Superklassieker

De Superklassieker is een uitdaging voor wielertoeristen. De tocht omvat een aantal belangrijke hellingen uit de Ronde van Vlaanderen plus de laatste kasseistroken van Parijs-Roubaix.

Als kers op de taart is er dan de finish op het velodroom in Roubaix.
Je kan kiezen uit verschillende afstanden zodat je de uitdaging kan aanpassen aan je eigen niveau.
De rit wordt dit jaar voor de vierde keer georganiseerd en erg leuk is de deelname van een aantal ex-profs.
In de afgelopen jaren hebben onder andere Moser, De Vlaeminck, Plankaert, Kelly en Peter Van Petegem deelgenomen.

De tocht wordt traditioneel op 1 mei verreden. Dat is in België een feestdag en er komt dan ook een enorm pak deelnemers op af. Bij de lange afstanden heb je daar eigenlijk nauwelijks last van. Wel vroeg starten om de drukte voor te zijn!

Hieronder een sfeerimpressie van de editie van 2010.


Foto: Start in Oudenaarden. Wie vroeg start heeft een vrije baan voor zich.


Foto: De Paterberg is voor menig wielertoerist een zeer stevige uitdaging.


Foto: De bevoorradingen tijdens de Superklassieker zijn ook gewoon Super!



Foto: Een van de eerste bochten op Carrefour de L'Arbre.


Foto: Niet iedereen heeft het op Carrefour de L'Arbre naar z'n zin.


Foto: Even showen bij "Je Held". Van alle winnaars ligt een dergelijke plaquette in de laatste strook.


Foto: Finish op de wielerbaan. Als je de lange afstand rijdt is het feest bij aankomst daar echter wel achter de rug.

Meer info op: De Superklassieker

Coppi fiets

Parijs-Roubaix is een van m'n grote passies. Anders maak je ook niet een blog als deze. Ik wil er alles over lezen, DVD's zien, filmpjes op Youtube, tijdschriften noem het maar op.
Maar ik ben zelf ook regelmatig in "De Hel" actief.
De volledige toerversie wordt om de twee jaar op de even jaren verreden. In 2008 had ik voor deze gelegenheid speciaal een stalen Bianchi opgebouwd. Voor 2010 moest iets anders speciaals gezocht worden.....

In 2010 was het 50 jaar geleden (2 januari 1960) dat Fausto Coppi was overleden. Geen renner heeft mij zo gefascineerd als Fausto Coppi.
Om gepast stil te staan bij dit bijzondere jaar heb ik speciaal voor Parijs-Roubaix een Coppi fiets opgebouwd.

Het frame was nieuw maar heb ik speciaal opnieuw laten spuiten. De kleur blauw omdat dat de kleur is waar Coppi het meest in gekoerst heeft.
Op de linker achtervork heb ik in het Italiaans de overlijdensdatum van Coppi aan laten brengen. Bij het balhoofd op de bovenbuis de tekst "Parigi-Roubaix". Bij de zadelpen op de bovenbuis de bijnaam van Coppi: "Il Campionissimo". Kampioen der kampioenen.

Ik wilde de fiets perse af monteren met aluminium kleurig onderdelen om het geheel een klassiek uiterlijk te geven. Wel gewoon 10 speed dus moderne gemakken gecombineerd met een klassieke uitstraling.
De fiets is niet erg licht maar voor hier in de polder en voor Parijs-Roubaix is dat niet heel erg belangrijk.

Enige minpunt aan de fiets is de beperkte ruimte voor de 28mm banden. Maar het past net. In 2010 heb ik er een natte maar heerlijke toerversie van Parijs-Roubaix op gereden en in de polder heeft de fiets het nog steeds erg naar z'n zin.

Post uit Noord Frankrijk

Heerlijk met de fiets naar het werk. Precies vier weken nadat ik op m'n platte snuit was gegaan.
Op de terugweg even serieus gas gegeven. Diep ademhalen gaat prima, maar verkeersdrempels blijven een drama.

De kasseien van Noord Frankrijk mogen nog heel even op zich laten wachten.
Toch stonden ze op de deur te kloppen vandaag.

Bij Velo Club Roubaix waren ze geloof ik bang dat ik me niet had ingeschreven.
Even een soort aanmaning. Is natuurlijk een standaard mailing.
Toch gaat m'n hart altijd wat harder kloppen als post uit Noord Frankrijk komt.
Gaat m'n bloed van ruisen, m'n hart van kloppen. Krijg ik vlinders in de buik.
Een opwinding bijna gelijk aan je eerste date. Ik overdrijf: je eerste sollicitatiegesprek.
Ga ik ineens bedenken dat er voortaan drie keer per jaar een Parijs-Roubaix voor wielertoeristen is.
Of dat ze de douches willen opkappen en of ik een protestactie wil steunen.
Natuurlijk was het gewoon een mailing met het inschrijfformulier.
Maar ik wacht dan even een minuut extra want zolang de enveloppe nog niet is opengescheurd kan het nog van alles zijn.
Het doosje met het geheim wat geheim blijft zolang het doosje dicht blijft.
Nog een minuutje wachten.......

Na werk, fietsen en post moet er natuurlijk ook gegeten worden.

PAP (wat is dat toch een heerlijk woord) wat eten we?
Of heb je dat al gezegd?
Onze puber is namelijk net een vergiet. Maar dan een met grote gaten. Niks blijft er hangen, maar met de nodige zelfspot weet ze het zelf ook.
Opa en oma komen eten dus doe ik een beetje gek.

Dus ik vertel tegen m'n dochter:
Primo: Pasta pesto (in van die mooie grote borden)
Secondo: haaskarbonades met een in de oven gedroogde tomaat, een paar haricotvers rolletjes gewikkeld in panchetta (Italiaans spek) en een handje gefrituurde pastinaak schijfjes.
Dessert: in balsamico gebakken aardbeien met slagroom ijs

Waarop m'n dochter gort droog geageerd: ok
Ok met een vanzelfsprekendheid dat ik me afvraag of ik ze niet te veel aan het verwennen ben.

Maar post uit Noord Frankrijk moet je toch een beetje vieren. Of niet?

Les Grandes Figures de Paris-Roubaix

Christian Teel laat op een heel eigenzinnige wijze alle winnaars (t/m 2010) de revue passeren. Alle renners worden als karikatuur afgebeeld, maar ieder wel in zijn zo kenmerkende stijl.
De grimassen die zo herkenbaar zijn als de renners op de kasseien dokkeren zijn prachtig uitgebeeld.
Ze komen allemaal langs van de eerste winnaar Josef Fisher tot onze eigen Peter Post, Jan Janssen, Jan Raas, Hennie Kuiper en Servais Knaven.

Een heerlijk boek om met warme choco weg te kruipen in de bank.
Schitterende platen en het peloton kampioenen op de cover is natuurlijk helemaal geweldig.

Toerversie 2008

Het is altijd m'n wens geweest om na m’n vijftigste nog een keer (m'n eerste was in 1988) Parijs-Roubaix te fietsen.
In het jaar dat het zover was viel ik met skiën en toen volgde er (maanden later) een operatie aan m'n knie. Niet zo'n dramatisch verhaal als bij Museeuw. Toch zat het goed in de weg en na de operatie was revalidatie noodzakelijk.
Hierna extra hard trainen en zorgen dat alles tip top in orde kwam.
Dat was hard nodig want de inactieve maanden had ik vooral DVD's zitten kijken en appeltaart zitten eten. 

Dus ruim een jaar kei en keihard trainen.
Conditie was super en op kasseien rijden gaat me aardig af.
Het was een geweldige dag en met de strook ging ik beter rijden. Eigenlijk ging het me vrij makkelijk af.
Neemt niet weg dat bij het oprijden van de wielerbaan ik toch even een heel klein jongetje was.De vijftig voorbij maar als je die betonnen "badkuip" in fietst prikken toch de ogen even.

Fotoalbum Toerversie 2008 

Raid Paris-Roubaix VTT

De wielertoerist die echt wil ervaren hoe het is om Parijs-Roubaix te rijden zal altijd voor de racefiets kiezen.
Maar buiten de stroken die in de koers worden aangedaan zijn er nog slechtere stroken.
Normaal worden de kasseistroken aangeduid met 1 to 5 sterren.
Maar er zijn stroken die zeker 7 sterren verdienen. Niet in de koers, niet in de toertocht, maar wel in de speciale MTB editie.
Om de twee jaar op de even jaren organiseert Velo Club Roubaix (VCR) een toerversie van Parijs-Roubaix.

Op de oneven jaren organiseert VCR een MTB versie. Deze start in Arenberg en is zo'n 125 kilometer lang. 45 kilometer kasseien uit de profkoers, 60 kilometer afgekeurde kasseien, boerenwegen en akkers.
De liefhebbers van asfalt hebben deze dag slecht want die moeten het met 20 kilometer doen.
Natuurlijk is dit evenement niet te vergelijken met de ruim 200 kilometer van "gewone" toertocht.
Toch is deze MTB versie uitdagend genoeg om een dagje naar Frankrijk af te reizen.
Daarnaast blijft het natuurlijk een feest om op deze historische wegen te fietsen met als toetje de finish op de legendarische wielerbaan van Roubaix.

Hieronder een kleine sfeerimpressie van de laatste twee edities.

Foto: Start 2009. Omdat de afstand relatief klein is gaan de deelnemers erg gretig uit het vertrek.

Foto: Een van de betere stroken. Er zijn nog slechtere........

Foto: Net als bij de "gewone" toertocht zorgt VCR voor een aantal uitstekende bevoorradingen.

Foto: Hoewel er wel een paar hoogtemeters overbrugt moeten worden zal de MTBer 

die klimmen als voorwaarde ziet het niet naar z'n zin hebben.

Foto: De rit is uitstekend van pijlen voorzien.

Foto: Maar 125 gaat op het eind toch wegen.

Foto: Alle grote mythische stroken worden aangedaan. Dit blijft een van m'n persoonlijke favorieten.

Foto: Ook met de MTB op de wielerbaan aankomen is voor

 de ogen een prikkend moment. Blijft toch heel speciaal.

Foto: Zo blijven ook de douches - ook na een MTB editie - keer op keer een ware beleving.

Volgende MTB editie is mei 2013. Meer info op VCR

Fotoalbum Paris-Roubaix MTB 2009
Fotoalbum Paris-Roubaix MTB 2011

Wallpapers

Op Facebook heb ik een "vind ik leuk pagina" gemaakt. Op die manier hoef je niet iedere keer naar deze blog om te kijken of er wat nieuw geplaatst is.
Binnen Facebook zie je deze dan in jouw rijtjes verslagen staan.

Als extra bonus voor de Facebook vrienden van deze blog heb ik een fotoalbum met wallpapers aangemaakt.
De komende maanden ben ik een keer of zes (!!) in "De Hel" en neem ik uiteraard steeds een camera mee. Dus het album met wallpapers ga ik de komende maanden flink laten groeien.
De foto's zijn echt bedoeld als wallpaper dus voldoende ruimte voor je snelkoppelingen.

Album met wallpapers op Facebook
Vind ik leuk pagina op Facebook

Wie zelf graag foto's maakt heeft graag nog even geduld. Begin Maart zal ik de details bekend maken voor een fotowedstrijd. Uiteraard met maar één thema: Parijs-Roubaix!

Toerversie 2010 in zwart/wit

Dit was m'n derde volledige Parijs-Roubaix en een beter cadeau hadden ze me niet kunnen doen. Tot de eerste bevoorrading op 90 kilometer was het droog en vanaf de eerste kasseien is het gaan regenen.
Ik was al zeker 25 keer in "De Hel" wezen fietsen en ik had nog nooit een druppel regen gevangen.
2010 was het zover. Voor mij is bij ieder project (actief of passief) voorpret en napret erg belangrijk.
Van alle bijzondere fietsprojecten maak ik als napret dan ook een fotoboek.
Voor de natte 2010 versie van Parijs-Roubaix moest dat natuurlijk in zwart wit.
De eerste pagina's bevatten een aantal foto's van een tweetal vrije ritten die we ter voorbereiding hebben gedaan.

Zwart wit is toch wel erg lekker........

NetApp in het diepe

NetApp is een kleine bescheiden ploeg die vorige jaar de kans kreeg om deel te nemen aan Parijs-Roubaix.
Voor deze ploeg een enorme opsteker maar ook een flinke sprong in het diepe.
Weinig ervaring en dan is dit wel ineens een heel stevig project.
Schitterend beelden en mooi om te zien dat zo'n kleine ploeg tijdens zo'n dag maar met één ding bezig is: overleven!

Uiteindelijk lukt het 5 van de 8 renners in de offciele uitslag te komen. Dat is evenveel als onze eigen Rabo ploeg.
Ter vergelijking: Het grote Euskaltel brengt slechts één renner naar de streep. Met 25 ploegen en 100 man aan de finish heb je met 5 finishers het boven gemiddeld goed gedaan.
Toch hebben de mannen van NetApp een zware dag gehad getuigen onderstaand filmpje.

NetApp valt echter bij organisatoren steeds meer in de smaak. De ploeg heeft dan ook voor de komende Giro een wildcard weten te bemachtigen. Opmerkelijk want Acqua e Sapone - de ploeg van Giro winnaars Stefano Garzelli en Danilo Di Luca - mag aan de kant blijven staan.
De Giro start op 5 mei 2012 in Denemarken.

Team Sky mecanicien 2011

Niet alleen de coureurs krijgen het met Paris-Roubaix zwaar te verduren. Het materiaal krijgt natuurlijk flink op z'n donder en dat betekend werk aan de winkel voor de mecaniciens.
Strikt genomen kan je met een gewone moderne racefiets over de kasseien rijden.
Ook die in Noord Frankrijk. Alleen het is dik vijftig kilometer van die duivelse stenen. Dan wil je meer comfort en minder risico's. De mecanicien van Team Sky legt ons uit wat er zoal aan een fiets aangepast kan worden.