Voorjaar zit erop

Het voorjaar zit erop. Met een klein beetje gemeen lachje moet ik toch constateren dat van alle (semi) klassiekers Parijs-Roubaix verreweg het beste kijkspektakel was.
Dit met dank aan Wiggins, Sagan, Boonen, Cancellara, Vanmarcke, Stybar, etc, etc.

Maar niet alleen Parijs-Roubaix was de moeite van het kijken waard. Strade Bianche, Ronde van Vlaanderen, Dwars door Vlaanderen behoorde tot de betere kijkmomenten.

Het klim drieluik van de afgelopen week was echter drama:

Amstel Gold Race: 2 kilometer spanning
Waalse Pijl: 1 kilometer spanning
Luik-Bastenaken-Luik: 8 kilometer!

Met 80 man begonnen ze vanmiddag (LBL) aan de één na laatste klim. 80! Voor iets wat door sommige als de zwaarste klassieker wordt gepresenteerd.
Sowieso wil ik met ieder die dat denkt wel een keer zowel Luik-Bastenaken-Luik en Parijs-Roubaix rijden. Eerste weekend eerst Luik en op zondag Roubaix (dus beide in 1 weekend) en het weekend daarop andersom.
Wel natuurlijk de volledige afstand met alle beklimmingen en kasseien! Ik weet de weg wel..........

Voor menig fietsende analist is het Bos van Wallers echt een stuk zwaarder dan welke klim in Luik dan ook. Maar toch zijn die klimmetjes in totaal te zwaar. Op een andere manier zwaar.
Dat komt omdat de renners tegenwoordig geen (minder) EPO gebruiken.

In 1994 trok de Gewiss ploeg als een tornado door de Ardennen. Niet veel later fietste iedereen zo hard.
De Gewiss ploeg ging echt als een Ferrari wat ook de naam was van de betreffende ploegarts. Andere ploegen lieten zich niet op hun kop zitten. De top nivelleerde en parcoursbouwers gingen het zwaarder maken om die nivellering te bestrijden.

Met name Milaan-San Remo, Amstel Gold, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik zijn het slachtoffer geworden van deze idiote aanpak.

Inmiddels zijn de parcoursen zwaarder, maar de controles op EPO strenger. Daarnaast zijn de belangen (met name WT-punten) groter en deze combi (geen EPO, zwaarder parcours, punten) zorgt voor een verlammend effect. Met name in die koersen waar het parcours onnodig (quasi) zwaar is gemaakt.

Jammer. Heel jammer. Parijs-Roubaix ligt me het meest aan m'n hart, maar de andere vier top-monumenten vind ik ook prachtige koersen.
Ook klassiekers uit de tweede rij zoals de Amstel en de Waalse pijl draag ik een zeer warm hart toe.

Maar wie nu over de schouder terugkijkt naar het voorjaar, zal toch moeten toegeven dat er nu ECHT wat moet gebeuren!

Foto: Ik ben geen kasseien-nerd en ook de Ardennen hebben mijn aandacht. 

Hier zelf in actie op La Redoute waar vroeger de koers echt ontplofte. 

Doe de finish van LBL maar gewoon weer in het centrum van Luik. Was altijd spannend!