikkelen.
Wel bij de bevoorrading genieten want die is bij VCR altijd prima in orde.

Mooi kans voor wie geen lange ritten daar wil rijden om een keer op de wielerbaan te finishen, te douchen en natuurlijk een mooi bruin biertje in Cafe Pave.
Wellicht lukt het ook om de nieuwe overdekte wielerbaan even te bezichtigen.

Daarnaast een prima gelegenheid om met fietsvriendjes het nieuwe jaar in te duiken. Dus? Tot de 6de januari dan maar......

Meer info op de website van Veloclub Roubaix

Foto: Met de MTB op de legendarische wielerbaan van Roubaix 

tijdens de Rally Raid Paris-Roubaix 2011.

Carlo Galetti

Carlo Galetti was een van de eerste grote kampioenen als het om grote rondes gaat. De Tour was niet helemaal zijn ding maar de Giro des te meer. Dat geldt voor veel Italianen die doorgaans toch wat meer heimwee naar goed eten hebben.
Galetti werd in de eerste ronde van Italië direct twee en won daarna maar liefst drie keer op rij. Dat was in 1910, 1911 en 1912. De overwinning in 1912 was in teamverband met de ploeg van Atala (fietsenmerk).

Carlo Galetti is niet alleen een van de eerste grote ronde renners. Hij behoort ook tot de generatie die door de Eerste Wereldoorlog het tweede deel van z'n carrière zag verprutsen.

Foto: Galetti bij de start van Parijs-Roubaix 1913.

In de Italiaanse klassiekers haalde Galetti een aantal ereplaatsen, maar in Parijs-Roubaix sloeg hij geen grote bonken. Je komt hem maar één keer tegen in de uitslag: 18e in 1913.
Toch is er een zeer mooie aanleiding om Galetti op deze Parijs-Roubaix blog te vermelden.

Galetti begon na zijn actieve carrière een fietsenmerk en dat bestaat nog steeds. Ze zijn gespecialiseerd in MTB, kinder- en stadsfietsen. Een niche die ze invullen doen ze met fixies.
Daarnaast - en helaas nog weinig van op hun website - flirten ze met retro.
Massimo is een van de trekkers achter het huidige Galetti en heeft een zwak voor oude racefietsen.

Foto: Samen met Massimo in de finale van L'Eroica 2011. Massimo (7) op een 60 jaar oude Galetti en ik (24)

 op een 30 jaar oude Gazelle. Het leeftijdsverschil tussen de rijders is overigen ook zo'n 30 jaar...........

Massimo is bij Galleti op dit moment bezig om een aantal interessante retro modellen te ontwikkelen. Ze laten zich daarbij vooral inspireren door de oude fietsen die uit het verleden bewaard zijn gebleven.
Een daarvan beschikt over het Paris-Roubaix versnellingsysteem.

Een detailfoto van dit systeem maakt het al meer dan de moeite om dat op deze blog te vermelden.

Foto (Galetti): Prachtige details van het Paris-Roubaix versnellingsyteem 

van Campagnolo op een geresaureerde Galetti. 

Website Cicli Galetti
Cicli Galetti op Facebook

Hors Course

Weer een prachtig filmpje van Rapha met als decor De Hel van het Noorden. Schitterdende beelden.
Wie hier wel eens fietst en in Cysoing wat gaat drinken herkent van die smoezelige kroeg.
Prachtig!

Parijs-Roubaix Espoirs 2013

De editie van Parijs-Roubaix voor amateurs (Espoirs-U23) zal volgend jaar gehouden worden op zondag 26 mei 2013.
De wedstrijd wordt ingedeeld in klasse 1.2U.

Foto: Jasper Stuyven (winnaar jonge Flandrien 2012) zal zeker weer een van de kanshebbers

zijn voor de overwinning. Zie interview Jasper eerdere dit jaar.

L’Eroica 2012

Strade Bianche is een zusterkoers van Parijs-Roubaix en de Italianen zien graag dat deze koers zich onder de naam van “De Hel van Het zuiden” verder ontwikkeld.
De koers staat sinds 2007 op de agenda en is afgeleid van een jaarlijks evenement voor wielertoeristen dat bekend staat als L’Eroica.
Het parcours van de profkoers is in hoge mate gelijk aan dat van de rit voor wielertoeristen.
De wielertoeristen moeten iets meer strade bianche verwerken en bovendien op een klassieke racefiets aan de start verschijnen.

Liefhebbers van een oerkoers als Parijs-Roubaix hebben doorgaans ook een warme belangstelling voor L’Eroica.
Vorige week nam ik voor de vijfde keer deel aan de lange afstand en het verslag vind je op mijn gewone blog: L’Eroica 2012

Foto: Zelf in actie op de beklimming van Montalcino. Lange stukken van 15% over strade bianche en op een oude stalen fiets en wollen trui.

Helletocht wielermoment 2012

Tom Boonen is winnaar geworden van de Flandrien 2012 en zijn overwinning in Parijs-Roubaix het wielermoment van dit jaar.
Met een indrukwekkende solo van goed 50 kilometer zetten hij zijn zeer geslaagde voorseizoen extra in de spotlights.

Het werd tevens zijn vierde Parijs-Roubaix waarmee hij zich op gelijke hoogte plaatste als Roger de Vlaeminck.
Nieuwsblad: Helletocht mooiste moment 2012
Tom Boonen Flandrien 2012

Foto (Ingmar de Weijer): Boonen rolt na een indrukwekkende solo op de streep af.

VTT op 12 mei 2013

De MTB versie van Parijs-Roubaix voor wielertoeristen wordt om de twee jaar op de oneven jaren georganiseerd.
Zojuist is de datum bekend gemaakt: 12 mei 2013

Meer informatie eind november op de website van Velo Club Roubaix.

Ronde van Lombardije 2012

Naast Parijs-Roubaix gaat mijn hart ook sneller kloppen bij Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen en de Ronde van Lombardije.
Deze laatste staat tegenwoordig wat eerder op de agenda en is aanstaande zaterdag.
Dit zal beslist een positief effect hebben op het deelnemersveld. De koers is op deze manier immers een mooie revanche koers voor wie in het WK onder de maat heeft gepresteerd.
Absolute kijktip!

Op YouTube vond ik deze mooie teaser:

7 april 2013

De 111e editie van Parijs-Roubaix zal volgend jaar verreden worden op 7 april. Dit keer NIET op de tweede zondag van april.
De dagen van de weken vallen dit keer wat ongunstig dus de Ronde van Vlaanderen – die traditioneel op de eerste zondag van april wordt gereden – is nu op 31 maart.
De UCI heeft gister tijdens het WK in Valkenburg de definitieve agenda gepresenteerd.
De datum is nu dus definitief en offcieel. We noteren dus 7 april 2013

Alle voorjaarsklassiekers 2013:
16 maart Milaan - San Remo (I)
22 maart E3 Prijs - Harelbeke (B)
24 maart Gent - Wevelgem (B)
31 maart Ronde van Vlaanderen (B)
7 april Parijs - Roubaix (F)
14 april Amstel Gold Race (N)
17 april Waalse Pijl (B)
21 april Luik - Bastenaken -Luik (B)


Foto: De profrenners zullen komend jaar dus op 4 en 5 april hun verkenning gaan doen. Hopelijk iets minder koude wind dan dit jaar.

Wevelgem-Roubaix-Wevelgem 2012

Deze uitstap voor wielertoeristen werd dit jaar voor de tweede keer gereden. Het parcours gaat van de finishlijn van Gent-Wevelgem naar de finishlijn van Parijs-Roubaix.
Je kon kiezen uit 60 of 100km.
De tocht is een initiatief van de beide gemeentes en heeft natuurlijk als belangrijkste doel om mensen in beweging te brengen.
Voor veel wielertoeristen en wielersportfans is de wielerbaan van Roubaix bijna iets heiligs.
Alleen de meeste wielertoeristen hebben er geen trek in een dag op de kasseien te dokkeren om dan een keer een rondje op de wielerbaan te mogen rijden.
De tocht van vandaag bevatten maar één enkele kasseistrook en daar was ook nog een smal fietspaadje langs.



Belangrijkste hindernis van vandaag was echter Mont Saint Aubert. Onder wielertoeristen een bekende klim die ook meetelt voor het internationaal klim brevet (B.I.G.).
De overige beklimmingen waren allemaal een stuk minder steil en lang dus voor een getrainde wielertoerist een heerlijk uitje naar de wielerbaan van Roubaix.

Inmiddels hebben ze twee wielerbanen in Roubaix. De opening is pas volgende week. Daar heb ik een uitnodiging voor maar twee weken achter elkaar vind ik even genoeg.
Daarom kwam het extra goed uit dat we even een mini rondleiding kregen in dit nieuwe overdekte wielerpaleis.
Prachtige baan en er komt veel licht naar binnen. Deze overdekte baan wordt GEEN vervanger voor de open baan waar Parijs-Roubaix haar finish heeft.
De nieuwe baan is vooral bedoeld om het Franse baanwielrennen naar een hoger plan te trekken.

Ben je op de wielerbaan ga je natuurlijk even wat drinken in Cafe Pavé. Een aantal Franse wielertoeristen hadden al bezit genomen van de bar. Voor ons nog even geen bier want we moesten nog terug naar Wevelgem.
Wel weer genoten van de foto's die daar aan de muur hangen.
Omdat op de heenweg je een flinke lus naar het oosten had gemaakt ging het nu via een korte route terug naar Wevelgem.

De route van de hele rit gaat nagenoeg volledig over heerlijk rustige wegen. De route was keurig met oranje pijltjes uitgezet.
Bevoorrading, parkeren en na afloop een gratis consumptie. Voor twee Euro moet het toch niet gekker worden. Een dergelijke lage prijs zou veel Nederlanders moeten aantrekken.

Een paar mensen van de organisatie schoven nog even aan toen ze mij van deze blog herkende. Mooi om te ervaren hoe ze geïnteresseerd waren in verbeterpunten.

Strikt genomen waren die er niet, maar we hebben nog even zitten filosoferen hoe een evenement wat nu al heel geslaagd is mogelijk nog wat kan groeien.

Tocht is een aanrader net als een bezoek aan het nieuwe velodroom.

Fotoalbum Wevelgem-Roubaix-Wevelgem 2012

Geroof in de hel

Het zou de naam van een spannend jongensboek kunnen zijn. Helaas is het echter een trieste waarneming die ik afgelopen week heb gedaan.

Het is al jaren het geval dat supporters een kassei als aandenken meenemen. Die trend heeft zich vooral ingezet vanaf het moment dat de winnaar een kassei op een sokkel krijgt overhandigd.
Mensen willen dan ook zo’n kassei.

Haal er dan een bij de bouwmarkt of tuincentrum.

Probleem is dat als er eenmaal één kassei ergens uitgepeuterd is de volgende er makkelijker uitgaat. Voor je het weet is er een heel stuk uit de weg gehaald.
Wie hier regelmatig fietst zal de plekken herkennen. Die plaatsen zakken ook helemaal uit.

Als je een echte supporter bent laat je die kasseien natuurlijk zitten. De organisatie loopt zelfs het risico dat zo’n strook wordt afgekeurd.
Dat is toch het laatste wat je wilt als supporter van deze oerkoers.
Les Amis de Paris-Roubaix (de stichting die waakt over het parcours) voert wel restauratie uit maar die heeft ook maar beperkte middelen.

Foto: Het bordje Paris hangt inmiddels bij "een liefhebber" boven de schoorsteen.

Dat er kasseien gestolen worden is triest maar de laatste maanden zien we een nog veel triestere ontwikkeling.

Het parcours van Parijs-Roubaix is opgesierd met tientallen naamborden en zuiltjes aan het begin en einde van kasseistroken.
Souvenirjagers hebben het de laatste tijd op deze borden en zuiltjes gemunt.
Triest, triest en nog eens triest..

Natuurlijk gaat het ten opzichte van alle wereldproblemen helemaal nergens over maar deze blog gaat nu eenmaal niet over wereldproblemen.

Deze blog gaat over een koers met aanzien. Een koers waar renners met respect over praten. Helaas zijn er toch wat supporters die dat respect niet op kunnen brengen.

Afgelopen zaterdag best een beetje geschrokken want in een korte tijd is er veel weg. Ben toch wel een benieuwd wat voor mensen dit nu zijn? Dan ben je toch geen liefhebber van de koers?

Als jullie het weten zeg je het maar!

Foto: De douches op de wielerbaan gaan steeds op slot anders zijn in een mum van

 tijd alle plaatjes van de 110 winnaars verdwenen.

Zomer teaser

Gisteren met een aantal fietsvriendjes de finale van Parijs-Roubaix gereden. Een maatje waar ik op m'n 13e al mee koerste had ik beloofd om hem een keer mee deze kant op te nemen. Een soort introductie van "De Hel"

Na wat inventarisatie waren er nog wel wat die mee wilde maar als zo'n dag dan dichterbij komt groeit het aantal afhakers.

Op de valreep sloot nog wel een nieuwkomer aan. Een maatje die ik van het fotograferen ken zit sinds kort op de racefiets en die hebben we maar gelijk in het diepe gegooid.
Met een paar absolute maagden op het gebied van Parijs-Roubaix ging het naar Noord Frankrijk.
Ik had echter ook twee ervaren kasseispecialisten bij die de nieuwkomers mooi op sleeptouw konden nemen.

Om de zomer teaser wat op te vrolijken hadden we afgesproken om allemaal in een outfit te komen van een ex-winnaar:
Bart als Tom Boonen 2012
Gerard als Emile Daems 1963
Richard als Fabian Cancellara 2010
Ingmar als Moser 1980
Ikzelf als De Vlaeminck 1977

Gerard zelfs op een oude Peugeot, Ingmar op een oude Moser en ik op de Gios Super Record PR 1977.

De auto in Hem geparkeerd wat nog even lastig was want daar was een jaarlijkse braderie waar heel Noord Frankrijk op af was gekomen. De doorgaande weg in Hem was helemaal volgestouwd met kraampjes met oude rotzooi.
Geen doorkomen aan!.
Na wat onderwijs in de Noord Franse cultuur toch "en route" en over de gewone weg ging het richting Mons-en-Pévèle. Daar gingen we de eerste kasseien op waarbij zo'n 5 sterren strook voor nieuwkomers wel een heftig debuut is.



Grappig is dat je dan zelf weer even gedwongen word om door een paar andere ogen naar "De Hel" te kijken. Voor mij zijn dit gewoon kasseistroken.
Voor nieuwkomers - zelf goede fietsers die ook jaren hebben gekoerst - is het schrikken. Flink schrikken.

Toch sloegen de nieuwkomers zich er perfect doorheen. Gewoon niet nadenken en gewoon meefietsen. Maar ook stiekem genieten als het je goed afgaat.

De volgende strook die van Mérignies zorgde gelijk voor een oponthoud. Richard reed er niet alleen een band maar ook een velg aan flarden. De velg heeft de rest van de dag smerig in de weggezetten en voor nog wat problemen met de banden gezorgd.

We lieten ons humeur er echter niet door verstieren want het was schitterend weer.

Gerard merkte dat bochten op Pont Thibault wat anders is dan een bocht in een criterium. De ervaring hield hem uit de problemen. Chemin de l'Epinette en Moulin Vertain werden rap genomen terwijl deze laatste toch behoorlijk slecht is.
Hierna even een terrasje in mijn zo favoriete Cysoing.
Op het plein was een kermis en de draaimolenman had wel een tang om de grootste deuken uit de velg van Richard te buigen.
Van dat soort momenten geniet ik maximaal. Een velg met een roestige tang bruikbaar maken is voor mij echte wielerromantiek.
Niet alleen ik maar ook de plaatselijke jeugd genoot. Met vijf stonden ze om ons heen te drummen en we werden maximaal geanalyseerd. "dat is een Italiaanse trui" "dat een Amerikaanse" "maar dat is een Zwitserse trui"

Hun definitief oordeel werd toch gebaseerd op onze taal. We waren Russische wielrenners.
Na Cysoing komt het prachtige maar loodzware stuk wat helemaal doorloopt naar Gruson.
Bij de oversteek van de TGV kan je even op adem komen.
Je krijgt op rij Duclos Lassalle (****), Bourghelles naar Wannehain (****),
Camphin-en-Pévèle (****), Carrefour de L'Arbre (*****), Gruson (**).

 
Zelfs voor ervaren rotten is het nu even bikkelen. Goed op blijven letten en met name op Carrefour netjes om de kuilen heen.

 
Na Gruson komt dan alleen de strook van Hem nog, maar even voor Hem hebben we bij 6 Bonniers op het terras een biertje zitten doen.
Ze smaakte prima want door de zon was het een vrij stoffige dag aan het worden.

Na de bier-break nog even over Hem. Een strook die maar 1 ster krijgt, maar ook zonder bier ben ik het daar nog steeds niet mee eens.

Voldaan bereikte we de auto. De nieuwkomers hadden een prachtige ervaring en voor specialisten is een dagje hel altijd genieten.

Fotoalbum Zomer Teaser 2012

Terug van vakantie

Het is een tijdje stil geweest op deze blog. De reden is simpel: ook de grootste Parijs-Roubaix fan gaat op vakantie.
Drie weken Kroatië waar ik de toegang tot het internet tot een absoluut minimum heb beperkt.

De vakantiefoto’s zijn inmiddels ingeplakt dus de Parijs-Roubaix hobby kan langzaam weer wat aandacht krijgen.
Komende weken ben ik twee keer maar mogelijk drie keer op de wielerbaan van Roubaix.
Dit weekend met een privé excursie waar we de solo van Tom Boonen van dit jaar gaan narijden. In het dubbelen van de tijd want het is een uitje voor wielertoeristen en er moeten natuurlijk foto’s worden gemaakt.
Op 9 september ben ik weer op het velodroom van Roubaix omdat ik dan deelneem aan Wevelgem-Roubaix-Wevelgem.
De week daarop zijn er manifestaties rond de opening van de nieuwe wielerbaan. Of ik het trek om drie weekeinden achter elkaar die kant op te gaan weet ik nog niet.

Van beide bovengenoemde ritten komt er hier natuurlijk een verslag.
Vervolgens wil ik dan tot de Kerst iedere week een artikel over de historie van Parijs-Roubaix plaatsen om de trouwe lezers te belonen.

Vanaf de week na Kerst is het dan 111 dagen tot de 111e Parijs-Roubaix en komt er 111 dagen lang IEDERE dag een artikel.

111 dagen lang voorpret en gezien de reacties van afgelopen jaar zal een groep fijnproevers dat zeker weten te waarderen.

Foto: Decors de komende weken voor een aantal persoonlijke projecten.

Stab Velodrome

De afgelopen maanden is er hard gewerkt om het nieuwe overdekte velodroom in Roubaix klaar te krijgen.
De baan zal GEEN vervanging zijn van de huidige open baan en deze blijft gewoon bestaan. De open baan zal alleen gebruikt worden voor de finish van Parijs-Roubaix en voor diverse evenementen voor wielertoeristen.

Naast de nieuwe overdekte wielerbaan is er op hetzelfde complex een BMX baan aangelegd.
Opmerkelijk dat zo'n groot sportcomplex midden in de stad kan overleven, want naast de historische wielerbaan ligt ook een aantal voetbalvelden.
Het gebouw met de nieuwe wielerbaan heeft tevens ruimtes voor seminairs en om hier een "heidesessie" met je bedrijf te houden is best een inspirerende gedachten.

Het nieuwe velodroom is genoemd naar Jean Stablinski. Deze Pools-Franse wielrenner heeft in de mijnen van Wallers-Arenberg gewerkt. De kennis van deze omgeving heeft hij in 1968 gebruikt om de organisatoren van Parijs-Roubaix te adviseren om Het Bos van Wallers op te nemen om de terugloop aan kasseien tegen te gaan.

Bij het oprijden van het Bos van Wallers staat ook een monument voor Stablinski. Ook is de eerste kasseistrook (Troisville) in de koers naar Stablinski genoemd. 

Het sportcomplex was al decor voor aankomst van een klassieker en er wordt ieder jaar een top cyclocross gereden. Met de aanvulling van een hoogwaardige overdekte wielerbaan en BMX parcours verwerft Roubaix zich van een prachtig multi wielersportcentrum.

Website Velodrome covert Roubaix

Foto: Stab Velodrome in aanbouw (januari 2012)

Le Circuit de la Marque à l'Arbre

Vandaag met m'n dochter deze permanente MTB tocht gefietst. Tocht is vooral voor de wat minder fanatieke fietser. De rit cirkelt rond het laatste stuk van het parcours van Parijs-Roubaix.
De strook van Carrefour de L'Arbre is in z'n geheel opgenomen maar ook een stuk van de legendarische strook "Route de Gruson" die in 1977 voor het laatste is gebruikt. Roger de Vlaeminck trok hier solo overheen en hierna zorgde de aanleg van de TGV dat de strook niet meer in het parcours was in te passen.
Het stuk kasseien ten zuiden van het restaurant de L'Arbre is in 1978 gebruikt en het was Moser die daar solo z'n kunsten liet zien.

Bij 6 Boniniers (recreatiepark even onder Hem) kruis je het parcours en liefhebbers pakken dan even de strook van Hem.
De rit is 33 kilomter en bevat een te verwaarloze aantal hoogtemeters.
Een leuke verlenging van de rit is te maken vanaf het moment dat je bij Camphin-en-Pevele de A27 hebt overgestoken.
Je kan dan door de landerijen zigzagend gebruik maken van een aantal "unkown" kasseistroken en onverharde wegen om bij Cysoing te komen. Vanaf daar volg je het parcours van Parijs-Roubaix en kom je vanzelf bij Carrefour de L'Arbre weer op de route van deze MTB rit.
Uitbreiding is 15 kilometer en je krijgt 3 extra 4 sterren stroken:
Pavé Duclos-Lassalle (Cysoing)
Bourghelles naar Wannehain
Camphin-en-Pévèle

Le Circuit de la Marque à l'Arbre is een rit met een hoog recreatief gehalte en laat zien dat Noord Frankrijk een aantal zeer fraaie plekjes heeft.
De route is met houten bordjes uitgezet en een ideaal startpunt is Restaurant de L'Arbre.
Een kaart is handig want niet altijd is duidelijk hoe je moet fietsen.

Op m'n gewone blog heb ik een uitvoerig verslag van deze dag gemaakt:
Verslag Le Circuit de la Marque à l'Arbre

Sportzomer 2012: Hennie Kuiper

Vorige week werd in Sportzomer 2012 ruim aandacht besteed aan de overwinning van Hennie Kuiper in Parijs-Roubaix.
Leuk om een terug te luisteren:

Sportzomer 2012: Kei van Hennie Kuiper

Foto: Als winnaar van Parijs-Roubaix heeft Hennie Kuiper ook een ereplaats in de

laatste kasseistrook vlak voor het oprijden van de wielerbaan.

Leader 1: Hell of the North

Een regenachtige dag en je wilt zelf niet op de fiets stappen. Een uurtje de tijd doden voor de live uitzending van de de Tour begint.
Of gewoon de donkere winteravonden aangenaam doorbrengen.

Dat laatste blijft de basis gedachten achter een bordspel. Ondanks de opkomst van computerspelletjes hebben bordspellen een grote en fanatieke aanhang.
Deze ontwikkeling heeft zich vooral ingezet toen de spelers van bordspellen meer en meer het scenario van een spel zelf konden configureren en procenten spelen daar graag op in.

>

Ook bij dit wielersport spel kan je de koers helemaal inrichten zoals jij dat wil. Veel beklimmingen, slecht weer, veel lekke banden en bevoorradingen waar jij denkt dat ze het beste geplaatst kunnen worden.
Je kan het spel spelen met 2 tot 4 spelers. De regels zijn vrij uitgebreid omdat met alle aspecten van een wielerkoers rekening wordt gehouden.
De snelheid van het peloton, de vluchters en of je wel genoeg "tankt" bij de bevoorradingen.

Het opzetten van het spel is al een feestje op zich. Je mag namelijk zelf het parcours opbouwen.
Ik kon het natuurlijk niet laten om bij de eerste keer er veel kasseien in te stoppen.
Dat doet de naam van het spel immers alle eer aan: "Hell of the North"
Er is zelf een mogelijkheid om op een wielerbaan te finishen om het helemaal echt te maken.

Om het echte speelplezier goed te waarderen zal je het spel een aantal keer moeten spelen.
De speltoebehoren zijn echter leuk om beet te pakken en zullen niet snel vervelen.
Door de diversitiet van het zelf opzetten is er voldoende basis om het spel over langere periode aantrekkelijk te houden.

The Chase

Prachtig reclamefilmpje van Specialized met een hoofdrol voor de solo van Tom Boonen in de afgelopen Parijs-Roubaix.
Goed gedaan en wat kan stof toch mooi zijn......

Wevelgem-Roubaix

Niet alle wielertoerist hebben behoefte aan een fors aantal kasseistroken. Toch wil een groot deel van hen graag eens aankomen op het legendarische velodroom van Roubaix.
Je heel even een van je helden voelen.

Dat kan op zondag 9 september 2012.
Je kan zowel starten in Roubaix als in Wevelgem. Je kan kiezen tussen 60 en 100 kilometer.

Twee historische steden uit de wielersport in één rit en het zijn ook de beide gemeentes die hier een samenwerking zijn aangegaan.
Prachtig initiatief en als het even lukt ben ik zelf zeker van de partij.

Meer info op: www.wevelgem.be/wevelgem-roubaix


Foto: Voor menig wielertoerist een wens om hier een keer een rondje te rijden.

Tour 2010

Eens in de zoveel jaar doet de Tour de hel van het noorden aan. Soms een enkele strook en soms een serieus aantal.
In 2010 was de finish getrokken in Arenberg. Een paar honderd meter voor het legendarische bos.
De organisatie durfde het blijkbaar niet aan om de frêle klimmertjes eens echt op de proef te stellen.
Overigens is het maar de vraag of de ASO wel toestemming had gekregen. Het Bos van Wallers is immers beschermd gebied en valt onder het Franse staatsbosbeheer.
Verder is het een hele klus om het bos af te zetten met dranghekken. Voor de klassieker is dat natuurlijk een ander verhaal dan voor een Tour etappe.

Er zijn grote voor en tegenstanders om kasseistroken in de Tour op te nemen. Aardig is om de historie er eens bij te halen. In de begin jaren was de eerste etappe in de Tour een complete editie van Parijs-Roubaix. Etappe 1: Parijs-Roubaix!

Daarnaast is er juist een pleidooi te houden dat de winnaar van de Tour een compleet renner moet zijn.
Dus niet alleen klimmen en tijdrijden maar ook enigszins een beetje over de stenen kan rijden.
Zodra er weer een Tour is met een kassei-etappe vallen de voor en tegenstanders bijna over elkaar.
In die kassei etappe kan je de Tour niet winnen maar wel verliezen is dan zo'n veel gehoorde kreet.
Als je sterk bent rij je van voren dus verklein je de kans op valpartijen. Als je fris zit ontwijk je de gaten en rij je niet lek. Als de ploeg zich goed voorbereid is er wel degelijk een voordeel te halen.

Natuurlijk zitten er in het Tour peloton een aantal krabbers die nauwelijks over de stenen geraken. Als je kans maakt op een goed Tour klassement moet je dus zorgen dat je voor de krabbers fietst.

Foto: Arenberg was in 2010 al maanden
zwanger van de komst van de Tour.

De laatste keer dat de Tour serieus in "De Hel" bivakkeerde was in 2010. Nog nooit hadden ploegen zoveel gedaan aan de voorbereiding.
Ex-coureurs werden van stal gehaald en hele strategieën werden ontwikkeld.

De etappe voerde de renners vanuit Wanze (België) naar Arenberg. 13 kilometer kasseien kregen ze voor de wielen waarvan maar een paar erg slecht.
Het werd een zeer stoffige race wat voor de fotografen natuurlijk smullen is.
Een aantal klassement renners liep averij op. Gesink zat door een eerdere valpartij niet lekker op z'n fiets. Armstrong liep te klooien met een lekke band en hij had nog wel de Ronde van Vlaanderen als voorbereiding gefietst.
Frank Schleck schakelde zich definitief uit door een ongelukkige valpartij.
Van de klassement renners deed Andy Schleck en Cadel Evans een erg goeie zaak.
Evans keek niemand van op omdat deze de nodige MTB ervaring heeft. Andy was echter ver boven zichzelf uitgestegen.
In het zog van ploegmaat Cancellara snelde ze zo ver mogelijk bij de concurrentie weg. Cancellara spaarde zich geen moment en deed er alles aan de kloof zo groot mogelijk te maken.
In de sombere straten van Arenberg had Hushovd vervolgens weinig moeite om het af te maken.

Uitslag Wanze-Arenberg (6 juli 2010)
1 Thor Hushovd
2 Geraint Thomas
3 Cadel Evans
4.Ryder Hesjedal
5 Andy Schleck
6 Fabian Cancellara
7 Johan Vansummeren 53sec
8 Bradley Wiggins
9 Jurgen Van den Broeck
10 Alexandre Vinokourov

Let even op Vansummeren. Voor velen in 2011 een onverwacht winnaar van Parijs-Roubaix. Maar in 2008 werd hij 8e, in 2009 5e en nu in deze etappe 7e!

Foto: Armstrong had duidelijk niet z'n dag in "De Hel" en het werd snel duidelijk dat een 8ste Touroverwinning

 er niet in zou zitten. Hier is hij nog volop van ambitie de proloog in Rotterdam aan het verkennen.

Filmpje Toertocht 2012

Op de Facebookpagina plaatste Tommeke nog een erg leuk filmpje van de recente toereditie. Zeker voor wie meegedaan heeft de moeite om te bekijken.

Toeristische fietstocht

Niet ieder wil als wielertoerist een volledige Parijs-Roubaix rijden. Daarom is het zo leuk dat er initiatieven zijn waarbij je met een kortere rit toch een gevoel kan krijgen wat "De Hel van het Noorden" is.

Lannoo brengt een fietsgids uit met daarin een compacte route voor een groot aantal (semi) klassiekers en Parijs-Roubaix ontbreekt niet op het menu.
De route is 65 kilometer en je krijgt nagenoeg alle kasseistroken voor je kiezen vanaf Orchies tot en met Carrefour de L'Arbre.
Een rondje wat zelfs voor een geoefende fietser een uitstapje is wat meer dan de moeite waard is.
Een van de eerste stroken is het legendarisch Mons-en-Pévèle en het gaat dan maar door en door.
Slechts 65 km maar beslist serieuze kost.

Een fietsgids met 15 inspirerende routes waarbij - en wie zal het me kwalijk nemen - die van Parijs-Roubaix er zeker zijn mag.

Lannoo's route Parijs-Roubaix

Foto: Een van de stroken die deel uit maakt van de door Lannoo voorgestelde route.

Parijs-Roubaix op de tandem

Een keer op de tandem lijkt me wel wat maar of ik dan achterop durf te zitten? Misschien ooit. Desnoods eens gewoon een deel van het parcours om dat eens te ervaren.
Deze heren zijn vorige week de uitdaging aangegaan. Geen hollywood productie maar gewoon een leuk stukje huisvlijt:

Studio Chielemans

Een korte maar zeer krachtige videoclip van de toerversie van vorige week. Heerlijk moment om na te genieten!

Filmpje toerversie

Misschien herken je ergens jezelf. Zelf kom ik op 3:45 door in een oranje shirt.

Bos van Wallers onboard

Wielertoerist met onboard camera in het Bos van Wallers.

Fotoreport Paris-Roubaix cyclo

André Tignon heeft wederom een zeer uitvoerig fotoverslag gemaakt van de Parijs-Roubaix editie voor wielertoeristen.
André gaat al jaren met de camera op pad bij dit soort evenementen.
In plaats van op één plaats geld te gaan staan te verdienen trek André door het Noord Franse land om een zo breed mogelijke reportage te maken en dat is het weer uitstekend gelukt. Voor het geld? Nee gewoon omdat hij dat leuk vindt.

Fotoreport André Tignon Paris-Roubaix cyclo 2012

George Hincapie stopt

De sympathieke George Hincapie heeft aangekondigd eind dit jaar te stoppen met competitie wielersport.
Hincapie gaat nog één keer de Tour rijden en komt dan op een onwaarschijnlijke aantal van 17 deelnames wat een record is.
Naast de superknecht die Hincapie jaren is geweest in koersen als de Tour was hij natuurlijk vooral een groot smaakmaker in Parijs-Roubaix.
Als er iemand is die ik - maar wellicht velen met mij - een keer de zege in Parijs-Roubaix had gegund dan is het wel deze Hincapie.
Naast Roubaix deed Hincapie het ook goed in de Vlaamse koersen en hij wist Gent-Wevelgem en Kuurne Brussel Kuurne te winnen. Hij haalde podium in de Ronde van Vlaanderen en is met 17 keer finisher daar recordhouder.
In Parijs-Roubaix zette hij tussen 1999 en 2005 een indrukwekkend rijtje in de boeken en nam ook daar een record aantal van 17 keer deel.

Naast zijn enorme ijver om zich in te zetten voor Armstrong tijdens de Tour kent het grote publiek natuurlijk de onfortuinlijke val van George tijdens z'n Parijs-Roubaix deelname in 2006.
Een gebroken vork zorgde dat de Amerikaan stuurloos raakte.
Niet het meest glorieuze moment van George, maar het blijft de moeite om het nog eens te bekijken.
Let eens op dat alle renners in de groep omkijken wat op zich al een opmerkelijk feit is.

Deze zomer nog een keer van George genieten en met een beetje weemoed zal ik het afscheid toch te gemoed zien. Dit is toch het type renner wat ik het liefst op de fiets zie zitten.

In april tijdens de verkenning van Parijs-Roubaix vroeg een van ons of hij een tip voor een kroeg in New York wist.
George wimpelde dat charmant weg want hij was met z'n sport bezig.
19 jaar op en top pro! Hulde George en maak er een mooi afscheid van!

Parijs-Roubaix Cyclotourisme 2012

Een monument maar toch had de organisatie de moed in de vlakke aanloop te snoeien. Hierdoor werd de rit korter, maar nog steeds ruim boven de 200 kilometer.
Om het toch nog zwaarder te maken was er op een paar plaatsen een extra lusje met kasseien in het parcours opgenomen.
Van alle volledige Parijs-Roubaix toer edities was het qua kasseien ook verreweg de zwaarste. Gelukkig waren de omstandigheden gunstig.
Heel gunstig zelfs. In de vroege uren was het nog knap fris, maar tot wij de wielerbaan opreden is het droog gebleven. 

Op weg naar huis met de auto kwamen er wat spetters op de voorruit, maar of het op het parcours nog echt geregend heeft weet ik niet.

Verder stond er weinig wind en deze zat nagenoeg steeds in de goede hoek. Door de gunstige omstandigheden werd het dan ook zeer een rappe editie.
Voor ons nochtans want onder de douches was het nog erg rustig en we vroegen ons echt af waar al die andere fietsers waren.
De omstandigheden kunnen dan gunstig zijn geweest het parcours was loodzwaar en bij veel deelnemers zal het er flink zijn ingehakt.
Een zwaar parcours en het is ook bizar hoe rap een aantal stroken op dit moment achteruit gaan.
Het tweede deel van Carrefour de L’Arbre ligt er een pak slechter bij dan in april. Een paar jaar terug was het tweede deel van Carrefour gewoon een "makkie" en het evolueert zich zo langzamerhand tot een ware killer.
Het Bos van Wallers was al weer aardig groen aan het worden. Ondanks het uitblijven van de voorspelde regen was het op een aantal punten oppassen in het bos, want het gras zorgde dat de kasseien op sommige plaatsen smerig glad waren.
Vroeg gestart om op de eerste stroken niet teveel volk voor ons te hebben. Ik ging op pad met fietsmaatje Ingmar en debutant Jelmer sloot zich bij ons aan.

Met twee gasten op pad die samen net zo oud zijn als ik. Dan mag je wat langer in het wiel, maar het waren vooral m’n handen die deze ontmoeting met "De Hel" voor problemen zorgde. Dan heb je aan een goed wiel ook niet zo heel veel.
Eigenlijk vanaf de eerste strook ging dat niet goed. Dan denk je zoiets van ik moet weer even wennen. Na tien stroken ga je je echter toch wat zorgen maken.
In al die keren (circa 40 keer) dat ik hier gefietst heb nog nooit op die manier last van m’n handen gehad.

Er zijn wel wat oorzaken aan te wijzen, maar daar heb je op het moment dat je zit te harken geen ene zak aan.
De benen waren gelukkig super. Uitstekende verzorging van de organisatie en onze volgers en m'n parcourskennis zorgen dat het geen al te grote lijdensweg is geworden.
Sowieso gek als je superbenen hebt je toch met de handrem erop zit te fietsen. Pont Thibaut toch eens vol gas gegeven, maar toen kreeg ik echt serieus ruzie met m’n handen. Slecht plan en het was gewoon een zaak van de handen te ontzien.

M’n vrouw en fotovriendje Roeland bemande de volgauto en naast een ontmoeting bij de controles hebben ze ons in het Bos van Wallers en op Carrefour de L’Arbre opgewacht.
Dat heeft een prachtig pak foto’s opgeleverd.
Zelf zijn we onderweg ook een paar keer van de fiets geweest om plaatjes te maken.
De tijd die daarmee "verloren" gaat is altijd een erg goede investering in wat extra mooie herinneringen.
Want of een Parijs-Roubaix nu nat of stoffig is.............het zijn toch fietsfeestjes waar je op terug wilt kijken.

Ondanks de handen ben ik toch erg content met dit optreden in "De Hel". Twintig jaar geleden had ik zo een handtekening gezet dat ik dit nu nog zou kunnen.
Toch is de kans erg klein dat het de laatste gaat worden. Een aantal oude knarren die ik bezig heb gezien zijn een geweldige inspiratie om nog heel vaak terug te keren.
Sommige waren dan weliswaar op de korte afstand gestart, maar als ik de 80 voorbij ben en nog een "korte" Parijs-Roubaix mag doen, dan wil ik daar nu wel een handtekening voor zetten.

De dag was echter toch voor de jeugd en Ingmar trapte de stenen heel makkelijk onder zich vandaan. Ook debutant Jelmer die we bij ons hadden verteerde de stenen erg goed en zat de hele dag met een brede grijns te genieten van dit debuut.

Geen lek of andere pech. Ook dat zorgt voor een vleugje trots want zowel de fiets van Ingmar als die voor mezelf had ik recent opgebouwd.
Dat framebouwer Gios Torino ook een goede klus had gedaan wisten we en het zijn toch wel heel erg lekkere fietsjes voor dit soort gelegenheden.
Daarnaast vielen ze ook wel op en we hadden heel veel bekijks en aanspraak met deze blauwe fietsjes.

Geen grote heroïsche verhalen want we zijn vrij vlot en zonder grote problemen door "De Hel" getrapt wat niet wegneemt dat Parijs-Roubaix altijd een stevig en stoer potje fietsen is.

De fiets, de fietsmaatjes, het weer, de organisatie, onze begeleiders maakte het echter vooral tot een van de betere fietsfeestjes.

Allen bedankt!

Fotoalbum Parijs-Roubaix 2012