Waller-Roubaix 2021

Ook dit jaar zal er zoals het er nu naar uitziet geen Parijs-Roubaix zijn voor wielertoeristen. Om aan mijn jaarlijks portie Noord Franse kasseien te komen ben ik afgelopen vrijdag maar afgereisd naar Saint-Amand-les-Eaux. Als begeleider ging m'n lief mee die de auto naar Roubaix zou rijden en op een aantal stroken wat foto's ging maken.

Saint-Amand-les-Eaux ligt net over de Belgisch-Franse grens op een steenworp afstand van het legendarische Bos van Wallers.

Overnacht in Auberge du bord des Eaux wat een eenvoudig maar ook wel heel authentiek onderkomen is. Kamers zijn eigenlijk huisjes en op de kamer kan je ook je eigen maaltijden maken. Na uren in de file bij Brussel besloten we dan ook lekker tapas op de kamer te doen.

Smal bedje maar prima geslapen en uitstekend ontbijt voor slechts 11 Euro. Met heerlijke koffie wat in Frankrijk niet vanzelfsprekend is.

Na het ontbijt naar het Bos van Wallers. We parkeerde de auto aan het eind en over het fietspad ben ik naar het begin van deze duivels strook gefietst. Als je langs de strook fiets niet teveel naar rechts kijken want dan vergaat de lust je om er alsnog overheen te dokkeren.

 

De loopgraaf van Arenberg

Het Bos van Wallers heeft vele namen en bijnamen en heeft zelfs op de doorsnee wielerfan een enorme aantrekkingskracht. Zo belande ik bij het begin van de strook in een enorme groep Vlamingen die op excursie waren. Met de bus een dag op pad om alle bijzondere locaties van Parijs-Roubaix te bekijken. 

Net als ik zouden zij op de wielerbaan van Roubaix hun tocht beëindigen. Met een paar stond ik even te praten bij de diverse monumenten die aan het begin van de strook staan.

Er was echter werk aan de winkel en ik begon aan "Het Bos". Dat onder luide aanmoedigingen van de Vlamingen.

Na 150 meter verstomde de aanmoedigingen en dan is het nog een eind........

Ik heb hier alle vele malen gefiets maar "Het Bos" blijft toch een enorme worsteling. Het eerste deel loopt omlaag en dan lukt het nog wel om het tempo erin te houden. Ben je echter een goeie kilometer op weg wordt het steeds moeilijker om de vaart erin te houden. Je stuitert echt alle kant op en je fiets heeft meermaals de neiging om de bosjes in te vluchten. Zo nu en dan voel je de velg van je achterwiel op een rand van een kassei maar langzamer gaan fietsen is echt geen optie. 

Links ligt het verleidelijk fietspad maar daar ben ik niet voor naar Frankrijk gekomen.

Ik ben altijd blij om mijn vrouw te zien maar aan het eind van deze strook helemaal.

Gilbert en John

Na "Het Bos" even verpozen op de brede D40 op weg naar Pont Gibus. Gibus is een koosnaam voor Gilbert Duclos-Lassalle en dat staat metershoog geschilderd op een paar oude brughoofden. 

Duclos-Lassalle won in 1992 en 1993 zijn favoriete koers. Eerste deel van deze strook is gerestaureerd maar tweede deel ligt toch redelijk slecht. 

Na een korte "pauze" op het asfalt volgt dan de 3700 meter lange Secteur John Degenkolb. Winnaar in 2015 en ambassadeur van Les Amis de Paris-Roubaix.

Het is echter een strook waar geen eind aan lijkt te komen en met name het tweede deel ligt serieus slecht en ik was dan ook blij - inmiddels flink door elkaar geschud - dat ik op het einde het bordje van Wandignies zag.

Opgebroken

De volgende strook die van Warlaing à Brillon was voor een deel opgebroken. Over een stuk van een paar honderd meter zijn ze daar de kasseien iets minder slecht aan het leggen.

Met de auto kon je er niet door maar het stuk waar nu geen kasseien lagen was de ondergrond stevig genoeg om te fiesten. Geen heel slechte strook maar met 2400 meter mag deze er toch zijn. Vrij snel volgt Tilloy à Sars et Rosières die ook 2400 meter lang is maar met 4 sterren een tikje lastiger dan de voorganger.

Marc Madiot

Dan is het even bijkomen over de provinciale weg naar Beuvry en vlak voor de begraafplaats is het naar links en dan weet je eigenlijk al genoeg. Marc Madiot die de koers tweemaal wist te winnen heeft hier zijn "eigen" strook. Met 1400 meter krijgt de strook maar 3 van de 5 sterren, maar het loopt in het begin smerig omhoog en in de koers gaan de kilometers hier ook zeker tellen.

Na Madiot gaat het door het centrum van Orchies. Als wielertoerist is dit een perfecte plek om even te tanken.

Even buiten Orchies wacht de combi Pave chemin de Prieres en Pave de l'Abattoir. Prachtige namen en met drie sterren blijken de namen meer schrik in te boezemen dan nodig.

M'n lief stond hier met bevoorrading en dat was nodig want de temperatuur was flink de hoogte in aan het schieten. De voorspelde regen en onweer bleef gelukkig nog even weg.

 

Wind
De wind stond nagenoeg de hele dag in het nadeel maar soms net wat meer. Vooral op Auchy-lez-Orchies à Bersée en de strook van Mons en Pévèle. Vooral de combi van kasseien, oplopende weg en wind tegen ging knap pijn doen aan de beentjes en toen ik bij Mons en Pévèle van de kasseien draaide was ik er ook even klaar mee. Gelukkig dan een kleine afdaling naar Mérignies waar een onbenullige twee sterren strookje ligt te wachten.
Over de D917 gaat het dan naar  Pont Thibaut. Verreweg mijn favoriete strook. Met 1400 meter kan ik de hele lengte wel het gas erop houden en de drie bochten maken het tot een leuke uitdaging want stilvallen hier is ook echt stilvallen. Als je op Mons en Pévèle wind tegen hebt dan zit hij op Pont Thibaut in de rug en zo werd het ook vandaag weer m'n favoriete strook.

 

 

Templeuve
Hier ligt een drieluikje te wachten waarbij de strook van Moulin Vertain de meest opvallende is. Deze strook is in 2002 onder de akkers vandaan gehaald om de 100ste editie wat extra's te geven. Korte strook maar gemene stenen.
Bij de molen stond m'n lief met de auto om te bevoorraden maar regen was op komst dus rap door naar Cysoing.
Even buiten Cysoing liggen een paar hele nare vier sterren stroken. Bij het uitrijden van het plaatsje krijg je eerst secteur Cysoing à Bourghelles voor je kiezen. Deze strook ik omgedoopt tot Pavé Duclos-Lassalle en loopt in het begin smerig omhoog om na de bocht af te dalen. Secteur Bourghelles à Wannehain die volgt gaat dan in het eerste stuk weer omhoog en de stenen liggen hier niet best. Het begint te wegen............ Zwaar te wegen.....

 

De finale
Na secteur Bourghelles à Wannehain is het nog 25 kilometer naar de wielerbaan maar wel met de volgende stroken:
1800m **** Camphin-en-Pévèle
2100m ***** Carrefour de l'Arbre
1100m ** Gruson
1400m * Hem
600m * Espace Charles Crupelandt

 

Met name op Camphin-en-Pévèle en Carrefour de l'Arbre zat de wind weer smerig in de weg. Op Carrefour de l'Arbre moet je niet gaan nadenken wat je daar allemaal voor je wielen ziet verschijnen. Rammen, rossen, boenderen en je niet laten intimideren wat je ogen je vertellen. Nog even doorduwen en op het eind van Carrefour de l'Arbre gebeurde wat de hele dag al in "de planning" stond: regen!

 

Hem

Op het eind van Carrefour de l'Arbre stond m'n lief. Snel wat te drinken gepakt en rap richting wielerbaan. De strook van Gruson die dan volgt is na Carrefour de l'Arbre een niemendalletje en eigenlijk zit het zware labeur er dan wel op. Vroeger was de strook van Hem nog wel een dingetje, maar na de renovatie is dat klein bier met wat ik dan al onder de wielen langs heb zien komen. 

Toch moest ik bij de strook van Hem nog even van de fiets. Precies op de plek waar Hennie Kuiper in 1983 alle wielerharten deed stilstaan waren ze het laatste stuk van de strook aan het renoveren. Het gat waar Kuiper bijna z'n Waterloo vond is eindelijk niet meer.......

Veel tijd voor foto's gunde ik mijzelf niet want het was inmiddels zeer hard aan het regenen en ik wilde niet afkoelen.

Velodrome

Na de strook van Hem is het dan in galop naar Roubaix. Nog even een paar stukjes vals plat en dan de grote laan naar de wielerbaan. Op de laan voor de wielerbaan liggen in het midden nog wat sier-kasseien met de mooie naam Espace Charles Crupelandt. Een eregalerij met sierstenen met de namen van alle winnaars.

Op de wielerbaan waren ze aan het werk maar ik kon toch een rondje maken. Dat neemt niet weg dat een rondje op een natte wielerbaan toch een spannend dingetje kan zijn.

Het klinkt wat raar om dat te zeggen: "lekker gefietst". Toch is dat zo. Met uitzondering van stroken zoals "Het Bos" en Carrefour kom ik prima over de stenen. De wind maakte sommige stroken een stuk zwaarder, maar ik heb de krachten goed verdeeld en was gewoon gezond moe toen ik de wielerbaan op kwam rijden.

Prima dag op legendarische wielergronden wat niet wegneemt dat ik voor een ieder hoop dat er snel weer toertochten op dit historische traject gereden kunnen worden.

Daarnaast hoop ik dat in het eerste weekend van oktober we zowel de vrouwen als de mannen in actie gaan zien. Want mijn kassei- honger om zelf te fietsen is voorlopig wel gestild............de kassei-honger om mooie koers tussen Parijs en Roubaix te zien is daardoor juist alleen maar groter dan ooit.

Meer foto op: Fotoalbum Waller-Roubaix 2021