Na m'n diensttijd ben ik de racefiets trouw gebleven. Geen koersen meer maar in de vorm van toerfietsen of zoals onze zuiderburen zo mooi zeggen: wielertoerisme.
Zeer veel (100en) toertochten gereden waaronder alle klassiekers minimaal één keer maar sommige al zeven keer.
De laatste jaren ben ik vooral op zoek naar avontuur en wielerromantiek.
Die heb ik gevonden in Parijs-Roubaix en tochten als L'Eroica. Zowel om zelf aan deel te nemen als wielertoerist, maar zeker om er alles, maar dan ook over te willen weten.
Over Parijs-Roubaix gaat deze blog.
In 2018 heb ik voor de zesde keer deelgenomen aan de toerversie van Parijs-Roubaix.
Ook heb ik diverse tochten gereden die de finale van Parijs-Roubaix bevatten zoals de Superklassieker en de Helletocht.
Uiteraard (of juist niet) heb ik ook een aantal keer deelgenomen aan de MTB versie van Parijs-Roubaix. Beetje surrogaat maar toch leuk om te doen.
Verder ga ik ieder jaar wel een keer in "De Hel" fietsen en doe ik een deel van het parcours. Soms alleen of met een klein groepje. Gewoon even lekker dokkeren op de kasseien.
Als ik zelf een eerste strook oprij dan plug ik in in de kosmos en zweef ik over de stenen............ Wie de stenen vervloekt zal het niet begrijpen maar ik geniet ervan.
Foto: Doorkomst Bos van Wallers tijdens de toerversie 2010
Naast wielersport en toerfietsen heb ik nog een groot aantal hobby's zoals fotografie, duiken, koken, muziek, modelbouw, slotracing, WWI, filosofie en whisky.