Van Steenbergen wist na zijn lange en rijke carrière niet zo goed hoe hij het leven aan moest pakken.
Iets waar veel sporters last van hebben en Van Steenbergen kwam maar niet om het "zwarte gat" heen.
Dan gaan gelijk de meest wilde verhalen in het rond, maar we moeten het niet erger maken dan het is.
Rik was iemand die graag in de belangstelling stond en zoiets mocht ook wat kosten. Als je stopt met fietsen en er geen centen meer binnenkomen is dat toch een lastig verhaal.
Rik koerste tot hoge leeftijd en koerste maar liefst 25 jaar bij de beroepswielrenners.
Dat is een half leven en als je dan stopt weet je je echt geen raad.
Zeker niet omdat Rik het hele jaar door op de fiets zat.
Het wegseizoen voor de voorjaarsklassiekers met overwinningen in Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen (2) en Parijs-Roubaix (2) en de Waalse Pijl(2).
Op de weg is Rik tevens mede recordhouder van het aantal wereldtitels en in 1949, 1956 en 1957 ging Rik met de mooiste trui lopen.
Opmerkelijk is zijn tweede plaats in het eindklassement van de Giro in 1951. Toch was het rondewerk niet Rik's ding.
Eendagskoersen en het liefst met zwaar labeur zodat hij z'n tegenstanders in een vernietigende sprint kon afmaken.
Naast z'n enorme lijst overwinningen op de weg was Van Steenbergen een zeer succesvol zesdaagse renner.
Om een indruk te geven welke tijdspanne Van Steenbergen heeft overbrugt is het aardig een naar z'n ploegmaats in zesdaagse te kijken.
Hij fietste met Kint die in 1936 (!!) begon als prof, maar was ook koppelgenoot van Motta die pas in 1974 (!!) stopte.
De renners waar van Steenbergen mee gekoerst hebben overspannen 50 jaar van de wielergeschiedenis.
Wat moet een mens dan als hij stopt?
In 1952 dacht Rik nog lang niet aan stoppen. De eer in 52 komt echter niet alleen toe aan van Steenbergen maar ook aan Fausto Coppi.
De twee kampioenen maken er een groots nummer van. Het weer is prima en alle kleppers uit die tijd zijn op appel.
Bobet, Kubler, Ockers, Impanis, Darrigade en Mahe om er maar eens een paar te noemen.
Het was toch vooral Coppi die de koers kleurde en keer op keer van z'n tegenstanders weg probeerde te rijden.
Van Steenbergen moest ook alles uit de kast rijden om samen met de Campionissimo op het velodroom aan te komen.
Eenmaal op de wielerbaan rook Van Steenbergen z'n kansen. Fausto was niet traag maar geen krachtige sprinter zoals Van Steenbergen en begreep dat het deze keer voor Rik was.
Met een machtige rush trok Van Steenbergen z'n tweede Parijs-Roubaix naar zich toe. Coppi die een schitterende koers had gereden moest genoegen nemen met de tweede plaats.
Maar Coppi liet z'n kopje niet hangen want verliezen van Van Steenbergen kan je moeilijk een drama noemen en de tengere Fausto was al bezig met andere doelen voor dat jaar.
Zo wist hij in 1952 nog de Giro en de Tour te winnen. Een huzarenstukje wat hij ook al 1949 had opgevoerd.
Podium 1952
1. Rik Van Steenbergen
2. Fausto Coppi
3. André Mahé
Filmpje met de finish van de editie van 1952:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten