De ganse Italiaanse wielersport weende. Franco was immers niet alleen een mooie coureur, maar inmiddels een zeer succesvolle bondscoach en een graag gezien mens.
45 jaar jaar werd Franco en dat is natuurlijk veel en veel te jong.
Mede door zijn magnifieke optreden in Parijs-Roubaix heb ik altijd een zwak voor Ballerini gehad. Ik ben dan ook in september 2010 zijn graf wezen bezoeken.
Natuurlijk sta je dan stil bij het feit hoe hij in z'n laatste deelname met een "Merci Roubaix" over de streep kwam rijden. Een moment dat de ogen prikken.
Natuurlijk denk je met een glimlach terug aan zijn tweede plaats in 1993. In een prangende spurt met Duclos-Lassalle werd hij net geklopt. De fotofinish moest uitsluitsel geven. Met een opera theater speelde Ballerini uitvoerig of hij de winnaar was. Prachtig!
De beelden waren echter meedogenloos en de teleurstelling deed hem besluiten te stoppen met fietsen.
Nooit zouden ze hem nog in Roubaix zien! Z'n grootste fout was dat hij ooit aan wielrennen was gaan doen.
Toch een mooie overwinning voor Gilbert. En Ballerini dan?
Ieder zag dat zijn tijd nog zou komen en die kwam er.
1995
Als je in deze jaren Parijs-Roubaix wilde winnen moest je vooral van de jongens van Mapei winnen. Ballerini fietste dat jaar ook voor Mapei.
In de finale - die eigenlijk al voor het Bos van Wallers begonnen was - waren uit de Mapei ploeg ook Bortolami, Tafi en Museeuw op jacht naar winst.
Na een tweede plaats in 1993 en een derde plaats in 1994 ging Franco nu voor winst. Geen risico om met een snelle ploegmaat (Museeuw) op de wielerbaan te belanden. Franco ging met een klein uur koers aan de haal en ze zagen hem pas terug op het podium.
Voor de tweede plaats werd Museeuw nog verrassend geklopt door een zeer sterke Andrei Tchmil.
Podium 1995:
1 Franco Ballerini
2 Andrei Tchmil
3 Johan Museeuw
1998
In 1996 bleef het Ballerini bespaard om aan de misselijkmakende Mapei show mee te doen. In dat jaar werd Franco vijfde.
Gelukkig werd er in 1997 wel om de bloemen gesprint maar Ballerini had niet z'n dag en kwam als 24e op de wielerbaan aan.
Het jaar 1998 werd ontsiert door een gruwelijk valpartij van Johan Museeuw in het Bos van Wallers.
De ploegmaten van Johan gingen er echter niet langzamer van fietsen. Integendeel! Als je in die jaren bij Mapei zat wist je dat de concurrentie in je eigen ploeg zat.
In een prachtige klassieke solo van ruim een uur daverde Ballerini naar de wielerbaan.
De eerste achtervolgers waren twee ploegmaten en de Nederlander Leon van Bon werd netjes vierde.
Podium 1998:
1 Franco Ballerini
2 Andrea Tafi
3 Wilfried Peeters
In totaal nam Ballerini 13 keer deel aan Parijs-Roubaix en kwam alle keren aan de finish. Z'n slechtste is een 34ste plaats. Zevenmaal bij de eerste 10 en viermaal op het podium.
Met recht een specialist!
Bondscoach
Franco was een renner van de oude stempel en nam deel aan alle klassiekers. Overigens niet geheel zonder succes. Zo wist hij ook Parijs-Brussel en Omloop Het Volk (tegenwoordig Omloop Het Nieuwsblad) te winnen. Podiumplaatsen waren er in de Ronde van Vlaanderen, Gent Wevelgem en de Ronde van Lombardije.
Daarnaast wist Ballerini een aantal Italiaanse semiklassiekers te winnen.
Ballerini was dus een zeer veelzijdig coureur en deze ervaring wist hij later om te zetten als zeer succesvol bondscoach van de Italiaanse ploeg.
Triest genoeg heeft dat niet erg lang mogen duren.
Foto's: Graftombe van Franco Ballerini in Casalguidi (Toscane - Italië).
Als eerbetoon trok de Giro van 2013 langs de begraafplaats waar Ballerini zijn laatste rustplaats heeft gevonden.
