Jean Metzinger - Au Vélodrome

Dit werk van de Franse schilder Jean Metzinger is duidelijk herkenbaar als een product van het kubisme. Het schilderij is geïnspireerd op de sprint op de wielerbaan (toen nog de oude baan) van Roubaix na een lange zware koers.

Symbolisch gezien kan een pure kassei als kubisme worden afgedaan. Toch is dit een kunststroming die me minder aanspreekt.
Het schilderij laat echter wel zien tot hoever de reikwijdte van Parijs-Roubaix gaat. Metzinger was een van de vooraanstaande schilders binnen de stroming van het kubisme. Dergelijke schilders waren beslist kritisch in hun keuze voor een onderwerp, maar in 1912 toen het schilderij tot stand kwam had Parijs-Roubaix al een enorm aanzien.
Samen met collega Albert Gleizes schreef hij het manifest "Du Cubisme". Hoewel Parijs-Roubaix niet in de titel voorkomt, laat de tekst op onder de arm van de renner geen enkele twijfel bestaan dat het hier om de wielerbaan van Roubaix gaat.

Ghost Rider

Het schilderij "Ghost Rider" van  Diana Sudyka met als thema Parijs-Roubaix. Door welke strook heeft ze zich laten inspireren en door welke renner?

Geen prijsvraag maar wel leuk om te weten.

Kerstpuzzel

Klik op de afbeelding voor een grote weergave.

Fischer, Garin, Champion, Bouhours, Lesna, Aucouturier, Trousselier, Cornet, Passerieu, VanHauwaert, Lapize, Faber, Crupelandt, Pelissier, Deman, Dejonghe, Suter, Vanhevel, Sellier, Delbecque, Ronsse, Leducq, Meunier, Vervaecke, Gijssels, Maes, Speicher, Rossi, Storme, Masson, Kint, Desimpelaere, Maye, Claes, VanSteenbergen, Coppi, Mahé, Coppi, Bevilacqua, Derycke, Impanis, Forestier, Bobet, DeBruyne, VanDaele, Fore, Cerami, Van Looy, Daems, Post, Gimondi, Janssen, Merckx, Godefroot, Rosiers, De Vlaeminck, Demeyer, Moser, Hinault, Raas, Kuiper, Madiot, Kelly, Vanderaerden, Demol, Wampers, Planckaert, Duclos Lassalle, Tchmil, Ballerini, Museeuw, Guesdon, Tafi, Knaven, VanPetegem, Backstedt, Boonen, Cancellara, O'Grady, Vansummeren.

Welke van de bovenstaande winnaars ontbreekt er in bovenstaand diagram? Maar wie missen we nog meer?

Je kan geen prijs winnen maar gewoon voor de eeuwige roem!

Echte kenners printen natuurlijk het diagram uit en gaan zonder het lijstje van de winnaars aan de gang!

Marc Demeyer: 1976

M'n teleurstelling was groot toen ik op TV Demeyer m'n idool De Vlaeminck zag kloppen.
Ik heb niks tegen Demeyer. Helemaal niet, want ik vond het altijd een enorme stoere bonk.
Alleen gunde ik het mijn idool dat hij absoluut recordhouder zou worden.

Roger mocht dankzij Marc nog een jaar op z'n honger gaan zitten hoewel hij die dag zeker een van de beste was.
Extra geprikkeld door de vele camera’s van het team van Jorg Leth die dit weekend materiaal zouden schieten voor de documentaire A Sunday in Hell.

De Brooklynploeg liet ook direct vanaf het begin zien wat de intenties waren. De hele dag werd onder een heerlijk voorjaarszonnetje een geanimeerde koers gereden.

Zelden hebben ook zulke toppers om de overwinning gestreden. Vanuit het oogpunt van palmaressen is dit dan ook een van de fraaiste edities om te winnen.

Wat te denken van de top 7? In de uitslag: Marc Demeyer, Francesco Moser, Roger de Vlaeminck, Hennie Kuiper, Walter Godefroot, Eddy Merckx, Jan Raas.
Samen goed voor veertien (!!!!) overwinningen in Parijs-Roubaix. Vier van hen zijn minimaal één keer wereldkampioen op de weg geweest.
Dit was in die jaren het creme van de klassiekerspecialisten en Marc legde ze er allemaal op die dag.
Natuurlijk heeft Marc van deze zeven renners de dunste erelijst, maar die dag was hij gewoon de beste. Vooral de sterkste en hij liet zich op de wielerbaan niet intimideren door Moser en De Vlaeminck.

Marc maakte deel uit van de Flandria brigade waar hij een soort van superknecht was voor Freddy Maertens. Marc legde er in de laatste kilometers voor z’n kopman meermaals een verschroeiend tempo op. Freddy maakte het dan in de meeste gevallen af, maar Marc was zelf verre van traag.

Moser en De Vlaeminck weten dat nu ook. Marc was in 1974 al eens derde geweest en in 1975 vierde. Dus helemaal uit de lucht vallen kwam deze overwinning nu ook weer niet.

De Vlaeminck baalde zoals geen ander dat kan doen en Moser klopte duidelijk op de deur dat hij deze koers ook zou gaan winnen.

Naast deze schitterende overwinning in Parijs-Roubaix won Demeyer onder andere etappes in de Tour, Nokere koers, Dwars door Belgie en Parijs-Brussel.

In 1982 ruilde Marc het aardse voor het eeuwige en daarmee verliet een stoere Vlaamse bonk ons veel en veel te vroeg.

Podium 1976
1 Marc Demeyer
2 Francesco Moser
3 Roger de Vlaeminck

Hier een prachtige sfeerimpressie inclusief een heerlijke sprint op de wielerbaan.

Met nummer 5 in de VTT van 2013

Zo'n blog als deze mag natuurlijk zo nu en dan een persoonlijke noot. Deze blog is immers geen journalistiek werkje maar een ultieme liefdebetuiging voor de mooiste koers.
Volgend jaar neem ik weer deel aan de Rally Raid Paris-Roubaix VTT. Een 125 kilometer lang uitdaging voor wielertoeristen op MTB.
Toen de inschrijving open ging me gelijk ingeschreven en ik mag met nummer 5 van start.

12 mei 2013 gaat het gebeuren.

Seán Kelly: 1986

Nadat Kelly twee jaar eerder de brave Rogiers al naar de slachtbank had gebracht was het nu de beurt aan Rudy Dhaenens.
Ik ben zwaar onder de indruk hoe deze Ierse klepper een zeer indrukwekkende erelijst bij elkaar heeft gefietst.
Kelly is vooral een doener en dat is wat me enorm in me aanspreekt. Door de jaren ben ik Kelly meer gaan waarderen.
Daar waar ik in het begin wat moest wennen aan deze Ier groeide de bewondering. Voor de Tour was Kelly wellicht een tikje te licht (dus eigenlijk te zwaar) maar verder kon en deed hij alles.
Toen Kelly in 1086 aan de start stond van Parijs-Roubaix had hij niet zoveel meer te bewijzen.
Al een enorme rij aan successen had Sean bij elkaar gefietst. Klassiekers, etappes, kleine rittenkoersen en groene truien.
Hij had het allemaal hangen in z'n prijzenkast.
In die jaren was je op je dertigste al op je retour maar Kelly niet.
Kelly zag alleen maar mogelijkheden en liet zich niet belemmeren door barrières.
Of het nu beklimmingen, slecht weer of kasseistroken waren.

Kelly ging gewoon.

Toch was de editie van 1986 er een die wat mij betreft niet groot in de boeken staat. Dat doet niks af aan de schitterende overwinning van Kelly. Als je snel aan de meet bent hoef je de koers niet iedere keer te maken.

Maar in 1986 maakte eigenlijk niemand de koers. Heel lang bleef het bij elkaar en pas het laatste uur kregen de renners me op het puntje van m'n stoel.

Keer op keer zijn er wat pogingen geweest maar nooit zetten renners echt door. Moser probeert met de moed der wanhoop in een van z'n laatste Noord Franse kunstjes de gelijkmaker met De Vlaeminck te maken.
Bij Moser gaan de jaren echter tellen. Ervaring is belangrijk maar te oude benen kunnen dan ook weer in de weg zitten.
Uiteindelijk mag er bij Redoute voor de deur met een paar renners voor de bloemen worden gesprint.
Niet op de wielerbaan...........

Een van de zwarte bladzijde in deze prachtige koers. Het sponsor belang boven de historische waarde. Gelukkig heeft dat maar een paar jaar geduurd en komen we nu al weer jaren aan op de wielerbaan.

Het zal Kelly allemaal een worst zijn want hij haalde tweede Roubaix binnen en ook nog op zeer overtuigende wijze.

Podium 1986
1 Sean Kelly
2 Rudy Dhaenens
3 Adrie Van Der Poel

De laatste kilometers op Youtube:

Instructiefilmpje: Hell of the North

Leader 1 "Hell Of The North" is een bordspel met als thema Parijs-Roubaix. Zelf heb ik het ook maar de spelregels zijn vrij uitvoerig.
Dit filmpje helpt je een heel stuk op weg.

Leuk spel voor wie er maar geen genoeg van krijgt.

Georges Claes: 1946 & 1947

Claes was een bescheiden Belgische renner die de pech had dat het begin van zijn carrière samenviel met de Tweede Wereldoorlog.
Zo nam hij in 1944 voor het eerst deel aan Parijs-Roubaix maar een jaar later zat hij onder de wapens.
Gezien de start van z'n loopbaan als beroepswielrenner verdient het alle lof dat hij in 1946 Parijs-Roubaix wist te winnen.
Dat geeft gelijk aan dat Claes niet alleen over talent, maar ook over de juiste mentaliteit beschikte.
Hij liet zich met z'n beperkte ervaring intimideren door kleppers als Steenbergen, Schotte, Buysse, Gauthier en Kint om er maar eens een paar te noemen.

Steenbergen valt na meerdere keren pech uit de koers weg. Het viel in deze editie ook niet mee om terug te keren na een lekke band want vanaf het begin was het een geanimeerde koers.
Uiteindelijk bereiken ze met drie man het velodroom in Roubaix en Claes legde z'n medevluchters er als een volleerd pisterenner op.
Met een prachtig zegegebaar haalde Claes z'n eerste binnen.

Podium 1946
1 Georges Claes
2 Louis Gauthier
3 Lucien Vlaemynck

Direct na z'n eerste overwinning in Parijs-Roubaix haalde Claes z'n tweede binnen. Maar dat was nog even werken want ook nu ging het lont al rap in het kruitvat en na een half uur koers was de bende al flink op hol geslagen.
In het begin van de koers groeit de kopgroep en verder in de koers wordt deze weer meer en meer uitgedund.
Een opmerkelijke renner blijft er over: Olimpio Bizzi.

Velen van jullie zullen nog nooit van deze renner hebben gehoord. Toch 10 keer top 20 in Milaan San Remo. Dertien (13!) etappes in de Giro, Italiaans kampioen en diverse etappes in kleinere rittenkoersen en een handje Italiaanse semiklassiekers.
Bizzi blijft tijdens een drijfnatte editie alleen over van kopgroep met potentie.
Alleen zoekt hij zijn weg naar Roubaix. Onervaren op dit terrein en een meute hongerige wolven hijgend in z'n nek.
De wolven zijn vooral Vlaamse leeuwen en de ongelukkige Bizzi rijdt ook nog een wiel kapot.

Na een vlucht van 235 kilometer wordt Bizzi op twee kilometer voor de wielerbaan in z'n nekvel gegrepen.
De Italiaanse journalisten zaten al klaar om de meest overtreffende krantenkoppen te bedenken.
Helaas.
Toch kwam L'Equipe met een kop die nu nog kippenvel bezorgt:
Bataille, dans un tres grand PARIS-ROUBAIX, a pres de 40 kms de moyenne, sous la pluie
BIZZI DOMINE PENDANT 235Kms, MAIS....
....CLAES BONDIT ET GAGNE!

Bizzi zal ontroostbaar zijn geweest maar Claes trok op de kletsnatte wielerbaan z'n tweede Parijs-Roubaix naar zich toe.

Als je de diverse verhalen van deze editie leest mag daar een 7 uur duurde DVD van gemaakt worden.

Claes bevestigd na 1947, maar Olimpio Bizzi is de held van de dag!

Podium 1947
1 Georges Claes
2 Adolf Verschueren
3 Louis Thiétard

Na zijn actieve carrière begint Claes in z'n woonplaats Boutegem een cafe wat hij noemt naar z'n mooiste overwinningen: Parijs-Roubaix.

De kroeg is overgegaan in andere handen maar ligt nu stil. Begin dit jaar heb ik er nog een bezoek gebracht en aangebeld bij de weduwe van Claes die nog steeds tegenover het cafe woonde.
Toch heeft recent iemand de uitdaging weer opgepakt en is het cafe weer open.
Adres: Malendriesstraat 40, Boutersem

George Claes overleed in 1994. Z'n weduwe Rosa was een zeer sterke vrouw maar is afgelopen oktober haar George gaan opzoeken.

De rouwkaart was eenvoudig zoals het hoort:
"Na een leven, gekenmerkt door toewijding,
eenvoud en stille goedheid, ging van ons heen "

Rosa BIESEMANS
weduwe van de heer Georges CLAES

Foto: Het gewezen cafe van George Claes stond er begin dit jaar troosteloos bij. 

Jammer want het is toch een prachtige naam voor een wielercafe.

Nog 111 dagen

Ik kan er een dagje naast zitten maar het is nog 111 dagen tot de 111e editie van Parijs-Roubaix.

Dat betekend dat vandaag de serie start van 111 blogjes als ultieme voorbereiding op - dat vind ik nochtans - de mooiste eendagskoers van het jaar.

De 111e editie zal verreden worden op zondag 7 april 2013. Het is natuurlijk nog te vroeg om nu al te gissen wie er tot de kanshebbers behoren.
Ieder zal Boonen, Cancellara, Hushovd, Boom, Ballan, Phinney, Terpstra, Flecha, Vansummeren en Vanmarcke op z'n lijstje hebben staan.

Maar Fabian Cancellara weet wat dat soort lijstjes waard zijn. Door een sukkelige valpartij in de Ronde van Vlaanderen dit jaar werd Fabian met een enkele klap van topfavoriet een doorsnee toeschouwer.
Boonen liet het echter niet aan z'n hart en zonder al te grote tegenstand zocht hij dan de tegenstand vooral in zichzelf.
Met een indrukwekkende solo ging hij op weg naar z'n vierde Parijs-Roubaix en daarmee kwam hij gelijk met recordhouder Roger De Vlaeminck.

Gaat Boonen dit jaar voor het onmogelijke? Echt onmogelijk is het niet. Als De Vlaeminck iets meer mazzel had gehad had hij zomaar op zeven uit kunnen komen.

Toch is het mooi om 111 dagen lang toe te leven naar deze koers die met geen andere koers te vergelijken is.

De komende 111 dagen zal ik diep de geschiedenis induiken, maar ook alle relevante actualiteiten volgen.

Wie niks wil missen kan ook via Twitter en Facebook de updates op deze blog volgen.
Eerdaags zullen de berichten ook daar worden geplaatst. Van Facebook naar Twitter gaat inmiddels automatisch, maar van Blogger naar Facebook wil nog niet lukken.

Morgen neem ik de aftrap met Georges Claes die Parijs-Roubaix zowel in 1946 als 1947 wist te winnen.

Foto (Ingmar de Weijer): Boonen komt in 2012 dolgelukkig over de streep op het velodroom van Roubaix.

Paris-Roubaix Challenge 2013

Hoewel nog niet definitief ziet het er naar uit dat de Challenge volgend jaar op 6 april wordt gehouden.

Nieuw is de keuze uit drie afstanden. Bij de vorige twee edities fietste je net als de koers een rit in lijn.
Ook in 2013 bestaat deze mogelijkheid en deze rit zal 170 kilometer lang zijn met daarin 50 kilometer kasseien.

Nieuw zijn de twee ritten welke gereden worden als een rondrit met start en finish in Roubaix. Je hebt daarbij de keuze uit 70 en 140 kilometer.

Meer details op 22 december aanstaande op de website van Paris-Roubaix Challenge.


Foto: Bij de 70 km van de Paris-Roubaix Challenge ligt het hoogtepunt bij Carrefour de L'Abre. Wel even tijd nemen om een foto te maken.

Toekomstplannen PR Blog

De wintermaanden en met name de Kerstdagen en de jaarwissel zijn voor veel mensen een moment van overpeinzing.
Natuurlijk gaan hele volksstammen zich te buiten aan veel eten en te veel drank.
Laat even duidelijk zijn dat ik ook niet vies ben van een knap bordje eten of een goed glaasje.
Na een pittige toertocht mag ik graag een schoon Belgisch pintje drinken en als ik zit te bloggen zoals nu dan neem ik graag een mooi glaasje whisky.
Een Balvenie Double Wood is het vandaag geworden.

Maar er is nog steeds een verschil tussen genieten en de buitensporige slemppartijen waar sommige Kerstdagen mee worden opgesierd.
Dat gekoppeld aan opzitten en pootjes geven is aan mij al helemaal niet besteed.
Ik ben dol op een gezamenlijk etentje. Maar wel met als belangrijkste doel het samen zijn.
Zo kan ik altijd enorm genieten van de etentjes met onze Italiaanse vrienden. Gewoon drie liever vier uur met elkaar aan tafel.

Foto: Ongeduldige fans staan dagen van te voren klaar om de renners op te wachten. Mooi toch?

Dit soort ontmoetingen geven me ook de kracht dat er nog genoeg mensen zijn die zonder doorgedraaide weldaad de donkere maanden doorbrengen.
Dit zelfs zonder religieuze overtuiging.

Je begint per slot ook niet een blog over "De Hel" als je in de hemel gelooft.

De hemel moet jezelf maken en het platform waar dat moet gebeuren heet: "De Aarde".

Persoonlijk heb ik genoeg overpeinzingen die ik niet allemaal met jullie hoef te delen.
Een complexe vriendschap, een weerbarstige puber en het werk dat onder de economie lijdt. Natuurlijk het ouder worden, waar ik weliswaar niet tegen vecht maar wel mee te doen heb.

Laat ik me met de overpeinzingen vooral even beperken tot deze blog. Als ik kijk welke aandacht (oa in de media) deze blog in het eerste seizoen heeft gehad, dan is er maar één mogelijkheid: DOORGAAN!

Foto: Wielersport journalist Peter Schilthuizen was een van de eerste die aandacht besteden aan deze Blog.

Vorig jaar starten ik op 22 december een serie met nog 110 dagen.
Nog 110 dagen tot de 110 editie van Parijs-Roubaix.

De sneeuvlokken vallen op dit moment langs m'n studio. Ik kan terugkijken op een van m'n beste jaren uit m'n leven. Genoeg tegenslag maar zonder tegenslag is ook Parijs-Roubaix van nul en gene waarde.

In die zin is de koers over de stenen een perfecte metafoor voor het leven. Soms gaat het vanzelf soms is het gruwelijk zwaar. Je staat er niet alleen voor, maar moet het toch vooral zelf doen.
Zo mooi als het leven is, zo mooi is ook de koers door het wat droevige Noord Franse land.
Een mix tussen melancholie en euforie. Gewoon zoals ik het leven graag zie om toch nog een persoonlijke noot weg te geven.

Om er niet een al te filosofisch (of sentimenteel) verhaal van te maken: Eind dit jaar start ik een serie van 111 blogjes als ultieme liefdesverklaring voor de 111e editie van Parijs-Roubaix.

Een 20  22 artikelen zijn inmiddels klaar en worden straks automatisch gepubliceerd.

Foto: Komend seizoen zal ik wederom de beginperiode van deze prachtige koers op de voorgrond 

plaatsen. Er is meer over te vertellen dan een mensenleven groot is.

Wat mag je verwachten?
Waarom Peter Post mij meer doet dan een aantal andere Nederlandse winnaars?
Waarom de vierde van Roger in 1977 zo bijzonder is?
Een aantal Franse veel winnaars.
De Vlaamse overmacht op de stenen.
Tips voor wielertoeristen die zelf aan de bak willen.
Boekbesprekingen.
Wat heb ik met kleine Eddy en Eric?
Hoe bijzonder zijn de beide oorlogsperiodes?
En op dit punt van een artikel schrijft een redacteur:
en nog veel, en veel meer......

Foto: Hier ikzelf op Carrefour de L'Arbre tijdens de toereditie van 2012. Deze blog wordt niet alleen vanachter de PC gemaakt, maar ik ben regelmatig in het Franse Noorden actief om de koers te voelen en te proeven.

De komende donkere dagen ga ik gebruiken om de serie van 111 compleet te maken. Met veel plezier want het is een gruwelijk boeiend onderwerp.

Als er een specifiek onderwerp of editie is waar je graag meer over wilt weten voel je dan vrij te reageren. Dat kan ook via de speciale Facebookpagina.

Fijne decembermaand en overpeins vooral met mate!