Het Bos van Wallers zorgt altijd voor spektakel maar ook voor kritiek. Voor fans, verslaggevers, fotografen is het Bos een geschenk, maar niet alle coureurs denken er zo over.
Denk maar aan de onfortuinlijke Philippe Gaumont (bekend van het boek "Prisonnier du dopage") die zijn dijbeen brak. Een dijbeen breek je niet zomaar en dan moet je echt een goeie doodsklap maken.
Ook kennen we allemaal de dramatische val van Johan Museeuw. Z'n knie lag helemaal aan poeier en er werd zelfs gevreesd of hij zijn been wel kon houden.
Toch zit Het Bos steevast in het parcours. Vorig jaar sloeg m'n hart bijna over toen ik de eerste de strook op zag vliegen en er gelijk een paar man hard tegen de grond gingen.
Hopelijk gaan de renners volgende week zondag zonder al teveel brokken door Het Bos en kunnen we vooral genieten hoe ze het elkaar zwaar maken door zo hard mogelijk over de stenen te gaan.
Op Youtube de passage van 2012:
Gerelateerde artikelen:
Johan Museeuw 2002 (a Throw of the Dice)
Bos van Wallers (secteur)
Editie 2012: Tom Boonen
Het Bos als wielertoerist
zondag 31 maart 2013
zaterdag 30 maart 2013
Parcours 2013
In het parcours van 2013 zitten een paar wijzigingen ten opzichte van vorig jaar. Om veiligheidsredenen mag een deel van de D40 even onder Valenciennes niet gebruikt worden.
Hierdoor zijn er op die plek in het parcours een aantal wijzigingen.
Verder is de strook van Pont Gibus voldoende hersteld om na een paar jaar van afwezigheid weer deel uit te maken van het parcours. Dit is de strook direct na het Bos van Wallers.
Na het Bos van Wallers gaan we dus direct naar het westen en dan een stuk recht omhoog. Vanaf strook 14 (we tellen af!) is het gelijk aan voorgaande jaren.
De lange solo's van de afgelopen jaren ontstonden allemaal zo'n beetje tussen Orchies en Mons-en-Pévèle. Vanaf Orchies is het parcours gelijk aan de afgelopen jaren wat de herkenbaarheid voor met name de TV-kijkers ten goede zal komen.
De koers is een kilometer korter maar wel iets meer kasseien.
Lengte : 254,5
Kasseien : 52,6
Datum : 7 april 2013
Start : 10:20
Aankomst : 16:30 (42 km pu)
Hierdoor zijn er op die plek in het parcours een aantal wijzigingen.
Verder is de strook van Pont Gibus voldoende hersteld om na een paar jaar van afwezigheid weer deel uit te maken van het parcours. Dit is de strook direct na het Bos van Wallers.
Na het Bos van Wallers gaan we dus direct naar het westen en dan een stuk recht omhoog. Vanaf strook 14 (we tellen af!) is het gelijk aan voorgaande jaren.
De lange solo's van de afgelopen jaren ontstonden allemaal zo'n beetje tussen Orchies en Mons-en-Pévèle. Vanaf Orchies is het parcours gelijk aan de afgelopen jaren wat de herkenbaarheid voor met name de TV-kijkers ten goede zal komen.
De koers is een kilometer korter maar wel iets meer kasseien.
Lengte : 254,5
Kasseien : 52,6
Datum : 7 april 2013
Start : 10:20
Aankomst : 16:30 (42 km pu)
zaterdag 23 maart 2013
Germain Derycke: 1953
Wielerkenner Frederik Baekelandt schreef het boek "Vergeten Kampioen". Het boek gaat over de wielercarrière van Germain Derycke.
Laat even duidelijk zijn dat er niet veel renners zijn die vier (4!) van de vijf topklassiekers op hun naam hebben staan. Vergeten Kampioen?
Van de vijf topklassiekers wist Derycke alleen Lombardije niet te winnen. De andere topklassiekers spijkerde hij allemaal op z'n palmares:
1953 Parijs-Roubaix
1955 Milaan-San Remo
1957 Luik-Bastenaken-Luik
1958 Ronde van Vlaanderen
Een imposant rijtje en een schande dat Derycke een vergeten kampioen zou kunnen zijn. Voeg aan bovenstaand rijtje nog de nodige ereplaatsen toe. Verder een overwinning in de Waalse Pijl, Touretappe en een zilveren en bronzen medaille op het wereldkampioenschap.
Etappes in Parijs-Nice en diverse kleinere rittenkoersen.
Vegeten Kampioen? Wat moet je in vredesnaam doen dat ze je NIET vegeten?
De editie Parijs-Roubaix in 1953 is de koers waar Derycke niet alleen de overwinning maar ook z'n doorbraak viert.
Germain had al een paar mooie ereplaatsen gepakt en wat etappes in met name Noord Afrikaanse etappekoersen maar deze Parijs-Roubaix werd z'n echte doorbraak.
April 1953 zette hij z'n naam definitief tussen die van de echte vedetten. Vanaf de start is het een geanimeerde koers waar grote namen zich roeren.
Van Steenbergen, Bobet em Impanis laten weten dat ze meedoen voor de overwinning.
Een kopgroep onder aanvoering van de altijd sterke Van Steenbergen blijft binnen handbereik. Alles blijft speelbaar en theoretisch zijn tot diep in de finale er een groot aantal kanshebbers op de overwinning.
Toch heeft Derijcke er geen vertrouwen in en springt in de finale alleen naar de kopgroep.
Deze groep valt echter uiteen door valpartijen en pech. Uit de achtergrond weten ook Wagtmans en Piazza bij de kop van de wedstrijd te komen.
Uiteindelijk blijft er een kopgroep van drie over waarbij Derycke niet veel steun krijgt van zijn medevluchters.
Derijcke blijft echter koel en in een magnifieke sprint legt hij zijn medevluchters erop en haalt zo zijn eerste klassieker binnen.
Podium 1953
1. Germain Derijcke
2. Donato Piazza
3. Wout Wagtmans
Hoe verder we terug gaan in de tijd hoe lastiger het is om een beetje aan beelden te komen. Toch een mooi stukje gevonden met een prangend sprintje op de wielerbaan van Roubaix.
In Bellegem (geboorteplaats van Deryke) staat een monument ter nagedachtenis van Derycke wat zeker de moeite is om tijdens een uitstap te bezoeken. Zodat we hem niet vergeten!
Zie ook: Herdenking Germain Derycke
Laat even duidelijk zijn dat er niet veel renners zijn die vier (4!) van de vijf topklassiekers op hun naam hebben staan. Vergeten Kampioen?
Van de vijf topklassiekers wist Derycke alleen Lombardije niet te winnen. De andere topklassiekers spijkerde hij allemaal op z'n palmares:
1953 Parijs-Roubaix
1955 Milaan-San Remo
1957 Luik-Bastenaken-Luik
1958 Ronde van Vlaanderen
Een imposant rijtje en een schande dat Derycke een vergeten kampioen zou kunnen zijn. Voeg aan bovenstaand rijtje nog de nodige ereplaatsen toe. Verder een overwinning in de Waalse Pijl, Touretappe en een zilveren en bronzen medaille op het wereldkampioenschap.
Etappes in Parijs-Nice en diverse kleinere rittenkoersen.
Vegeten Kampioen? Wat moet je in vredesnaam doen dat ze je NIET vegeten?
De editie Parijs-Roubaix in 1953 is de koers waar Derycke niet alleen de overwinning maar ook z'n doorbraak viert.
Germain had al een paar mooie ereplaatsen gepakt en wat etappes in met name Noord Afrikaanse etappekoersen maar deze Parijs-Roubaix werd z'n echte doorbraak.
April 1953 zette hij z'n naam definitief tussen die van de echte vedetten. Vanaf de start is het een geanimeerde koers waar grote namen zich roeren.
Van Steenbergen, Bobet em Impanis laten weten dat ze meedoen voor de overwinning.
Een kopgroep onder aanvoering van de altijd sterke Van Steenbergen blijft binnen handbereik. Alles blijft speelbaar en theoretisch zijn tot diep in de finale er een groot aantal kanshebbers op de overwinning.
Toch heeft Derijcke er geen vertrouwen in en springt in de finale alleen naar de kopgroep.
Deze groep valt echter uiteen door valpartijen en pech. Uit de achtergrond weten ook Wagtmans en Piazza bij de kop van de wedstrijd te komen.
Uiteindelijk blijft er een kopgroep van drie over waarbij Derycke niet veel steun krijgt van zijn medevluchters.
Derijcke blijft echter koel en in een magnifieke sprint legt hij zijn medevluchters erop en haalt zo zijn eerste klassieker binnen.
Podium 1953
1. Germain Derijcke
2. Donato Piazza
3. Wout Wagtmans
Hoe verder we terug gaan in de tijd hoe lastiger het is om een beetje aan beelden te komen. Toch een mooi stukje gevonden met een prangend sprintje op de wielerbaan van Roubaix.
In Bellegem (geboorteplaats van Deryke) staat een monument ter nagedachtenis van Derycke wat zeker de moeite is om tijdens een uitstap te bezoeken. Zodat we hem niet vergeten!
Zie ook: Herdenking Germain Derycke
donderdag 21 maart 2013
Inside Mavic Service Course
Heerlijk dynamische clip uit de keuken van Mavix. Deze fabrikant die vooral bekend is geworden van velgen voor racefietsen levert als jaren de neutrale materiaalwagen.
Voor een koers als Parijs-Roubaix hebben die jongens net even wat meer werk dan een doorsnee prof koers.
Maar ze kunnen het hebben en de dynamiek en energie spat werkelijk van het scherm.
Voor een koers als Parijs-Roubaix hebben die jongens net even wat meer werk dan een doorsnee prof koers.
Maar ze kunnen het hebben en de dynamiek en energie spat werkelijk van het scherm.
maandag 18 maart 2013
Roubaix
Deze blog is mijn ultieme uiting aan liefde voor deze koers. Ik ben daar natuurlijk niet alleen in en ieder probeert dat op zijn of haar manier te doen.
Schrijvers sluiten zich maanden op om het ultieme boek over Parijs-Roubaix te schrijven. Documentaire makers reizen half Europa af om ex-renners te interviewen.
Schilders zitten weken in hun atelier voor dat schilderij wat het best de sfeer van Parijs-Roubaix weet te pakken.
Fotografen halen de gekste capriolen uit om de meest beklijvende plaat te maken.
We hebben op deze blog zelfs al eens een pizzabakker langs zien komen.
Ook heb ik al eens aandacht besteed aan iemand die een stukje muziek gemaakt heeft terwijl hij zich door Parijs-Roubaix wist te laten inspireren.
Hij is daar niet alleen in en of dit het label muziek mag bevatten laat ik aan de eeuwige wijsheid van de lezers van deze blog.
Toch wil ik het jullie niet onthouden omdat ik steeds op zoek ben naar de reikwijdte van een koers als Parijs-Roubaix.
De muziek is gemaakt door Sonic Youth & Scooter & Jinx.
Laat gerust via de reactie knop weten wat je er van vindt.
Schrijvers sluiten zich maanden op om het ultieme boek over Parijs-Roubaix te schrijven. Documentaire makers reizen half Europa af om ex-renners te interviewen.
Schilders zitten weken in hun atelier voor dat schilderij wat het best de sfeer van Parijs-Roubaix weet te pakken.
Fotografen halen de gekste capriolen uit om de meest beklijvende plaat te maken.
We hebben op deze blog zelfs al eens een pizzabakker langs zien komen.
Ook heb ik al eens aandacht besteed aan iemand die een stukje muziek gemaakt heeft terwijl hij zich door Parijs-Roubaix wist te laten inspireren.
Hij is daar niet alleen in en of dit het label muziek mag bevatten laat ik aan de eeuwige wijsheid van de lezers van deze blog.
Toch wil ik het jullie niet onthouden omdat ik steeds op zoek ben naar de reikwijdte van een koers als Parijs-Roubaix.
De muziek is gemaakt door Sonic Youth & Scooter & Jinx.
Laat gerust via de reactie knop weten wat je er van vindt.
zondag 17 maart 2013
Milaan-San Remo 2013
Voor velen zal het wat onwennig zijn. Want Milaan-San Remo wordt al sinds jaren op zaterdag halverwege de maand Maart gereden.
Sinds dit jaar is de koers naar zondag verhuisd.
Hoewel de koers een totaal ander karakter heeft dan Parijs-Roubaix zijn er opmerkelijk veel renners die beide koersen gewonnen hebben.
Merkx won zeven (!!) keer Milaan-San Remo en drie keer Parijs-Roubaix. De Vlaeminck 3 op 4. Coppi 3 op 1. Cancellara 1 op 2.
Andere renners die in beide erelijsten voorkomen zijn Tchmil, Kuiper, Raas, Pélissier, Van Hauwaert, Bobet, Steenbergen, Van Looy, Daems, De Bruyne, Gimondi en Kelly.
Dat is toch een indrukwekkend lijstje en winst in Milaan-San Remo is zeker een eerste indicatie voor kansen in Noord Frankrijk. Dus goed opletten wie er goed is vandaag!
Over enkele uren vertrekken de renners uit Milaan en eind van de middag weten we meer.
Voor wie zich tot dat moment wil opwarmen met mooie verhalen en foto's van Milaan-San Remo doet zichzelf een plezier door de website www.milansanremo.co.uk eens te bezoeken.
Sinds dit jaar is de koers naar zondag verhuisd.
Hoewel de koers een totaal ander karakter heeft dan Parijs-Roubaix zijn er opmerkelijk veel renners die beide koersen gewonnen hebben.
Merkx won zeven (!!) keer Milaan-San Remo en drie keer Parijs-Roubaix. De Vlaeminck 3 op 4. Coppi 3 op 1. Cancellara 1 op 2.
Andere renners die in beide erelijsten voorkomen zijn Tchmil, Kuiper, Raas, Pélissier, Van Hauwaert, Bobet, Steenbergen, Van Looy, Daems, De Bruyne, Gimondi en Kelly.
Dat is toch een indrukwekkend lijstje en winst in Milaan-San Remo is zeker een eerste indicatie voor kansen in Noord Frankrijk. Dus goed opletten wie er goed is vandaag!
Over enkele uren vertrekken de renners uit Milaan en eind van de middag weten we meer.
Voor wie zich tot dat moment wil opwarmen met mooie verhalen en foto's van Milaan-San Remo doet zichzelf een plezier door de website www.milansanremo.co.uk eens te bezoeken.
Foto: Start Milaan-San Remo 2012. Prachtig om eens bij te zijn.
zaterdag 16 maart 2013
How the race was won?
Wellicht een wat vreemd filmpje in de ogen van sommige maar ik wil het jullie niet onthouden.
Met als decors van de overwinning van Tom Boonen in 2012 worden er wat tips gegeven hoe je zo'n race kan winnen. Dit alles met een knipoog en waarschijnlijk bedoeld om eens een ander filmpje over deze prachtige koers te maken.
Met als decors van de overwinning van Tom Boonen in 2012 worden er wat tips gegeven hoe je zo'n race kan winnen. Dit alles met een knipoog en waarschijnlijk bedoeld om eens een ander filmpje over deze prachtige koers te maken.
donderdag 14 maart 2013
Le Film
Prachtige film van een groep wielertoeristen die op een fixie het parcours van Parijs-Roubaix afleggen.
De film wordt gevuld met prachtige sfeerbeelden die worden afgewisseld met interviews met (ex) renners en mensen van de organisatie.
Franstalig maar geen nood wie dat niet beheerst de film ("Le Film") is in het Engels ondertiteld. Beheers je ook dat niet geniet dan gewoon van de prachtige beelden.
Gevonden op Vimeo:
De film wordt gevuld met prachtige sfeerbeelden die worden afgewisseld met interviews met (ex) renners en mensen van de organisatie.
Franstalig maar geen nood wie dat niet beheerst de film ("Le Film") is in het Engels ondertiteld. Beheers je ook dat niet geniet dan gewoon van de prachtige beelden.
Gevonden op Vimeo:
maandag 11 maart 2013
Special Van Summeren
Deze zeer fraaie special is gemaakt naar aanleiding van de schitterende overwinning van Johan Van Summeren in Parijs-Roubaix 2011.
Extra feestelijk werd het toen Johan een huwelijksaanzoek deed aan de beeldschone Jasmine.
Deze special is maar liefst 24 pagina's en gaat naast de overwinning en de liefde van Johan ook in op z'n jeugd en sponsor.
Een must voor fans van Van Summeren en ook zeker de moeite voor fans van Parijs-Roubaix.
Special Johan Van Summeren
Extra feestelijk werd het toen Johan een huwelijksaanzoek deed aan de beeldschone Jasmine.
Deze special is maar liefst 24 pagina's en gaat naast de overwinning en de liefde van Johan ook in op z'n jeugd en sponsor.
Een must voor fans van Van Summeren en ook zeker de moeite voor fans van Parijs-Roubaix.
Special Johan Van Summeren
zondag 10 maart 2013
Hell of the North
Met nog 4 weken te gaan voor het weer zover is gewoon even een lekkere opwarmer. Gewoon even een lekker filmpje bij de koffie:
zaterdag 9 maart 2013
Paris-Roubaix Victory
De finale van 2012 vanuit de ploegleidersauto van Quick Step. Geweldig om op deze manier in de keuken te kijken.
Kijk maar eens hoe Peeters en de rest van de staf meeleeft. Of ze zelf aan het winnen zijn.
Schitterend gemaakt dit filmpje en laat mooi zien dat ook "achter de schermen" de dynamiek van deze koers zeer groot is.
10 minuten genieten hoe Tom Boonen in 2012 z'n vierde Roubaix pakt.
Kijk maar eens hoe Peeters en de rest van de staf meeleeft. Of ze zelf aan het winnen zijn.
Schitterend gemaakt dit filmpje en laat mooi zien dat ook "achter de schermen" de dynamiek van deze koers zeer groot is.
10 minuten genieten hoe Tom Boonen in 2012 z'n vierde Roubaix pakt.
vrijdag 8 maart 2013
GPS routes
Persoonlijk vind ik het erg leuk om aan evenementen voor wielertoeristen deel te nemen. Zeker als ze gerelateerd zijn aan Parijs-Roubaix.
De toereditie van Velo Club Roubaix, de Challenge, de Superklassieker zijn de meest opvallende evenementen voor wielertoeristen. Daarnaast zijn er kleinere evenementen en natuurlijk de tochten speciaal voor de MTB.
Wie het een beetje uitkient kan zomaar 6-8 keer per jaar op het parcours van Parijs-Roubaix deelnemen aan een evenement.
Toch zijn er wielertoeristen die er de voorkeur aan geven om buiten deze evenementen om een tocht te maken. Vroeger ging dat met een kaart en briefjes op je stuur.
Tegenwoordig zijn de GPS apparaatjes zo klein dat deze makkelijk op een stuur passen. Ideaale hulpmiddelen om zelf een dag uit te kiezen wanneer het jouw uitkomt.
Zelf fiets ik ieder jaar wel een paar keer op het parcours van Parijs-Roubaix op een doordeweekse dag. Je zult versteld staan op welke rust je getrakteerd wordt.
Een schril contrast met de hectiek van de koers met krakende wielen, schreeuwende renners, gillend publiek, toeterende ploegleiders en oorverdovende helikopters.
Een woensdag in "De Hel" kan een heerlijke ervaring zijn. Vooral het stuk tussen Arenberg en Roubaix is daar uitermate geschikt voor.
De rust van het bos op een gewone dag in de week is werkelijk uniek. In het stuk tussen Arenberg en Roubaix zitten ook de meest bijzondere locaties.
Ook glooiende passages van Pevele en even buiten Cysoing zijn een genot om op een rustige dag te doen.
Zelf zet ik de auto meestal in Hem en fiets dan over de kortste weg tegen het parcours in. Omdat het parcours erg slingert hoef je maar een uur te fietsen om 60 kilometer van het parcours op de terugweg te pakken.
Fiets je een kleine twee uur tegen het parcours in kan je daarna alles vanaf Arenberg tot de wielerbaan pakken. Je komt dan totaal aan een rit van 140 kilometer.
Het barst op de route niet van de pannenkoekhuizen en het is wel handig om een koffiestop echt te plannen. Doe je de laatste 100 kilometer van het parcours dan zijn met namen de plaatsjes Orchies en Cysoing erg geschikt voor een koffiestop.
Unieke cafeetjes met al even unieke Nordisten. Verwacht geen hoogdravende lekkernijen maar ze zijn wel gewend om wielertoeristen te ontvangen. Geheel tegen de wat desolate sfeer in blijken Nordisten ook nog eens zeer gastvrije mensen te zijn.
Het parcours met al z'n markante punten en de unieke stadjes maken het zeker de moeite waard om er eens een vrije dag aan te besteden.
De wielerbaan is doorgaans open om ook daar een rondje te rijden.
Op het web heb ik een aantal routes gevonden die erg geschikt zijn om zelf op avontuur te gaan:
Paris-Roubaix laatste 120km (Routeyou)
2010 Parijs-Roubaix 266km (Routeyou)
Mini "Parijs-Roubaix" (Routeyou)
Route Paris-Roubaix Jedermann 2013 (Bikemap)
Route Paris Roubaix Challenge 2011 (Bikemap)
Paris Roubaix Cyclo 120 KM - 2012 (ridewithgp)
Parijs-Roubaix Van Summeren 2011 (Garmin Connect)
Paris-Roubaix (Bikely)
Kaart met kasseistroken:
Kasseistroken Parijs Roubaix weergeven op een grotere kaart
De toereditie van Velo Club Roubaix, de Challenge, de Superklassieker zijn de meest opvallende evenementen voor wielertoeristen. Daarnaast zijn er kleinere evenementen en natuurlijk de tochten speciaal voor de MTB.
Wie het een beetje uitkient kan zomaar 6-8 keer per jaar op het parcours van Parijs-Roubaix deelnemen aan een evenement.
Toch zijn er wielertoeristen die er de voorkeur aan geven om buiten deze evenementen om een tocht te maken. Vroeger ging dat met een kaart en briefjes op je stuur.
Tegenwoordig zijn de GPS apparaatjes zo klein dat deze makkelijk op een stuur passen. Ideaale hulpmiddelen om zelf een dag uit te kiezen wanneer het jouw uitkomt.
Zelf fiets ik ieder jaar wel een paar keer op het parcours van Parijs-Roubaix op een doordeweekse dag. Je zult versteld staan op welke rust je getrakteerd wordt.
Een schril contrast met de hectiek van de koers met krakende wielen, schreeuwende renners, gillend publiek, toeterende ploegleiders en oorverdovende helikopters.
Een woensdag in "De Hel" kan een heerlijke ervaring zijn. Vooral het stuk tussen Arenberg en Roubaix is daar uitermate geschikt voor.
De rust van het bos op een gewone dag in de week is werkelijk uniek. In het stuk tussen Arenberg en Roubaix zitten ook de meest bijzondere locaties.
Ook glooiende passages van Pevele en even buiten Cysoing zijn een genot om op een rustige dag te doen.
Zelf zet ik de auto meestal in Hem en fiets dan over de kortste weg tegen het parcours in. Omdat het parcours erg slingert hoef je maar een uur te fietsen om 60 kilometer van het parcours op de terugweg te pakken.
Fiets je een kleine twee uur tegen het parcours in kan je daarna alles vanaf Arenberg tot de wielerbaan pakken. Je komt dan totaal aan een rit van 140 kilometer.
Het barst op de route niet van de pannenkoekhuizen en het is wel handig om een koffiestop echt te plannen. Doe je de laatste 100 kilometer van het parcours dan zijn met namen de plaatsjes Orchies en Cysoing erg geschikt voor een koffiestop.
Unieke cafeetjes met al even unieke Nordisten. Verwacht geen hoogdravende lekkernijen maar ze zijn wel gewend om wielertoeristen te ontvangen. Geheel tegen de wat desolate sfeer in blijken Nordisten ook nog eens zeer gastvrije mensen te zijn.
Het parcours met al z'n markante punten en de unieke stadjes maken het zeker de moeite waard om er eens een vrije dag aan te besteden.
De wielerbaan is doorgaans open om ook daar een rondje te rijden.
Op het web heb ik een aantal routes gevonden die erg geschikt zijn om zelf op avontuur te gaan:
Paris-Roubaix laatste 120km (Routeyou)
2010 Parijs-Roubaix 266km (Routeyou)
Mini "Parijs-Roubaix" (Routeyou)
Route Paris-Roubaix Jedermann 2013 (Bikemap)
Route Paris Roubaix Challenge 2011 (Bikemap)
Paris Roubaix Cyclo 120 KM - 2012 (ridewithgp)
Parijs-Roubaix Van Summeren 2011 (Garmin Connect)
Paris-Roubaix (Bikely)
Kaart met kasseistroken:
Kasseistroken Parijs Roubaix weergeven op een grotere kaart
woensdag 6 maart 2013
Muziek van Ben Delvalle
Ook muzikanten laten zich inspireren door Parijs-Roubaix. Dat wil niet zeggen dat ieder daar net zo enthousiast over zal zijn als over de koers.
Het is geen afzichtelijk werkje maar ook niet een alledaags commercieel deuntje wat Ben Delvalle gemaakt heeft.
Zelf ontdek ik niet direct de link met Parijs-Roubaix. Ik verwacht dan eerder wat bombastisch Rachmaninov of een hard rock band die op zoek is naar de "the hardest riff on earth".
Toch een leuk verschijnsel en wie het wil weten klikt op play:
Het is geen afzichtelijk werkje maar ook niet een alledaags commercieel deuntje wat Ben Delvalle gemaakt heeft.
Zelf ontdek ik niet direct de link met Parijs-Roubaix. Ik verwacht dan eerder wat bombastisch Rachmaninov of een hard rock band die op zoek is naar de "the hardest riff on earth".
Toch een leuk verschijnsel en wie het wil weten klikt op play:
maandag 4 maart 2013
Klassiekerbrevet 2.0
Het Klassiekerbrevet is bedoeld om wielertoeristen te stimuleren alle klassiekers minimaal één keer te fietsen.
Het wordt georganiseerd door Le Champion. Omdat Parijs-Roubaix een onderdeel vormt van dit brevet ben ik hier vorig jaar zeer uitvoerig op ingegaan.
Zie: Klassiekerbrevet (12 maart 2012)
In mijn analyse geef ik duidelijk aan dat het brevet nog steeds waarde heeft, maar door een aantal ontwikkelingen wat achterloopt.
De organiseerde club Le Champion laat zien over voldoende veerkracht te beschikken en heeft een deel van het brevet flexibel gemaakt.
Een prima keuze en sluit 1 op 1 aan bij wat ik vorig jaar voor mogelijke oplossing heb aangedragen.
De nieuwe weg zal natuurlijk een beetje zoeken zijn maar een zeer belangrijke stap is gezet.
Om de moderne weg die ingeslagen is te onderstrepen heeft Le Champion tevens een Facebookpagina voor het brevet gemaakt. Prima ontwikkelingen en een uitstekende manier om met de deelnemers te communiceren.
Facebookpagina Klassiekerbrevet
Website Le Champion
Ik ben er zo enthousiast over dat ik misschien wel voor een tweede bordje ga!
Foto: De trofee blijft voorlopig nog dezelfde alleen bij een zevental klassieker heeft de rijder nu een "vrije" keuze.
Het wordt georganiseerd door Le Champion. Omdat Parijs-Roubaix een onderdeel vormt van dit brevet ben ik hier vorig jaar zeer uitvoerig op ingegaan.
Zie: Klassiekerbrevet (12 maart 2012)
In mijn analyse geef ik duidelijk aan dat het brevet nog steeds waarde heeft, maar door een aantal ontwikkelingen wat achterloopt.
De organiseerde club Le Champion laat zien over voldoende veerkracht te beschikken en heeft een deel van het brevet flexibel gemaakt.
Een prima keuze en sluit 1 op 1 aan bij wat ik vorig jaar voor mogelijke oplossing heb aangedragen.
De nieuwe weg zal natuurlijk een beetje zoeken zijn maar een zeer belangrijke stap is gezet.
Om de moderne weg die ingeslagen is te onderstrepen heeft Le Champion tevens een Facebookpagina voor het brevet gemaakt. Prima ontwikkelingen en een uitstekende manier om met de deelnemers te communiceren.
Facebookpagina Klassiekerbrevet
Website Le Champion
Ik ben er zo enthousiast over dat ik misschien wel voor een tweede bordje ga!
Foto: De trofee blijft voorlopig nog dezelfde alleen bij een zevental klassieker heeft de rijder nu een "vrije" keuze.
zondag 3 maart 2013
Strade Bianche 2013
Deze koers werd voor het eerst in het najaar van 2007 georganiseerd en heeft in korte tijd een enorm populariteit bereikt.
Zowel bij renners, fans al bij de pers.
De koers is afgeleid van L'Eroica wat een evenement is voor wielertoeristen. Het evenement kenmerkt zich door het gebruik van historische fietsen en van historische wegen.
Deze wegen bestaan uit aangestampte klei met een laag split. De zeer lichte kleur heeft de wegen de bijnaam Strade Bianche gegeven.
Net als bij Parijs-Roubaix bevat de koers dus stroken met slechte wegen. Strade Bianche minder lastig dan zware kasseien maar in Toscane is geen meter vlak.
De combi van slechte wegen en steile beklimmingen geeft deze koers haar unieke karakter.
Strikt genomen zal in een koers als deze een renner domineren die zowel in Luik-Bastenaken-Luik als in Parijs-Roubaix het goed zal doen.
Strikt genomen misschien wel de meest complete klassieker renners zullen deze erelijst gaan vullen.
Cancelarra heeft zowel deze koers als Parijs-Roubaix tweemaal gewonnen en de organisatie van Strade Bianche ziet de koers ook graag onder de naam "De Hel van het Zuiden" door het leven gaan.
De koers is verhuisd naar het voorjaar en zal voor veel renners net te vroeg komen. Toch zijn er genoeg renners die zorgen dat ze in optimale conditie aan de start staan.
Dit is immers een erelijst waar je je naam wel op kwijt wil.
De editie van 2013 werd gekenmerkt door een lange vlucht. Een paar renners blijven in de finale over en op 10 kilometer hebben we nog twee vluchters: Belkov van Kathusa en Schar van BMC. Ze worden achtervolgd door het huo Moreno Moser (Cannondale) en Saramontis (IAM).
Kort daarachter zit een groep achtervolgers met kanshebbers als Sagan en Cancellara.
Sagan is de ploegmaat van Moser dus springt op alles wat zich maar beweegt.
Toch doet Cancellara een verwoede poging om naar een derde zege te snelle.
Dat lukt hem niet en dat heeft alles te maken met de ijzersterke Moser. Deze komt met Saramontis bij de koplopers en laat de drie even verder voor wat ze zijn.
Moreno snelt door de steile straten van Siena naar een prachtige overwinning.
Ploegmaat Sagan weet nog knap beslag te leggen op een tweede plaats.
Het lukt Cancellara net niet op het podium te komen en de derde plaats is voor Nocentini.
Moreno Moser is een neef van Francesco Moser en hopelijk krijgt hij ook nog wat tips voor Parijs-Roubaix. De jonge knaap doet het goed op slechte wegen maar ga niet gek staan te kijken als deze gast het vooral goed gaat doen in Amstel Gold, Luik-Bastenaken-Luik en de Waalse Pijl.
Opmerkelijk gisteren was de prestatie van Tom Jelte Slagter. Wie herinnerd zich niet de zware valpartij van Slagter in de Giro van 2011 op de strade bianche. Dit was kort na het gruwelijke drama van Wouter Weylandt.
Ieder stond toen (te) snaar strak, maar de val val Slagter mag niet gebagatelliseerd worden. Een hersenschudding en een gebroken oogkas zorgde dat Slagter lange tijd aan de kant stond.
Dit jaar heeft hij met een uitstekende prestatie in Tour Down Under laten zien weer helemaal de oude te zijn.
Een prachtige koers en voor 7 april wanneer Parijs-Roubaix wordt gehouden kunnen we nu al zien dat Cancellara er toch weer een mooi voorjaar van gaat maken.
De laatste 10 kilometer op Youtube met commentaar van de BRT:
Zelf heb ik vijf keer deelgenomen aan L'Eroica. Tussen 2008 en 2012 heb ik vijf keer de lange editie van 205 kilometer gereden.
Prachtige avonturen maar het evenement is de laatste twee jaar enorme uit de hand gelopen.
Sinds twee jaar is het nodig om het aantal deelnemers te beperken. Handelaren met hun kleedjes met oude fietsonderdelen maken plaats voor professionele stands en de merchandise rond het gebeuren is een bedrijfstak op zich.
Neemt niet weg dat het een uniek feit is dat een koers voor profwielrenners is afgeleid van een evenement voor wielertoeristen.
Een evenement wat - ondanks de commerciële ontwikkeling - nog steeds dik de moeite is om als wielertoerist toch één keer aan deel te nemen.
Bedenk wel dat je als wielertoerist in de 209 kilometer ruim het dubbele aan stroken krijgt als in de editie voor profs.
Foto: Passage op Monte Sante Marie. De zwaarste strook in het parcours.
Zowel bij renners, fans al bij de pers.
De koers is afgeleid van L'Eroica wat een evenement is voor wielertoeristen. Het evenement kenmerkt zich door het gebruik van historische fietsen en van historische wegen.
Deze wegen bestaan uit aangestampte klei met een laag split. De zeer lichte kleur heeft de wegen de bijnaam Strade Bianche gegeven.
Net als bij Parijs-Roubaix bevat de koers dus stroken met slechte wegen. Strade Bianche minder lastig dan zware kasseien maar in Toscane is geen meter vlak.
De combi van slechte wegen en steile beklimmingen geeft deze koers haar unieke karakter.
Strikt genomen zal in een koers als deze een renner domineren die zowel in Luik-Bastenaken-Luik als in Parijs-Roubaix het goed zal doen.
Strikt genomen misschien wel de meest complete klassieker renners zullen deze erelijst gaan vullen.
Cancelarra heeft zowel deze koers als Parijs-Roubaix tweemaal gewonnen en de organisatie van Strade Bianche ziet de koers ook graag onder de naam "De Hel van het Zuiden" door het leven gaan.
De koers is verhuisd naar het voorjaar en zal voor veel renners net te vroeg komen. Toch zijn er genoeg renners die zorgen dat ze in optimale conditie aan de start staan.
Dit is immers een erelijst waar je je naam wel op kwijt wil.
De editie van 2013 werd gekenmerkt door een lange vlucht. Een paar renners blijven in de finale over en op 10 kilometer hebben we nog twee vluchters: Belkov van Kathusa en Schar van BMC. Ze worden achtervolgd door het huo Moreno Moser (Cannondale) en Saramontis (IAM).
Kort daarachter zit een groep achtervolgers met kanshebbers als Sagan en Cancellara.
Sagan is de ploegmaat van Moser dus springt op alles wat zich maar beweegt.
Toch doet Cancellara een verwoede poging om naar een derde zege te snelle.
Dat lukt hem niet en dat heeft alles te maken met de ijzersterke Moser. Deze komt met Saramontis bij de koplopers en laat de drie even verder voor wat ze zijn.
Moreno snelt door de steile straten van Siena naar een prachtige overwinning.
Ploegmaat Sagan weet nog knap beslag te leggen op een tweede plaats.
Het lukt Cancellara net niet op het podium te komen en de derde plaats is voor Nocentini.
Moreno Moser is een neef van Francesco Moser en hopelijk krijgt hij ook nog wat tips voor Parijs-Roubaix. De jonge knaap doet het goed op slechte wegen maar ga niet gek staan te kijken als deze gast het vooral goed gaat doen in Amstel Gold, Luik-Bastenaken-Luik en de Waalse Pijl.
Opmerkelijk gisteren was de prestatie van Tom Jelte Slagter. Wie herinnerd zich niet de zware valpartij van Slagter in de Giro van 2011 op de strade bianche. Dit was kort na het gruwelijke drama van Wouter Weylandt.
Ieder stond toen (te) snaar strak, maar de val val Slagter mag niet gebagatelliseerd worden. Een hersenschudding en een gebroken oogkas zorgde dat Slagter lange tijd aan de kant stond.
Dit jaar heeft hij met een uitstekende prestatie in Tour Down Under laten zien weer helemaal de oude te zijn.
Een prachtige koers en voor 7 april wanneer Parijs-Roubaix wordt gehouden kunnen we nu al zien dat Cancellara er toch weer een mooi voorjaar van gaat maken.
De laatste 10 kilometer op Youtube met commentaar van de BRT:
Zelf heb ik vijf keer deelgenomen aan L'Eroica. Tussen 2008 en 2012 heb ik vijf keer de lange editie van 205 kilometer gereden.
Prachtige avonturen maar het evenement is de laatste twee jaar enorme uit de hand gelopen.
Sinds twee jaar is het nodig om het aantal deelnemers te beperken. Handelaren met hun kleedjes met oude fietsonderdelen maken plaats voor professionele stands en de merchandise rond het gebeuren is een bedrijfstak op zich.
Neemt niet weg dat het een uniek feit is dat een koers voor profwielrenners is afgeleid van een evenement voor wielertoeristen.
Een evenement wat - ondanks de commerciële ontwikkeling - nog steeds dik de moeite is om als wielertoerist toch één keer aan deel te nemen.
Bedenk wel dat je als wielertoerist in de 209 kilometer ruim het dubbele aan stroken krijgt als in de editie voor profs.
Foto: Passage op Monte Sante Marie. De zwaarste strook in het parcours.
zaterdag 2 maart 2013
Les Amis de Paris Roubaix
De profkoers Parijs-Roubaix wordt georganiseerd door de ASO. Dat is zeg maar dezelfde organisatie als van de Tour de France.
Zij doen de inschrijving, de accreditatie van de pers, de sponsoring, de contacten met de UCI, vergunningen en politie. Ook het parcours en in dit geval is daar Jean-François Pescheux voor verantwoordelijk.
Parcours is hoe de route loopt en geeft geen garantie voor de kwaliteit van het wegdek.
Dit is een verantwoordelijkheid van de plaatselijke overheid.
Bij alle andere koersen gaat dat prima omdat de wegen die gebruikt worden deel uit maken van de normale infrastructuur.
Bij Parijs-Roubaix ligt dat anders. Op een enkele kasseistrook na zijn alle stroken geen onderdeel van een dagelijkse infrastructuur.
Gruson en Hem zijn voorbeelden van kasseistroken die door het dagelijks verkeer worden gebruikt. Het Bos van Wallers is een voorbeeld van een strook die nooit wordt gebruikt. Sterker dit is een natuurgebied waar het verboden is om met gemotoriseerd verkeer te rijden. Alleen voor Parijs-Roubaix wordt een uitzondering gemaakt.
Een groot aantal kasseistroken valt daardoor buiten de boot als het om onderhoud gaat.
Nu zal je denken dat je juist niet wilt dat stroken onderhouden worden maar zo simpel is het niet. Stroken gaan snel achteruit als er niets aan gebeurt.
Het laatste stuk van de strook van Pont Thilbault was een paar jaar geleden zo ver weggezakt dat de organisatie het risico liep deze strook te verliezen.
Stroken moeten zodanig worden onderhouden dat ze steeds net goed genoeg zijn om goedgekeurd te worden voor de koers.
Daarnaast moeten stroken die deel uitmaken van de dagelijks infrastructuur van dusdanige kwaliteit zijn dat de doorsnee (in Le Nord gelden wel wat andere normen) burger er zich niet aan gaat ergeren. Anders komt de asfaltmachine eraan!
Om de kasseistroken op het juiste niveau te houden is er een vereniging opgericht met de mooie naam Les Amis de Paris-Roubaix.
Zij waken over het parcours. Zowel het parcours wat al jaren wordt gevolgd als over een groot aantal reserve stroken.
Deze reserve stroken zijn vaak in een erg slechte staat maar kunnen als alternatief worden opgelapt zodra een andere strook wordt geasfalteerd.
Een voorbeeld is Chemin de Bourghelles. Deze strook loopt van onder Carrefour de L’Arbre tot boven Gruson.
Mocht de strook van Gruson worden geasfalteerd kan deze gruwelijke Chemin worden opgeknapt. Klei van de kasseien af en de grootste gaten repareren en er is weer een prachtige vijf sterren strook in de finale.
Jaarlijks maakt Les Amis een onderhoudsplan. Leerling stratenmakers en leden van de club worden ingezet om de werkzaamheden uit te voeren.
Als groot fan van de Koningin der klassiekers ben ik natuurlijk al een aantal jaren lid van deze vereniging. Naast een betrokken gevoel heeft dat ook al een aantal leuke contacten opgeleverd.
Overigens kan ik de liefhebbers van echte slechte stroken aanraden eens wat van die reserve stroken te rijden.
Smullen voor de kassei-virtuoos en Carrefour de L’Arbre en het Bos van Wallers plaats je dan ineens in een ander perspectief.
Tijdens de MTB versie van Parijs-Roubaix worden een aantal van deze reserve stroken aangedaan. Smullen! Ze zijn echter in de huidige staat te gevaarlijk om een koersend peloton over te laten denderen.
Naast het onderhoud van het parcours zorgt Les Amis voor promotie voor Parijs-Roubaix.
Ook zorgt zij dat oud winnaars een kassei-trofee krijgen die gewonnen hebben in de periode dat ritueel nog niet bestond.
Meestal vind deze uitreiking plaats op een ronde een evenement.
Les Amis doet dus mooi werk, maar of alle renners dat ook zo zien is nog maar de vraag.........
Zij doen de inschrijving, de accreditatie van de pers, de sponsoring, de contacten met de UCI, vergunningen en politie. Ook het parcours en in dit geval is daar Jean-François Pescheux voor verantwoordelijk.
Parcours is hoe de route loopt en geeft geen garantie voor de kwaliteit van het wegdek.
Dit is een verantwoordelijkheid van de plaatselijke overheid.
Bij alle andere koersen gaat dat prima omdat de wegen die gebruikt worden deel uit maken van de normale infrastructuur.
Bij Parijs-Roubaix ligt dat anders. Op een enkele kasseistrook na zijn alle stroken geen onderdeel van een dagelijkse infrastructuur.
Gruson en Hem zijn voorbeelden van kasseistroken die door het dagelijks verkeer worden gebruikt. Het Bos van Wallers is een voorbeeld van een strook die nooit wordt gebruikt. Sterker dit is een natuurgebied waar het verboden is om met gemotoriseerd verkeer te rijden. Alleen voor Parijs-Roubaix wordt een uitzondering gemaakt.
Een groot aantal kasseistroken valt daardoor buiten de boot als het om onderhoud gaat.
Nu zal je denken dat je juist niet wilt dat stroken onderhouden worden maar zo simpel is het niet. Stroken gaan snel achteruit als er niets aan gebeurt.
Foto: Jaarlijks krijgen de leden van de club een diploma met daarop de winnaar van de editie van dat jaar.
Het laatste stuk van de strook van Pont Thilbault was een paar jaar geleden zo ver weggezakt dat de organisatie het risico liep deze strook te verliezen.
Stroken moeten zodanig worden onderhouden dat ze steeds net goed genoeg zijn om goedgekeurd te worden voor de koers.
Daarnaast moeten stroken die deel uitmaken van de dagelijks infrastructuur van dusdanige kwaliteit zijn dat de doorsnee (in Le Nord gelden wel wat andere normen) burger er zich niet aan gaat ergeren. Anders komt de asfaltmachine eraan!
Om de kasseistroken op het juiste niveau te houden is er een vereniging opgericht met de mooie naam Les Amis de Paris-Roubaix.
Zij waken over het parcours. Zowel het parcours wat al jaren wordt gevolgd als over een groot aantal reserve stroken.
Deze reserve stroken zijn vaak in een erg slechte staat maar kunnen als alternatief worden opgelapt zodra een andere strook wordt geasfalteerd.
Een voorbeeld is Chemin de Bourghelles. Deze strook loopt van onder Carrefour de L’Arbre tot boven Gruson.
Mocht de strook van Gruson worden geasfalteerd kan deze gruwelijke Chemin worden opgeknapt. Klei van de kasseien af en de grootste gaten repareren en er is weer een prachtige vijf sterren strook in de finale.
Jaarlijks maakt Les Amis een onderhoudsplan. Leerling stratenmakers en leden van de club worden ingezet om de werkzaamheden uit te voeren.
Foto: Le Haut du Pavé is het clubblad dat een aantal keer per jaar door Le Amis wordt uitgegeven.
Aandacht voor herstelwerkzaamheden maar ook boeiende historische achtergronden.
Als groot fan van de Koningin der klassiekers ben ik natuurlijk al een aantal jaren lid van deze vereniging. Naast een betrokken gevoel heeft dat ook al een aantal leuke contacten opgeleverd.
Overigens kan ik de liefhebbers van echte slechte stroken aanraden eens wat van die reserve stroken te rijden.
Smullen voor de kassei-virtuoos en Carrefour de L’Arbre en het Bos van Wallers plaats je dan ineens in een ander perspectief.
Tijdens de MTB versie van Parijs-Roubaix worden een aantal van deze reserve stroken aangedaan. Smullen! Ze zijn echter in de huidige staat te gevaarlijk om een koersend peloton over te laten denderen.
Naast het onderhoud van het parcours zorgt Les Amis voor promotie voor Parijs-Roubaix.
Ook zorgt zij dat oud winnaars een kassei-trofee krijgen die gewonnen hebben in de periode dat ritueel nog niet bestond.
Meestal vind deze uitreiking plaats op een ronde een evenement.
Les Amis doet dus mooi werk, maar of alle renners dat ook zo zien is nog maar de vraag.........
vrijdag 1 maart 2013
Gemiddelde snelheid
Opmerkelijk is het record van Peter Post al vele jaren stand houdt. Natuurlijk was het parcours in die jaar meer in rechte lijn. Er lagen minder slechte stroken in die editie en de wind zal behoorlijk in de rug hebben geblazen.
Toch gingen edities in die jaren over de echte Mons en Pévèle om maar wat te noemen en een flauw koersje is Parijs-Roubaix natuurlijk nooit geweest.
We zien ook dat Parijs-Roubaix de laatste 25 jaar iets meer een tactische koers aan het worden is. Dat heeft doorgaans een negatief effect op de gemiddelde snelheid.
De laatste snelheid werd gehaald in het eerste jaar na de Eerste Wereldoorlog. Niet zo gek want de wegen waren erbarmelijk slecht.
Of op korte termijn het record van Post gaat sneuvelen? Boonen zat er vorig jaar toch een kleine twee kilometer onder en we kunnen toch moeilijk stellen dat hij er geen vaart in had.
Met het huidige parcours zal het lastig zijn om Post van de eerste plaats te stoten.
Jaar Winnaar Tijd KM Gem
1964 Peter Post 5:52:19 265 45,129
1948 Rik van Steenbergen 5:35:31 246 43,612
1960 Pino Cerami 6:01:45 262 43,538
1953 Germain Derycke 5:39:19 245 43,522
2012 Tom Boonen 5:55:22 259 43,476
2008 Tom Boonen 5:58:42 259 43,406
1996 Johan Museeuw 6:05:00 262 43,310
1980 Francesco Moser 6:07:28 264 43,106
1959 Noël Foré 6:08:20 262 42,760
2006 Fabian Cancellara 6:07:54 259 42,239
2007 Stuart O'Grady 6:09:07 259 42,181
2003 Peter Van Petegem 6:11:35 261 42,143
2011 Johan Van Summeren 6:07:28 258 42,126
1971 Roger Rosiers 6:17:53 265 42,108
1952 Rik van Steenbergen 5:50:31 245 41,938
1965 Rik van Looy 6:23:32 267 41,847
1956 Louison Bobet 6:01:26 252 41,831
1943 Marcel Kint 6:01:32 250 41,822
1961 Rik van Looy 6:19:08 263 41,700
1993 Gil. Duclos-Lassalle 6:25:20 267 41,652
1970 Eddy Merckx 6:23:15 266 41,644
1992 Gil. Duclos-Lassalle 6:26:56 267 41,480
2009 Tom Boonen 6:15:53 259 41,340
1995 Franco Ballerini 6:27:08 266 41,303
1979 Francesco Moser 6:17:28 264 41,010
1981 Bernard Hinault 6:26:07 263 40,868
1976 Marc DeMeyer 6:37:41 270 40,811
1955 Jean Forestier 6:06:42 249 40,741
1999 Andrea Tafi 6:44:15 273 40,519
1977 Roger de Vlaeminck 6:11:26 250 40,464
1975 Roger de Vlaeminck 6:52:04 277 40,406
1951 Antonio Bevilacqua 6:07:14 247 40,355
1988 Dirk de Mol 6:34:18 266 40,324
1983 Hennie Kuiper 6:47:51 274 40,308
2000 Johan Museeuw 6:47:00 273 40,172
1997 Frédéric Guesdon 6:38:10 267 40,159
2005 Tom Boonen 6:29:38 259 40,101
1944 Maurice De Simpelaere 6:09:57 246 39,897
1947 Georges Claes 6:10:34 246 39,831
1986 Sean Kelly 6:48:23 268 39,374
1949 André Mahé-S. Coppi 6:11:59 244 39,356
2010 Fabian Cancellara 6:35:10 259 39,325
2002 Johan Museeuw 6:39:08 261 39,235
1989 Jean-Marie Wampers 6:46:45 265 39,164
1950 Fausto Coppi 6:18:48 247 39,123
2004 Magnus Backstedt 6:40:26 261 39,107
1969 Walter Godefroot 6:46:47 264 38,939
1998 Franco Ballerini 6:55:16 266 38,505
1962 Rik van Looy 6:43:57 258 38,321
2001 Servais Knaven 6:45:00 255 37,703
1963 Emile Daems 7:03:33 266 37,681
1974 Roger de Vlaeminck 7:17:26 274 37,567
1966 Felice Gimondi 6:59:26 263 37,546
1935 Gaston Rebry 6:40:57 262 37,363
1900 Emile Bouhours 7:10:30 268 37,352
1991 Marc Madiot 7:08:19 266 37,332
1932 Romain Gijssels 6:49:58 255 37,320
1987 Eric Vanderaerden 7:18:03 264 36,982
1967 Jan Janssen 7:08:31 263 36,824
1982 Jan Raas 7:21:50 270 36,733
1972 Roger de Vlaeminck 7:24:05 272 36,709
1968 Eddy Merckx 7:09:26 262 36,606
1978 Francesco Moser 7:12:24 263 36,494
1931 Gaston Rebry 7:01:00 256 36,440
1973 Eddy Merckx 7:28:43 272 36,370
1994 Andrei Tchmil 7:28:02 270 36,160
1936 Georges Speicher 7:15:01 262 36,137
1985 Marc Madiot 7:21:10 265 36,109
1984 Sean Kelly 7:31:35 265 36,074
1939 Emile Masson 7:17:30 262 35,934
1926 Julien Delbecque 7:34:42 270 35,630
1954 Raymond Impanis 6:54:43 246 35,590
1933 Sylvère Maes 6:59:00 255 35,523
1913 François Faber 7:30:00 265 35,333
1937 Jules Rossi 7:17:57 255 34,935
1990 Eddy Planckaert 7:37:02 265 34,855
1957 Fred de Bruyne 7:15:19 253 34,738
1946 Georges Claes 7:13:25 246 34,055
1922 Albert Dejonghe 7:47:00 262 33,660
1928 André Leducq 7:44:20 260 33,600
1958 Léon van Daele 8:04:41 269 33,300
1905 Louis Trousselier 8:04:15 268 33,206
1898 Maurice Garin 8:13:15 268 32,599
1904 Hippolyte Aucouturier 8:15:00 268 32,518
1934 Gaston Rebry 7:52:07 255 32,415
1899 Albert Champion 8:22:52 268 31,976
1930 Julien Vervaecke 8:11:14 258 31,510
1911 Octave Lapize 8:29:10 266 31,345
1912 Charles Crupelandt 8:30:00 266 31,300
1945 Paul Maye 7:52:54 246 31,212
1907 Georges Passerieu 8:45:00 270 30,971
1938 Lucien Storme 8:13:38 255 30,936
1909 Octave Lapize 9:03:30 276 30,469
1927 Georges Ronsse 8:32:20 260 30,450
1914 Charles Crupelandt 9:02:00 274 30,330
1896 Josef Fischer 9:17:00 280 30,162
1923 Heiri Suter 8:58:15 270 30,098
1910 Octave Lapize 9:15:12 266 29,274
1929 Charles Meunier 8:54:50 260 29,168
1903 Hippolyte Aucouturier 9:12:30 268 29,104
1921 Henri Pélissier 9:02:30 263 29,090
1897 Maurice Garin 9:57:21 280 28,124
1902 Lucien Lesna 9:32:00 268 28,088
1925 Félix Sellier 9:16:32 260 28,030
1906 Henri Cornet 9:59:30 270 27,034
1920 Paul Deman 10:47:20 280 25,950
1901 Lucien Lesna 10:49:37 280 25,861
1908 Cyrille Van Hauwaert 10:34:25 271 25,630
1924 Jules Van Hevel 10:34:00 270 25,550
1919 Henri Pélissier 12:15:00 280 22,857
Opmerking: De afstand is omwille van de leesbaarheid van de tabel op hele kilometers afgerond.
Toch gingen edities in die jaren over de echte Mons en Pévèle om maar wat te noemen en een flauw koersje is Parijs-Roubaix natuurlijk nooit geweest.
We zien ook dat Parijs-Roubaix de laatste 25 jaar iets meer een tactische koers aan het worden is. Dat heeft doorgaans een negatief effect op de gemiddelde snelheid.
De laatste snelheid werd gehaald in het eerste jaar na de Eerste Wereldoorlog. Niet zo gek want de wegen waren erbarmelijk slecht.
Of op korte termijn het record van Post gaat sneuvelen? Boonen zat er vorig jaar toch een kleine twee kilometer onder en we kunnen toch moeilijk stellen dat hij er geen vaart in had.
Met het huidige parcours zal het lastig zijn om Post van de eerste plaats te stoten.
Jaar Winnaar Tijd KM Gem
1964 Peter Post 5:52:19 265 45,129
1948 Rik van Steenbergen 5:35:31 246 43,612
1960 Pino Cerami 6:01:45 262 43,538
1953 Germain Derycke 5:39:19 245 43,522
2012 Tom Boonen 5:55:22 259 43,476
2008 Tom Boonen 5:58:42 259 43,406
1996 Johan Museeuw 6:05:00 262 43,310
1980 Francesco Moser 6:07:28 264 43,106
1959 Noël Foré 6:08:20 262 42,760
2006 Fabian Cancellara 6:07:54 259 42,239
2007 Stuart O'Grady 6:09:07 259 42,181
2003 Peter Van Petegem 6:11:35 261 42,143
2011 Johan Van Summeren 6:07:28 258 42,126
1971 Roger Rosiers 6:17:53 265 42,108
1952 Rik van Steenbergen 5:50:31 245 41,938
1965 Rik van Looy 6:23:32 267 41,847
1956 Louison Bobet 6:01:26 252 41,831
1943 Marcel Kint 6:01:32 250 41,822
1961 Rik van Looy 6:19:08 263 41,700
1993 Gil. Duclos-Lassalle 6:25:20 267 41,652
1970 Eddy Merckx 6:23:15 266 41,644
1992 Gil. Duclos-Lassalle 6:26:56 267 41,480
2009 Tom Boonen 6:15:53 259 41,340
1995 Franco Ballerini 6:27:08 266 41,303
1979 Francesco Moser 6:17:28 264 41,010
1981 Bernard Hinault 6:26:07 263 40,868
1976 Marc DeMeyer 6:37:41 270 40,811
1955 Jean Forestier 6:06:42 249 40,741
1999 Andrea Tafi 6:44:15 273 40,519
1977 Roger de Vlaeminck 6:11:26 250 40,464
1975 Roger de Vlaeminck 6:52:04 277 40,406
1951 Antonio Bevilacqua 6:07:14 247 40,355
1988 Dirk de Mol 6:34:18 266 40,324
1983 Hennie Kuiper 6:47:51 274 40,308
2000 Johan Museeuw 6:47:00 273 40,172
1997 Frédéric Guesdon 6:38:10 267 40,159
2005 Tom Boonen 6:29:38 259 40,101
1944 Maurice De Simpelaere 6:09:57 246 39,897
1947 Georges Claes 6:10:34 246 39,831
1986 Sean Kelly 6:48:23 268 39,374
1949 André Mahé-S. Coppi 6:11:59 244 39,356
2010 Fabian Cancellara 6:35:10 259 39,325
2002 Johan Museeuw 6:39:08 261 39,235
1989 Jean-Marie Wampers 6:46:45 265 39,164
1950 Fausto Coppi 6:18:48 247 39,123
2004 Magnus Backstedt 6:40:26 261 39,107
1969 Walter Godefroot 6:46:47 264 38,939
1998 Franco Ballerini 6:55:16 266 38,505
1962 Rik van Looy 6:43:57 258 38,321
2001 Servais Knaven 6:45:00 255 37,703
1963 Emile Daems 7:03:33 266 37,681
1974 Roger de Vlaeminck 7:17:26 274 37,567
1966 Felice Gimondi 6:59:26 263 37,546
1935 Gaston Rebry 6:40:57 262 37,363
1900 Emile Bouhours 7:10:30 268 37,352
1991 Marc Madiot 7:08:19 266 37,332
1932 Romain Gijssels 6:49:58 255 37,320
1987 Eric Vanderaerden 7:18:03 264 36,982
1967 Jan Janssen 7:08:31 263 36,824
1982 Jan Raas 7:21:50 270 36,733
1972 Roger de Vlaeminck 7:24:05 272 36,709
1968 Eddy Merckx 7:09:26 262 36,606
1978 Francesco Moser 7:12:24 263 36,494
1931 Gaston Rebry 7:01:00 256 36,440
1973 Eddy Merckx 7:28:43 272 36,370
1994 Andrei Tchmil 7:28:02 270 36,160
1936 Georges Speicher 7:15:01 262 36,137
1985 Marc Madiot 7:21:10 265 36,109
1984 Sean Kelly 7:31:35 265 36,074
1939 Emile Masson 7:17:30 262 35,934
1926 Julien Delbecque 7:34:42 270 35,630
1954 Raymond Impanis 6:54:43 246 35,590
1933 Sylvère Maes 6:59:00 255 35,523
1913 François Faber 7:30:00 265 35,333
1937 Jules Rossi 7:17:57 255 34,935
1990 Eddy Planckaert 7:37:02 265 34,855
1957 Fred de Bruyne 7:15:19 253 34,738
1946 Georges Claes 7:13:25 246 34,055
1922 Albert Dejonghe 7:47:00 262 33,660
1928 André Leducq 7:44:20 260 33,600
1958 Léon van Daele 8:04:41 269 33,300
1905 Louis Trousselier 8:04:15 268 33,206
1898 Maurice Garin 8:13:15 268 32,599
1904 Hippolyte Aucouturier 8:15:00 268 32,518
1934 Gaston Rebry 7:52:07 255 32,415
1899 Albert Champion 8:22:52 268 31,976
1930 Julien Vervaecke 8:11:14 258 31,510
1911 Octave Lapize 8:29:10 266 31,345
1912 Charles Crupelandt 8:30:00 266 31,300
1945 Paul Maye 7:52:54 246 31,212
1907 Georges Passerieu 8:45:00 270 30,971
1938 Lucien Storme 8:13:38 255 30,936
1909 Octave Lapize 9:03:30 276 30,469
1927 Georges Ronsse 8:32:20 260 30,450
1914 Charles Crupelandt 9:02:00 274 30,330
1896 Josef Fischer 9:17:00 280 30,162
1923 Heiri Suter 8:58:15 270 30,098
1910 Octave Lapize 9:15:12 266 29,274
1929 Charles Meunier 8:54:50 260 29,168
1903 Hippolyte Aucouturier 9:12:30 268 29,104
1921 Henri Pélissier 9:02:30 263 29,090
1897 Maurice Garin 9:57:21 280 28,124
1902 Lucien Lesna 9:32:00 268 28,088
1925 Félix Sellier 9:16:32 260 28,030
1906 Henri Cornet 9:59:30 270 27,034
1920 Paul Deman 10:47:20 280 25,950
1901 Lucien Lesna 10:49:37 280 25,861
1908 Cyrille Van Hauwaert 10:34:25 271 25,630
1924 Jules Van Hevel 10:34:00 270 25,550
1919 Henri Pélissier 12:15:00 280 22,857
Opmerking: De afstand is omwille van de leesbaarheid van de tabel op hele kilometers afgerond.
Foto: Op Carrefour de L'Arbre tijdens de verkenning van 2012.
Ondanks modern materiaal is het nog niet gelukt het oude record te doen sneuvelen.