Banden

Meer en meer zijn renners verplicht om materiaal te gebruiken dat door een sponsor beschikbaar is gesteld.
Een eerste opkomst van dit verschijnsel zagen we in de jaren 80 toen merken als Look de wielersport binnenstapte en waar voor hun geld wilde.

De laatste jaren zien we dat er zelfs dat fabrikanten van materiaal hoofdsponsor zijn. Je bent tegenwoordig ook niet meer welkom bij een topploeg als je wat spullen komt brengen en moet daarnaast een forse zak geld meenemen.
Dat heeft dan weer als effect dat sponsors eisen dat het hele jaar hun spullen worden ingezet.
Op sommige dagen kan dat dan weer smerig in de weg zitten.

Parijs-Roubaix is zo'n dag.

Vroeger was het heel gebruikelijk dat renners op een frame van merk A fietste terwijl er merk B op het frame stond.
Voorbeelden zijn Maertens op een overgespoten Gios en Knetemann op een overgespoten RIH.
In die jaren werd dat geaccepteerd. In het moderne wielrennen waar fietsfabrikanten miljoenen investeren willen ze dat renners echt op hun product rijden.
Merken als BMC, Specialized en Cervelo hebben zich de afgelopen jaren ook stevig geprofileerd als het gaat om het fietsen van Parijs-Roubaix.
Alle drie de fabrikanten hebben prachtige filmpje in "De Hel" gemaakt die op deze blog ook onder de aandacht zijn gebracht.

Ook bij wielfabrikanten zien we dat deze verwachten dat ploegen met hun wielen rijden. Voorheen werd daar fors mee gesmokkeld, maar dat wordt steeds minder. Afgelopen jaren ben ik drie keer bij de verkenning wezen kijken en ik zag meer en meer ploegen op gesponsorde wielen rijden.

Foto: Het monteren van 28mm banden geeft in veel frames een probleem.

Een product waar ploegen nog enige vrijheid hebben zijn de banden. Nu komt dat goed uit want banden hebben het meeste effect.
Strikt kan je gewoon met iedere normale racefiets Parijs-Roubaix rijden. Voor toppers die kunnen winnen wordt natuurlijk alles gedaan, maar voor een doorsnee renner zijn een paar optimale banden voldoende.

Alleen niet alle bandenfabrikanten hebben speciale banden in hun programma. Met een wedstrijd als Parijs-Roubaix wordt dan een beroep gedaan op specialisten als Dugast en FMB.
Zeer kostbare banden met topmodellen van natuurzijde en natuurlijk bevatten deze tubes een latex binnenband.
De wangen zijn doorgaans van een beschermlaagje voorzien om lek stoten te voorkomen als een renner van een kassei schiet.

Profs rijden met dit soort koersen nagenoeg allemaal met tubes en de breedte varieert van 25 tot 28mm. Een enkele gekke uitschieter naar boven en meestal rijden renners dan op hun crossfiets omdat in een gewone wegfiets niet zulke brede banden passen.

Hoe goed banden ook zijn er is altijd nog zoiets als bandendruk. Ik heb zelf eens een heel deel van het parcours met minder dan 4 bar gereden met 28mm.
Een jaar later met de verkenning in het wiel van wereldkampioen Hushovd was 5 bar niet genoeg om de boel heel te laten.
Het grote verschil is concentratie. Met minder dan 4 bar had ik maximaal zicht en fietste er niemand in de weg. Rij je een stukje met de grote mannen mee moet je er niet aan denken dat je er een van de weg rijdt. Dan let je minder op je banden en...........pffffffffffffff.

Hoe lager de druk in je banden hoe meer comfort en hoe langer je handen, rug, voeten en nek heel blijven.

Meester in het rijden met een lage bandenspanning is Tom Boonen. Met net 4 bar knalt hij over de stenen. Bedenk dat Boonen geen lichte jongen is en dat hij gruwelijk tekeer gaat op die stenen.
Rij je in een training met 30 over zo'n strook is toch iets anders dan maximaal aanvallen op Carrefour.
Wie met dit soort bandendruk daar wel eens gefietst heeft weet hoe vaak je de velg voelt en het is razendknap hoe hij dat doet.

Bedenk dat ploegen als FDJ en Eurocar in de 2012 editie 1,5 bar meer in hun banden hadden zitten als Boonen!

Voor wielertoeristen zijn tubes vaak geen keuze. Tubes die optimaal zijn voor een dergelijk parcours zijn voor de doorsnee wielertoerist te kostbaar.
Veel wielertoeristen kiezen dan ook voor draadbandjes. Je kan ook eenvoudiger vijf binnenbandje meenemen dan vijf reserve tubes.

Neem als wielertoerist wel een wat stevige band en minimaal 25mm. Ben je boven de 80-85 kilo is 28mm een betere keuze. Heb je veel problemen om over de stenen te rijden neem dan evt een crossfiets met crossbanden met een fijn profiel.

Foto: Banden krijgen rake klappen. Hier een wielertoerist in 2008 tijdens de doortocht in het Bos van Wallers.